Είναι η ομορφότερη
γυναίκα που έχω δει εδώ
και χρόνια.
Μου μιλά για τον Ντοστογιέφσκι,
τον Νίτσε, τον Κίρκεγκωρ
κι όλα όσα λάτρεψα στη ζωή μου.
Την ακούω με θαυμασμό·
δεν παύω όμως στιγμή 
να φαντάζομαι το μουνί της.
Ο άντρας θεέ μου, είναι ένα κτήνος.

Κώστας Δεσποινιάδης (Μέρος 1ο)

Δεν υπαρχουν στον κοσμο ακομα οι λεξεις,
που θα με πεισουν,
πως δεν με αγαπας οσο εγω εσενα.

Δεν νιωθω πονο,
περασα αυτο το σταδιο, επεσα στα γονατα, εκλαψα, βλαστημησα την μερα που σε γνωρισα.
Τωρα;Αισθανομαι το τιποτα.

Κοιτω τον ουρανο και δεν μου προκαλει δεος.
Κοιτω την καμμενη πολη και η καρδια μου δεν ραγιζει.
Στεκομαι ακινητη και αναρωτιεμαι γιατι δεν λεει να φυγει αυτο το κενο απο μεσα μου.

Και ξαφνου σαν να γυρισε ο κοσμος αναποδα,
ολα οσα καποτε μας ενωναν πλεον μας χωριζουν.

Σε αντικριζω για πρωτη φορα και ο χρονος κυλαει, τρεχει, καλπαζει, το φθινοπωρο φευγει και ερχεται ο χειμωνας.
Σε επεξεργαζομαι σαν να αλλαζεις και εσυ μαζι με τις εποχες.
Γινεσαι αγνωστος.

Δεν σε αναγνωριζω πλεον.
Σε απορροφω και με καθε λεπτο που περναει, ξεχνω τον εαυτο μου.

Ησουν ο καθρεφτης μου.

Τεταρτη βραδυ.

''Πως σε αδειασε ετσι ρε;''ο Βασιλης γελασε και γεμισε το τριτο ποτηρι μπιρας απο τον ψηλο πυργο.

"Γαμησε τα''ξεφυσηξε και εγειρε προς τα πισω.Το στεκι τους ηταν ενα μικρο μπαρ κρυμμενο σε ενα στενο στο Γκαζι, που ομως περα απο συχνους πελατες και θαμωνες και ειχε ζητηση απο μικρες παρεες που αγαπουν τη ροκ και τζαζ μουσικη.

"Φταις κι εσυ ομως" ο Γιαννης μουρμουρισε και ηπιε μια γουλια.
Ο Ορεστης γελασε.
"Δεν θα το ελεγα." το βλεμμα του επεσε στο ποτο του αποφευγοντας εκεινο του φιλου του.

"Καλα εδω που τα λεμε..."ο Βασιλης ξεροβηξε.
''Θα μπορουσες να της πεις οτι θες σχεση, ετσι θα εμπαινε σε πραγματικο διλημμα" ο Γιαννης επεμβαινει και ο ξανθος φιλος του πνιγεται.Ο Ορεστης απο την αλλη ξεκαρδιζεται.

"Σχεση;Καλα οχι και σχεση, ειπαμε ρε!" ηταν γεγονος οτι ο Βασιλης δεν χρησιμοποιουσε ποτέ τον ορο σχεση για να περιγραψει αυτο που εχει με την Ερμιονη.

"Οντως, αρχικα δεν θελω σχεση" δηλωσε ο βιολιστης τελεσιδικα.
"Γιατι οχι;"

Το σκεφτηκε λιγο.Επειτα ανασηκωσε τους ωμους.
"Γιατι δεν τον αφηνει τον παντρεμενο παιδια, ξερω να αναγνωριζω μια ερωτευμενη γυναικα οταν  την δω, αυτη εχει γερο κολλημα μαζι του.Θα γινω εγω κερατας για να κρατησει η Κυβελη τον παππου;"

"Εδω εχεις δικιο" επισημανε ο Βασιλης, που παντα τον υπερασπιζοταν.
"Γέρος, γέρος αλλα κατι κανει πολυ καλα για να την κραταει."ο κολλητος του από την αλλη τον τσιγκλαει.

"Καλα ναι ρε αυτο που το πας;Και γυναικα και γκομενα;"
"Παντως βγαζει τα βιτσια του πανω στην δικια μας μαλλον."ο Βασιλης γερνει μπροστα για να μην ακουστει.Ο Γιαννης σφιγγει τα δοντια και γνεφει

"Ισχυει,μου το ειχε πει και η Φαιη καποια στιγμη εμμεσα."συμφωνει.

Ο Ορεστης απλα γνεφει και κοιταζει τριγυρω.Δεν θελει να ρωτησει, αλλα η ερωτηση τριγυρνάει στο μυαλο του από την ωρα που εμαθε για την παρανομη σχεση της κοκκινομάλλας
"Και ηταν παντα ετσι;"τους ξαφνιαζει.

