Ευχαριστω για την στηριξη και την αγαπη.Νιωθω λιγο πληγωμενη μα θα λαβω τα μετρα μου για να προστατεψω τα βιβλια διχως να τα κατεβασω.Αυτο που ζηταω από εσας είναι αν βρειτε καποιο βιβλιο που να αντιγραφει τον τροπο και το περιεχομενο με τροπο φανερο, να μου στειλετε ένα μηνυμα και στον εν λογω συγγραφεα.

Τη φλόγα τη γιατρεύει η φλόγα
όχι με των στιγμών το στάλαγμα
αλλά μια λάμψη, μονομιάς,

Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971

Ως σκοταδι οριζεται η ελλειψη φωτος.
Ως κρυο, η ελλειψη θερμης.
Ως κενο,η ελλειψη περιεχομενου.
Ως σιωπη, η ελλειψη θορυβου.

Στο παγωμενο, αδειο, σκοτεινο δωματιο μενω μονη,
καθισμενη στο κεντρο με τα χερια τυλιγμένα γυρω από το κορμι μου.
Μα μονη μου δεν μπορω να δημιουργησω θερμη.
Γελαω, μα μονο η ηχως μου ακούγεται.
Κλαιω , και τα δακρυα μου ποτιζουν το τσιμεντο.
Θυμωνω, μα η οργη μου είναι βουβη.

Μιλω μονη μου και απαντω στον εαυτο μου.

Ωσπου μια μερα,μια ρωγμη εμφανίζεται στον τοιχο.
Το φως, στο σχημα μια μακρόστενης γραμμης διεισδυει στο δωματιο.

Τυλφωνομαι.
Ακουω ηχους,μα δεν μιλαω.
Ακουω πουλια να τιτιβιζουν, ανθρώπους να γελουν, παιδια να κλαινε.
Ακουω μουσικη.

Βλεπω τα χερια μου,
τα μαλλια μου είναι σκουρα καστανα.
Ειμαι γυμνη.
Ετσι είναι το σωμα μου;
Εξεχει εδώ;
Εξεχει κι εκει;

Και αυτό το σημαδι;
Αυτό πως το απεκτησα;

Μυριζω λουλούδια, βροχη, χωμα.
Όλα τα αρωματα του κοσμου με κατακλυζουν.

Καποιος χτυπα τον τοιχο, η ρωγμη μεγαλωνει, μαζι και το φως.
Ζαρωνω και κοιτω καθετι θεωρουσα γνωριμο να γκρεμίζεται.

------------------------------------------

''Θα παμε σημερα βολτα στη Σοφια και θα παρουμε το λεωφορειο για το θερετρο στις 6 το απογευμα''η Κυβελη τους ενημερωσε και μια χορωδια μουγγρητων ακουστηκε.Ειχαν αφησει τις βαλιτσες τους μολις μαζι με εκεινες των υπολοιπων επιβατων και τα αγορια ετοιμαστηκαν να ανεβουν στο λεωφορειο για το ξενοδοχειο

''Τουρισμο κανουμε!'' η Φαιη τους υπενθυμισε και η Ερμιονη τους αγριοκοιταξε βγαζοντας τα γυαλια ηλιου της.
Ο Βασιλης ομως δεν ειχε καμια τετοια προθεση.

''Οχι!Σκασαμε τοσα λεφτα στο ξενοδοχειο για το τσακουζι και τον εξοπλισμο σκι, καρφι δεν μου καιγεται για τα μουσεια!''
Ο Ορεστης επνιξε ενα γελακι με βηχα και ανασηκωσε τους ωμους του οταν ο φιλος του τον κοιταξε για στηριξη.

''Εμενα δεν με νοιαζει.''μουρμουρισε και το βλεμμα του καρφωθηκε στην Κυβελη μεσα απο τα γυαλια ηλιου.
Ηξερε πολυ καλα οτι η μονοημερη παραμονη τους στην πρωτευουσα ηταν ενα καλοστημενο τεχνασμα της δικηγορινας για να κερδισει χρονο.
Και θα της τον εδινε, λεπτο προς λεπτο.Εξαλλου και ιδια ηξερε πως την παρακολουθουσε οπως ο κυνηγος το θηραμα.

''Εγω προτεινω να κανουμε μια μικρη βολτα και να παμε για ξεκουραση και φαγητο στο ξενοδοχειο.''Ο Γιαννης αρπαξε την λιστα της Κυβελης.
Στο αλλο της χερι η κοπελα κρατουσε εναν ταξιδιωτικο οδηγο, αγορασμενο απο το αεροδρομιο καθως δεν ειχε προλαβει να κανει την ερευνα της.

Ο υπο αλλες συνθηκες υπομονετικος νεαρος γουρλωσε τα ματια.
''Καθεδρικος ναος του Αλεξανδρου Νιεβσκι;'' προφερε μπερδεμενος και ο Βασιλης εσμιξε τα φρυδια.

''Τι;''πηρε στα χερια του την λιστα και κοιταξε τον προσεγμενο γραφικο χαρακτηρα.
Επειτα γυρισε προς τις τρεις κοπελες και κουνησε το κεφαλι του αρνητικα.
''Αυριο.'' προσπαθησε να διαπραγματευτει.
''Καλη ιδεα!'' αναφωνησε ο Κωνσταντινος που ειχε ξεχωρισει μια γερμανιδα που θα εμενε συμπτωματικα στο ιδιο ξενοδοχειο με εκεινους και εκεινη την ωρα ανεβαινε στο λεωφορειο.

Η Ερμιονη στριφογυρισε τα ματια της.Φορεσε παλι τα γυαλια ηλιου της και κοιταξε απεγνωσμενα τις φιλες της.Η ωρα ηταν λιγο μετα τις 9 και η πολη αρκετα ζωντανη, γεγονος που δημιουργησε ενα αισθημα ανυπομονησιας.

''Εγω παντως λεω να παμε σημερα να τελειωνουμε με αυτες τις βλακειες'' ο Ορεστης χασμουρηθηκε.
''Ακριβως!''η Φαιη επιχειρηματολογησε ''Στις 4 θα ειμαστε στο ξενοδοχειο!Αληθεια!Τα βασικα θα δουμε,οσα ειναι εδω κοντα!'' 

