Sniper's POV

Tahimik na nakatutok ang aming mga mata sa laptop. Gamit ang suot na necklace ni Agent Lex ay malinaw naming nakikita ang mga nangyayari sa loob.

Ngayong gabi ay mayroong event, one of the most successful businessmen in Paris's wife celebrates her birthday tonight. But nobody is aware that this party is just a front for an illegal drug transaction, which is the actual reason for holding this gathering in the first place.

“There is no doubt that the reason they are successful in business is that they sell drugs rather than luxurious cars.” Seryosong wika ni Agent Moth.

He's right. Sino ba namang mag-aakala na sa likod ng malinis nilang image sa publiko ay nakasangla na pala sa demonyo ang kanilang mga kaluluwa. Dahil sa kasakiman at kagustuhan nilang magkaroon ng sandamakmak na pera ay maraming kabataan ang nalulong sa droga at nasira ang buhay, dahil din dito ay marami ang gumagawa ng kasamaan sa kanilang kapwa kaya naman pinadala kami rito ng BMA para lutasin ang ganitong kaso.

Kaya naman ngayong gabi ay sisiguraduhin naming mapapabagsak at mahuhuli si Mr. Maurice Moreau at ang asawa nito, maging ang lahat ng business partners nilang kasangkot sa illegal activities.

“Our people are on standby in the positions assigned to them.” Pagbibigay alam ng aming leader na si Agent Storm.

“All we have to do now is wait for Agent Lex to give the all-clear.,” wika naman ni Agent Moth.

Pero nangunot naman ang noo ko nang nag iba ang direksyon ng dinaraanan ni Agent Lex. Wala sa plano ang lumiko at mag tungo sa fourth floor.

“What is Agent Lex doing?” bulong ko na hindi malabong narinig din ng iba. Bumaling ako ng tingin kay Agent Storm at Moth, at maging sila ay nagtataka rin sa ginagawa ni Agent Lex. Agent Lex became the bait instead of me, siya ang sumailalim sa disguise for reasons unknown to us, our mission's leader assigned each of us an assigned task to do. Agent Lex applies to work as Mr. Moreau's secretary while posing as the Italian painter's daughter na agad namang natanggap dahil sa maamo nitong mukha.

Maybe the leader didn't base Agent Lex and I's appearance to be Mr. Moreau's secretary, right?

“What are we doing here, Sir?” tanong ni Agent Lex kay Mr. Moreau, unti-unti itong lumapit kay Agent Lex at inikutan. Maya-maya pa ay biglang tumapat ang mukha ni Mr. Moreau sa necklace na suot ni Agent Lex, hagip dito ang dahan-dahang pag haplos nito sa matayog na dibdib ni Agent Lex kaya nataranta si Agent Moth.  

“Damn! It wasn't in the plan! What are we going to do?” nag-aalalang tanong nito. Habang si Agent Storm naman ay seryosong nakatutok ang mga mata sa spy cam at itinaas ang kamay nang akmang tatayo na si Agent Moth.

“Stay still. Agent Lex can handle it.” Dahil sa sinabi nito ay napabuntonghininga na lang si Agent Moth ngunit lahat sila ay nagulat nang magkaroon ng dugo ang spy cam at natumba si Agent Lex. Nanlaki mga mata ni Agent Moth at Storm dahil hawak na ngayon ni Mr. Moreau ang necklace at sinira ito.

Kasabay n’on ay agad akong tumayo na ipinagtaka ng dalawa. Hinubad ko ang suot na MBA uniform at pants saka hinablot ang dress na nasa bag ko’t agaran itong sinuot. Nang lumingon naman ako sa dalawa ay laglag ang kanilang panga dahil sa ginawa ko.

“Wa—wait! Where are you going?” akmang lalabas na ako nang hawakan ni Agent Storm ang kamay ko’t balak akong pigilan. Sinamaan ko siya ng tingin kaya agad niyang binawi ang kaniyang kamay.

“Where else should I go?” walang kagana-gana kong tanong sa kanila, “I will finish the mission.” Bago pa man makapagsalita ang dalawa ay lumabas na ako ng tuluyan sa loob ng Van. My dark, curly hair fell to my waist at the same moment as I removed the knot in it.

“Nasisiraan ka na ba ng ulo, Agent Sniper?! Papasok ka sa loob ng hindi prepared?!” na-igulong ko ang mga mata dahil sa sinabi ni Agent Moth mula sa wireless spy earpiece na suot ko.

“Who said I'm not prepared?” balik tanong ko kaya natahimik siya.

Does he not yet know me? I was born ready.

