Χωρίς να το σκεφτώ περαιτέρω,σηκώνομαι γρήγορα και χωρίς να πω κάτι στη θεία μου ή στους καλεσμένους μας,σπεύδω να ανοίξω την πόρτα της εξόδου και αμέσως έρχομαι σε επαφή με ένα σκληρό και γυμνασμένο σώμα. Το μάτια μου αρχικά μένουν να κοιτάζουν το απλό ντύσιμο, κυρίως σε γκρι αποχρώσεις, του άγνωστου και έπειτα αρχίζουν αναφορικά να σκανάρουν τα όμορφα χαρακτηριστικά του. Τα ζουμερά του χείλια είναι τραβηγμένα σε ένα στραβό χαμόγελο που προδίδει υπερβολική αυτοπεποίθηση. Έντονα ζυγωματικά και γωνίες που επιδεικνύουν την αρρενωπότητα του και τέλος τα βαθυπράσινα μάτια που έχουν στοιχειώσει τα όνειρα μου από την ημέρα που τον γνώρισα.

"Τι κάνεις εδώ;"ρωτάω τον Jack όσο πιο ήρεμα μπορώ αν και από τον τόνο της φωνής μου μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει τον εκνευρισμό μου.

"Ήθελα να σε δω"μου απαντάει χαλαρά σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

"Εγώ όμως δεν ήθελα!Είχα κόσμο στο σπίτι και το τελευταίο που θέλω είναι να αρχίσουν τις ερωτήσεις!"του λέω μην μπορώντας να συγκρατήσω την φωνή μου από το να ανέβει λίγους τόνους.

"Βγες μαζί μου ραντεβού"τα λόγια του μου ακούγονται πιο πολύ σαν διαταγή παρά σαν παράκληση ή έστω σαν ερώτηση.Δεν απαντάω και απλώς μένω να κοιτάζω τα μαύρα αθλητικά που ντύνουν τα πόδια μου.

"Γιατί δεν απαντάς;"με ρωτάει και τον κοιτάω ενοχλημένη.

"Δεν άκουσα ερώτηση!Ρώτα με και θα σου απαντήσω "του λέω όλο πείσμα και βλέπω τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του να σκληραίνουν. Δεν κατάλαβε καλά!Δεν θα με διατάζει και θα περιμένει μετά να συμφωνήσω!

"Violet Collins,θα μου κάνεις την τιμή να βγεις ένα δεύτερο ραντεβού μαζί μου;"με ρωτάει απολύτως σοβαρά καθώς με κοιτάει έντονα στα μάτια και εγώ προς στιγμήν τα χάνω. Σαν η σαρκαστική μου πλευρά να εξαφανίστηκε και μένω στίλη άλατος χωρίς να μπορώ να αρθρώσω λέξη!

"Τώρα;"καταφέρνω τελικά να τον ρωτήσω  ακόμη αποσβολωμένη από την ξαφνική του ερώτηση.

"Δεν με νοιάζει.Τώρα,σε λίγο, το βράδυ,αύριο...δεν έχει σημασία για 'μένα,αρκεί να δεχτείς να βγεις μαζί μου"μου λέει και με μια ματιά στις εκφράσεις του προσώπου του καταλαβαίνω ότι έχει ειλικρινές προθέσεις μαζί μου.

"Δεν ξέρω...ποιός μου εγγυάται ότι δεν θα επαναληφθούν τα γεγονότα του πρώτου μας ραντεβού;Ποιός μου εγγυάται ότι εσύ δεν θα ξαναρχίσεις να μου συμπεριφέρεσαι σαν να μην υπάρχω και ότι δεν θα με κοιτάς με αυτό το ψυχρό βλέμμα στα μάτια σου σαν να με μισείς;Πώς ξέρω ότι όλο αυτό δεν είναι ένα από τα συνηθισμένα κακόγουστα αστεία σου και ότι δεν θα ξανακαταλήξω πληγωμένη να μαζεύω τα σπασμένα που άφησες έτσι αλύπητα πίσω;Τουλάχιστον την πρώτη φορά δεν είχαμε καιρό που γνωριζόμασταν  και το κακό ήταν μικρό αλλά αυτή τη φορά δεν ξέρω αν θα το αντέξω..."του λέω ειλικρινά καθώς παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του.Δεν μπορώ να τον κοιτάω και να μιλάω. Νιώθω πως θα λυγίσω στο θέαμα του και αυτή τη στιγμή είναι το τελευταίο που χρειάζομαι.