Ο Βασιλης ξεφυσηξε βλαστημωντας νυσταγμενος ακομα και ο Γιαννης κατι του ψιθυρισε, μαλλον λογια δυναμης.

Ο Ορεστης χαμογελασε σκανταλιαρικα και σταθηκε αναμεσα στην Φαιη και την Κυβελη.Περασε το χερι του γυρω απο τους ωμους της κοκκινομαλλας και γυρισε το κινητο στα χερια της απο την αλλη, δινοντας σωστη οπτικη στον πλοηγο.
''Αντε παμε'' παρακινησε τους αλλους και την τραβηξε μπροστα.
''Προσωπικος χωρος'' μουγγρισε μα ως απαντηση ελαβε τα λακκακια του.

Η Κυβελη δεν ηξερε πως να αντιδρασει.Να τον σπρωξει;
Εμεινε κατω απο το κρατημα του και ευχαριστησε το χοντρο μπουφαν της που εκανε την επαφη τους λιγοτερο σαρκικη.
Ο χρονος κυλουσε αντιστροφα για εκεινη.Ενιωθε σαν επροκειτο να θυσιαστει σε καποιον θεο.

Η πρωτευουσα της Βουλγαριας εκεινη την ηλιολουστη μερα αποδειχτηκε ονειρεμενη.Οι πλακόστρωτοι δρομοι, γεματοι χιονι, δημιουργουσαν το ιδανικο χειμερινο τοπιο, ενω τα καλοδιατηρημενα παλια κτιρια, λειτουργουσαν ως χρονομηχανη σε μια παλαιοτερη εποχη.
Η Ευρωπαϊκη πρωτευουσα επιβεβαιωσε γρηγορα τις φημες που την ηθελαν ενα απο τα κεντρα οικοδομικης εξελιξης απο την ρωμαϊκη εως τη συγχρονη εποχη.Το τουβλο, η αυστηρη προσοψη και η μπρουταλιστικη αρχιτεκτονικη συμβιωναν αρμονικα με τις εκτασεις πρασινου που εσπαγαν το βιομηχανικο στοιχειο.

Ολα αυτα μαγεψαν τις τρεις φιλες που δεν επαψαν να βγαζουν φωτογραφιες και να συζητουν εντονα.
Οι τεσσερις 'ομηροι' σερνονταν,σχεδον, απο πισω τους.Ζητησαν μεχρι και απο εναν ντοπιο να τους βγαλει ολους μαζι φωτογραφια, προταση της Κυβελης, και ο Ορεστης παραξενευτηκε με το ποσο ευκολα δεχτηκαν οι υπολοιποι.

Εξι ωρες αργοτερα, γεματες γκρινια, ερωτησεις για το ποση ωρα ακομη θα κοιτανε τοιχους ή θα περπατανε, και την ενοχλητικη συμπεριφορα του Ορεστη που ειχε ως απωτερο σκοπο να ενοχλησει την Κυβελη, οι κοπελες ομοφωνα αποφασισαν να πανε στο ξενοδοχειο.
Οι θεσεις του πουλμαν καλυφθηκαν γρηγορα και ο Βασιλης την στιγμη που ακουμπησε το κεφαλι του στον ωμο της Ερμιονης αποκοιμηθηκε.
Η αποσταση ηταν σχεδον μια ωρα.

Δεν ηταν ουτε τεσσερις το μεσημερι ακομα.
''Λοιπον θα φαμε κατι ελαφρυ και θα ξεκουραστουμε,το βραδυ θα βγουμε;'' ο Γιαννης φαινοταν να εχει πιο πολυ ενεργεια, γεγονος που ο Κωνσταντινος καθολου δεν συμμεριζοταν.
''Εισαι τρελος;''μουρμουρισε και ο Ορεστης απο την πισω διπλη θεση γελασε.
Ο βιολιστης κρατησε σοφα τις αποστασεις του απο την δικηγορινα και ηξερε οτι αυτο μονο παραπανω θα αυξανε την νευρικοτητα της.Ειχε δικιο!

Το ξενοδοχειο ηταν κατι παραπανω απο πολυτελες, οπως τους ειχε διαβεβαιωσει απο το τηλεφωνο η μαμα του Γιαννη , που πηγαιναν συχνα για σκι εκει.Το ψηλο κτηριο με τα κλειστα μεγαλα μπαλκονια και τις ξυλινες προεκτασεις εδινε την αισθηση ενός μοντερνου και ταυτοχρονα παραδοσιακου εξοχικου.

Το χιονι αρχισε να πεφτει βαρυ,συμματοδοτώντας την ημερα που θα ξημερωνε ως 'Μονοημερη σκι' 

Ο Κωνσταντινος, μη θελοντας να υποστει ενα απο τα τρια ζευγαρακια ζητησε να εχει μονοκλινο, ετσι κι εγινε, ενω η Φαιη με τον Γιαννη ξεκαθαρισαν οτι θα μεινουν μαζι.

Η Ερμιονη βλεποντας το αγχος στα ματια της Κυβελης προτεινε να κοιμαται μαζι της, γεγονος που η κοπελα εκτιμησε.Δεν το εκτιμησε τοσο ο Βασιλης βεβαια,αλλα ενα βλεμμα αρκουσε για να μην πει κατι παραπανω.

Η ρεσεψιονιστ τους εδωσε τα κλειδιά του δωματιου και ολοι μαζι μπηκαν στο ασανσέρ.Η Κυβελη ενιωθε το βλεμμα του Ορεστη πανω της, κι ας κοιτουσε επιμονα το πατωμα.
Εφτασαν στον τριτο.

''Λοιπον παιδια καλη ξεκουραση'' μουρμουρισε η κοκκινομαλλα και προχωρησε προς την πορτα της.
Ενιωθε την Ερμιονη από πισω της να περιμενει ευλαβικα μεχρι να αποκτησει η καρτα επαφη με το φωτοκυτταρο.
Το φωτακι πρασινισε και η πορτα ανοιξε.Η κοπελα αναφωνησε στην θεα του δωματιου.