Κοιτιουνται μεταξυ τους για λιγο.Σαν να θελουν να επιβεβαιωσουν ότι θυμούνται το ιδιο.
"Εγω την γνωρισα Οκτωβριο πρωτου ετους." Ο Γιαννης επισημαινει και γυρναει στον φιλο του.
"Και εσυ αρχισες να τραβιεσαι με την Ερμιονη Δεκεμβριο,αρα με την Κυβελη μια εβδομαδα πριν;"
Γνεφει.

"Κοιτα.'' του λεει ειλικρινα ''Δεν θα πω ψεματα, ηταν ανεκαθεν ετσι σε μερικα πραγματα, δηλαδή παντα ειχε θεμα με την καθαριοτητα,αλλα παραλληλα παντα ανοιγει το σπιτι της, είναι τρομερα φιλοξενη και περιποιητικη''
Ο Βασιλης τρωεει ενα πατατακι και κουναει το κεφαλι του καταφατικα.
''Ολες τις επικες παρταρες σπιτι της τις κανουμε''

Ο Γιαννης στριφογυρισε τα ματια του ενοχλημενος που τον διεκοψε για αυτο και συνεχισε.
''Επισης ποτε δεν ηταν μη μου απτου.Θυμαμαι παντα να της κανουμε χοντρες πλακες και αλληλοβριζομαστε.Το σηκωνει γενικα."ο μελαχρινος διαλεγει προσεκτικα τις λεξεις του.

"Ναι!"συμφωνει ο δευτερος "Και καθε φορα που εχω θεμα με την Ερμιονη στην Κυβελη παω. Σου εχω πει ότι αυτή μας γνωρισε;'' τον ρωταει και ο Ορεστης χαμογελά τρυφερα στις ωραιες περιγραφες τους.
''Οχι''Πιανει τον εαυτο του να θελει μαθει κι αλλα για εκεινη.

''Ναι ναι αυτή εκανε το κονε!''ο Γιαννης γελαει 
''Μαλλον δεν τον συμπαθησε και πολύ...''αστειευεται και ο ξανθο φιλος τους ξεφυσάει ταχα πικραμένος.
Αλιμονο αν θα αφηνε ποτέ ο Βασιλης την δικηγορινα υπ αριθμον δυο.

''Ενα βραδυ ειχαμε βγει πενταδα και εγω πηγαινα καρφωτος για την δικια σου, αλλα μου ειπε οτι ηξερε μια κοπελα που θα ταιριαζαμε πολυ." μειδιαζει αχνα καθως το σκεφτεται, γυρναει στον συμφοιτητή του.
''Οταν γνωρισε τον παπαρ-παντρεμενο πρεπει να ηταν Μαρτιος, καπου εκει παντως.'' 

Ο Γιαννης το επιβεβαιωνει και βαζει κι αλλη μπιρα.
"Ναι καπου εκει, Φεβρουαριος με Μαρτιο." προσθετει.
Μπροστα από το τραπεζι τους περναει μια παρεα τεσσαρων κοριτσιων, η μια καρφωνει τον Ορεστη εξ αρχης.Είναι ολες ντυμενες προχειρα και οι μεγαλες τους τσαντες υποδηλωναν ότι μαλλον ειχαν μαθημα μεχρι τις 9 και ηρθαν για μπεργκερ και μπυρα.

Καθισαν στο τραπεζι διπλα και ο Βασιλης δαγκωθηκε.
''Να παρουμε τον Κωνσταντινο να ερθει;'' μουρμουρισε πνιχτα και ο Γιαννης τον σκουντηξε.
''Καλα'' επιτελους ηρθε ο σερβιτόρος με τα φαγητα τους και τα αφησε μπροστα.
Ο Ορεστης δεν ειχε ορεξη.Και βλέποντας τους φιλους του να αλλαζουν θεμα να τον εκανε να ανησυχει πως επρεπε να τους υπενθυμισει τι ελεγαν.Και στην σκεψη του πως θα τον κοιτουσαν...του εφτανε η Ερμιονη και το πονεμενο υφος του Κωνσταντινου. 

Το μπεργκερ μπροστα του ηταν λιγωτικο τουλάχιστον.Μα συγκρατηθηκε.
''Και λοιπον;''ο κολλητος του που ετρωγε λαιμαργα εσμιξε τα φρυδια.
Καταπιε αργα. ''Λοιπον τι;''
''Και μολις γνωρισε τον αλλον;'' δεν αντεξε και ρωτησε.

Ο Βασιλης μειδιαζει σαρδονια.
''Τον ποναει το δοντακι του όμως.Την θες!'' λεει στον Γιαννη και γελανε.

Ο Ορεστης ξεφυσάει και κουνα το κεφαλι του αποδοκιμαστικα.
''Και που την θελω...''μουρμουρισε πινοντας λιγη μπιρα.

''Κατσε κατσε να παρουμε την αποψη του κοινου.'' με γοητεια ο ξανθος φιλος του γερνει προς το τραπεζι των κοριτσιων που τον κοιτουν ηδη.

