Bullets

Malakas na sampal ng relayidad ang gumising kay Ezra ng maramdaman ang mainit na labi ni Trevino na ginagalugad sa kaniyang labi, she can't help it but to moan. Her knees became weak when he pulled her closer. I am not stronger than I thought, nakakatakot bumigay sa mapanuksong halik nito.

Humigpit ang hawak niya sa laylayan ng daring blazer ng amuyin ng binata ang kaniyang batok. She clear her throat before speaking.

"I have to go." She pulled herself to give a distance between them.

"Saan? Hindi ka pweding lumabas ng building, Ezra." Nagaspang ang boses nito dahilan para mainis siya.

"Wala kang karapatan na pagbawalan ako, Trevino." Paglilinaw niya.

"You are my Ammonitore," he took a deep breath. "Ako pa rin ang Amo mo."

"For your information, Mr. Levisay. Nasa kompanya kita, ako ang Amo dito, hindi ikaw." Tinalikuran niya ang binata at mabilis na lumakad palabas ng conference room.

Sumikip ang dibdib niya ng makita si Patricia na naghihintay sa labas ng conference room, nakita niyang naalerto ito ng makita siya at agad siyang hinarangan.

"B-bawal kang lumabas..." Taranta nitong sabi habang nakaharang sa kaniya.

"Ano bang problima ninyong dalawa? Ha?!" Hindi niya maiwasang mapasinghal. "Kong gusto niyong magsama ni Trevino, magsama kayo mga ugok! Bakit niyo pa ako inaabala, nakakainis kayong mga hinayupak kayo!" Nagulat siya sa mga salitang lumabas sa sariling bibig pero sa halip na bawiin ang lahat ng iyon ay binangga niya si Patricia na halatang nagulat din sa kaniyang sinabi.

Kinapa niya ang susi ng kotse sa kaniyang bulsa bago pumasok sa elevator. Bago pa man sumara ang pinto ay nakita niya si Trevino at Patricia na magkaharap na para bang sinusuri ni Trevino ang katawan ni Patricia kong may ginawa ba siyang masama habang may kausap sa hawak nitong telepono.

"Sa harap ko pa talaga?" Bumuga siya ng hangin ng maramdaman ang paninikip muli ng dibdib niya.

Ang daya ng mga lalaki, kaya nilang paniwalain na mahal ka nila habang may iba rin pa lang gusto. Bubuhusan ka ng atensyon para mahulog ka at kapag nahulog ka na saka ka iiwanan sa ere.

Akala ko kaya ko na siyang harapin, ipamukha sa kaniya na kaya kong wala siya pero ito ako ngayon umiiwas. Masakit? Hindi ko alam, masyado kong pinaniwala ang sarili kong maayos lang ako.

Inis siyang tumingala para pigilan ang mga luhang bumabadya, malinaw naman noong nasa airport pa lang na may pinili na ang binata. Hindi siya ang pinili nito.

"Ma'am, ayos lang kayo?" Bungad sa kaniya ng isang empleyado na papasok sa elevator.

Mahigpit siyang ngumiti. "Oo, tears of joy lang ito kasi success!" She try to show some excitement to convince her employee.

Nang pumasok ang employado niya ay agad siyang lumabas, nagkasalubong niya si Gil na para bang balisa.

"My schedule is clear for the whole afternoon, right?" Her secretary nodded.

"Ikaw muna ang bahala dito." Bilin niya habang patuloy sa paglalakad.

"Saan ka—" huminto siya at napaisip.

Shit! Saan nga ba ako pupunta?

"Ezra!" Boses iyon ni Trevino na nagkukumahog makalabas sa elevator.

"Sa lugar kong saan walang gwapo, matipuno at napang-akit na lalaki kagaya non oh." Nginuso niya si Trevino na papalapit sa kaniya.

Mahinang tumawa ang sekretarya kaya nagpatuloy siya sa paglalakad bago pa maabutan ng binata.

"Ezra! Please listen to me little peony, please! I'm begging you!" Trevino's voice echoed inside the whole company. "Don't go outside little peony, please..."

Nang sa malapit na siya sa salamin na pinto ay muli niyang hinarap ang binata. "You can't have me by your side, Right? Me either, so stop following." She heard a loud gasp from she employee.

"There's five snipers waiting for you outside, one is already caught by my underboss." He kneels on marble and opens his arms. "Come to me and be safe beside me."

Kong titignan ay kapani-paniwala ang ginagawa ng binata pero ayaw na niyang maniwala na gusto siya nitong makasama, hindi na nababawi ng mga salitang binibitawan nito ngayon sa sinabi nito sa kaniya noon.