Τα ξυλινα πατωματα ηταν ιδιου χρωματος με τα κουφώματα και τα διακοσμητικα.Τα παχια κρεμ χαλια θυμιζαν γουνα και το γωνιακο διακοσμητικο τζακι συνεθεταν το ιδανικο χειμερινο κατάλυμα.
Η πορτα εκλεισε πισω της .
''Λοιπον;'' 
Αναπηδησε στο ακουσμα της φωνης του.

Γυρισε προς το μερος του για να τον δει να την κοιτα με λαγνεια γερνοντας προς τον τοιχο με τα χερια στις τσεπες.
Τι ηθελα και συμφωνησα!
''Τι κανεις εσυ εδώ;'' 

Γελασε και ακουμπησε την βαλιτσα και την αποσκευή του σε μια γωνια ατσαλα.
''Εδώ μενω'' της δηλωσε το προφανες.

''Όχι!'' αναφωνησε ''Η Ερμιονη μενει εδώ!'' εκανε ένα βημα πισω και εφτασε στην γωνια του κρεβατιου.Εξω από το μεγαλα τζαμια φαινοταν ολη η πλαγια.

''Νομιζα είχαμε μια συμφωνια.'' της ειπε ταχα παραπονιάρικα και το ναζι στα ματια του την σκλαβωσε.

''Δεν...ε ...δεν ξερω αν...'' δεν ηξερε τι να πει.Ενιωθε μια νευρικοτητα.Ευχοταν να ειχε μεινει μαζι με την Φαιη, η κολλητη της ποτέ δεν θα την αφηνε στο ελεος του.

Ο Ορεστης καυχασε στο χαμενο βλεμμα της. Την πλησιασε λιγο ακομα.Το υφος του την προκαλουσε να τσιριξει, εστω να αντιδρασει υστερικα.
Εφτασε απέναντι της και η κοπελα ξεροκαταπιε στην ψηλη κορμοστασιά του που την καλυπτε.
Ανεπνευσε τρεμαμενα, εντεινοντας το αυταρεσκο υφος του.

''Τι εγινε δικηγορινα;Φοβασαι;''την προκαλεσε.
''Όχι φυσικα!'' αντιγυρισε
''Τοτε;Δεν προλαβες να ετοιμαστείς;''χαμογελασε παιχνιδιάρικα και περασε το χερι του γυρω από την μεση της.
Μεσα της εκρουσε ο κωδωνας κινδυνου.

''Ναι δεν προλαβα!Για αυτό καλυτερα να περιμενεις να παω στο μπανιο να φρεσκαριστω!'' κοκκινιζε και μονο που το συζητουσε μαζι του, γεγονός που τον διασκεδαζε απειρα.
Ζυγισε το ψεμα στα ματια της.
Δεν ηξερε αν ηταν στα προθυρα να τον βρισει, ή να πεσει από το μπαλκονι.

Χαλαρωσε όπως και να χει το κρατημα του.
''Δυο λεπτα'' συμβιβαστηκε και ξαπλωσε ανασκελα στο κρεβατι, χωρις φυσικα να βγαλει τα παπούτσια του.

Ε όχι!Ως εδώ!

''Αν είναι να το κανουμε αυτό θα-''Ο Ορεστης μετανιωσε και που την αφησε να φυγει από τα χερια του.Στριφογυρισε τα ματια του και σηκωθηκε ορθιος.Με δυο μεγαλες δρασκελιες καλυψε την αποσταση αναμεσα τους και την πηρε σηκωτη πανω του.
Αυτό φυσικα, ειχε ως αποτέλεσμα να τους ακουσει ολο το ξενοδοχειο.

''ΑΣΕ ΜΕ ΚΑΤΩ!''τον χτυπουσε με δυναμη στην πλατη και ο βιολιστης ως αντιποινα της εδωσε μια στον πισινο πριν την πεταξει ανασκελα στο διπλο κρεβατι.
''Σκασμος!''
Μαζι με την ιδια, επεσε και η καρδια της στο στομαχι της.
Δηλαδη τωρα εμεις θα...
Γιατι αγχωνομαι τοσο;
Τα χερια της ετρεμαν και εκανε φιλοτιμες προσπάθειες να τα σταματησει, μα αδικος κοπος.

''Ειναι ωριμο αυτο που κανεις τωρα;'' ρωτησε ξαπλωμενη ακομα.
''Δεν ηξερα οτι η ωριμοτητα είναι στους κανονες σου'' της εκλεισε το ματι και πεταξε το μπουφαν του σε μια γωνια του δωματιου.
Την ειδε που δαγκωθηκε αγριοικοιταζοντας την στιβα στο πατωμα και συνεχισε. Πεταξε οπου να ναι τα παπουτσια του και με αργες κινησεις σηκωσε το φουτερ, μαζι και το κοντομανικο μπλουζακι του.

Η Κυβελη ενιωσε το στομα της να υγραίνεται,σαν να προσπαθει να φαει κατι που καιει υπερβολικα πολυ.
Το σμιλευμενο κορμι του και οι φαρδιοι του ωμοι την καθηλωσαν στην θεση της.
Ο Ορεστης ανεβηκε γονατιστος πανω πανω της με το τζιν του να πεφτει χαμηλα στην λεκανη, εμφανιζοντας ενα λευκο μποξερακι και ένα γεωμετρικο V.

Η καρδια της χτυπησε και επαψε και αρχισε παλι, κι όλα αυτά ενώ αλλαζε δεκα χρωματα.Ο Ορεστης φυσικα παρακολουθουσε ικανοποιημένος την αντιδραση της.
Στηριχθηκε στους αγκωνες της και ανακαθισε ελαφρως όταν εγειρε προς το μερος της.