Dahil wala akong dalang invitation ay binangga ko ang babaeng kalalabas lang sa kaniyang kotse. Nang oras na nag tama ang aming katawan ay agad na napasakamay ko ang invitation card na nasa loob ng bag niya at mabilis na inilagay sa loob ng hand bag na dala ko. “I-I...I-I'm sorry, Miss,” tila na-uutal kong turan, bahagya naman niya akong tinulak at inis na bumaling ng tingin sa ’kin.

“Urgh! So stupid!” napapadyak pa ito paalis sa harapan ko.

“Woah! Amazing!” komento ni Agent Moth kaya muli kong na-igulong ang mga mata.

“Hack their security system, may baril sa loob ng bag ko.” Utos ko sa kanila at narinig ko naman na inutusan ni Agent Storm si Willie na i-hack ang system.

Pag dating sa entrance ay isang babae at lalaki ang na ro’n na siyang mag-che-check ng aming invitation card para makapasok. “I swear I have an invitation card!”

“Nous sommes désolés, Madame, mais pas de carte d'invitation, pas d'entrée.” (We're sorry, Madam, but no invitation card, no entry) Napalingon ako sa babaeng kasabay ko at napag-alamang ito ang babaeng binangga ko which is ang totoong may-ari ng invitation na ito.

Nabaling ang atensyon sa akin ng dalawang receptionist nang ilahad ko ang invitation card. May tinawag itong tao. “Accompagnez-la jusqu'au lieu,” (Escort her to the venue) utos ng babae sa lalaking tinawag niya, I think he's a butler.

Akmang aalis na kami ngunit natigilan ako nang hawakan ng babaeng ninakawan ko ng invitation ang aking braso. “I think you took something that belongs to me.” Nag kunwari akong nagulat at nagtataka.

“Excuse me?”

“You stole my invitation card, you thief! Give me back my invitation card!” Simple kong inalis ang kamay niya sa braso ko’t inilapit ang labi sa kaniyang tainga.

“Can you prove what you say? And if you can prove it, who will believe you?” matapos ko ’yong sabihin ay naglakad na ako papasok pero bago ako tuluyang pumasok ay nilingon ko siya at nginisian habang walang tigil siya sa pag sigaw at pagwawala.

Umiling ako. I won't be surprised if she ends up in jail given what she's doing.

Nang makapasok ay iginulong ko ang mga mata sa kabuoan ng lugar. To celebrate a birthday at the hotel La Demeure Montaigne, I couldn't help but be astounded by the Moreaus' extravagant lifestyle. This five-star spa hotel is located at 18 rue Clément Marot, just off Avenue Montaigne, and blends the best of French hospitality with the allure of a private home where the spirit of Paris and modern luxury are blended.

The Thalgo Institute, a historic restaurant, a secret bar, and its timeless location invite you to explore Paris behind its imposing Haussmannian façade. The spacious foyer establishes the ideal harmony between elegance and simplicity right away. Between levity and carefreeness, as the opulent feather chandelier that answers to the floral frescoes and the numerous flowers strewn about. La Demeure Montaigne is an unclassifiable and intimate location that invites foodies and Paris lovers because of the closeness it emits.

Despite having the luxury of a spacious home, La Demeure Montaigne is primarily a location where the art of entertaining is being reinvented.

Nang tuluyang makarating sa venua ay bumungad sa akin ang maraming tao. “Do you know Agent Lex's location?”

“We can't reach her. Do something, you need to find her before it's too late.” Hinanap ko si Mr. Moreau pero nahirapan ako sa dami ng tao. Thirty minutes ang lumipas hanggang sa namatay ang ilaw at naging dim light. Ang kaninang maraming guests ay bigla na lang naging kaunti kaya nag taka ako.

What's happening?

“It's time, the transaction is happening.”

“I guess you're right—wait. Is the transaction method binding? This is a shady auction, what is it?” hindi makapaniwalang saad ko at naglakad nang makita si Mr. Moreau patungo sa third floor na parang nagmamadali.

Sa sobrang pagmamadali niya ay hindi na niya naramdamang nakasunod ako. Couldn't he be heading for Agent Lex? Sinundan ko lang siya hanggang sa sabay kaming pumasok sa elevator. Pinakikiramdaman ko siya at naging alerto na baka may gawin siya.

Pero tumaas ang isang kilay ko nang hagurin niya ako ng tingin sabay balik ng tingin sa harap.

Perhaps the fact that Agent Lex was selected by Leader instead of me because he thinks I'm not attractive enough.

Kasabay nang pagbukas ng elevator ay ang pag buntonghininga ko. Sabay kaming lumabas ni Mr. Moreau pero sa ibang direksyon ako tumungo. Nang masiguro ko namang malayo na ang pagitan namin ay agad ko siyang sinundan.

Huminto siya sa tapat ng room na may numerong 112, kinuha niya mula sa bulsa ang key card at agad na pumasok doon. Lumapit naman ako at itinapat ang tainga sa pintuan.