''Συγγνωμη που ενοχλω κοριτσια'' τους χαμογελα εκεινες σχεδόν ταυτόχρονα μουρμουριζουν δεν πειραζει και χαχανισαν.Εκεινη που ξεχωριζε ηταν μια μαυρομαλλα με μεγαλα καστανα ματια και πολύ ομορφο προσωπο.
''Θελουμε μια γυναικεια αποψη.Αν σας ελεγε πως σας ηθελε αυτό το παλικαρι.''δειχνει τον Ορεστη που εχει ηδη λυθει στα γελια και χαλαρος γνεφει προς το μερος τους.
Κλεινει το ματι και χαμογελα.
''Τι θα του λεγατε;''

Η μια λιωνει πιο αισθητα από την άλλη.Εν τω μεταξυ η μελαχρινη αποφασιζει να το παιξει δυσκολη.Ενω οι φιλες της αμεσως λενε ότι θα υπεκυπταν, εκεινη εγειρε μπροστα και κουνησε το κεφαλι της αρνητικα.
''Δεν εισαι ο τυπος μου.'' το λαγνο υφος της ελεγε μια άλλη ιστορια.

Ο Ορεστης της χαμογελασε και τα λακκακια της αλαζονείας του εκαναν την εμφανιση τους.
''Κριμα γιατι τοση ωρα ψάχναμε τροπο να σε προσεγγισω, αλλα αφου δεν θες.'' ανασηκωσε τους ωμους και γυρισε παλι μπροστα αφήνοντας την εμβροντητη.

''Εμεις παντως θα παμε Πεινολογιο μετα, εχει παρτι'' 
Ο Γιαννης αναγουλιασε στην σκεψη του ποσο επινε παντα σε εκεινο το μαγαζι.
''Να μας λειπει'' μουρμουρισε την ιδια ωρα που ο Βασιλης ειπε 'Ναι'.

Κοιταχτηκαν για λιγο, κανοντας μια νοητη διαμαχη.
''Κοριτσια συγγνωμη αλλα τα παιδια είναι δεσμευμενα.'''επενεβη ο Ορεστης.

Ο Βασιλης αναφωνησε στην προδοσια.
"Κι αυτος θελει να ειναι, αλλά...''οι κοπελες γελουν νευρικα σχεδον και προθυμα γυρνουν πισω στην συζητηση τους.

Ο Γιαννης συγκρατησε ένα γελακι και κοιταχτηκε με τον φιλο του.Γρηγορα ομως σοβαρευτηκε.
"Ε τοτε διακριναμε μια αλλαγη,αλλα οχι κατι τρελο μην φανταστεις, στην πραγματικοτητα μας εκανε εντυπωση το ποσο χρονο ειχε για εμας, επειδη ξερεις οταν εμεις βρισκουμε γκομενα...'' προσπαθει να το θεσει κομψα.

"Μας σερνει απο το μουνι της'' διακοπτει ο Βασιλης.
Ο Γιαννης τον αγριοκοιταζει.

''Και εκτος απο αυτο, δεν μας τον γνωριζε, ηταν τερμα μυστικοπαθης, ορισμενες φορες ντυνοταν πολυ επισημα οταν εβγαιναν.Βλεπαμε οτι η Ερμιονη με την Φαιη δεν ενεκριναν, οποτε και εμεις ενταξει...''ο κολλητος του παντοτε διακρινοταν για την ευγενεια του, δεν ηταν εντονος και εβλεπε το καλο στους ανθρωπους.

''Ειπαμε οτι θα επεμβουμε μονο αν μας το ζητησει, αλλα που να ξεραμε!''ο Βασιλης κανει λες και ηταν στην θεση του Ορεστη.

Ο βιολιστης σιωπηλα επεξεργαζεται οσα του ειπαν.Η αργη μα αισθητη μεταβολη της δικηγορινας και η τωρινη της κατασταση τον εφερναν σε τελμα.
''Λετε να τον χωρισει ποτέ;''τους ρωτησε χαμηλοφωνα.

''Κι εσενα τι σε νοιαζει;'' τον πιεσε ο Γιαννης.

Τους κοιταξε με νοημα αλλα καταλαβε συντομα οτι δεν περνουσαν πια.Ξεφυσηξε.
''Στην αρχη, οταν την πρωτοειδα σκεφτηκα απλα οτι προκειται για καλη περιπτωση. Οταν αρχισε να μου φωναζει, σοκαριστηκα μα ξερεις...το ειδα σαν προκληση.''

Ο Βασιλης στριφογυρισε τα ματια του και του εκανε νοημα να συνεχισει.
''Ε και οσο πιο πολυ την στριμωχνα και εκεινη με εδιωχνε, τοσο πιο πολυ την ηθελα, ασυναισθητα καναμε πραγματα μαζι, γνωρισα τον πατερα της, την θετη αδελφη της, πηγαμε βολτα με το αυτοκινητο, την πηγα στην καντινα που τρωγαμε παλια, πηγαμε μαζι στο ΙΚΕΑ, φτιαξαμε το σπιτι μου, την βοηθησα να παει σπιτι οταν μεθυσε , και στο νοσοκομειο να κανει τις εξετασεις.'' απαριθμησε μερικες καταστασεις.

Οι τρεις αντρες κοιταχτηκαν μεταξυ τους συνειδητοποιωντας ποσα εγιναν χωρις να το καταλαβουν.
''Και μετα ειναι και το Μπανσκο.'' υπενθυμισε ο Βασιλης.
''Ακριβως!''