''Περιμενε περιμενε!'' τον απομακρυνε και ο Ορεστης ξεφυσηξε κουρασμένος.
Περασε το χερι του μεσα από τα μαλλια του.
Επιτηδες το κανει;
Διαφημιση αρωματος γυριζουμε;Υπαρχουν καπου καμερες;

''Τι ειναι τωρα;''την ρωτησε ξαπλώνοντας στο πλαι διπλα της.Η κανελα ισα που την αγγιξε, επιασε τον εαυτο να θελει να συρει τη μυτη και τα χειλη της κατά μηκος του στερνου του.
''Ε...''μουρμουρισε νευρικα και επαιξε με την ακρη του ροζ πουλόβερ της.
''Ναι;'' η φωνη του της προκαλεσε ριγη.

''Να γνωριστουμε λιγο καλυτερα''
Το γελιο του την εκανε να θελει να ανοιξει την γη να την καταπιει.

''Αν δεν ηξερα καλυτερα θα ορκιζομουν ότι εισαι παρθενα.'' καυχασε και το χερι του βρεθηκε στην βαση του πουλόβερ της.Οταν αρχισε να το ανεβαζει λιγο η Κυβελη πανικοβληθηκε.

''Το εννοω!'' ακουμπησε το χερι της πανω στο δικο του.
Το βλεμμα του συναντησε το δικο της για επιβεβαιωση.
Στο παγωμενο φως του ηλιου το μπλε μαλακωνε σε ένα ομορφο γαλαζιο και το πρασινο ελαμπε.
Εγειρε λιγο ακομα προς το μερος της, εως οτου τα χειλη του να καλυψουν τα δικα της.

Δεν τον εσπρωξε μακρια.Δεν υπηρχε πλεον λογος να κρυβεται πισω από το δαχτυλο της. Συμφωνησε, και ηρθε η ωρα να τηρησει το δικο της μερος της συμφωνιας.

Η γλωσσα του διεισδυσε στο στομα της απαιτητικα.Δαγκωσε απαλα τα χειλη της και η κανελα εγινε ενα με την ανασα της.
Αφησε τα χειλη της και κατεβηκε στον λαιμο της.Απαλα και ρυθμικα, τα φιλια του την εκαναν να βογγηξει μεσα απο τα δοντια της.
Περνώντας το χερι του πανω από την μεση της την κρατουσε σταθερη.

''Ελα να γνωριστούμε καλυτερα δικηγορινα.'' μουρμουρισε τρίβοντας απαλα το σημειο στην μεση της που την εκανε παντα να πεταγεται ορθια.

Ενιωσε το χαμογελο του στο δερμα της.
Το τρεμουλο εκανε την εμφανιση του και η Κυβελη κοιταξε επιμονα το ταβανι.
Ηρεμησε...
''Ηρεμησε Κυβελη''ψιθυριζει και ανασηκώνεται ελαφρως για να ξεκουμπωσει το παντελονι του και να το πεταξει κατω.
Ω Θεε μου.

Ανεβαινει αποτομα από πανω της και ακουμπα τα χερια του δεξια και αριστερα της.
Χαμογελαει σκανταλιάρικα στο υφος του πανικου της.
Η Κυβελη παλευει μεσα της.
Ξερει οτι οι δικαιολογιες που προσφερει στον εαυτο της για τα αθωα φιλια δεν εχουν ισχυ πλεον.
Η  φωνη μεσα της ουρλιαζει να σηκωθεί και να φυγει από εκει οσο είναι ακομα ντυμενη.
Παιρνει μια μικρη ανασα και κλεινει τα ματια.Οσο δεν τον κοιτα της είναι ευκολοτερο να σκεφτεται λογικα.
Δεν υπαρχει επιστροφή μετα από αυτό.

''Ξερω οτι το θες, πολυ'' ψιθυριζει στο αυτι της και η καυτη του ανασα της προκαλει ριγη σε ολοκληρη την ραχοκοκκαλια.
Μεσα της καυχαζει. Ποια δεν θα τον ηθελε; Μια ματια αρκει και ένα χαμογελο...ριχνει και την πιο απαιτητικη.

Δεν ξερει πως τα καταφερνει αλλα ανοιγει τα ματια της και αντιμετωπιζει την θαλασσα και το δασος μπροστα της.
Ειναι οσο πιο κοντα της γινεται χωρις να την ακουμπάει.Την ειχε διηγηρει χωρις ακομη να την αγγιξει καλα καλα.

''Σηκω.'' την διαταζει απαλα και σηκώνεται από πανω της.
Επιτελους!Οξυγονο χωρις κανελα!

Η κοπελα υπακούει και στεκεται ορθια μπροστα απο το κρεβατι.Πισω της χιονιζει βαρια.Εκεινος καθεται στο στρωμα απέναντι της και την κοιτα προσεκτικα.
Της κανει νοημα να βγαλει τα ρουχα της.
Ξεροκαταπινει.
Το κανει χωρις να το σκεφτει άλλο.Αργα και σταθερα σηκωνει το ροζ υφασμα, μαζι με το λεπτο λευκο φανελακι και τα περναει πανω από το κεφαλι της, εμφανιζοντας ένα μπεζ σουτιεν.
Σχεδον ανυπομονα ελευθερωνει το βλεμμα της από το ρουχο, ενδόμυχα ανυπομονώντας να συναντησει παλι τα ματια του.

Πιανει το πουλόβερ στα χερια του και διχως να σπασει την οπτικη επαφη τους το πεταξε στην αλλη ακρη του δωματιου.
Τα δαχτυλα της βρεθηκαν στο τζιν της και απότομα κατεβαζε το φερμουάρ της.Εμφανισε ένα ασορτι μπεζ εσωρουχο χωρις ραφες.

Ο Ορεστης χαμογελασε καπως στην επιλογή χρωματος.
Το τζιν απεκτησε ιδια μοιρα με το μπλουζακι.
Σταθηκε μπροστα του νιώθοντας κατι παραπανω από νευρικη, πανικοβαλλοταν!Εαν υπηρχε καποιος εσωτερικος συναγερμος, τωρα θα ειχε βαρεσει κοκκινο στο μυαλο της.

Την κοιτα απο πανω μεχρι κατω και γλυφει τα χειλη του ασυναιθητα.Ξυνει ελαφρως το σαγονι του, παραμεριζοντας τα γενια μισου μηνα.
Επειτα σηκωνει το βλεμμα του στο προσωπο της.

