Gabrielle Ray Lexington

"Omg! Do you think a dress will suit me ba? I have tried dresses na from Europe and U.S. pero wala akong napili. Kaya I'm hoping na makahanap ako ng dress dito kahit cheap. Sana naman hindi mukhang cheap no? HAHAHA! You have good reputation naman so you will do na."

Parehong napagting ang tenga namin ni Criselle nang marinig ang sinabi ng VVIP kuno naming customer. The both of us met each other's eyes with knowing look before looking at the whiny woman in front of us.

Arabella Miranda is the only daughter a Filipino billionaire businessman slash senator kung kaya't hindi na ako magtataka sa attitude nito. I have handled worst but I survived kaya siguradong kakayanin ko rin ang isang 'to.

My dresses might be cheap to some but it's fine kung ganyan ang tingin nila sa mga damit namin. I have nothing against them. Kahit cheap ang mga damit na binebenta ko, I always make sure that they're in the best quality. I always make sure na hindi sayang ang bawat sentimong ginagastos nila para sa kanilang espesyal na araw.

So instead of giving her a frown, I showed her a smile I'm used to wear for business purposes.

"Thank you for choosing Gabriella Angeline Bridal House to become a part of your upcoming wedding. We will make sure that you will not go home with nothing. So, shall we begin? You have the whole second floor to yourself."

Ngumite siya sa akin at parang batang nagtatakbo sa loob ng second floor. May I remind you, she told us our dresses are cheap. And for some reasons, I want to impress her with my dresses. Gusto kong ipakita sa kanya na kayang lumaban ng mga local designers sa pabonggahan ng mga wedding dress designs.

"So, Miss Miranda, can you tell me a few things about your wedding?" Ang tanong ko sa kanya habang sinusuri ang mga damit dito na naka-display.

Humiwalay sa amin si Criselle para maghanap ng mga damit na sa tingin namin ay bagay sa kanya. Minsan kasi may mga damit na gusto ng mga brides pero once na maisuot nila ay hindi talaga bumabagay which lead them to disappointment. And we don't allow any brides to go out of our door with a disappointed and unsatisfied look.

"My wedding will be held inside a very prestigious church in Rome. And I want sana na magmukha akong princess. I want my dress to be sparkly and glittery but not so much. Tapos gusto ko rin yong may lace. Do you get it ba? I tried a lot of dress but they don't satisfy me. I'm getting tired na."

Tumigil ako sa pagtingin sa mga damit at hinarap siya. "Bakit hindi ka nagpa-customized? I think the budget won't be a problem naman."

"Yes, I like it sana na magpa-customized but I only have one month left before my wedding because my boyfriend will be back in the military na."

I see. Napre-pressure siguro siya dahil sa maiksing oras kaya hindi siya makapili ng maayos. With her demands, I think medyo mahirap nga kung magpa-customized. You can't make a dress just by waving your wand unless ikaw si fairy god mother.

Huminga ako ng malalim at saka siya seryosong tinignan. "How much is your budget for the dress?"

"Four million as the minimum budget."

Tumango ako at saka ngumite sa kanya. "Please follow me."

I lead her to my special room. Ito ang kwarto kung saan ko tinatago ang mga bago kong collection para sa paparating na bridal fashion week sa Tokyo three months from now.

These pieces are very special to me. Kinailangan ko pang humingi ng tulong kay Blaze para sa magiging mode of transportation nitong mga damit. They are mostly made of expensive fabrics and precious stones.

"This is Diyamante sa Putik, a six million pesos, sweet heart off-the-shoulder ball gown, champagne wedding dress. The shiny details on the dress are made from real diamonds. The fabrics are made fro-"

"You don't need to say more! This is it! This is my dress!" Ang masaya niyang sigaw at saka ako niyakap.

Tinapik ko ang kanyang likuran para pakalmahin siya. "We will know once you try it on."

-

"Nakakaloka talaga 'yang mga mayayaman. Diyos ko! Anim na milyon para sa damit na isang beses mo lang susuotin? My God!"
Nagpaypay pa ng sarili si Criselle para pakalmahin ang sarili niya. Mukhang hindi pa rin siya makapaniwalang nabenta namin ang damit na 'yon.

"Hindi naman siguro sasakit ang bulsa nila n'on. Ang pagkakaalam ko kasi galing rin sa isang kilalang pamilya sa France ang mapapangasawa niya," ang sabi ni Meddy na sinang-ayunan naman naming lahat.