"Δεν..."αρχίζει να λέει αλλά κομπιάζει και σταματάει. Έπειτα παίρνει μια βαθιά ανάσα και συνεχίζει. "Έχω μάθει να μην δίνω υποσχέσεις που δεν είμαι εκατό τα εκατό σίγουρος ότι θα κρατήσω αλλά για πρώτη φορά, αυτή τη στιγμή θα σε παρακαλέσω να ξεχάσουμε το παρελθόν, να έχεις πίστη σε εμένα και να πιστέψεις πως αυτό..."δείχνει τον εαυτό το με τα χέρια του "Δεν το έχω κάνει ποτέ για καμία!"μου λέει απολύτως σοβαρά αλλά εγώ δεν πείθομαι.

"Ποιό;"τον ρωτάω απορημένη.

"Να στέκομαι έξω από το σπίτι σου εκλιπαρώντας σε να βγεις μαζί μου έστω και ένα ραντεβού. Δεν θα πω ψέματα, δεν παρακαλάω καμία,αντίθετα, εκείνες παρακαλάνε εμένα, αλλά εσύ είσαι διαφορετική!"Μου λέει αποφασιστικά χωρίς να διακόψει ούτε λεπτό την οπτική  μας επαφή.

"Διαφορετική;πώς;"τον ρωτάω ξανά καθώς είμαι πολύ περίεργη να ακούσω την άποψη του για 'μένα.

"Είσαι η πρώτη κοπέλα στα είκοσι χρόνια που ζω,που με έχει κάνει να νιώσω συναισθήματα άγνωστα μέχρι τώρα για εμένα.Δεν θα σου κρύψω την αλήθεια, δεν ξέρω τι ακριβώς νιώθω για εσένα Violet ,αλλά είμαι διατεθειμένος να το μάθω. Μόνο όμως άμα δεχτείς να βγεις μαζί μου ραντεβού"μου λέει και για άλλη μια φορά μένω κάγκελο. Ας το παραβλέψω για την ώρα το γεγονός ότι είναι είκοσι χρόνων, δεν είναι της παρούσης. Και εγώ θέλω να μάθω τι είναι αυτό που νιώθω για εκείνον. Είμαι όντως ερωτευμένη μαζί του ή το μυαλό μου απλώς παίζει παιχνίδια μαζί μου;

"Εντάξει..."του λέω διστακτικά καθώς περνάω μια καστανή τούφα από τα μαλλιά μου,πίσω από το αυτί μου "Δέχομαι να βγω μαζί σου ραντεβού υπό έναν όρο!"του λέω με έναν αυστηρό τόνο στην φωνή μου.

"Ότι θες εσύ!"σπεύδει να απαντήσει ο Jack πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου.

"Ότι θέλω είπες;"τον ρωτάω πειραχτικά και εκείνος δυσανασχετεί.

"Violet!"μου λέει προειδοποιητικά επιπλήτοντας με με τα μάτια του.Αφήνω ελεύθερα τα χαχανητά που προσπαθούσαν εδώ και αρκετά λεπτά να ξεφύγουν από το στόμα μου ,κερδίζοντας μου μια άγρια μάτια του.Αμέσως σοβαρεύω και επιστρέφω στο θέμα μας.

"Θα διαλέξω εγώ το μέρος!"του λέω  με οριστικότητα.Εκείνος δεν λέει κάτι,απλώς γελάει κάτι που κάνει τα νεύρα μου να χτυπήσουν κόκκινο. "Γιατί γελάς;είπα κάτι αστείο;"του λέω ενώ πλέον φωνάζω ελεύθερα δίχως να με νοιάζει το ενδεχόμενο να με ακούσει η θεία μου.

"Όπως θες εσύ.Αύριο να είσαι έτοιμη στις εφτά "μου λέει και κάνει μεταβολή να φύγει.

