Mask

Contented and happy, that is how Ezra open her eyes in the morning. Nakangiti niyang dinilat ang mga mata at nilibot ang tingin sa buong silid. Natagpuan niya ang binata sa isang silya na nakaupo habang dawalang damit pag-itaas.

He is intently watching her fixing her own hair, she got up and didn't bother to hide her two blossoms. Nilamas na niya ito kagabi, ano pang ikakahiya ko?

"Good morning—"

"So, she is you?" He asked dominantly, his grim eyes are piercing through her eyes.

Itinaas nito ang hawak na maskara, ang maskarang suot niya kapag pumapasok siya sa silid nito sa El Casino. Her heart is pounds when he gripes hard on the mask causing it to be crushed.

"Hindi ako naniwala kay Patricia dahil may tiwala ako sayo..." Matigas ang bawat pagkakabigkas nito, tiim bagang siya nitong tinitigan sa mga mata. A gleam of a strange emotion crosses to his eyes. Pain? She's not certain.

May kinuha ito sa kaniyang bulsa at namilog ang mata niya ng marinig ang pamilyar na boses. "That means na makakasama mo siya palagi at matatapos mo ang charity game natin. Hindi ba iyan naman ang dahilan kong bakit ka nagtatrabaho sa El-Casino para mapalapit sa kaniya, kunin ang tiwala niya." A second of silence. "And if he falls in love with you, iiwanan mo na siya—" napapitlag siya ng makita ang paglipad ng cellphone sa ere at tumama sa pader, impit siyang napapilit ng marinig ang pagkabasag nito.

Dinilat niya ang mga mata, bigla siyang nakaramdam ng hiya dahil sa ginawa. Hindi niya makuhang magsalita dahil hindi niya alam kong anong sasabihin at isa lang ang sigurado siya, may kasalanan siya. Binalot niya ang katawan ng makapal niyang kumot habang naninikip ang kaniyang dibdib na parang nahihirapan siya huminga. Bumabadya ang kaniyang luha sa kaniyang mga mata pero pilit niya pinipigilan ang pagpatak ng mga butil nito.

A loud thud of footfalls is coming towards the bed. Lumubog ang kaliwang bahagi ng kama at naramdaman niya ang kamay nito sa balikat niya, mahina ngunit marahas siya nitong niyogyog.

"Say something, little peony..." Nanginginig ang balikat nito. Nagpipigil sa na saktan siya, mabibigat na paghinga na para bang pilit pinapakalma ang sarili. "Deny everything... Just deny everything, I will believe you."

Mabagal siyang umiling bago sinalubong ang mata nito. Ang kulay dagat nitong mata ay nagmamakaawa sa kaniya.

"I am the one..." Humugot siya ng lakas para hawiin ang kamay nito sa kaniya magkabilang balikat. "The woman who entered your private room in El Casino. And I won't deny that I fool you. T-that... I toyed you..."

"No..." He repeatedly shook his head. "My little peony can't do that to me."

"You are part of the charity game—"

"Game?" He asked in disbelief and she nodded.

It's better to tell him the truth than to feed him another lie.

Napasinghap siya ng bigla nitong hinawakan ang kaniyang balikat, mahigpit ay pagkakahawak nito at ngumiwi siya ng maramdaman ang sakit. Inangat niya ang ulo at nagulat ito ng makita ang kaniyang mukha. Mabilis siya nitong binitawan at malalaki ang hakbang na lumabas sa kaniyang silid.

Nang hindi na makita ang binata ay saka niya hinayaan magsilaglagan ang kaniyang luha, naninikip ang kaniyang dibdib. Love can vanish in an instant, she is in pain by her own game. Ang galit sa mata nito habang mahigpit nitong hawak balikat niya ay paulit-ulit na naglalaro sa utak niya. Ginusto niyang paglaruan ang binata pero ngayon ay hindi niya kayang harapin ang galit nito. Ang mahina niyang paghikbi ay naging malakas sa tuwing nararamdaman niya ang paghigpit ang kaniyang dibdib.

HINDI ni Ezra hinayaan ang sarili na malunod sa sariling luha. Sa dalawang araw na pagkulong sa kaniyang kwarto ay sa wakas ay  naisipan niya dumalaw sa ampunan. Nakangiti siyang nakaupo habang pinagmamasdan ang mga batang naglalaro, kahit papaano ay gumaan ang kaniyang dibdib habang nakikita ang masiglang ngiti at halakhak ng nga bata.

"Ate..." Naagaw ang atensyon niya ng munting tinig.

Nagulat siya ng makita ang pamilyar na bata, nakita niya na ito. Ito yung batang nasama sa batang nakidnap at pinakawalan ni Trevino. _Trevino... Iniisip palang ang pangalan niya, masakit na._

"Hi, bata—"

"Brezy po, "humagikhik ito. "Brezy po ang pangalan ko." Paglilinaw nito.

"Brezy, upo ka." Tinapik niya ang bakante sa kaniyang tabi at nakangiti naman itong sumunod.

"Nasaan na po yong pogi mong jowa, ate?" Nanigas siya sa kinauupuan sa tanong ng bata.

"Anong jowa, B-brezy?"

"Sus, si ate. Kunyare pa eh halos ayaw ka po nga pakawalan ni kuyang gwapo. Ang astig niya po ah." Puno ng paghanga ang mata nito.

"Hindi ko ‘yon boyfriend..." That is a fact, even though something happens between them they don't have a level. Puro lang sila landian.

