5. Aptal Çocuk
Of ne drama yazdım bee
Louis'nin evine gelip odasına çıktıklarında Louis kendini yatağa attı. Zayn de ikinci odası haline gelmiş odada bir kenara çantasını koyup yatakta yanına oturdu.
"Zayn," Louis sesinin çok ciddi geldiğinin farkındaydı ama onun kendini ciddiye alması için buna mecburdu. "Ben gerçekten okulumu değiştirmek istiyorum, daha doğrusu değiştireceğim. Annem anlayacaktır, zorbalık görmemi istemez."
Zayn kesinlikle sinirlenmişti. Louis onu kaşları çatıkken görmeye pek alışkın değildi ama bugün içerisinde çok fazla kere şahit olmuştu. "Styles'ın sana zorbalık edeceğini mi düşünüyorsun?"
Louis hızla kafasını iki yana salladı. "O asla böyle bir şey yapmaz." Harry kadar nazik insan pek yoktu herhalde.
"Louis diğer aptalların sana bir şey yapmalarına izin vereceğimizi mi sanıyorsun? Herkes sana bulaşırlarsa bize de bulaşacaklarını ve asla karşılıksız kalmayacağını bilir."
Louis yine sessizce ağlamaya başlamıştı. Bir şey yapmasalar bile Harry kendisini umursamayınca kendisine acıyacaklardı. "Yaptığım şey yanlıştı, bunu hak ettim ben.." Zayn kollarını arkadaşının etrafına sardı.
"Üzülmeni istemiyorum ama gitmeni de istemiyorum. Niall'ın gelmesini bekleyelim, okulda neler olduğunu öğrenip öyle konuşalım olur mu?" Zayn en iyi arkadaşının hayatının bir anda böyle dağılmasına inanamıyordu. Daha lisede, hayatının en güzel anlarındalardı. Yıl ortasında okul değiştirmek nadiren iyi sonuç verirdi.
"Bir daha Harry'nin yüzüne bakamam. O da benimkine bakmaz zaten." Zayn'in cevap vermeye hazırlandığını görünce de geri çekilip yorganın içine girdi ve üzerine kadar çekip boğuk gelen sesiyle konuştu. "Uyumak istiyorum."
Bunun üzerine Zayn iç çekerek kalktı. "Pekala, ben buralardayım."
Ertesi gün evden birlikte çıkıp okula gittiler. Zayn de önceki gün okula geri dönmemiş ve geceyi yanında geçirip kafasını oyunlarla dağıtmasına yardım etmişti. Arkadaşları olmasa şimdi kendine zarar vermiş bile olabilirdi. Bu yüzden çok minnettardı, ama yine de okulu görünce kalbi sıkıştı.
Neyse ki hiç kimse gelip yüzüne bir şey deme cesaretinde bulunmuyordu. Louis bir şekilde bunun arkasında Zayn ve Niall'ın olduğuna emindi.
Günün ileri saatlerinde Niall'dan Harry'nin onu aradağını duyunca Louis'nin kalbi o kadar hızlı atmaya başlamıştı ki bir an kalp krizi geçirdiğini sanıp duvara tutundu. "Ne içinmiş?"
"Bilmiyorum ki, Zayn'e senin nerede olduğunu sormuş, gidecek misin?" Ah Louis günün defalarca provalarını yaparken hep Harry'nin olayı ve Louis'yi görmezden geleceğini umarak plan yapmıştı, anlaşılan o kadar şanslı değildi. Ve şimdi Harry ondan izinsiz fotoğraflarını çektiği için ağzına sıçacaktı, burada daha fazla kalamazdı. Kimse fark etmeden gidip kaydını çekmesi gerekiyordu.
"Daha ne kadar rezil olabilirim ki?" Arkadaşlarına asla bunu yapmak istemiyordu ama yirmi dört saattir gitmesine izin vermeyeceklerini yeterince belli etmişlerdi.
"Rezil falan olmadın sus, seninle geleyim." Niall'ın içten konuşması vicdanını daha da kötü hale soktu. Tanrım, neden bu kadar iyilerdi ki.