She smirks, "kill them if they hit me." She immediately opened the door and went outside.

She grimaces when a polluted air embraces her nostril. Gusto niyang matawa habang papalapit na siya sa kaniyang kotse na walang nangyayare.

Pinagloloko lang talaga ako ng lalaking yon.

"Damn! Little one!" Napairap siya ng nakasunod pa rin ang binata, malalaki ang hakbang nito papalapit sa kaniya. He's almost running.

Looks who's desperate now. Hold on, I want to laugh.

Natigilan siya ng may tumama na bala sa kotse niya.

"Fuck! This is what I am saying!" Tinakbo ni Trevino ang pagitan nilang   dalawa.

Nanigas siya sa kaniya kinatatayuan, hindi niya makuhang igalaw ang kaniyang katawan. Bullets are starting to rain on them and Trevino is doing his best to avoid every gunshot. The soldiers and associates were covering up, while she still couldn't move a muscle.

Muntikan siyang natumba ng nabangga siya ng isang associates at bumulagta ito sa semento, nanginig ang buo niyang katawan ng makita ang butas nito sa noo. How cruel.

Finally her body moved in a swift motion when she heard another gunshot coming to her way. Nagtago siya sa lilim ng kaniyang kotse habang ang mga associates na pilit siyang tinatago ay unti-unting natutumba. Isa, dalawa, tatlo, apat, lima, hanggang sa hindi na niya mabilang ang mga associates na natumba sa harap niya.

Nilibot niya ang tingin sa buong paligid, hinahanap ang si Trevino. Nakatayo ito habang ang mga bala ang tumatama sa semento, pinipigilan ang bawat paggalaw nito. They aren't planning to kill him, they are planning to kill her.

Pero nanlaming ang kaniyang katawan ng makita ang pulang laser sa noo nito. A sniper is aiming for a headshot.

"Don't move, that's their blind spot." He warned her.

Pero alam niyang hindi niya kayang tingnan lang ang binata na tamaan ng bala. Wala sa sariling tinakbo niya ang pagitan nilang dalawa at mahigpit niyang niyakap ang binata ng mahigpit. Wala na siyang pakialam kong tamaan man siya ng bala ang emportante ang kayakap niya ang binata.

Mahigpit niyang pinikit ang mga mata ng marinig ang apat na putok ng baril kasabay ng mahigpit niyang niyakap ang binata, ramdam niya ang paggalaw nito pero wala siyang lakas na loob na idilat ang kaniyang mata. Sa sobrang kaba ay namanhid ang buo niyang katawan, nabibingi siya sa sariling kabog ng kaniyang dibdib.

"Knock down the east," boses iyon ni Cadel.

"Knock down the west." Boses ni Rion.

"Signour, track down the two." Hindi sa kaniya ang boses na iyon.

"Bring them in the dungeon. I want them breathing." Trevino commanded.

Pinilit niyang idilat ang mga mata ba agad niyang pinagsisihan ng nakita ang dugong dumadaloy palabas sa labi ni Trevino. Pain strikes her heart when he tries to smile.

"May daplis ka, kailangan magamot 'yan." Mahina nitong bulong sa kaniya at pinatong ang panga sa kaniyang balikat. "Don't be stubborn again, Little peony." He gently stroked her hair.

"Kinabahan ako ng sobra." Bulong ni Trevino, lalong nanikip ang dibdib niya.

"Shhh! Pupunta tayong hospital. Kailangan mong magamot agad." Taranta niyang nilayo ang katawan sa binata pero natigilan siya ng makitang nakapako ang mata nito sa sugat niya sa balikat.

"Ayos lang ako, daplis lang 'to—" tumiim ang panga nito.

"They hit you..." Halos nanginginig ang boses nito. "T-they hit you." Tinitigan siya nito sa mata. "I'll kill them." His breathing became heavy.

May lumapit na mga associates sa kanila at hinawakan ang balikat ni Trevino. "No! I want my little peony." Kumalas ito sa pagkakahawak ng mga tauhan niya.

"Nandito lang ako, tatawag lang ako ng ambulansya—" tinangay ng hangin ang sasabihin niya ng makita ang napakaraming dugo sa kaniyang damit, pinakiramdaman niya ang katawan at nanlamig siya ng tanging balikat niya lang ang humahapdi.

Ibig aabihin, ang dugong to... Ay kay Trevino?

Tiningnan niya ang palad na puno ng pulang likido, kumakabog ang dibdib niya at hindi siya makahinga ng maayos.

"Let go of me!" Rinig niya sa boses ni Trevino ng maramdaman niya ang panghihina ng kaniyang nga binti.

She was about to collapse when a firm arm wrapped around her waist and carried her.