Mia Jasmin's POV.

Naalimpungatan ako ng maramdaman ang malamig na buga ng hangin sa balat ko, pag mulat ko ay dahan dahan akong naupo upang hanapin kaagad si Luke. Ngunit hindi ko siya Makita, nag iisa ako sa buong kwarto ngunit biglang bumukas ang pinto. "Dongsaeng," pag tawag ko sa kaniya.

"N-noona gising ka na pala."

"Mm, si Luke nasaan?" tanong ko.

"Ah nasa labas siya noona, m-mamaya lang ay bibisitahin ka niyang muli." Aniya niya kaya naman nag tataka kong kinapa ang dibdib dahil kakaiba doon at doon ko napagtanto ang mga apparatus na nakadikit sa dibdib ko at ang makina na nasa gilid ko.

"Bakit ako naka swero?" tanong ko.

"You fainted." He said.

"Yun lang? hindi ko kailangan nito. Gusto kong Makita si Luke ngayon," mariing sabi ko sa kaniya.

"Noona, bawal. B-binisita ka na niya kanina at bawal na ulit." Explain pa niya.

"Gusto ko nga siya Makita ngayon," pag pupumilit ko.

"N-noona," tila nauubusan na ang pasensya niyang sabi.

"Si Luke," sagot ko.

Ngunit biglang bumukas ang pinto ngingiti na sana ako pero mukha ng matandang hudyo ang nandito.

"What are you doing here?" tanong ko.

"Hindi siya maaring pumunta rito ayon sa batas na sinabi ng tulog ka pa," mariing sabi niya kaya umirap ako.

"Gusto ko siyang Makita at makausap ngayon." Mariing sabi ko.

"Hindi maari, First Born." Saad niya pa.

"Gusto ko nga siya rito," pag mamatigas ko pa lalo.

"First Born."

"Ngayon na." dagdag ko.

"Hindi maari." Sagot niya kaya sa inis ko ay hinablot ko ang apparatus na nakadikit sa dibdib ko at saka inis na inalis ang swero ko.

"Noona!"

"First Born!"

"Noona, please baka mapano ka!" aniya ni kent pero mabilis akong bumaba ng walang kahit anong sapin sa paa at galit na inalis ang pag pigil sa akin ng hudyo.

Kahit na dumudugo ang inalisan ko ng swero ay hindi ko iyon ininda. Lumabas ako ng kwarto upang hanapin siya, lakad ako ng laka habang humahabol sa akin sila Kent at ang Hudyo.

'Nasaan ka ba Luke..'

Sa pag hahanap ay naramdaman ko ang kirot sa dibdib ngunit binalewala ko yun at patuloy na naglakad habang naka paa-paa. "LUKE!" malakas kong sigaw ng hindi ko siya Makita.

"Noona, please go back." Mariing sabi ni kent ng maabutan nila ako.

"Bawal niya akong puntahan, pero pwede ko siyang puntahan." Saad ko pa at luminga linga upang mahanap na si Luke.

"Nasaan siya?" tanong ko.

"First Born bumalik ka na sa Kwartong iyon, hahanapin namin siya." Maayos na sabi ng Hudyo.

"Gusto ko nga siyang Makita ngayon!" mariing sabi ko.

"Hindi ko kayo kailangan! Si Luke nga ang gust—"

"Chill baby, your heart." Mabilis kong nalingon ang nag salita sa likod ko kaya naman mabilis akong naglakad papalapit sa kaniya at yumakap.

"Luke." Mariing sabi ko.

"Mm? namiss mo ako kaagad?" malambing niyang tanong ngunit ganun na lang ang pagkailang ko sa pag yakap sa kaniya ng mapagtanto ang suot ko.

'Shit! Naka apparatus nga pala ako kanina kaya wala kong suot na bra bukod sa manipis na parang hospital gown na ito.'

Nag init ang mukha kong dahan dahan na nailayo ang katawan kay Luke at tsaka nag angat ng tingin sa kaniya. "You're so makulit." He said and fix my hair, trying to avoid my chest.

"A-ah— ay!" napasigaw pa ako ng buhatin niya ako na para bang bagong kasal kami.

"Barefoot, no brassieres, God baby are you freaking seducing every man who'll see you?" mahinang tanong niya habang buhat buhat ako kaya naman ngumuso ako.

