Meeting

She's nothing, I can't have her by my side. His voice echoing to her head, the pang of pain hit her again. Halos isang linggo niyang pinapaniwala ang mga tao sa paligid niya na wala lang ang nangyare at malaking pasalamat niya rin ng hindi siya kinulit ng mga kaibigan tungkol sa kong anong nangyare ng pinuntahan niya si Trevino.

For one week she made a promise to herself that she will detached her heart from him, she will make him see what he lost something that won't comeback easily. She spent her week wisely, kaya kong may dapat man siyang ipagmalaki sa sarili niya ay ang hindi pagmokmok gaya ng iba sa tuwing nasasaktan. She had to do it even though she's in pain. Ngayon pa na siya ang humahawak sa buong kompanya ng pamilya niya.

Sinandal niya ang kanilang likuran sa malambot na upuan at dinilat ang mata ng marinig ang pares ng paa. Bumungad ang nakangiting sekretarya ng Daddy niya, tinitigan niya ang kabuohan ng binata. He is handsome but definitely not her type.

"Ma'am, the board member—"

"Gil." She show him a warm smile. "Do you think I can handle this one?" Doubt is visible to her voice, she knew the board members are not just board members but a business entity and an investor of their company. She plan of branching out in Russia and Italy, that is why she called them for a meeting to propose her plan.

"Of course, Ma'am. Malaki ang tiwala sayo ng Daddy mo kaya impossible na hindi mo kaya 'to." Mahina itong tumawa. "Sisiw lang daw ito sayo sabi ni Sir." She smiled when she notice how this man respect and appreciate his father. It's genuine.

Marahan siyang tumayo, inayos niya ang nalukot na damit. "Don't leave my side." Utos niya rito kaya nakangiti itong tumango. Ngayon ay naintindihan niya na kong bakit malapit ang Ama sa kaniyang sekretarya, madali itong pakitunguhan.

Bumuntong hininga siya bago hinakbang ang paa palabas sa opisina, tahimik na nakasunod sa kaniya ang binata.

"After this meeting, what is my next schedule?"

"Wala na po ma'am." Saad nito at inunahan siya sa pinto para pagbuksan siya.

Kasabay ng ingay ng pinto ay ang pagtahimik ng mga tao sa loob. Everyone stands to acknowledge her presence when she step in the conference room. Randam niya ang pitong pares ng matang sinusuri ang pagkatao niya.

Nilibot niya ang tingin sa buong silid at nakita niya ang mukhang gusto niyang tirisin sa dulo ng hamabang lamesa. Agad niyang iniwas ang tingin sabay ngiti sa iba pang kalalakihan na nakatitig sa kaniya. Ito ang pinagtataka niya, lahat ng investor sa kompanya ay lalaki. Nagtataka itong nakatitig sa kaniya na para bang maling silid ang pinasukan niya 

"Gentlemen, to answer the confusion in your eyes. My father is on vacation, and I take over the company a week from now." She smiles tightly. Hinubad niya ang kaniyang blazer para ilantad ang kaniyang backless na dress. She gestureed her hand to Gil to come closer, then handed him her blazer. Napangisi siya ng nahagip ng mata niya ang pagyukom na kamao ni Trevino. Pinipilit niyang 'wag magpaapekto sa presensya nito pero traydor ang dibdib niyang kumakalabog.

Nilapit niya ang mukha sa tenga ng binata dahilan para patuod ito sa kinatatayuan. "If I dismiss everyone in the meeting, lock this room immediately." Bulong niya, kahit naguguluhan ay tumango ang binata.

She distance herself then faces the men, they hold dominance but she won't let herself be affected by the dominance they hold.

"Really, the heir of this company is a woman?" The man sitting beside Trevino has his disgusted expression.

"Why? Are you afraid to be overpowered by a woman?" She asked back.

"She's indeed a Lavelle." Komento ng isa.

"Be careful who you dare to belittle, Man." Tinapik ng katabi nito ang lalaking minaliit siya.

"Probably, I don't know the name of everyone here..." She didn't dare to sit and pierce her eyes to the man. "The power and influence you obtained. But the only thing that I am certain of is I can destroy you, using my money, name, influence and power." Pinatong niya ang palad sa lamesa. "I eat men like you for breakfast."

Her eyes unconsciously laid on Trevinos' eyes, it is mesmerizing her.

His lips curve "I can still recall how you eat me for breakfast."

Napasinghap siya sa sinabi ng binata, uminit ang kaniyang mukha kasabay ng kaniyang ulo sa inis. Nakita niya ang ngising pinakita sa kaniya ng mga lalaki. Umaktong umuubo pa ang iba, pamilyar sa kaniya ang mga ito. Ang mga lalaking kasama minsan ni Trevino sa El Casino.

"As expected to Levisay—"

"I assume that you all read the paper in front you." She changed the topic. "I have planned to branch out in Italy and Russia."

"You know that it is hard to make alliance with Russian—"

"Done that, Mr?"

"Gordon."

"I already done that, Mr. Gordon." She emphasize her word. "The only thing I need is your signature."

"How have you done everything in one week?" She smirk when he heard Trevino ask.

"How? Minding my own business and not meddling somebody's life." She gesture her hand on door. "Everyone can take their leave now."