''Αλλα γενικα για μενα ηταν απλα τα πραγματα, μου αρεσε τρελα το σεξ μαζι της, με τρελαινει να την νευριαζω.'' γελαει λιγο και περναει το χερι του μεσα απο τα μαλλια του σκεπτομενος την εκφραση της και το πως κοκκινιζει καθε φορα.

''Και το οτι ηταν με αυτον δεν με εμποδιζε, γιατι τον εβλεπε σπανια και ειχε ολα τα βαρη της σχεσεις, εγω την εβλεπα συνεχεια και δεν ειχα κανενα βαρος.''
Ο Γιαννης το επεξεργαζεται λιγο.
''Ηθελες να εχεις ολα τα καλα μιας σχεσης χωρις τις υποχρεωσεις και την αποκλειστικοτητα.'' του εξηγει.

''Εγω αυτο το βλεπω παντως.'' ο Βασιλης πεταγεται.
''23 χρονων ειμαστε.Αν οχι τωρα, πότε;''

''Το θεμα δεν ειναι αυτο.''ο Ορεστης βλεπει τους δυο φιλους του να διαφωνουν νοητα και επεμβαινει.
''Το θεμα ειναι οτι επιασα τον εαυτο μου να νευριαζει οσο ημασταν μακρια.Εβλεπα οτι οσο μαλακωνε απεναντι μου, αντι να αλλαζει απεναντι του εμενε ιδια. Σας ειπα για το τελευταιο βραδυ. Θολωσα! Πως μπορει να εχει εμενα και να θελει αυτον;''

Δεν του απαντανε για λιγο.Πινουν επιτηδες μπιρα και σκεφτονται.
''Ισως το ηξερε αυτο.''

Ο Ορεστης δεν το δεχεται.
''Δεν εδωσα καποιο σημαδι.''

Ο Βασιλης ξεφυσαει.
''Ορεστακο'' κοροιδευει το χαιδευτικο των κοριτσιων και ο βιολιστης μειδιαζει.Βλεπει την απογοητευση στο βλεμμα του.
''Δεν ειναι κακο να την θες για παραπανω ξερεις.'' του λεει απαλα.

Ο Γιαννης εκπλησσεται με τα λογια του και συμφωνει.
''Ναι, ειναι τρομερη κοπελα,την ξερουμε τοσα χρονια.Επισης...'' το βλεμμα του σκοτεινιαζει ελαφρως.
''Αλλο η μικρη,αλλο η Κυβελη,ειμαι σιγουρος οτι θα καταλαβει την κατασταση.''

Ο Ορεστης γνεφει και πινει το ποτο του.Καταπινει αργα και τους κοιτα παραδομενος.
''Νομιζω την εχω πατησει ασχημα.''

--------------------------------------------------------..................

Πινει μια γουλια απο τον καφε που η κοπελα της προσφερε, μαυρος και σκετος.
Σαν του Ορεστη.
Σπρωχνει αυτο τον συνειρμο μακρια. Εχει σημαντικοτερα πραγματα να ασχοληθει.
Η απολυτη σιωπη αναμεσα τους την ανατριχιαζει.Καθεται στην ωχρα πολυθρονα απεναντι της.
Εκεινη δε, με το ζορι βρισκεται στον καναπε, απο την ενταση που αισθανεται θελει να περπατησει πανω κατω στο διαμερισμα.Εχει χασει το χρωμα της.Στο πισω μερος του μυαλο της ελοχευει η σκεψη οτι η Σιλια, ειναι καποιο κολπο της γυναικας του Σπυρου.
Βεβαια δεν γνωριζει ακομη αν ειναι κατι πιθανον, ή κατι που απλως ευχεται.

Ξεροβηχει.''Συγγνωμη που θα γινω αγενης.'' κοιτα τα σκουρα ματια της γυναικας απεναντι της, φαινεται ειλικρινης, σιγουρα ειναι θαραλλεα.
Αλλα τι κανει εδω;

''Ξερω τι θα με ρωτησεις.'' ξεφυσαει και βυθιζεται παλι στην σιωπη.Αφουγγραζονται για λιγο τους ηχους των οικειακων συσκευων του σπιτιου, διχως να διακοψουν την οπτικη τους επαφη.
''Η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω απο που να αρχισω.''της παραδεχεται και αφηνει την μεγαλη μπεζ κουπα στο μαυρο ξυλινο τραπεζακι μπροστα της.

''Δοκιμασε απο την αρχη.'' η Κυβελη της χαμογελασε καπως ενθαρρυντικα, κανοντας την να σμιξει τα φρυδια.

''Δεν μοιαζετε καθολου ξερεις.'' σχολιαζει και την επεξεργαζεται παλι. ''Εσυ και η Ελενα εννοω'' επεξηγει κατι ευκολως ενοουμενο.
''Απο που κι ως που;''η κοκκινομαλλα καθε λεπτο που περναει νιωθει ολο και πιο μπερδεμενη.

''Θα παρω τα πραγματα απο την αρχη''
Εν αρχη ην το ευ.

