Πόσο μου λείπουν οι στιγμές από το λύκειο αυτή τη στιγμή.Οι αναμνήσεις που έχω με τους φίλους μου έχουν χαραχτεί για πάντα στο μυαλό μου.

1/10/2019

«Καλό μήνα»μου λέει σχεδόν τραγουδιστά η Spencer και εγώ της ανταποδίδω με ένα πλατύ χαμόγελο.Τις τελευταίες μέρες νιώθω σαν άλλος άνθρωπος.Λες και ο Jack κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια την Violet που κρυβόταν μέσα μου πριν το δυστύχημα.

«Καλό μήνα και σε εσένα Spencer»της λέω αγκαλιάζοντας την σφιχτά «Μα δεν είναι υπέροχη η σημερινή μέρα;»την ρωτάω χοροπηδώντας δεξιά και αριστερά μην μπορώντας να σταματήσω να χαζογελάω.

«Τι μύγα σε τσίμπισε πρωινιάτικα και λες ασυναρτησίες;»με ρωτάει και εγώ την κοιτάω παραξενεμένη«Συννεφιά έχουμε και όπως το κόβω θα βρέξει»μου λέει ειρωνικά και εγώ της βγάζω παιχνιδιάρικα τη γλώσσα.

«Γιατί πρέπει να έχει λιακάδα για να είναι ωραία μια μέρα;εγώ πιστεύω πως και η βροχή είναι πανέμορφη με τις κρυστάλλινες στάλες της να πέφτουν με φόρα στο έδαφος.Άσε που η μυρωδιά της βροχής είναι τόσο αναζωογονητική που θέλω συνέχεια να βγαίνω έξω για να πάρω καθαρό αέρα»τεκμιριώνω την άποψη μου και εκείνη ως απάντηση με κοιτάει με ένα εξεταστικό βλέμμα.Μπαίνοντας στην αίθουσα σπεύδω να ανοίξω το μπλοκ μου να ζωγραφίσω.Έχω τόσο έντονα συναισθήματα αυτή τη στιγμή που πρέπει κάπου να τα αξιοποιήσω.

«Τι ζωγραφίζεις;»ακούω στα ξαφνικά μια πολύ γνώριμη φωνή και κλείνω βιαστικά το μπλοκ μου.

«Τίποτα που να σε αφορά»του λέω παιχνιδιάρικα και για λίγο μένω να κοιτάξω το πανέμορφο χαμόγελο του.

«Ζευγάρι ήταν αυτό που ζωγράφιζε;»με ρωτάει και αμέσως τα μάγουλα μου παίρνουν το κατακόκκινο χρώμα της ντομάτας.

«Όχι...»του λέω κάπως ντροπαλά για να μην με καταλάβει.

«Εμένα μου φαίνεται σαν ένα ζευγάρι»Αμάν με κατάλαβε και τώρα με κοιτάει με ένα περίεργο βλέμμα που δεν μπορώ να καταλάβω.
«Μήπως είσαι ερωτευμένη Violet;»με ρωτάει τώρα σοβαρά ο Jack και ξεροκαταπίνω.

«Φυσικά και όχι.Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ερωτευμένος για να ζωγραφίζει ζευγάρια.Άσε που στην ζωγραφική δεν υπάρχουν περιορισμοί»του λέω έχοντας φορέσει το πιο πλατύ μου χαμόγελο για να τον πείσω.Ελπίζω να είναι αρκετό γιατί δεν είμαι ακόμη έτοιμη να παραδεχτώ....τέλος πάντων ότι και αν είναι αυτό που νιώθω για εκείνον.

«Καλά...»μου απαντάει χωρίς να πάρει το βλέμμα του από πάνω μου και χωρίς να πω κάτι άλλο,γυρίζω μπροστά για να προσέξω στο μάθημα.Η μέρα περνάει εκπληκτικά γρήγορα με το τελευταίο κουδούνι να σημάνει την λήξη των σημερινών μαθημάτων.

«Γιατί δεν πάμε στην καινούργια καφετέρια που άνοιξε στην περιοχή;»μας ρωτάει ενθουσιασμένη η Spencer.

«Γιατί όχι,θα πω και στον Stefan»λέει ο Jack εννοώντας τον κολλητό του,ο οποίος δεν πηγαίνει στο ίδιο σχολείο με εμάς.Τότε νιώθω όλα τα βλέμματα να πέφτουν πάνω μου ενώ πανικός αρχίζει να με κατακλύζει λόγω της πίεσης που νιώθω.