"Ganon po ba?!" Tumalon ito sa kinauupuan. "Pwedi ko po ba siyang jowain?" Nalukot ang mukha niya sa tanong ng bata at tinawanan lang siya nito.

"Selos kaagad." Tukso nito sa kaniya bago bumalik sa pagkakaupo at sumandal ang bata. "Pero ang bait niya, Ate. Pinakawalan niya kami at binigyan pa ng magandang bahay, tapos mababait pa ang nag-aalaga sa amin." Parang matanda ito kong magsalita.

"Nasaan na ang mga magulang mo—"

"Hindi ko alam," Malungkot ang boses nito. "Nalunod siguro sa sabaw ng noddles." Mahina itong tumawa kaya hinarap niya ito at hinaplos ang maliit nitong mukha. Puno ng pangungulila ang mata nito.

"Sino ang nag-aalaga sayo?" Tanong niyang muli.

"Wala... Takas sa ampunan ako dahil sinasaktan ako ng mga Madre doon sa dating ampunan. Tapos noong nagpalaboy-laboy ako sa kalsada ay may mga lalaking dumampot bigla sa akin. T-tapos..."

"Sh..." Hinawi niya ang mga luha nito. " Nandito kami, hindi ka namin sasaktan..." Napangiti siya ng niyakap siya ni Brezy. Hinaplos niya ang buhok ng bata para patahanin ang ito sa pag-iyak. Hindi niya maiwasang mapangiti, maraming tao ang iniisip na masamang tao si Trevino. Mafia boss na walang takot kumitil ng buhay ng iba pero nang tumagal na nasa tabi siya ng binata ay naintindihan niya ito. He have to be cruel so that his enemy would fear him but he is doing it to tamp his real intentions. Ginagawa niya ang masasamang bagay para katakutan siya at mailigtas ang iba sa kamay ng mga kalaban niya gamit ang kaniyang kapangyarihan at pera.

"Mabuti naman at naisipan mo din na lumabas." Iningat niya ang tingin at nakita ang  nakapameywang na kaibigan sa harap niya. "Brezy, makipaglaro ka muna sa mga kaibigan mo." Utos nito at mabilis namang sumunod ang bata.

"Ano ba ang dapat kong iyakan? Yes, I lost, and?" Tumayo siya. "Besides, papunta na ako sa kaniya para tapusin ang pagiging Ammonitore ko." Nagiging mayabang ang kaniyang tono.

"Baka hanggang salita ka lang?" Mapanuksong singit ni Honey, binalingan niya ito sa kaniyang likuran at inirapan.

Nagkibit-balikat siya, hindi rin kasi siya sigurado sa kong anong mangyayare sa kaniya mamaya kapag kaharap na niya si Trevino. Pero kailangan niyang tapusin kong ano mang namamagitan sa kanila, kung namamagitan man.

NANGATOG ang kaniyang tuhod ng nasa harapan na siya ng opisina ni Trevino. Naglakas loob siya hawakan niya ang busol at  binuksan ang pinto. Tatlong pares ng mata ang nakatitig sa kaniya, sina Cadel at Rion. Nang binalik niya ang titig ni Trevino ay agad itong nag-iwas tingin dahilan para kumirot ang puso niya. Ilang segundo ito nakatitig sa kaniya kaya nakaramdam siya ng pagkailang ng wala sa tatlo ang nagsalita para paunlakan ang presensya niya.

Yumuko siya. "I am here to—"

"Leave." Parang may pumitas sa puso niya ng marinig ang malamig na boses ni Trevino.

Napaangat siya ng ulo ng marinig ang mga yapag, dumaan ang dalawa sa kaniyang tabi. Habang siya ay nag-ugat sa kaniyang kinatatayuan, nanlalambot ang tuhod at hindi kayang labanan ang mapanganib na mata ni Trevino.

"You're here for?" He formally asked, polite yet his dominance is still visible.

"Para tapusin na ang pagiging Ammonitore ko, mas makakabuti rin yon sayo para hindi mo na ako makita—" lumipad ang iba niyang sasabihin ng makita ang galit sa mata nito.

"You cannot revoke the contract." He stands straight and walks towards her, he is towering her. "Your blood is on the Crest. Hangga't may dugong dumadaloy sa dugo mo ay Ammonitore kita."

"A lifetime contract?" She almost whispered.

"Trevino..." Nanindig ang balahibo ni Ezra ng marinig ang malanding boses. "The plane is ready." It is Patricia.

"You have to stay here until I come back." Hinawakan nito ang kaniyang mukha para salubungin ang tingin nito habang nanunubig ang kaniyang mga mata.

"Russo is waiting, Trev." May bakas ng pagkainis ang boses ni Patricia.

Pinakawalan siya ng lalaki at lumapit sa kay Patricia. Naglakad papalayo ang dalawa at wala sa sariling nakasunod siya rito, hindi niya alam kong bakit tinutulak siya ng paa niya pero ang sigurado siya ay pinipiga ang puso niya.

Nakarating sila sa labas at nakita niya ang pamilyar na pigura, ang lalaking nakita niya na sa daungan. Russo.  Napako siya sa kinatatayuan niya ng makitang hinawakan ng binata ang bewang ni Patricia sabay hapit nito.

"T-trevino..." Nanginginig ang kaniyang kalamnan. "Saan kayo pupunta?"

Parang sinagasaan ang puso niya ng hindi ito lumingon sa kaniya o lumayo sa babae.

"Oh... Miss Ammonitore!" Russo acknowledged her presence. "Bakit hindi natin siya isama, Trevino."

A pain strikes her system when she hears his response.

"She's nothing, I can't have her by my side."