Nandito kami ngayon sa isang resto na pagmamay-ari ni Loraine. We decided na dito na lang mag-celebrate ng birthday Meddy dahil ayaw daw niya ng bonggang celebration. Ayaw rin naming magliwaliw sa bar lalo na at kasama namin ang anak ko.

"Kahit ako din naman noh! Kung ganoon lang din kayaman ang pamilya ko, kakabugin ko na 'yong wedding dress ni mareng Heart," ang sabat ni Mikhaul na nagpatawa sa amin.

"Hoy, by the way, may bago akong chika." Ang dagdag niya. "Kilala niyo ba 'yong Blaze King?"

Malakas akong napaubo nang masamid ako sa iniinom kong iced tea pagkarinig ko sa pangalan ng lalaking dalawang linggo ko ng hindi nakikita.

"Okay ka lang?" Criselle, whose sitting beside me, patted my back and helped me calm my nerves down.

"O-Okay na, thank you."

I should be happy. I should be thankful. But I am not. Hindi ko namamalayan ang sarili na inaabang ko na pala ang pintuan ng kwarto, nag-aabang sa pagpasok niya, niya sa paglapit ng kanyang maskuladong katawan, sa mga nakakapaso niyang hagod ng katawan ko.

After we came back from Italy hindi na siya nagpakita sa akin. He disappeared without a word. I wanna know what happened to him. I wanted to call him pero pinapangunahan ako ng takot at hiya ko. I mean, sino ba ako para gawin 'yon?

Blaze and I are ...we are not involved with each other where I should be asking his whereabouts. We agreed that we are strangers outside that house.

"Hoy, Gabrielle! Natutulala ka na diyan, sis. May problema ka ba?" Nahimigan ko ang pag-aalala sa boses ni Mikhaul kaya mabilis akong umiling.

"Wala. May iniisip lang. Asan na nga ba tayo? Si Blaze King 'di ba? Hindi ba't kasalukuyan siyang CEO ng Imperial Unibank?" Ang paglilihis ko ng usapan namin. Ayokong napupunta sa akin ang atensyon nila. Knowing this three, alam kong maghuhukay at maghuhukay sila ng mga balita.

"Ay, oo. Siya nga! Chosera 'yong pa-engagement party nila, Mars. Bigatin na bigatin ang lolo mo. Kumakalat kasi online ang engagement ring na binigay nito sa jowa niya. Twenty million lang naman ang halaga n'on! Kaloka. Tingnan niyo oh." Inilabas nito ang bagong biling iPhone at saka saglit na pumindot-pindot doon bago nito ipinakita sa amin ang litrato doon.

Nakita ko doon ang pamilyar na singsing na pinili ko sa Italy kasama si Blaze. It perfectly suits her hands kagaya ng hula ko. But I did not find any joy to celebrate my successful engagement ring hunt. All I feel is emptiness, bitterness and envy.

"Aysus, kahit ilang milyon pa ang halaga ng singsing na 'yan kung expired na ang hotgog at kumukulubot, no thanks na lang no." Napalingon kami kay Meddy na naunang lumayo at sumandal sa kanyang upuan. She lifted the glass of juice on the table at saka sumipsip doon.

"Hindi ba ganyan naman mostly sa mga mayayaman na may mga bagita at magagandang asawa? Mga thunder cats na kaunti na lang kembot dito sa mundo?"

Napalingon ako sa tabi ko nang hilahin ni Gabe ang sleeves ng suot kong damit. "Bakit, nak?"

Itinaas niya ang cellphone ko at ipinakita ang screen. Nanlaki ang mata ko nang makita ang pangalang naka-flash doon.

Andrew calling...

aka Blaze Andrew King

Mabilis ko itong tinanggap mula kay Gabe at saka in-i-swipe sa pulang button para i-decline ang tawag. Palihim kong sinulyapan ang paligid para i-check kung nakita nila ang naka-flash doon. Hindi naman nila malalaman kung si Blaze ba ang tumatawag pero kagaya ng sabi ko, ayaw kong maging center of attention nila.

Ilang oras pa kaming nanatili doon hanggang sa naisipan na naming umuwi sa kanya-kanya naming bahay. Dahil walang sasakyang dala si Criselle, sa akin ko na siya sinabay dahil madadaanan ko naman ang bahay nila. Habang nasa byahe kami, ilang ulit pang sinubukang tumawag ni Blaze pero hindi ko pa rin ito tinanggap.

