"Ikaw? Miss na miss na kita, ang tagal nating hindi nagkita," sabay yakap sa binata na siyang hindi nakapagsalita sa pagkagitla.

     "Arinya, ano'ng ginagawa mo rito? Dapat nasa balkonahe ka at nagsasanay sa darating na kaarawan ni Ryia, ah," pukaw ng batang nakasuot ng pang-prinsepeng kasuotan ng Heavenliers.

     "Napapagod na ako, Syl. Ayaw ko ng mag-ensayo, alam mo naman na mas gusto kong sumayaw kaysa kumanta 'di ba? Gusto kong mapabilang sa mga nagtatanghal sa pagsasayaw," muryot niya habang ipinapadyak ang mga paa sa puwesto pa rin.

     "Alam mong hindi 'yon, maari, Arinya. Hindi nababagay sa isang Anghel ang pagsasayaw."

     "Ngunit iyon ang gusto ko, Syl."

     "Huwag ng matigas ang ulo, Arinya. Sige ka, sasabihin ko sa kawal na ihulog ka sa lupa para hindi muna ako makita," pananakot nito.

     "Heh! Sige na nga, mag-e-ensayo na." At muling nagtungo sa lugar na pinag-i-ensayuhan.

     "Sandali, kilala mo ako?" anang lalaking hindi nakikita matapos siyang ihiwalay sa pagkakayakap.

     "Oo, Sylier, ikaw si Sylier, ang lalaking mahal ko," aniya at agad hinalikan sa labi ang binata.

     Nagulat man ang lalaki ngunit walang alinlangan itong sumagot sa mga nangyayari. Patuloy rin ang pagpapalitan nila ng matatamis na halik na animo'y uhaw na uhaw sa isa't isa habang unti-unting inihihiga ng binata ang dalaga sa dakong iyon. 

    Matapos noon agad nitong tinanggal ang naghahabaan nitong blusa hanggang sa lumantad ang kabuuan na siyang nagpasimulan ng hiyaw ng kakaibang sensasyon sa bawat isa.

    Matapos ang pagpapalitan ng halinghing at pagpapadama ng nararamdaman sa bawat isa agad umupo ang binata na siyang dahilan ng pag-upo rin ng dalaga habang isinusuot ang kasuotang natanggal.

    "Halika na, dadalhin kita sa mundong nais mong puntahan," seryosong anito na siyang dahilan ng pagka-umid ng dila niya.

    "Sylier, ano bang sinasabi mo? Umalis na tayo sa mundong 'yon, magsama na tayo," tuwang-tuwa aniya nang matauhan sa pagkatulala.

    "Gusto kong makita mo ang mundo namin," seryosong anito na siyang tumayo na.

    "Sylier," aniya kasabay ang pagtayo na siyang napasigaw sa sakit.

    "Pasensiya, hindi ko alam na birhin ka pa pala," anas nito dahilan upang mapatulala siya sa nakatalikod nitong postura bagamat walang anumang liwanag liban sa pulseras.

    "Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito, Sylier at hindi ako nagsisisi na sa 'yo ko ibinigay ang lahat," aniya na siyang dahilan nang pagtawa ng binata.

    "Sumunod ka sa akin, Binibini, dadalhin kita kay Sylier," anang sabi ng lalaki dahilan upang mapatulala siya at mapaupo sa pagkakatayo habang nanginginig na hindi makapagsalita.

    Walang kahit anong lumalabas sa bibig niya kundi ang naghahabol na hininga at ang pinipigil na luhang patuloy nagbabagsakan sa mga mata. Hindi rin siya makapagpalabas ng kahit anong titik dahil sa pakiramdam na pinagbagsakan ng langit-lupa.

    "Tinanong kita kung kilala mo ako pero, ikaw ang gumawa ng dahilan upang mangyari 'to," walang kagatol-gatol na anito.

    "Niluko mo ako! Bakit hindi mo sinabi agad? Bakit nagsinungaling ka? Bakit hindi mo sinabi ang totoo? Mahal ko si Sylier, sobrang mahal ko siya, ang tagal kong naghintay tapos . . . winasak mo lang? Hayop ka! Sino ka!" naghe-hesterikal na hiyaw niya habang namamaluktot na niyayakap ang sarili. "Hayop ka! Sino ka," sigaw niya muli.

    "Xhander Ashtons, pang-apat na Prinsepe ng Deviliers Royal," anitong walang alinlangan dahilan upang mas mapahiyaw siya habang pinu-pukpok ang dibdib at ang ulo.

    "Ang tanga mo, bakit? Bakit, Arinya? Bakit kapatid pa niya?" naisa-isip niya habang mas humagolgol na namamaluktot sa pag-iyak.

    "Halika na habang wala pang nakakakita sa'yo." Hatak nito sa kaniya at nagtungo sa kuweba na siyang kasabay ng pagbuo ng kulay kahel na lagusan.

    Bagamat sobrang bigat ng dibdib, pinilit niyang magpakatatag alang-alang sa lalaking gustong makita pagkatapos ng labimpitong taon.    

    Wasak at lubhang napakasaklap ng nangyari sa kaniya pero, ganoon pa man isa lang natutunan niya; sa pag-ibig hindi utak ang nagdidikta kundi puso dahil sa karanasan niyang ito, pinatunayan lang na nagmahal siya ng tamang tao ngunit sa huli hindi sila ang naka-tadhana para sa isa't isa kaya naman, nagawa niyang ipagkaloob ang importanteng bagay sa maling tao, sa pag-a-akala na nahanap na niya ang tamang tao.

