Επιτέλους διάλειμμα!Δεν αντέχω άλλο!Όλο μάθημα κάνουμε.Το ξέρω βρίσκομαι στο σχολείο αλλά φέτος η χρονιά είναι ανυπόφορη.Δεν βλέπω την ώρα να τελειώσω το λύκειο και να φύγω μια και καλή από εδώ.Θέλω να σπουδάσω,να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο,να γνωρίσω ανθρώπους,να ζήσω εμπειρίες.Γενικότερα θέλω να φύγω από αυτή τη μικρή πόλη.Νιώθω πως το River Town πλέον είναι πολύ μικρό για μένα με χιλιάδες πικρές αναμνήσεις να με στοιχειώνει.Νιώθω πως άμα μείνω ένα λεπτό παραπάνω εδώ θα πάθω κατάθλιψη,όχι ότι δεν έχω ήδη.Ξαφνικά ακούω μια υπέροχη μελωδία να έρχεται από την αίθουσα της μουσικής και πλησιάζω αρκετά για να την ακούσω.Κολλάω το αυτί μου στην πόρτα και καταφέρνω να ξεχωρίσω το όργανο που βγάζει αυτό τον μελωδικό ήχο.Είναι ο ήχος που βγάζει μια κιθάρα.Ο ρυθμός φαίνεται γνωστός.Μα που τον ξέρω...Μα ναι...είναι το "You are the reason".Ανοίγω ίσα ίσα την πόρτα για να δω το πρόσωπο που παίζει τόσο ωραία την κιθάρα όταν βλέπω τον Jack.Νιώθω να χάνω ένα χτύπο της καρδιάς μου.Να φύγω;μήπως να μείνω και να ακούσω;δεν με έχει δει ακόμη.Θέλω να τον ακούσω να τραγουδάει,έστω τις πρώτες λέξεις και μετά θα φύγω.

"There goes my heart beating
'Cause you are the reason
I'm losing my sleep
Please come back now

There goes my mind racing
And you are the reason
That I'm still breathing
I'm hopeless now"τον ακούω να τραγουδάει τους πρώτους στοίχους του τραγουδιού και νιώθω ξαφνικά μια έντονη επιθυμία να κλάψω.Έχω μια τρελή ιδέα που ίσως άμα την πραγματοποιήσω να καταλήξω να ρεζιλέψω τον εαυτό μου και να πληγωθώ ξανά αλλά δεν με νοιάζει.Τελικά αποφασίζω να πάρω το ρίσκο και να ζήσω τη στιγμή αφήνοντας τις συνέπειες των πράξεών μου για αργότερα.

"I'd climb every mountain
And swim every ocean
Just to be with you
And fix what I've broken
Oh, 'cause I need you to see
That you are the reason"τραγουδάω μαζί του το ρεφρέν όταν τον βλέπω να γυρίζει το κεφάλι του προς το μέρος σου σε μια προσπάθεια του να δει από πού έρχεται η δεύτερη φωνή.Οι ματιές μας ενώνονται αλλά κανείς από τους δύο δεν σταματάει να τραγουδάει.Είναι λες και αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας μας.Λες και μόνο μέσω στίχων μπορούμε να πούμε τι πραγματικά αισθανόμαστε ο ένας για τον άλλον.

"There goes my hands shaking
And you are the reason
My heart keeps bleeding
I need you now, oh

If I could turn back the clock
I'd make sure the light defeated the dark
I'd spend every hour, of every day oh
Keeping you safe"συνεχίζω αυτή τη φορά μόνη μου το δεύτερο μισό του τραγουδιού αφού ο Jack είναι πολύ απασχολημένος με το να με κοιτάζει ξαφνιασμένος με ανοιχτό το στόμα.Τραγουδάω σαν να εξαρτάται η ζωή μου από αυτή τη στιγμή καθώς αρχίζω να τον πλησιάζω.Τραγουδάω εννοώντας κάθε πρόταση,λέξη και συλλαβή.Ξέρω πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να με ακούσει για αυτό και προσπαθώ να βάλλω όλο και πιο  πολύ συναίσθημα στη φωνή μου.Γνωρίζω πως δεν έχω ταλέντο στο τραγούδι αλλά αυτό δεν με σταματάει από το να ζήσω τη στιγμή.Από το να περάσω το μύνημα που θέλω.Έχω καλύψει την απόσταση που μας χωρίζει και πλέον είμαστε σε απόσταση αναπνοής,με τις καυτές ανάσες μας να σκάνε στα πρόσωπα μας.