Ano bang problema niya? Hindi naman siya ganito dati.

Nang maibaba ko na si Criselle sa patutunguhan niya, doon ko na napiling sagutin ang tawag. It's already ten pm kaya wala masyadong traffic. Tulog na rin si Gabe na nasa backseat.

Sinuot ko muna ang earpiece bago nagsalita.

"Yes? What do you need?" Ang diretsong tanong ko sa kanya.

"Where are you?" Napahigpit ang kapit ko sa manibela nang marinig ang malamig at baritono niyang boses.

"In my car. Driving." Despite being nervous- I'm not exactly sure why-I could still answer him without stuttering.

"The kid?" Napataas ang kilay ko sa tanong niyang 'yon.

"Sleeping at the back." Sinulyapan ko mula sa front mirror ang anak kong mahimbing na natutulog sa likuran.

"Okay." Iyon ang huling sinabi niya bago namatay ang tawag. Napabuga ako ng hangin. Doon ko lang namalayan na nagpipigil pala ako ng hininga ko.

Seriously? Mas mahirap pa siyang intindihin kumpara doon sa mga brides na may dalaw tuwing appointment.

Pagdating namin sa bahay, wala naman akong nadatnang Blaze sa sala. Usually kasi kapag nauuna siyang makapunta dito, sa sala siya naghihintay with a glass of some expensive alcohol. Hindi rin ako sigurado kung nandoon na ba siya sa kwarto ko dahil dumiretso ako sa kwarto ng anak ko.

Matapos kong palitan ng damit si Gabe at naayos siya sa kanyang higaan, lumabas na ako ng kwarto niya para magtungo sa kwarto ko.

Pagdating ko sa kwarto, hindi na ako nag-abala pang buksan ang ilaw. I dropped my bag down on my mint green papasan chair. I discarded my clothes one by one habang humihikab. Nagtungo ako sa closet para kumuha ng pares ng pantulog.

Narinig ko ang tunog ng pagbukas ng pintuan. Nilingon ko ang pintuang pinasukan ko kanina pero nakasara pa rin ito. I turned my head towards the bathroom door at nakitang nakasara din ito.

"What are you looking for?"

Napatalon ako sa gulat nang may biglang magsalita sa likuran ko.

"Fuvk! Stop doing that! Gusto mo ba akong mamatay sa gulat?!" Ang inis kong singhal sa kanya bago siya itinulak at nilagpasan.

Tumigil ako sa dulo ng kama at saka doon nagsimulang magpalit ng damit. Isusuot ko na sana dapat ang t-shirt ko nang hablutin ito mula sa kamay ko. Pumulupot ang maskulado niyang mga braso sa bewang ko. He pulled my body towards him kaya mas lalo kong naramdaman ang mabato niyang tiyan.

"I miss fucking your tight ass, babe," ang bulong niya habang nakasubsob ang mukha sa leeg ko. I swear I could feel him sniffing my neck.

"Hindi pa ako nakapag-shower, Blaze." I calmy said despite my heavy breathing.

His presence made me feel so damn nervous, and excited at the same time. May kung anong ginhawa rin akong naramdaman nang simulan niyang halik-halikan ang leeg ko. His kisses slowly fill the emptiness I felt during these past two weeks.

"Let's bathe together. And fuck afterwards." Ang bulong niya bago marahang kinagat ang tenga ko.

"Uhmnn.." I could no longer control suppresed my moans from escaping my lips when he started grinding against my ass.

Kahit may tuwalya pa sa pagitan naming dalawa, ramdam na ramdam ko pa rin ang katigasan niya. Ayoko mang aminin but I miss his thickness inside me. I miss how it hits my sweet spot continuosly. I miss how it makes me feel like I'm one with this devil.

"Fuck, let's go," he growled when I started moving against him too. Lihim akong napangiti sa naging reaksyon niya.

You're such a fucking asshole, Blaze. And I hate how my damn heart chose to beat for someone like you.

-----------------------------------------------------------

SA WAKKKAAASSS!!!! NAKA-UPDATE NA RIN HAHAHAAHHAHA. After po ng huli kong update dito baka matagal na naman po akong makapag-update dahil may paparating po kaming major exam (periodical exam/assessment test) at pasahan na ng maraming modules at mga shutang performance tasks. Ayon lang po. Fro. Writer magiging proofreader muna ako HAHAHAHA. Thank you po sa paghihintay at pagbabasa. Stay healthy, keep safe and God bless you always po. Labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao!❤🌈