''Το αγαπημενο μου χρωμα είναι το μπλε'' ψελισσε και η Κυβελη χρειαστηκε να ανοιγοκλεισει τα ματια της για να βεβαιωθεί ότι της ειπε αυτό και όχι κατι σεξουαλικο, όπως περιμενε.
Που κολλαει αυτο;

''Να γνωριστουμε δεν ηθελες;'' ανασηκωνει τους ωμους του χαλαρος.
Η νευρικοτητα της του φαινεται πρωτοφανης.

''Ελα εδω'' της κανει νοημα να πλησιασει και η κοπελα το κανει αυτόματα.
Δεν μπορουσες εστω να διστασεις λιγο;

Την καθιζει στην ακρη του κρεβατιου, ακριβως μπροστα του.Οι ωμοι της είναι σφιγμένοι, σχεδον προσδοκει το αγγιγμα του.Δεν μπορει να ηρεμησει με τιποτα.
Το δωματιο ειναι βυθισμενο σε μια σιωπη που μονο η κοφτη της ανασα σπαει.

Οι παλαμες του ακουμπουν τους μικρους της ωμους και νιωθει αδυναμη.Λιωνει κατω από το σταθερο του αγγιγμα.Το ένα του χερι κατεβαινει στην μεση της , οπου την κρατα σταθερη, ενώ το αλλο κανει απαλο μασαζ στον ωμο της,πιεζοντας και χαλαρώνοντας το λευκο της δερμα.

Κυρτωνει αμεσως τον κορμο της και μουγγριζει.Η αισθηση είναι ανεπαναληπτη.Ανατριχιαζει και γερνει το κεφαλι της προς το μερος του, ένα μικρο χαμογελο τρυπωσε στα χειλη της.
Το βλεμμα του ηταν σοβαρο, απολυτο σχεδόν.Πηρε μια βαθια ανασα και εμεινε ακαμπτη να τον κοιτα.
Θελει να τον φιλησω;
Στην σκεψη αυτη μια άλλη πηρε την σκυταλη.
Με θελει;

Σμιγει τα φρυδια του βλέποντας την να σκέφτεται κατι εντονα, μαντευει ευκολα το τι.
Γερνει προς το μερος της και τραβα τον λοβο της με τα δοντια του.
Την ανασηκωνει ελαφρως και την κολλαει πανω του.Η πιεση που φανταζοταν τοση ωρα γινεται απτη πραγματικοτητα.
Αρα με θελει.

''Η απαντηση στην ερωτηση σου δικηγορινα, είναι πολυ'' ψιθυριζει στο αυτι της και εκεινη αναστεναζει νιώθοντας τον ερεθισμο του.
Αναστεναζει καθως τα χειλη του κυλανε στον λαιμο της.

''Παιζω βιολι 18 χρονια'' την κρατα σφιχτα πανω του και παρατηρει τις φακιδες και τα σημαδια στο δερμα της.
Συγκρατειται να μην φιλησει κάθε ένα ξεχωριστα.

Ακουμπα τον δεικτη του στην κορυφη της ραχοκοκκαλιας της και μειδιαζει όταν την βλεπει να τεντωνεται, πιεζοντας κι άλλο την στυση του με τα οπισθια της.
Κατεβαινει αργα κατά μηκος της σπονδυλικης της στηλης και το μυαλο της Κυβελης παιρνει φωτια.

Αφηνει εν τελει το χερι του στον γοφο της, στο σημειο που εξεχει το το κοκκαλο της και η κοπελα τιναζεται, ειχε βρει το σημειο που γαργαλιοταν εντονα.
Το γελακι του την εφτασε στα ακρα.
''Ειμαι α' κορυφαιος σολιστ στην Εθνικη ορχηστρα και την φιλαρμονικη'' κάθε του λεξη της ακουγεται ως μουσικη.
Γνεφει μουγγρίζοντας μαγεμενη.

Τα δαχτυλα του εφτασαν στο εσωρουχο της το οποιο κατεβασε από την λεκανη της, προς τα κατω, εμφανιζοντας το γυμνο της δερμα.Το αφηνει να κυλησει στις γαμπες, τους αστραγαλους και επειτα στο χαλι.
Τον ακουει να ασθμαινει βαρια.Και όταν ακουμπάει στο βαθουλωμα χαμηλα στην μεση της εκεινη τιναζεται,η πιεση που περιοριζει ελαχιστα το εσωρουχο της θυμιζει ότι βρίσκεται σε 'πιεστικη' θεση.

''Αναθεμα δικηγορινα'' η ανασα του χτυπα στον αυχενα της ''Κατσε ησυχη'' διαταζει απαλα.
Τα δαχτυλα του φτανουν στο κουμπωμα του σουτιεν της, το ξεκουμπωνει και με τα ακροδαχτυλα του χαιδευει τα χερια της καθως κατεβαζει τις μπεζ τιραντες και το εκσφεντωνιζει στην αλλη ακρη του χωρου.
Προσπαθει να αγνοησει την ριγη που καλυπτει το στηθος της και συγκεντρώνεται στην θεα εξω απο το παραθυρο.
Δεν υπαρχει επιστροφή.

''Εσυ θελεις να μοιραστεις κατι μαζι μου;'' ακουμπα το στηθος της και με το δαχτυλο του κανει επιδεξιους κυκλους γυρω από την ρωγα της, ποναει στην επαφη,βογγαει.
Γινεται αχορταγη, θελει κι άλλο.
Το αλαζονικο του χαμογελο επανεμφανίζεται.Βλεπει την επιρροή του πανω της,την εχει απτη κατω απο τα δαχτυλα του.

Το στερνο του που καιει κρατα την ανασα της σταθερη.
Και με μια αποτομη κινηση την πιανει από την μεση και την πετα ανασκελα στο κρεβατι.Το βασανιστηριο της εχει τελειωσει.Στεκεται από πανω της,ασθμαινοντας βαρια, το βλεμμα του ειναι σκουρο. Ο χαλαρος Ορεστης δινει την σκυταλη στον κυριαρχο Ορεστη.