"N-no po," mahinang sagot ko at iniyakap na lang ang kamay sa kaniyang batok.

Ng makarating sa Room sa kung saan may gamit ng Hospital ay isinara yon ni Kent at ni-lock pa niya at lumabas rin siya upang kaming dalawa lang ni Luke ang maiwan rito, iniupo ako ni Luke sa kama ko at doon ay napansin kong sobrang kulob ng buong kwarto at purong puti ito. "How do you feel? Does your chest hurt?" Luke questioned and wore his stethoscope.

Pero agad siyang natigilan ng marealize na wala nga pala akong suot na Brassiere dahilan para mamula ang mukha ko ng mag tama ang paningin naming. "This feels so awkward, my patient." He jokingly said that made me roll my eyes.

"E-eh sino nag alis ng ano ko?" gulat kong tanong, ngumiwi si Luke.

"Syempre,"

"Sino Luke?!" nanlalaki ang mata kong sabi.

"Syempre hindi ako, si tita ang gumawa." Sagot niya kaya naman nakahinga ako ng maluwag.

"Glad,"

"Gusto mo ba ak—ARAY! Biro lang baby," nakanguso niyang sabi matapos ko siyang hampasin.

"I told you not to leave me alone, ayokong nalalayo ka sa akin." mahina kong sabi, ngumiti naman siya at saka sa akin na lang tumutig ng ilagay sa dibdib ko ang stethoscope at pinakinggan yon.

'Namumula pa ang tenga niya, kabang kaba?'

"Hingang malalim, baby." maayos niyang sabi kaya sinunod ko siya.

"Breathe out baby.." utos niya, ang cute naman pag doctor ang nobyo mo.

"Good, your heart is normal." He mentioned and put the stethoscope on his neck.

"Don't worry, I'm a registered doctor in the whole underground." Aniya pa niya at tinalikuran ako para may ayusin at dahil may toyo ako dahan dahan akong tumayo para gulatin—

"AYYY!" gulat kong sigaw dahil ako dapat ang mang gugulat pero bigla siyang humarap sa akin hawak hawak ang ipang seswero sa akin.

"You fail?" he calmly questioned and gestured the bed that's why I slowly step backwards and sit.

"Uh yeah?" sagot ko na mahina niyang ikinatawa.

"B-baby." pag tawag ko sa kaniya.

"Yes?" tanong niya.

"Alam kong hindi lungs ang problema sa akin," sa pauna ko ay tinitigan niya ako.

"Nag-aral ako about cardio for emergencies, that's why I kinda know it but I want you to confirm it." Mahinang sabi ko.

"I'm still learning your condition, baby. Ang symptoms na lumalabas ay kulang pa." mahinang sabi ni Luke at ibinaba ang hawak niyang clip board at tatalian n asana ang pulsuhan ko sa harap ng siko ng awatin ko siya sa pag seswero sa akin.

"Why bab—"

"I want you." mariing sabi ko at tsaka inagaw sa kaniya ang hawak niya upang ibaba yun sa gilid.

"Baby what do you mean?" kinakabahan niyang tanong kaya naman umangat ako sa kama at tsaka naupo sa lap niya upang mahalikan ang labi niya.

Wala siyang nagawa kundi alalayan ako at halikan pabalik, sinubukan kong manlaban at maging batas sa pag halik sa kaniyang labi ngunit siya ang nasunod, napapasunod ako ng labi niya. Sandali siyang bumitiw ng muntik ng lumapat ang kaniyang kamay sa kung saan man. "Baby, don't do this to me." Mabigat ang pag hinga niyang sabi.

"What did do?" bitin na bitin kong sabi.

"I maybe disobey the underground law, but not your parent law." Napalunok ako dahil sobrang seryoso niya iyong sinabi.

"Baby, I want you." mariing sabi ko at nakipaglaban sa titig niya.

"You want me to what?" tanong niya kaya ngumuso ako at hinalikan siya sa labi pero inawat niya ako.

"Nabibitin ako Luke!" inis kong sabi na ikinagulat niya tapos huminga ng malalim.

"Baby, I have a weak self-control." Saad niya kaya umirap ako.

"But I want you." mariin kong sabi.

"I want you too, but I can't do this. Baka hindi ko mapigilan ang sarili," explain pa niya habang nakahawak sa bewang ko.

"So? I want you. Final," I said and kissed him.

"B-ba—" I cut off his words by kissing him aggressively.