"Bence kendim yüzleşmeliyim Niall, Harry benimle yalnız konuşmak istiyordur belki." Harry'nin canı cehenneme. Niall'a öğle arası bitmeden yanına geleceğini söyleyerek yanından gönderip hızla müdürün ofisine yürüdü.
Merdivenlerden indiği anda köşeyi dönen birisi önünü kesti. "Louis! Bende seni arıyordum."
"Siktir git Alex." Dişlerinin arasından konuştuğunda Alex sadistçe gülümsedi.
"Ah, ama Loueh, ben biraz önce öğrendiğim şeyi bilmen gerektiğini düşündüğümden sonra sen üzülme diye dakikalardır seni arıyorum. Senin bana dediğine bak." Olabilecek en sahte şekilde suratını astığında Louis o aptal suratına yumruğunu geçirmek istiyordu ama başına gelecek olanın ne olduğunu bilmek istediği için ne diyeceğini sakinleşmeye çalışarak bekledi.
Alex onun sinirden kudurduğunun fakat bir şey yapamadığının bilinciyle tekrar sırıtarak elini Louis'nin başının yanından duvara yasladı. Louis'den uzun oluşunu öyle bir kullanıyordu ki çocuğu manipüle etmek için, görüntü acı vericiydi.
"Biliyorsun Harry ile çok yakınızdır, bana, sana acıdığı için randevu teklif etmeyi planladığını anlattı. Ne kadar iyi kalpli değil mi? Sadece olduğundan daha fazla rezil olma diye seni sevmediği halde üzülme diye seni randevuya çıkartacak." Louis Alex'in bilerek bu kelimeleri seçtiğini bilse de o kadar canını acıtıyordu ki.
"Eminim sende onun bu yumuşak kalbine aşık olmuşsundur. Onun senin hakkında azıcık bile aynı düşünmemesi çok yazık." Eğer ağlarsa şu an çok kötü olurdu. "Bunu bilmek istersin diye düşündüm, sonuçta bir randevudan sonra sana tekmeyi bastığında bu üzücü olur. Ve tabi artık işin aslını bildiğinden, teklifini kabul edecek kadar gurursuz değilsindir sanırım?"
Louis kafasını aşağı eğerek iki yana salladı. Tabi ki de kabul etmezdi. Biraz önce Alex'ten bütün benliği ile nefret etsede kendisine gerçekleri söylediği için minnettar hissetmekten kendini alıkoyamamıştı. Harry kendine çıkma teklifi edince ne kadar sevinirdi, ve Harry sonrasında yüzüne bakmadığında okul değiştirmekle uğraşmaz büyük ihtimalle bu şehirden kaçardı. Eğer Alex söylememiş olsaydı olacak olan bütün bu durumları düşününce olduğu yerde büzüldü. O kadar acınasıydı ki. Harry'nin kendisini aradığını öğrenince aptal gibi küçük de olsa içinde umutlanmıştı.
Gözünden bir damla düşerken yere bakıp "Teşekkür ederim." Diye mırıldandı. Alex bunun üzerine gülümsedi. "Rica ederim Louis. Bu arada bilmeni isterim ki, o yazıyı belki aranızı yapabilirim diye yazmıştım. Biliyorsun Harry bu yıl mezun oluyor, senin harekete geçmeyeceğini bildiğim için aranızı yapayım diye yayınladım. Hislerinin karşılığı olmadığı için üzgünüm. İyi olur diye düşünmüştüm. Şimdi gitmeliyim. Unutma, Harry'nin senin hislerini kullanıp atmasına izin verme."
Daha sonra Louis'yi duvarın önünde küçülmüş halde bırakıp uzaklaştı. Üst kata çıktığında 'aptal çocuk' diye mırıldandı, 'o kadar aptal ki bir de bana teşekkür ediyor.' En azından artık kendisine minnettar olduğu için korumacı arkadaşlarını üzerine salmazdı, bunu da hallettiği iyi olmuştu.
Louis'yi istediği duruma getirdiğine göre şimdi olacakları bekleyip Harry'nin reddedilme acısıyla kollarına dönmesini bekleyecekti.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top