Αιωρειται σχεδον από πανω της σκεπτόμενος την επομενη κινηση του, βλεποντας την να βασανιζεται.
''Τελος η κουβεντουλα Κυβελη'' η βραχνη φωνη του καλυπτει το δωματιο.
Σκυβει την φιλαει στα χειλη, πιεζει την λεκανη του πανω στην δικη της και αμεσως νιωθει την ενταση του χαμηλα να την ενοχλει.
Δεν υπαρχει επιστροφή.

''Ω Θεε μου...'' αναφωνει μεσα από το βαθυ, υγρο και καυτο φιλι τους.
Θα τρελαθω.

''Μην το χαλασεις αυτό'' μουγγριζει αναμεσα σε κοφτες αναπνοες.
Μην το χαλασω;Εγω;

Νιωθει το σφιξιμο της.Φιλαει το λαιμο της.
''Μην με σπρώχνεις μακρια σου δικηγορινα, ξερω ότι με θες''
Παιρνει μια κοφτη ανασα όταν φτανει στο στηθος της και βυθιζει το προσωπο του εκει.Ο βιολιστης καλυπτει το κορμι της και οι στιβαροι του ωμου την κανουν να νιωθει καταδικασμενη στο ελεος του.

''Δεν σε θελω'' ψεύδεται χωρις να αποκτησει οπτικη επαφη.
Το βλεμμα του, ακρως σαρκαστικο κλειδωνει με το δικο της καθως σηκωνει το κεφαλι του για να την κοιταξει.
Ανασηκωνει το φρυδι του.
''Α ετσι;''
Η γλωσσα του πιπιλάει απαλα το σημειο διπλα στην ρωγα της κανοντας την να τιναχτεί από κατω του.
Με το ενα του χερι την κραταει σταθερα από την λεκανη, ενώ το άλλο κατεβαινει εκει που πριν βρισκοταν το εσωρουχο της.
Ανασαινει κοφτα.

Γλυφει τα χειλη του και δαγκωνει απαλα.
Τα καστανα της ματια βυθιζονται σε τροπικους ωκεανους.

''Πες το ενω με κοιτας'' διαταζει και ακουμπα την παλαμη του πανω της πριν εισχωρησει ένα δαχτυλο, χαμογελώντα,ς στην υγρη εισοδο.
Η καρδια της χτυπάει στο κεφαλι, στα χερια, στα ποδια και την κοιλια της.

''Πες το!''ασθμαινει βαρια από πανω της και τα χειλη του είναι μονο χιλιοστα μακρια.
Η Κυβελη κλαψουριζει όταν εισχωρεί  δευτερο δαχτυλο και κανει κυκλικες σταθερες κινησεις, τρίβοντας απαλα την κλειτοριδα της.

Νιωθει οτι δεν μπορει να μιλησει, λες και εχει χασει την ικανοτητα της να αρθρωνει λεξεις.Νιωθει ενα εντονο σφιξιμο χαμηλα.
Εκεινος εχει το βλεμμα του νικητή.Τις αναγνωριζει τις αντιδράσεις της, ενώ εκεινη βλεπει σχεδόν την καρδια του να βαραει δυνατα κατω από το σταρενιο του δερμα.

Η σεξουαλικη ενταση εχει κορυφωθεί.Την φιλαει στον λαιμο,ρουφαει και δαγκωνει πεινασμένα.
Η Κυβελη κουνιεται παραλληλα με τα δαχτυλα του, γινεται απληστη, θελει κι άλλο!

''Δεν μπορεις να το πεις,ετσι δεν είναι;'' ψιθυριζει αυτάρεσκα.
Οχι δεν μπορω αναθεματισμενε βιολιστη!

Τα δαχτυλα του βγαινουν και εκεινη κλαψουριζει.
Στα τυφλα σχεδον κατεβασε το εσωρουχο του επιβεβαιώνοντας τις προσδοκίες της, ξεπερνωντας τις ακομη.
Μενει με τα χειλη μισάνοιχτα, καθως την παρακολουθεί να τον επεξεργάζεται.
Τριβει απαλα την εισοδο της λυγίζοντας την λεκανη του.
Κατεβαινει αριστερα και πανω στο στηθος της.Ακουμπα τα χειλη του στην παλλομενη καρδια της και χαμογελα ικανοποιημένος.Φιλα απαλα.

''Την νιωθω την καρδια σου Κυβελη...'' μουρμουριζει. ''Χτυπα σαν τρελη κάθε φορα που σε αγγιζω'' 

Νιωθει ετοιμη να εκραγεί από ηδονή.Βλεπει το κυμα οργασμου να πλησιαζει.Αναστεναζει καθως καλυπτει το στομα της με το δικο του.
Δεν υπαρχει επιστροφή.

Συγκροτει ο,τι εμεινε από τον δυναμικο της χαρακτηρα και σπαει το φιλι τους.
Την κοιτα παραξενεμενος.
Τον σπρωχνει στο πλαι και πεφτει διπλα της στο κρεβατι,πριν προλαβει να ανακτησει τον ελεγχο σκαρφαλωνει από πανω του.

Το παραξενεμενο του υφος γινετια μειδίαμα και τα χερια του ακουμπουν στην λεκανη της κρατωντας την σταθερη.
Οταν τον βαζει στην χουφτα της ο Ορεστης γερνει ελαφρως το κεφαλι του προς τα πισω και μουγγριζει.
''Γαμωτο!" ανασαινει και την τραβάει για να την φιλησει.
Ανεβοκατεβαζει το χερι της παραλληλα,οι ρυθμικες κινησεις της σχηματιζουν ένα μισοφεγγαρο που πλαναται κατα μηκος του ανδρισμου του.

Τα μουγγρητα του ακούγονται σαν μουσικη στα αυτια της και γαργαλα τα χειλη της.
Τυλιγει το χερι του γυρω απο την γυμνη της μεση.