Sa sinabi niya ay isa-isang tumayo ang mga lalaki at lumabas sa silid, maliban kay Trevino na komportabling nakaubo sa swivel chair. Randam niya ay titig nito pero hindi niya tinapunan ng tingin ang binata, alam niya sa sarili na kapag ginawa niya 'yon ay talo siya.

"Gil, kumain ka na?" Tanong niya sa binata ng lumapit ito sa kaniya.

Nilahad nito ang blazer. "Hindi pa po, Ma'am." Magalang nitong sagot, tinanggap niya ang blazer at sinuot.

"Dine with me." Alok ni Ezra.

"A CEO and secretary should not dine together." His rough voice is warning her.

As if I am afraid, tsk!

"May naririnig kang nagsalita, Gil?" Pagmaang-mangan niya

"Meron po, Ma'am—"

"Pwes, ako wala—"

"Ezra..." Inis siyang napairap ng marinig ang pangalan na sinambit nito. Naiinis siya sa sarili dahil nangulila ang kaniyang tenga na marinig ang pangalan na sinasambit ng binata.

Tumayo ito at dahan-dahan lumapit sa kaniyang kinatatayuan. "Mr. Ramsay, right?" Ramdam niya ang pagtayo nito sa kaniyang tabi.

Tumango si Gil sa tanong ni Trevino.

"If you still want to breath, leave this room."

"Trevino!" Suway niya dahil puno ng pagbabanta ang boses nito. Tinitigan niya ang binata at tinanguan ito.

Tahimik na umalis ang binata sa harapan nila, nang tuluyang nakalabas ang binata ay naramdaman niya ang pagpulupot ng matitipunong braso sa kaniyang bewang. Sinubsob ang mukha nito sa pagitan ng kaniyang leeg at balikat, tinukod niya ang kamay sa dibdib ng binata para ilayo ang sarili sa katawan nito pero hindi sapat ang lakas niya para makalayo sa binata.

"Don't push me away..." He begged.

But she can't have herself broken again because of him. "Wag mo akong yakapin na para bang wala kang niyakap na iba. ‘Wag mong ilapat sa balat ko ang kamay mong pumulupot sa bewang ng iba. Trevino. Nandidiri ako."

"Ginagawa ko 'to para sayo..." His voice broke. Nilayo nito at mukha sa kaniyang leeg dahilan para makita niya ang kabuohan ng mukha nito. Ngayon niya lang napansin ang pagngingitim ng mata nito. "Please, I want you besides me."

"I can't have you besides me." Binalik niya ang sinabi nito, natigilan ito at muli siya nitong niyakap ng mahigpit.

"Layuan mo ako, Trevino." Marahas niya itong tinulak. " Ayaw kong makita ang pagmumukha mo." Lahat ng sinabi niya ay puro kasinungalingan, alam niya sa kaloob-looban niya na gustong-gusto na niyang makita ang binata. Sadyang ayaw niya lang mabasag ulit.

Sumikip ang dibdib niya ng lumuwag ang pagkakayakap nito sa kaniya, dinistansya niya ang sarili sa binata. Malalaki ang hakbang niyang lumapit sa pinto pero hindi pa siya nakakalayo ng may humawak sa kamay niya ng mahigpit.

"Where do you think you're going?" Marahas niyang winaksi ang kamay nito.

"Kahit saan basta malayo sayo!" Lumakas na ang boses niya sa dahil sa magkahalong inis at sakit.

"Bawal kang umalis sa building na ‘to." Sambit nito na para bang dapat niyang sundin ang sinabi nito.

"Wow!" Sinalubong niya ang galit nitong mata. "Lakas ng loob mong pigilan ako. Nong pinigilan kita, nagpapigil ka ba?" Marahas na sinabunutan ni Trevino ang sarili dala ng pagtitimping galit hinilamos niya ang sariling palad.

"Please, Ezra. Don't be my headache."

"Kailan pa ako naging sakit sa ulo mo? Ikaw nga yong masakit dito oh!" Tinuro ni Ezra kang sarili dibdib. His eyes landed on her covered breast that she pointed. He suddenly grin.

"Oh? Kailan pa ako naging masakit sa dede mo?"

"Trevino!" Inis niyang sigaw.

Lumapit ang binata sa kaniya at hinawakan ang bewang, tiim siya nitong tinitigan.

"Please? Kahit ngayon lang makinig ka sa akin. May panganib sa labas—"

"Panganib?" Sarkastiko siyang tumawa. "Mas mapanganib ka—" tinangay ng hangin ang iba niyang sasabihin ng sinilyuhan ng binata ang labi niya.

Tinulak niya ito palayo sa kaniya pero hindi man nalayo kahit kaunti ang binata. Sabik na sabik nitong ginagalugad ang kaniyang bibig, niliyad niya ang katawan para bigyang distansya ang labi niya sa labi nito pero dumako ang maiinit nitong labi sa kaniyang leeg at marahan iyong sinipsip. Kinagat niya ang ibabang labi ng maramdam ang hapdi sa ginagawa ng binata, napasinghap siya ng pinakawalan nito ang kaniyang leeg bago bumulong.

"Sabi nila kapag hindi nadaan sa santong usapan, idaan sa santong laplapan."