"I'd climb every mountain
And swim every ocean
Just to be with you
And fix what I've broken
Oh, 'cause I need you to see
That you are the reason

I don't wanna fight no more
I don't wanna hide no more (you are)
I don't wanna to cry no more come back, I need you to hold me (that you are the reason)
A little closer now, just a little closer now
Come a little closer, I need you to hold me tonight"Αμέσως βγαίνει από το βαθύ λίθαργο του και δείχνοντας μου πως κατάλαβε το κρυμμένο μύνημα που προσπαθούσα να του περάσω, τραγουδάει μαζί μου το υπόλοιπο τραγούδι.Τα μάτια του καθώς προφέρει τις λέξεις λάμπουν σαν να προσπαθούν να μου πουν ότι εκείνος δεν καταφέρνει.Νιώθω ζεστασιά έτσι όπως είμαι κοντά του.Νιώθω ασφάλεια και αν και ξέρω πως αυτό είναι για λίγο δεν θέλω να τελειώσει.Θέλω αυτή η στιγμή να κρατήσει για πάντα.Αν μπορούσα να πατήσω μια παύση στη στιγμή μας αυτή, θα το έκανα.Τόσο απελπισμένη είμαι γιατί ξέρω πως αυτός είναι ο Jack που ερωτεύτηκα.Ναι! Ερωτεύτηκα!Δεν φοβάμαι να το πω!Είμαι ερωτευμένη με αυτόν τον άνθρωπο και όσο και αν θέλω να το αποφύγω δεν μπορώ.Το συναίσθημα του έρωτα μου για 'κεινον με πνίγει.Είναι σαν το μπουμπούκι που προσπαθεί να ανθίσει αλλά εσύ δεν το ποτίζεις και έτσι μαραίνεται.Αυτός είναι ο ακριβής ορισμός των συναισθημάτων μου για τον Jack.Αν δεν ποτίσω έστω και λίγο τις ρίζες των συναισθημάτων μου για εκείνων,το μπουμπούκι θα μαραθεί και μαζί του θα μαραθώ και εγώ,όπως έχω κάνει ήδη.

"I'd climb every mountain
And swim every ocean
Just to be with you
And fix what I've broken
'Cause I need you to see
That you are the reason"το τραγούδι τελειώνει αφήνοντάς μας να κοιταζόμαστε έντονα στα μάτια.Πλέον η ζεστασιά που ένιωθα μέσα μου αντικαταστάται με μια ψυχράδα όμοια με αυτήν στα μάτια του.

«Γιατί ήρθες εδώ;δεν είδες ότι χρησιμοποιούσα εγώ την αίθουσα;»σταματάει πρώτος τον διαγωνισμό κοιτάγματος μας και αρχίζει να με φωνάζει.Δεν ξέρω τι να του πω.Πώς μου λείπει;Πώς θέλω πίσω τον παλιό του εαυτό;Πώς θέλω πίσω τον φίλο μου αλλά δεν τον θέλω μόνο σαν φίλο μου αλλά και σαν αγόρι μου;Ότι θέλω να τον φιλήσω σαν να μην υπάρχει αύριο;Ότι τον σκέφτομαι κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο;Ή ότι με πληγώνει με κάθε του απαξιωτική ματιά;