Η Κυβελη εγνεψε καταφατικα, ανυπομονη.Αρχισε να τριβει τις παλαμες της στα γονατα του τζιν της, μια κινηση που παντα την ηρεμουσε.
''Ολα ξεκινησαν πριν περιπου 11 με 10 χρονια, εσυ ποσο ησουν τοτε;12;'' 
Μουρμουρισε ενα ναι σχεδον αηχα.

''Τοτε λοιπον, εγω και η κολλητη μου η Ελενα αρχισαμε να φοιτουμε στην Νομικη Αθηνας,18 ετων εμεις τοτε. Δεν ημασταν μαζι λογω επιθετων.'' στο μπερδεμενο της υφος δινει την απαντηση.

''Το επωνυμο μου ειναι Στεφανιδη, αλλα χρησιμοποιω το επωνυμο του συζυγου μου, για ευνοητους λογους.''
Δεν καταλαβε τους ευνοητους λογους, αλλα το εν λογω επιθετο της ξυπνησε αλλη μια μνημη, πλεον ηταν σιγουρη οτι καπου ειχε ξανακουσει αυτα τα ονοματα.

''Συνεχισε''
''Ο Δελης τοτε ηταν...κοντα 41 ετων, γοητευτικοτατος αν μου επιτρεπεις, δεν υπηρχε φοιτητρια που να μην τον ηθελε.''εκανε αλλη μια παυση και σηκωσε το βλεμμα να την κοιταξει.
Η φωνη της βγηκε τραχια, σκοτεινη σχεδον.

''Αλλα εκεινος διαλεξε την Ελενα.'' λεει με πικρα.
Διαλεξε την Ελενα οπως διαλεξε εμενα;

''Στο δευτερο ετος την εκοψε στις Γενικες αρχες με 1!Δεν εχει ξανακουστει αυτο, ειδικα την στιγμη που υπολογιζε ενα 7.

Με εκοψε με τεσσερα.

''Εκεινη φυσικα εξαλλη πηγε στο γραφειο του να το διαπραγματευτει.''
Η καρδια της κοκκινομαλλας βουλιαξε στο στηθος της.
Πηγα στην ανοιχτη ακροαση για επιδειξη γραπτου.

''Βεβαια η Ελενα ηταν πολυ δυσκολος στοχος, οχι απο αποψη ηθικης, αλλα απο καθε αντικειμενικη αποψη.Απο οπου και να το παρεις ηταν ιδανικη!Πανεμορφη κοπελα, λευκο δροσερο δερμα, σκουρα πυκνα μαλλια και πολυ εκφραστικα πρασινα ματια,πνευματωδης και εντονη.Αλλα το οτι ηταν πνευμα αντιλογιας την ξεχωρισε.Αυτο που ποτέ ο Δελης δεν μπορουσε ομως να συλλαβει ηταν η ανεξαρτησια της''

Η Κυβελη δεν μπορει να σκεφτει αν ολα αυτα αληθευουν ή αποτελουν το ακρο της υπερβολης μιας καλης φιλης.
''Δεν μπορουσε με τιποτα να την 'φυλακισει οπως ηθελε.Δυο χρονια μαζι και η Ελενα δεν επαψε να βλεπει παραλληλα και αλλους, στην αρχη κρυφα, μα οποτε τσακωνονταν του πετουσε υπονοουμενα.Δεν θα ξεχασω τους ομηρικους καβγαδες,τους κανονες που αθετουσε, τις τιμωριες, τις ξυλιες, τις ιεροτελεστιες''
Τις τιμωριες.
''Εχω καποιους κανονες.''
''Πρωτον, δεν θα ντυνεσαι σαν κοριτσακι, ''
''Δευτερον,θα εισαι βαμμενη, νυχια μπεζ, σφιχτη ψηλη κοτσιδα.''

''Τριτον,θα σε παιρνω μονο εγω τηλεφωνο.''
''Τεταρτον, θα με υπακους.''
''Πεμπτον ,αν παρακους τιμωρεισαι,''

''Ηθελε με καθε δυνατο τροπο να την ελεγξει, να την περιορισει, να την βαλει στο καλουπι που ο ιδιος ηθελε, μεχρι που καποια στιγμη καταλαβε, οτι αυτο ηταν αδυνατον.Η Ελενα δεν εμπαινε σε καλουπια.''

Η Κυβελη δεν αντεξε να μην ρωτησει.Ασυναισθητα ενιωθε ανωτερη απο την αποθανουσα. Ενιωθε οτι αγαπουσε πιο δυνατα τον Σπυρο.
''Και γιατι δεν χωριζαν;''η ερωτηση  δεν περναει καν απο το μυαλο της πριν βγει στον χωρο.
Η Σιλια εδειξε να σκεφτεται λιγο τις λεξεις που θα χρησιμοποιησει.
''Αυτο ηταν παντοτε και δικη μου απορια, αλλα η φιλη μου νομιζω οτι παρα τους εραστες που διατηρουσε ανα καιρους, δεν ειχε κανεναν σαν τον Δελη, τον ηθελε φρικτα πολυ.''
Φρικτα πολυ.
Ο τροπος που περιεγραψε την αγαπη της γυναικας την εκανε να νιωσει λιγη.
Εγω ομως τον υπακουω.