I pushed him on the bed he was sitting so he can lay his back and I'm on his top kissing him. "S-shit baby.." he slowly whispered.

While on his top, I can feel his katana inside its case. I bit his lower lip gently and move slowly on his top that made him moan a little that made me smirk. "B-baby, stop." He said. I know it's a warning.

"Why?" I questioned.

"Because—I can't control myself." Hirap na hirap niyang sagot at tinitigan ako.

Hahalikan ko pa sana siya pero ay kumatok sa pinto kaya naman alerto akong umayos ng upo habang si Luke ay inayos ang kaniyang damit tapos pumunta doon. Panira naman tsh, parati na lang.

"I'm still putting an Intravenous inside her veins." Sagot ni Luke at ng mag tama ang mata naming ay napangiti ako at nahiga na lang.

"Hindi na kailangan." Sagot ko sa kaniya.

"What? Why?" tanong nila ni Kent.

"Well, I'm okay." Aniya ko tapos tumayo pa.

"Ano ba yan noona, wala kang Bra. Don't freaking stand." Inis na sabi ni kent kaya napairap ako.

"What? Parang hindi naman kita kapatid, baliw." Umirap ito sa akin.

"Sabagay, mukhang nakita naman na ni Hyung." Sinamaan ko siya kaagad ng tingin sa sinabi.

"Gago ka ba?"

"Luh, ako na naman." Inis niyang sabi habang nakanguso.

"Ikaw naman talaga," sagot ko.

"Sinasabi ko lang, Fiance mo naman na siya." Sagot pa ng batang pasaway.

"Hayaan mo siya hyung, wag tayong umasa na mapapasunod natin ang Maji." Saad ni Kent kaya umirap ako.

"Natural panganay ako e, Maji nasusunod." Mayabang kong sabi na ikinangiwi niya.

"korni, noona."

"Mia, I want you to stay out of the interrogation." Sa sinabi ni Luke ay sinamaan ko siya ng tingin.

"Pupunta ako," pag mamatigas ko.

"Bawal." Sagot niya.

"What? Why?" inis kong tanong.

"Because of your condition, kung sakali man gusto kong manatili ka rito." Bilin pa niya kaya umirap ako.

"This is nothing Luke, okay lang ako." mariing saad ko.

"Kahit na," sagot niya.

"Kainis ka naman eh!" ngunit ako mismo ang natigilan ng maramdaman ang kakaibang tibok ng puso ko ngunit pinanatili ko ang itsura na maayos at normal.

'Humihina ang tibok ng puso ko, anong klaseng sakit ito?'

"Mia, baka maulit lang ang nangyari." Sabi ni Luke kaya hindi na ako nagsalita at bumalik sa kama, umaasamang mawawala kaagad ang pakiramdam na ito.

"Kent, hand me those." Natigilan ako at nalingon si Kent.

"B-bakit?" kinakabahan kong tanong while my heart still beats the same way, too low, so slow..

Pero inabot ni kent ang apparatus kay Luke at ganun na lang ang kaba ko ng Ipasok ni Luke ang kamay sa dibdib ko ngunit hindi hinawakan ang alin man sa mga iyon kundi para idikit ang apparatus.

"I need to know the beat of your heart." He said and sticks it.

Ng mailagay yun ay inayos niya ang Machine at doon ko nakita kung gaano kabagal bago tumibok ang puso ko. "Nakikita ko kaagad sa labi mo kada nakukulangan ka ng Oxygen sa katawan Mia." Mahinang sabi ni Luke at kinuha ang Stethoscope at basta bastang pinakinggan ang tibok ng aking puso.

"It's really slow, Kent tell them I need a Digitalis and Diltiazem, veparamil and atenolol." Napalunok ako.

"That medicine is for Arrhythmias." Gulat kong saad.

"I know." Mariin na sabi ni Luke.

"Arrhythmias can become fatal." Mariin niyang sabi habang nag aalala ang tingin sa akin.

'Hindi Pwede! Lungs lang ang mahina sa akin.'

√√√

@/n: Malapit na talaga yung Ultimate Sandoval Hihi! Lovelots enjoy! Keep safe'

Webnovel: Maecel_DC
IG: luxmei143
FB page: Maecel_DC
Twitter: LuxMei123
Yt: Maecel Dela Cruz
Fb: Maecel Gandia Dela Cruz