''Φυγαμε;'' ρωτα αινιγματικα καθως σκιζει το περιτυλιγμα του προφυλακτικου.
Για που;

Μενει εμβροντητη να τον κοιτα, διχως να παυει τις κινησεις της, σκεπτομενη ότι ισως ακουσε λαθος.
Γελαει καθως ανασαινει βαθια,διαχειριζόμενος ένα κυμα ηδονης.
Πιανει το χερι της και το απομακρυνει καθως την τραβάει πανω του.Φοραει με δυο απλες κινησεις το προφυλακτικο και ανασηκωνεται με εκεινη ακομα πανω του.Χτυπα ελαφρως τον μηρο της και με τα δαχτυλα του,κατευθυνοντας την να σηκωθεί λιγο ώστε να βρεθει σε σωστη θεση.

Κανει να απομακρυνθεί.Ακαριαια την πιανει από την μεση και βυθιζεται μεσα της.
Η Κυβελη αναφωνει.
Ω Θεε μου...

 ''Εισαι ενταξει;'' ζητα το πρασινο φως.
Γνεφει θετικα ενω τρεμει ολοκληρη και τυλιγει τα ποδια της γυρω απο την μεση του. Ξεροκαταπινει στον συνδυασμο απολαυσης και πονου.
Την απομακρυνει ωστε να τον κοιτα και την κρατα απο την μεση σταθερα καθως εκεινη αρχιζει να κινειται κυκλικα πανω του.

Ακουμπαει το κεφαλι της στο δικο της και παιρνει μερικες βαθιες ανασες.Ο Ορεστης καθως στεκεται ακινητος της δινει λιγο χρονο για την ολοκληρωτικη διεισδυση.
Του γνεφει θετικα και εκεινος βγαινει λιγο εξω, ξαναμπαινοντας με μια σταθερη ωθηση.

Η Κυβελη νιωθει το κεφαλι της να γυριζει και να χτυπα ρυθμικα η καρδια της μεσα στο μυαλο της.
Οταν καταλαβαινει ότι της δινει τον ελεγχο ανασηκωνει το κεφαλι και τον κοιτα, ενώ σπρωχνει τον εαυτο της μπροστα βαθαίνοντας την διεισδυση.
Ασθμαινει.

Τα ματια του γυαλιζουν και πετουν σπιθες, η απολαυση μοναχα ομορφοτερο κανει το προσωπο του.Σχεδον μενει για λιγο ακινητη να τον κοιταξει.
''Ακολουθησε τον ρυθμο μου'' διαταζει και σφιγγει το κρατημα του.
Σε λιγο οι ανασες τους, μαζι και οι κινησεις τους, συγχρονίζονται.
Τα πεντε λεπτα που επονται ακούγονται μονο οι βαριες αναπνοες τους.

Το μυαλο της κοπελας θολωνει.Την τυφλωνει ένα κυμα που πνιγει το κορμι της.
Την αρπαζει σκληρα, σπρώχνοντας το στερνο του πανω στο στηθος της και βυθιζει το κεφαλι του στην καμπυλη του λαιμου της.Οι μπουκλες του πεφτουν μπροστα στα ματια του και η κοπελα ασυναίσθητα περνα τα χερια της μεσα από τα μαλλια του.

Ουρλιαζει αναμεσα από κοφτες ανασες.
Ενα μακροσυρτο βογγητο ικανοποιησης βγαινει από τα χειλη τους, και ο Ορεστης εσφιξε το κρατημα του.

Τρεμει ολοκληρη και ο ιδρωτας της κανει το δερμα της να γυαλιζει.
Αδυνατει να κουνηθεί από την θεση της, νιωθει σαν να εχει πετρωσει εχει,απο πανω του.
Της χαμογελαει φωτεινα και σηκωνει το πιγουνι της ψηλα ώστε να τον κοιτα.Το παιχνιδιαρικο μειδιαμα του την ζαλιζει και απαλα την σπρωχνει ανασκελα διπλα του στο στρωμα.Εχει ένα χαμογελο μεχρι τα αυτια και τα λακκακια του κανουν τιμητικη εμφανιση.
Περιμενει ενα φιλι, αντι αυτου σηκωνει την παλαμη του μπροστα της.
''Πολυ καλη. Κολλα πεντε'' 

Θελει να γελασει.Αντι αυτου σηκωνει το χερι της και το ενωνει με το δικο του.
Αμεσως την πιανει δυνατα και την τραβα πανω του κολλωντας τα χειλη του πεινασμένα πανω στα δικα της.Την αφησε ξεπνοη ένα λεπτο αργοτερα.Ασυναισθητα εγλυψε τα χειλη της και η γευση κανελας απλωσε μια θερμη στο κορμι της. Το στερνο του γυαλιζει και ανεβοκατεβαινει.

Η Κυβελη δεν ξερει πως να φερθει, ή να αντιδρασει.Το μυαλο της βουιζει ακομα και η καρδια της παει να σπασει.
Το χερι του τυλίγεται γυρω από την μεση της και χαιδευει ασυναίσθητα την μεση της, κανοντας νοητους κυκλους με τα δαχτυλα του, νανουρίζοντας την.Με το άλλο του χερι ψαχνει στο κλεφτα το κομοδινο του, εκει που μαλλον αφηνει σπιτι του τα τσιγαρα.

''Οχι'' ακουμπα το χερι της πανω στο δικο του.

''Μπανιο;'' ρωτα αντι αυτου και η κοπελα το σκέφτεται λιγο.
Εκει θα κολλησω τωρα;

Εδειξε να το σκέφτεται και ο Ορεστης παρακολουθησε τα ματια της να χανονται στο κενο.
Διχως να περιμενει απαντηση σηκωθηκε από το κρεβατι βγαζοντας την από την αγκαλια του και κινηθηκε προς το μπανιο.Η Κυβελη εγειρε στο μαξιλαρι του και τεντωθηκε στα σεντονια, η θεα του πισω μερους του την αφησε με τα χειλη μισάνοιχτα.
Και το ξερει!
Βιολιστη της κακιας ωρας!

Μετα απο πεντε λεπτα, και αφου ακουσε το νερο να τρεχει αποφασισε να σηκωθεί ορθια.Τα ποδια της ακομα ετρεμαν και ενιωθε έναν πονο χαμηλα στην κοιλια της.
Ισιωσε τα μαλλια της όπως μπορουσε και προσπαθησε να ηρεμησει τον εαυτο της.