Υστερα τρυπωσε στο μυαλο της η ενθυμηση του Ορεστη.
Εγω δεν τον απατω κατα επαναληψη,
Εγω αλλαζω για εκεινον, εγω μεγαλωνω και ωριμαζω για  εκεινον.
Εγω τον αγαπω και υπομενω.

''Ωσπου γνωρισε τον Πετρο πριν 7 περιπου χρονια.''απο τον τονο της φωνης της καταλαβαινει οτι το πραγμα σοβαρευει.
Θαυμαζει την ηρεμια της, η ιδια νιωθει να ζαλιζεται.

''Τον χωρισε,του ειπε ξεκαθαρα οτι ερωτευτηκε καποιον αλλον, κι εκεινος ξερεις τι εκανε;''η ερωτηση την σοκαρει.

Τι υποτιθεται οτι πρεπει να απαντησω σε αυτο;
''Τι εκανε;''
''Τα παντα, εκανε τα παντα.'' η Κυβελη ανατριχιαζει.
Ο Σπυρος εκανε τα παντα για εκεινη,τοσο πολυ την ηθελε;

''Ερχοταν κατω απο το σπιτι μας, της μιλουσε για διαζυγια, γαμους, βαφτισια.''
Η κοπελα ασυναισθητα αναφωνει στο τελευταιο.

Η Σιλια ομως γνεφει. "Ναι, βαφτισεις, το ειχε προσπαθησει και πριν χωρισουν να την αφησει εγκυο, αλλα η Ελενα, αν και δεν του το ειπε ποτέ, επαιρνε αντισυλληπτικα.Αυτα την εσωσαν μαλλον...''
Ενιωθε μια ασχημη γευση στο στομα της.
Τι εννοει προσπαθησε να την αφησει εγκυο;

''Τι εννοεις προσπαθησε;''
Η γυναικα γελαει πικρα.
''Την πηγαινε ταξιδια και ξερεις ταχα ξεχνουσε να παρει προφυλαξεις ή οταν υποπτευθηκε οτι παιρνει χαπια επιμονα την ρωτουσε.Μια φορα τον ειχε δει να ψαχνει την τσαντα της.''

Νομιζω θα κανω εμετο.
Αρχιζει να τα βλεπει ολα θολα, πολυ θολα, και διπλά.
Δεν νιωθω καλα.

Κανει νοημα να σταματησει για λιγο την αφηγηση της και γερνει πισω στον καναπε.Το μυαλο της βουιζει.
Κοιτα το ταβανι εντονα, το απεραντο μπεζ της μοιαζει με μαυρη τρυπα, αφαιρειται και το βλεμμα της χανεται στο απειρο του χρωματος.

''Και δηλαδη...''δεν βρισκει τις λεξεις να ρωτησει.Δεν μπορει να καν να σκεφτει τι ειναι αυτο που θελει να της πει.
Η Σιλια ομως εχει καταλαβει.Της δινει χρονο και το ανεγγιχτο ποτηρι με το νερο της.Καθεται διπλα της στον καναπε και την κοιτα παρηγορητικα.
Με λυπαται.

Αδυνατει να συλλαβει με το μυαλο της την πιθανοτητα ο Σπυρος να της εκανε το ιδιο.
''Οταν...οταν του το ειπα... οτι εχασα τα χαπια...θυμωσε, δεν εξηγειται.''μουρμουρισε με τρεμαμενη φωνη.
Ολοκληρο το ειναι της ετρεμε.Μεσα της γινοταν εναν σεισμος που γκρεμιζε αλυπητα καθετι γνωριμο ειχε στην ζωη της.

Της προσφερει ακομη το νερο.Το παιρνει και ετσι οπως τρανταζεται χυνεται λιγο πανω της,ομως δεν την νοιαζει, το φερνει στα χειλη της και με δυσκολια πινει μια γουλια.Η πιεση της εχει πεσει και ανεβει και ξαναπεσει σε δευτερολεπτα σαν καποιο χαλασμενο ασανσερ.

''Μετα ομως;Δεν σου ειπε πως θα σε στηριξει;Φανταζομαι προτεινε να σε παντρευτει...'' εμοιαζε να ξερει τον Δελη καλυτερα απο οτι η Κυβελη.
Ετσι εγινε.

Κοιταζει μπροστα, αποφευγει να συναντησει το βλεμμα της μεχρι πριν λιγα λεπτα αγνωστης γυναικας.
''Μου ειπε οτι αν κανω εκτρωση θα χωρισουμε.'' ψιθυριζει και τα ματια της βουρκωνουν.
''Ειχα γαστρεντεριτιδα τελικα.''χαμογελαει πικρα, κοιταζοντας την αδεια πολυθρονα απεναντι της.
Ακουσει την Σιλια να εκπνεει ανακουφισμενη.Πλεον και η ιδια ενιωθε εκεινη την ανακουφιση, οχι αυτη που ενιωσε στο ιατρειο, αλλα εκεινη που αισθανεσαι σαν ξεφυγεις απο εναν μεγαλο κινδυνο.
Δεν μιλαει καμια του για λιγα λεπτα

''Και η Ελενη;Αφου δεν τον ηθελε γιατι καθοταν μαζι του;Οταν ηξερε οτι της εκανε ολα αυτα;'' δεν ηξερε ουτε η ιδια που βρηκε την τολμη να μιλησει, της μοιαζει εξωπραγματικο.Αλλα ακομα πιο περιεργη φανηκε η φωνη της, σαν να μην της ανηκε.