«Εσείς ήσασταν που τραγουδούσατε έτσι;Μπράβο σας!Έχετε απίστευτη χημεία!»Με σώζει την κατάλληλη στιγμή η καθηγήτρια της μουσικής,η κυρία Wilson,μπαίνοντας σαν σίφουνας στην αίθουσα και μιλώντας ακατάπαυστα για το πόσο ωραίες φωνές έχουμε.Η κυρία Wilson είναι από τις λίγες καθηγήτριες που συμπαθώ στο σχολείο μου καθώς είναι πάντα πολύ γλυκιά και πρόσχαρη στους μαθητές της.Στην ηλικία των πενήντα έχει καταφέρει να κρατήσει τη ψυχή της αγαθή και γεμάτη πάθος για τον κόσμο αφού ώρες ώρες συμπεριφέρεται σαν μια έφηβη κοπέλα.Η ίδια μάλιστα αποκαλεί  τον εαυτό της ως αιώνια έφηβη κάτι που την κάνει ακόμη πιο δημοφιλή και αγαπητή στα παιδιά.Για λίγο χάνομαι στις σκέψεις μου αφήνοντας την να συνεχίσει το παραλήρημα της,αλλά ξανά έρχομαι γρήγορα στην πραγματικότητα με τα τελευταία της λόγια.

«Θέλω εσείς οι δύο να τραγουδήσετε ένα ντουέτο στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή που θα κάνει το σχολείο μας»λέει όλο χαρά αφήνοντας και τους δυο μας άφωνους.

«Τιιι;»καταφερνουμε να ψελλίσουμε και οι δύο ταυτόχρονα αλλά καμία άλλη λέξη δεν βγαίνει από το στόμα μας.Λες και ξεχάσαμε μονομιάς την γλώσσα της πατρίδας μας.

«Μα αυτό είναι σε λιγότερο από έναν μήνα»λεει ο Jack πανικόβλητος και εγώ μην μπορώντας ακόμα να αρθρώσω λέξη από το σοκ, κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.

«Και τι πειράζει;με τέτοια χημεία που έχετε εσείς δεν χρειάζεστε πολύ χρόνο»Λεει η κυρία Wilson και χωρίς να μας αφήσει άλλα περιθώρια για αντιρρήσεις μας διώχνει έξω από την αίθουσα της μουσικής.

«Jack τι θα κάνουμε τώρα;»τον ρωτάω απελπισμένη αφού δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια σωτηρία από το μαρτύριο που μας περιμένει.Μπορεί να τραγούδησα μπροστά σε κόσμο στο μαγαζί που μας είχε πάει ο Jack για πρώτο ραντεβού αλλά τότε δεν ήξερα κανέναν.Τώρα θα εκτεθώ μπροστά σε άτομα που με έχουν δει να μεγαλώνω,να εξελίσσομαι στη γυναίκα που είμαι σήμερα.Πολλοί από αυτούς με έχουν δει στις πιο εξευτελιστικές μου στιγμές!Δεν μπορώ να εμφανιστώ μπροστά τους και να τραγουδήσω!Απλώς δεν μπορώ!Έπειτα θα πρέπει να περνάω πολύ χρόνο με το Jack και ενώ η καρδιά μου φτερουγίζει σε αυτή τη σκέψη ,πώς είμαι σίγουρη πως μπορώ να τον ξαναεμπιστευτώ;Ποιός μου εγγυάται ότι δεν θα ξανά γίνει ψυχρός απέναντι μου και δεν θα κάνει κάτι χειρότερο από τις συνηθισμένες του πλάκες;

«Θα κάνουμε αρκετές πρόβες.Την άκουσες.Δεν υπάρχει διαφυγή.»μου λέει και πάει να φύγει αλλά τον σταματάω.

«Περίμενε!Ίσως να μην είναι καλή ιδέα να τραγουδήσουμε μαζί αυτό το ντουέτο.Ίσως να την παρακαλέσουμε να μην το κάνουμε ή να βρεις μια αντικαταστάτρια.Πιστεύω πως και εσύ προτιμάς να το τραγουδήσεις με μια άλλη.Τι λές;»Τον ρωτάω γεμάτη ελπίδα πως θα συμφωνήσει.

«Λέω να έρθεις αύριο σπίτι μου μετά το σχολείο,έτσι και αλλιώς ξέρεις που μένω»μου λέει λίγο νευριασμένα.Δεν ξέρω γιατί αρπάζεται.Εγώ για εκείνον το κάνω γιατί ξέρω πόσο με μισεί,οπότε γιατί νευριάζει;

«Μα...»δεν προλαβαίνω να φέρω αντίρρηση καθώς μου γυρνάει την πλάτη και φεύγει.

Τώρα τι κάνουμε;....