«Εμ...παιδιά δεν ξέρω...έχω και πολύ διάβασμα...ίσως άλλη μέρα»τους λέω αμήχανα ενώ προσπαθώ να φανώ όσο πιο πειστική γίνεται κάτι που αποτυγχάνω παταγωδώς από τις αντιδράσεις που λαμβάνω.

«Άκου να σου πω Violet,σε άφησα στην ησυχία σου τρεις μήνες να ηρεμήσεις και να θρηνήσεις αλλά ως εδώ.Θα πάθεις τίποτα τόσες ώρες κλεισμένη σπίτι σου.Δεν με ενδιαφέρει τι λες,θα έρθεις μαζί μας»μου λέει και τραβώντας με από το χέρι με οδηγεί προς την έξοδο του σχολείου.

«Πότε θα έρθει πια αυτός ο φίλος σου;»γκρινιάζει η Spencer ρίχνοντας μια δολοφονική ματιά στον Jack.

«Ακόμα δεν με γνώρισες και ανυπομονείς να με δεις;»ακούω μια ξένη βαριά φωνή από πίσω μου.

«Stefan,επιτέλους ήρθες»του λέει ο Jack και τον αγκαλιάζει.Αν νόμιζα πως ο Jack μου φαίνονταν τρομακτικός, μπροστά στον φίλο του είναι αρνάκι.Ο Stefan είναι πανύψηλος με κατάξανθα μαλλιά να καλύβουν τις περισσότερες γρατσουνιές του προσώπου του και ένα ζευγάρι κατάμαυρα μάτια έτοιμα να σε κατασπαράξουν.Είναι αρκετά γυμνασμενος ενώ το γυμνό δέρμα του που προεξέχει από το μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι του, είναι παντού καλυμμένο από τατουάζ.Έχει ένα διαβολικό χαμόγελο που η αλήθεια είναι ότι με τρομάζει λίγο αλλά για να είναι φίλος του Jack είμαι σίγουρη πως θα είναι πολύ καλό παιδί.

«Μην πέρνεις θάρρος, εγώ απλώς ήθελα να παραγγείλω κάτι, αλλά δεν μπορούσα γιατί για λόγους ευγένειας έπρεπε να σε περιμένουμε»του λέει όλο θράσος η Spencer.Έτσι όπως τους βλέπω πιστεύω πως το πολύ σε ένα μήνα θα έχουν γίνει ζευγάρι.Είμαι σίγουρη εκατό τις εκατό.Ξέρω την κολλητή μου και αυτή την στιγμή ξύνει το αριστερό της αυτί,κάτι που κάνει όταν της αρέσει κάποιος.Σκουντάω διακριτικά τον Jack και εκείνος γυρνάει και με κοιτάει πονηρά ως δείγμα ότι σκεφτόμαστε το ίδιο.

«Παιδιά εμείς πάμε λίγο στο μπάνιο»τους λέει ο Jack αλλά αυτοί συνεχίζουν ανένδοτοι τον καβγά τους.Προχωρώντας στο μπάνιο κοιτάω διακριτικά πίσω μου αλλά ο κόσμος που είναι καθισμένος στα τραπέζια δεν με αφήνει να τους δω.

«Λες να τα φτιάξουν όντως;»τον ρωτάω γεμάτη ελπίδα καθώς ο Stefan μου φάνηκε πολύ καλό παιδί.

«Ότι στοίχημα πως αυτή τη στιγμή φιλιούνται»μου λέει παιχνιδιάρικα αλλά εγώ δεν τον παίρνω στα σοβαρά.

«Δεν νομίζω,είναι πολύ νωρίς ακόμη»του λέω αλλά εκείνος έχει πεισμώσει.

«Πάμε στοίχημα;»μου λέει ξαφνικά και μου δίνει το χέρι του.

«Άμα κερδίσω θα έρθεις μια εβδομάδα στο σχολείο με στολή της επιλογής μου»του λέω γεμάτη αυτοπεποίθηση.

«Άμα κερδίσω θα βγούμε ραντεβού»μου λέει και μου κλείνει το μάτι.

«Σύμφωνοι»του λέω διστακτικά και δίνουμε τα χέρια μας.Για κακή μου τύχη όταν φτάσαμε στο σημείο που καθόμασταν,είδαμε τον Stefan και την Spencer να φιλιούνται παθιασμένα σαν να μην υπάρχει αύριο κάτι το οποίο σήμαινε ένα πράγμα.Θα έβγαινα ραντεβού με τον Jack!