Η Σιλια γελα πικρα.
''Ο Πετρος την αλλαξε.Πριν απο εκεινον δεν ηταν ετσι, εβγαινε με αλλους αντρες απλα για να της αφησουν σημαδια και να τα δει ο Δελης την επομενη μερα.Μπορει να μην μου το ειχε πει ποτε ευθεως, ηταν απροσμενα κλειστος ανθρωπος, αλλα την πικραινε πολυ η ολη κατασταση με την γυναικα του.Πιστευε για καιρο τα ψεματα του,τις υποσχεσεις του, μπορει σε εμενα να το επαιζε επαναστατρια,μα ξερω πως σε εκεινον λυγιζε.Το ενιωθα καθε φορα που επεστρεφε σπιτι γεματη σημαδια και μια ενοχη ικανοποιηση οτι ειχε επιτελεσει τον σκοπο της.''

Μια ενοχη ικανοποιηση οτι ειχε επιτελεσει τον σκοπο της.
Αυτο νιωθω.

''Την δαμαζε και την επλαθε στα χερια του, την αλλαζε οσο μπορουσε, οχι οσο ηθελε βεβαια, γιατι οπως ειπα ηταν δυναμικη, μα ξερεις...μετα απο λιγο, συνηθιζεις, ριχνεις τις αμυνες σου, γινεσαι ρευστος.'' η σταθερη ροη του λογους της διχως συναισθηματισμους ριχνει ολο και πιο βαθια την Κυβελη στο πηγαδι που η ιδια ανοιγε χρονια τωρα.

''Και αν υπαρχει κατι που να αξιζει να ειπωθει, ειναι πως τον αγαπησε τρελα, ατελειωτα και παθιασμενα. Καθε αλλο αγορι της ηλικιας μας θα ηταν τυχερο να την εχει, κι ομως την ειχε ο Δελης...και δεν την αφηνε με τιποτα.''γελασε πικρα καθως ψελλισε τις τελευταιες λεξεις και το στομαχι της Κυβελης δεθηκε κομπος.
Ουτε εμενα θα αφησει με τιποτα;

''Ημασταν μεγαλη παρεα. Οκτω ατομα, τρια κοριτσια και πεντε αγορια, ηταν και μια αλλη κοπελα, η Μαριανθη, δεν ημασταν τοσο κοντα με εκεινη αλλα θυμαμαι παντα ελεγε στην Ελενα να της κανει προξενια με ενα παιδια, δεν μπηκε στον κοπο ποτέ να γνωρισει ουτε εναν!''
Η Κυβελη μετρα τους κομπους του υφασματος της πολυθρονας και νιωθει να πνιγεται.

''Αν πρεπει να αξιολογησω το ποιος αγαπησε τον αλλον πιο πολυ, ειναι σιγουρα εκεινος την Ελενα.Την αγαπησε αρρωστημενα και βαναυσα,ολοκληρωτικα και ανευ προηγουμενου.Απο ενα σημειο και μετα εβλεπα οτι ενας διακοπτης μεσα του ειχε κατεβει. Δεν ξερω πως, ηταν ομως κατι στο βλεμμα του, σκοτεινο, σαν να ειχε χαθει το φως απο μεσα του.''
Το εχω δει αυτο το βλεμμα.

''Σκοτεινα την αγαπουσε, μονο ετσι ξερει να αγαπαει, κι εσενα σκοτεινα,κι εκεινη σκοτεινα,και τον εαυτο του σκοτεινα.''
Τριβει το χερι που δεν κραταει το ποτηρι σχεδον εμμονικα κατα μηκος του παντελονιου της.Νιωθει να καιγεται, μα ειναι το πιο ευχαριστη συναισθημα απο οσα νιωθει.

''Ομως, οταν η Ελενα γνωρισε τον Πετρο σε ενα παρτι στις αρχες του τεταρτου ετους, και τον ερωτευτηκε, ηταν προφανες σε ολους μας οτι αλλαξαν τα παντα.Αυτο βεβαια εγινε σταδιακα, λιγο λιγο.''
Ειμαι κι εγω τεταρτο ετος.Και γνωρισα τον Ορεστη.
Και ξερω οτι τιποτα δεν ειναι πλεον ιδιο.
Το δερμα της παλαμης της εχει κοκκινισει, μα δεν σταματα.