“I already know where Agent Lex is,” pag-iinform ko sa kanila. “I will take care of this man so do your part now.” Matapos ko namang sabihin iyon ay narinig ko ang malakas na kalabog sa loob kaya bumuwelo ako’t malakas na sinipa ang pinto ngunit sa unang pag sipa ko ay hindi iyon natibag kaya naman binigay ko ang buong lakas at muling sinipa ito. When I eventually opened it, the room was pretty chaotic. As soon as I realized what Mr. Moreau was about to do, I pointed a gun at him. Nakababa ang saplot nito pang ibaba at malinaw kong nakikita ang kaniyang ari habang si Agent Lex ay walang malay at bahagya na ring nakalihis ang suot nitong pang ibaba.

Damn. Buti na lang umabot ako.

“Don't move if you don't want me to blow your head off.” I coldly ordered him while still pointing the gun.

Dahan-dahan niyang itinaas ang kamay niya ngunit bigla niya akong sinipa kaya natumba ako at pag lingon ko ay wala na siya. Agad akong tumayo para habulin siya pero napatingin naman ako kay Agent Lex.

“Shit!”

Lalapit na sana ako kay Agent Lex pero narinig ko mula sa earpiece ang boses ni Agent Moth kaya nakahinga ako ng maluwag at agad na tumakbo palabas sa room.

“Go to room 112 right now. Mr. Moreau is running away, I have to catch him!” utos ko habang tumatakbo. Nakita ko naman si Mr. Moreau na tumatakbo patungo sa stairway kaya huminto ako at inasinta ang paa niya na tinamaan naman ng bala ko pero sa kabila ng ginawa ko ay nagpatuloy siya sa pagtakbo patungo sa stairway kaya nagpatuloy din ako sa pag takbo.

“Stop or I'll shoot you!” sigaw ko nang makarating sa stairway kaya huminto siya habang nakatalikod sa akin. “Raise your hands and don't move.” I gave the words while keeping my gun pointed at him. As I moved closer, he abruptly sprang onto the stair rails as the door to the stairwell opened.

“Tu ne m'attraperas pas vivant!” (You will not catch me alive) sigaw niya bago tuluyang mahulog.

I walked up to the rails and peered down at him. At what he did, I solely shook my head.

Stupid.

“He made up his mind by killing himself.” Napatingin naman ako sa nag salita at napag-alamang si Agent Storm ito. Ang aming leader sa team.

“We've caught everyone. Did you catch Mr. Moreau?” tanong ni Agent Moth. Napabuntonghininga naman ako bago sumagot.

“Yeah, but dead,”

“What?! Urgh!” tinanggal ko na ang earpiece at nag lakad paalis sa lugar, ramdam ko namang nakasunod si Agent Storm.

Nang makarating sa harap ng hotel ay sinalubong kami ni Agent Moth. “Agent Lex has been taken to the hospital.” Pagbibigay alam niya na tinanguan lang naman ni Agent Storm.

“Mon mari! Pourquoi m'as-tu quitté? Non! Ce n'est pas possible!” (My husband! Why did you leave me? No! It can't be!) na-agaw naman ang atensyon namin ng asawa ni Mr. Moreau na humahagulgol habang yakap ang asawa na nakahiga sa stretcher at natatakpan ng puting tela.

“Aww...hindi ko alam kung maawa ba ako or hindi sa sinapit ng asawa niya—”

“Don't be. He deserved his death.” Tugon ko kaya napatingin ang dalawa sa akin.

“How heartless of you. But it's so awful that he decided to commit suicide rather than to make amends for his sins,” muling komento ni Agent Moth habang umiiling. “Fortunately, his wife is still there—” natigil ang sinasabi niya nang sabay-sabay na tumunog ang aming mga phone kaya nagkatinginan kaming tatlo.

Kinuha ko sa handbag ang phone ko at nakita ang mail na nagmula sa aming head.

Congratulations to everyone in team Z. Despite your best efforts, you were unable to capture the main target alive. Moreover, I am giving you a one-month vacation with a bonus because you successfully finished the mission in just three months.

Again, congratulations!

Sincerely yours,
Ravel Zin Blood

“Yes! One month vacation!” galak na sigaw ni Agent Moth habang si Agent Storm naman ay nakangiti, at ako? Heto walang maramdaan.

One month vacation? I'm not interested at all.

“Hey, Agent Sniper! Where are you going?” aalis na sana ako pero natigilan ako sa tanong nilang dalawa.

“In my new Mission.” Tipid kong tugon ’tsaka na naglakad paalis ngunit bago ako tuluyang makaalis sa lugar ay narinig ko ang sigaw ni Agent Moth.

“Oh, come on! Not again!”

~ To be continued...