"Περίμενε..."ακούω την φωνή μου να λέει διστακτικά και τον βλέπω να σταματάει.Δεν γυρνάει το σώμα του να με αντικρίσει. Παραμένει ακίνητος να κοιτάζει ευθεία μπροστά. Μα καλά, τι τον έπιασε πάλι;αγνοώ την ξαφνική μα και συνάμα περίεργη άλλη της συμπεριφοράς του και συνεχίζω. "Δεν θέλω να βρεθούμε εδώ "του λέω και το εννοώ. Δεν θέλω να τον δει η θεία μου να έρχεται να με παίρνει από το σπίτι καθώς μετά θα της μπουν λάθος ιδέες στο μυαλό.Αυτό κάνει τους μύεις στο κορμί του να σφιχτούν και τον αναγκάζουν να γυρίσει να με κοιτάξει.

"Τι εννοείς;"με ρωτάω ελαφρώς νευριασμένος και κάνω έναν μορφασμό δυσανασχέτησης.

"Τι δεν κατάλαβες,Δεν θέλω να έρθεις από το σπίτι μου να με πάρεις. Θα προτιμούσα να συναντηθούμε κάπου αλλού. Κατά προτίμηση στο σχολείο!"του λέω ξινά καθώς δεν βρίσκω το λόγο να το υπεραναλύουμε.

"Και γιατί παρακαλώ;"με ρωτάει με τη σειρά του ειρωνικά και νιώθω για ακόμη μια φορά τον εκνευρισμό μου να μεγαλώνει.

"Γιατί δεν θέλω να σε δει η θεία μου και μετά να νομίζει ότι τρέχει κάτι μεταξύ μας" του λέω χαλαρά αν και βράζω από μέσα μου.

"Γιατί δεν τρέχει;"μου λέει εμφανώς μπερδεμένος και αισθάνομαι την γλώσσα μου να συγκρούεται με δύναμη με τον ουρανίσκο μου ενώ ταυτόχρονα ρολλάρω τα μάτια μου.

"Αυτό θα το δούμε μετά το πρώτο ραντεβού, για την ώρα δεν τρέχει τίποτα "του λέω και του κλείνω παιχνιδιάρικα το μάτι. Εκείνος χαμογελάει στραβά σαν να είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και με πλησιάζει με αργά βήματα.Ασυναίσθητα κάνω ένα βήμα πίσω αλλά για κακή μου τύχη, η πλάτη μου ήταν ήδη τόση ώρα κολλημένη πάνω στην κλειστή καφετιά πόρτα της μονοκατοικίας που κατοικώ.Μηχανικά ψάχνω να βρω το χερούλι για να μπω μέσα στο σπίτι αλλά τη στιγμή που πάω να ανοίξω την πόρτα την ξανακλείνει και πλησιάζει επικίνδυνα πολύ το πρόσωπο μου.Θα με φιλήσει;Θα το κάνει;Και κυριότερο....Θα τον αφήσω;Τον ακούω να γελάει και ανοίγω ενοχλημένη τα μάτια μου. Για μια στιγμή....γιατί τα ανοίγω;η μάλλον...Αφού ήταν ήδη ανοιχτά γιατί τα ξανάνοιξα;Όχι....τα έκλεισα όταν νόμιζα ότι θα με φιλήσει. Για αυτό χαμογελάει στραβά ο ηλίθιος. Εκείνος αγνοεί την γκριμάτσα που έκανα και με πλησιάζει αυτή τη φορά κι άλλο, χαϊδεύοντας με την ανάσα του το αυτί μου.Αμέσως οι τρίχες του σώματος μου σηκώνονται ενώ η αίσθηση του μουδιάσματος απλώνεται αργά σε όλο το κορμί μου.

"Αύριο στις εφτά στο σχολείο. Μην αργήσεις, δεν μου αρέσει να περιμένω..."μου λέει και αφήνει ένα απαλό φιλί στο μάγουλο μου.Έπειτα κάνει μεταβολή και φεύγει.Με το δεξί μου χέρι πιάνω στα χαμένα  το σημείο το οποίο φίλησε ο Jack και το νιώθω να καίει.

Εεε;