    Nakatulala at hindi siyang umiimik na naglalakad habang nakasunod kay Xhander na patuloy pa rin na hindi umiimik pagkatapos na makapasok sa lagusan.

    Walang din kahit anong lumalabas sa labi niya kundi ang pinipigil na paghagolgol at paninikip ng dibdib dahil sa pagkakataong iyon wala na siyang mukhang ihaharap sa lalaking minamahal kundi pamamaalam pero, isa lang ang hiling niya, makitang muli ito kahit pa sa huling pagkakataon.

    Gayon din, tanging ang apat na kulay pula, lila, berde at bughaw na dahilan ng pagluha niyang muli ang nadaraanan na siyang nagpaalala ng masakit na alaala sa kasalukuyan

    "Tama ako, nandito ka nga, Syl . . . Sylier Mitcher, pakiusap, tingnan mo naman ako sa mga mata kahit minsan lang," hinaing ng isip habang patuloy na tahimik na lumuluha.

    Pilit nilalabanan ang paghikbi at paggawa ng ingay habang patuloy silang naglalakad sa pasilyong pawang katahimikan ang namamayani.

    "Bakit? Bakit na sa 'yo ang pulseras ni Sylier," nauutal niyang lakas-loob na tanong.

    "Bakit? Napagkamalan mo 'ko dahil dito? Hiniram ko 'to sa kaniya," seryosong sabi nito habang patuloy pa rin sa paglalakad.

    Dahil sa narinig tuluyan siyang napahagolgol dahilan upang tumigil sa paglalakad ang binata kasabay ang paghatak sa kaniya sa kung saan.

    "Ano ba, bitiwan mo ak—"

    "Tumahimik ka kung gusto mo pang mabuhay," bulong nito sa tainga niya dahilan upang mapaiktad siya nang bahagya. "Bakit? May nararamdaman ka bang kakaiba?" mapang-akit nitong sabi habang nakayakap sa kaniya mula sa likuran ngunit nagulat na lang siya nang maramdamang nasa leeg na niya labi nito. 

    "Ano ba?" nauutal niyang sabi habang pilit nagpupumiglas ngunit nagulat na lang siya nang paharapin siya nito at biglang halikan ng mapusok sa labi at leeg habang naglalakbay ang mga palad sa buong katawan niya. "Ano ba, Xhander, pakiusap, huwag," pagpipigil niya pa rin ngunit talagang hindi na niya mapigil ang sariling sumunod sa gusto nito hanggang sa tuluyan na siyang inangkin habang nakatayo sa haligi ng pasilyo.

     "Pabayaan muna, mukhang nag-i-enjoy oh," bulong ngunit malinaw na sobrang lamig na pananalita na kung sinuman dahilan upang mawala siya sa sarili at mag-focus sa pinagmulan ng tinig.

      Gayon din, naririnig na niya ang papalayong yabag nito na siyang pakiramdam niya'y nahanap na'ng hinahanap.

     "Bakit? Si Sylier ba? Oo, siya iyon; ang lalaking mahal mo, nakita ka niya sa ganitong kalagayan," mapaglaro nitong wika kasabay ang pagbayo muli na siyang ikinasigaw niya.

     "Dahan-dahan lang, masakit," hiyaw niya na siyang nagpa-halakhak lang sa binata.

     Ngunit sa kabila ng nangyayari sa katawan pakiramdam niya wala na siyang nararamdamang kiliti o ano pagkat ramdam na ramdam na niya ang kirot, pagsisi, at kawalang pag-asa sa pagitan nila ng taong mahal na ngayo'y hindi na nararapat para sa kaniya. Tuluyan na rin siyang nilamon ng pandidiri sa sarili na ngayong mismong kapatid pa nito ang kasiping na wala namang nararamdaman para sa kaniya.

     Ang masaklap na tagpo sa buhay niya na kailangan na niyang panindigan kahit pa kapalit ng romantikong karanasan ay isang mapait na tagpo sa taong kaniyang minahal. Nagmahal siya at nagsakripisyo ngunit sa huli, hindi pa rin sila ang itinadhanang magkatuluyan.

    TUMAGAL NG BUWAN ang pananatili niya sa Sexamodian Palace kasama si Xhander na pawang kaligayahan lang ang hanap. Nalaman niyang pagpapaligaya ang kakayahan nito, na siyang nagpapakalat ng tawag ng laman sa kung saan at ang humihikayat sa iba na magpakasasa at magpatuloy na gumawa ng kasamaan gaya na lang ng panggagahasa sa mortal na world na pawang laganap na sa buong mundo.

    Kalakip nito nalaman din niyang ang taong minamahal ang namumuno sa Killemodian Palace kung saan ang kakayahan nito'y gumawa ng iba't ibang kasalanan gaya ng pagpatay na siyang malayo-layo sa ugali nito noong kabataan ngunit sa kasawiang-palad pinangakuan siya ni Xhander na bago sila umalis papuntang Mortal world maari pa rin niyang makita sa una at huling pagkakataon si Sylier na siyang alam nitong labis niyang minahal.

    "Mahal na Prinsepe Xhander, oras na raw pong pumunta sa Rediless," pahayag ng kawal mula sa labas ng silid na siyang nagpabangon din sa kaniya mula sa pagkakahiga. 

    "Xhander, ang ipinangako mo," paalala niya rito na siyang ikinangisi lang nitong tumayo.