Η πορτα του μπανιου ηταν ορθανοιχτη και ο Ορεστης στεκοταν πλατη με τα χερια σε αντισταση στο καφε πλακακι.Το νερο τον καλυπτε και ισιωνε της μπουκλες του.Δεν αντεξε και αφησε τα ματια της διψασμενα να κινηθουν κατά μηκος του σωματος του.
Σπιθαμη προς σπιθαμή.

Πρεπει να την αντιληφθηκε, γιατι γυρισε το κεφαλι του προς το μερος της.Τα λακκακια και το λευκο του χαμογελο αμεσως φανηκαν.
Ασυναισθητα χαμογελασε πισω και εκανε ένα βημα πανω στο παγωμενο μαρμαρο του μπανιο.
Ανοιξε το γυαλινο διαχωριστικο και ετεινε το χερι του προς το μερος της.

Γυμνη, αναμαλλιασμενη και με προσωρινα ελαφρως κοκκινα σημαδια παντου, στο μυαλο του την παρομοιωσε με την Αφροδιτη του Μποττιτσελι.

Η ομορφη παρουσια μετα δισταγμου του εδωσε το χερι της και μπηκε μεσα στο ντουζ.
Το ζεστο νερο και οι υδρατμοι απλωσαν μια θερμη θαλπωρή στο κορμι της και εκλεισε τα ματια της.
Την τραβηξε πανω του και τυλιξε τα χερια του σφιχτα γυρω από τους ωμους της.
Ακουμπησε το σαγονι της στο στερνο του και τον κοιταξε στα ματια.
Οι σταγονες επεφταν από τη μυτη, τις βλεφαριδες και τα χειλη του, οι καστανόξανθες μπουκλες του ειχαν σκουρυνει και τα μουσια του το ιδιο.
Δαγκωσε ασυναίσθητα το κατω χειλος της.

''Πως νιωθεις δικηγορινα;'' μουρμουρισε σκυβοντας το κεφαλι του για να φτασει στο επιπεδο της.
''Εξουθενωμενη'' μουρμουρισε απαλα και ακουμπησε το μαγουλο της στο στερνο του εξαντλημενη αφήνοντας το νερο να χαλαρωσει τους μυς της.

Το ευηχο γελιο τρανταξε το στερνο του, μαζι και εκεινη.
''οχι εξαλλη;'' ρωτησε χιομοριστικα.
Με τον εαυτο μου, ισως.

''Οχι'' 
Το σκεφτεται λιγο, επειτα πιανει το σαμπουαν διχως να την αφησει από πανω του.
''Τοτε η δουλεια μου δεν εχει τελειωσει ακομα.'' σχολιαζει για να κερδισει ένα ενοχλημενο υφος, με ενα μειδιαμα κρυμμενο στα πρησμενα της χειλη.
Η Κυβελη κοιτα τον νεαρο λιγα χιλιοστα μακρια της.
Η δουλεια μου δεν εχει τελειωσει ακομα.

Μειδιαζει και αρχιζει να σαπουνίζεται κατω από το εξεταστικο του βλεμμα.
Ο Ορεστης γερνει στον τοιχο και την παρακολουθεί χαλαρος να τριβεται και να ξεπλένεται.
Το λαγνο βλεμμα του την ταραζει, μα όχι όπως πριν.Χειροτερα.Εντονοτερα. 
Το γαλαζιο την προκαλει να μην διακοψει την οπτικη τους επαφη, ενώ το πρασινο εξερευνει την αλλαγη στα ματια της.
Η καρδια της ακομα δεν εχει σταθεροποιηθεί.

Δεν υπαρχει επιστροφή.

-------------------------------------

Το φως λουζει το δωματιο.
Το σωμα μου μυριζει κανελα.
Τα μαλλια μου τελικα είναι ανοιχτο καστανο.
Τα χερια μου είναι βρωμικα.

Το σωμα μου ειναι λεπτο,το κορμι μου ατροφικο και ακαμπτο.
Οι ηχοι στροβιλιζουν στα αυτια μου.
Πνιγομαι.
Τα αρωματα είναι πολλα, διαφορετικα και αντιφατικα,ζαλιζομαι.

Οι εικονες με θολωνουν,ειναι πολλες.
Βλεπω ουρανο, θαλασσα, ηλιο.
Κοιταζω ανθρώπους στα ματια, μου μιλουν, με ρωτουν ποια ημουν.
Ποια ημουν πριν από τι;
Δεν μπορω να παρω ανασα.

Ένα χερι ακουμπα τον ωμο μου.
Νιώθω τα χειλη του στο αυτι μου.
''Αναπνευσε''

Και το κανω.
Αναπνεω βαθια, αφήνοντας τα πνευμονια μου να δεχτουν καθετι νέο.
Οι ηχοι με χαιδευουν,
 και το φως με ντυνει με ρουχα απαλα.
Τα αρωματα πλενουν το κορμι μου.

Ανοιγω τα ματια.
Τα μαλλια μου τελικα είναι ξανθα,
και το δερμα μου πολύ λευκο.
Κοιτω τα ερειπια γυρω μου.
Καθετι θεωρουσα οικειο πλεον είναι ξενο.
Γυρω μου απλωνεται ολόκληρος ο κοσμος.
Τα γυμνα μου πελματα ακουμπουν στο χωμα.

Και αναπνεω.
Ποια ημουν;
Δεν ξερω.

Ciao Bellas!!

Τι κανετε πως ειστε;

Παρασκευουλα!(Όχι πως εχει σημασια)

Και αποφασισα εν'οψει του διημερου εγκλεισμου μου στο σπιτι θα χωρισω την εκδρομουλα σε δυο ή τρια μερη.

Πως σας φανηκε;

Ηρθε η στιγμη που περιμενατε εν αγωνιως.

Και επονται κι αλλες.

Κρατηστε την ανασα σας.Αυριο επομενο.

Αφιερωμενο στην natasaalp και την 64stella2016 

Τις ευχαριστω και τις δυο για την αγαπη, τα σχολια και την στηριξη.

Σας αγαπω (πραγματικα) παρα πολύ.

xxxΜαγδαxxx