''Εγω βλεπεις χαιρομουν, νομιζα οτι αυτο ηταν, θα ξεφυγουμε απο αυτο το μεγαλο μυστικο , δεν θα λεμε ψεματα πια, δεν θα την καλυπτω.Βλεπεις, δεν ηξερε κανεις για την σχεση της με τον Δελη, μονο εγω.Αυτο ηταν και που εν τελει δεν την δικαιωσε.''
Αφηνει το ποτηρι της στο τραπεζι με κροτο.
Να την δικαιωσει για τι;

''Οσο ο Πετρος εμπαινε στην ζωη της, τοσο ασυναισθητα παραγκωνιζε τον Δελη.Και οσο τον παραγκωνιζε, τοσο πιο κοντα τον εφερνε στην σκοτεινη του πλευρα.Μεχρι που το εληξε.''
Κανει μια παυση,αρκετα μεγαλη ωστε η Κυβελη να γυρισε να την κοιταξει.
Η γυναικα καθεται διπλα της και κοιτα τα κοκκινισμενα της χερια, εχει βουρκωσει.Βλεπει μπροστα της ενα αυτοκινητο να κινειται προς τον εναν τοιχο, σε αργη κινηση.
Η Σιλια βλεπει μπροστα της μια κοκκινομαλλα Ελενα.

Ακουμπα τα χερια της πανω στης κοπελας και τα κρατα σφιχτα σταματωντας την κινηση της. Την καρφωνει με το βλεμμα της και μιλαει αργα, σαν να θελει να της μαθει απεξω τις επομενες λεξεις.

''Μια μερα, ηταν 7  Ιουνιου του 2012,καποιοι λενε λιγο μετα τις 10,εγω θυμαμαι 12 ακριβως, και εν μεσω μαθηματος,αρχισε μια περιεργη βαβουρα.Δεν καταλαβα το γιατι στην αρχη και εκεινη την μερα η Ελενα ειχε μεινει σπιτι γιατι ο Πετρος ειχε σχεδιασει να φυγουν μακρια για την επετειο εξι μηνων το σαββατοκυριακο.'' χαμογελαει νοσταλγικα.

''Τοτε ανεβηκε στην σελιδα της σχολης ,σαν ιος, ενα λινκ.Εχουν περασει κοντα 10 χρονια μα δεν θα το ξεχασω ποτε.''το υφος της χανεται για λιγο μα την κοιτα παλι.

''Μαυρα καλλιγραφικα γραμματα, το ονομα της.
Ελενα Αναγνωστοπουλου, διπλα η ετικετα οδηγουσε σε ενα βιντεο.''
Η Κυβελη αναφωνησε, ηξερε ηδη που οδηγουσε ολο αυτο.

''Την ειχε βιντεοσκοπησει οσο εκαναν σεξ!''
Η Κυβελη εχασε την γη κατω απο τα ποδια της.
Με την συγκαταθεση της;

''Η ιδια απο τα λιγα που ειπε ηταν πως εκεινη την νυχτα ειχε βγει πριν και ηταν λιωμα, μα συγκατεθεσε, κοιτουσε καθολη την διαρκεια απευθειας μεσα στην καμερα.Εκεινος δεν φαινοταν, και ποιος θα πιστευε οτι ηταν αλλωστε;Ενας απο τους καλυτερους καθηγητες και αστικολογους...αλιμονο!.'' την προλαβαινει και η Κυβελη ξεροκαταπινει.

''Χρειαστηκαν πεντε μονο λεπτα για να φτασει το βιντεο σε καθε πανεπιστημιο της Αθηνας, ευτυχως ο πρυτανης εβαλε να το κατεβασουν εγκαιρως και ο πατερας της επενεβη για να σβηστει απο σοσιαλ μιντια.Αλλα υπηρχε παντου.Θυμαμαι ειχε βουηξει η Αθηνα.Οι γονεις της εξαλλοι, ο πατερας της ηταν δικηγορος και μαλιστα μεγαλο ονομα,φαντασου τι πληγη ηταν αυτη!''
Η Κυβελη αρκουσε μονο σκεφτει πως θα αντιδρουσε ο δικος της πατερας.Την επιασε φρικη.Ανατριχιασε κατα μηκος της σπονδυλικης της στηλης.

Χαμογελαει πικρα.
''Μα γρηγορα η πελατεια του θα ανεβαινε ραγδαια παλι , απο κοινωνικο ενδιαφερον , οικτο, κουτσομπολιο,δεν ξερω.''

''Δεν μου μιλησε ποτε για αυτο.Οταν την ιδια μερα που βγηκε το βιντεο πηγα σπιτι της να την βρω φανηκε ψυχραιμη, ηταν πολυ ηρεμη, ο Πετρος εσπευσε να την υπερασπιστει, οι φιλοι μας το ιδιο, την αγαπουσαν ολοι πολυ,μα εκεινη τους απομακρυνε μεμιας.Θυμαμαι να με παιρνει τηλεφωνο για να της φερω τις σημειωσεις που εχασε'' γελαει λιγο.

''Μετα απο οτι εγινε νοιαζοταν για τις σημειωσεις'' ο τονος της ειναι απαλος και νοσταλγικος.
''Οταν χτυπησα το κουδουνι μου ανοιξε η οικονομος, οι γονεις τσακωνονταν στον κατω οροφο, μα εκεινη ηταν ηρεμη στο δωματιο της. Θυμαμαι να ειμαι εξαλλη και να της λεω οτι ολα θα πανε καλα, οτι θα τον κανουμε ξεφτιλα, θυμαμαι να μου πιανει το χερι και να με καθησυχαζει, να μου λεει πως τουλαχιστον τωρα ειναι ελευθερη, να μου λεει πως ολα θα πανε καλα.Εκεινη καθησυχαζε εμενα!'' ανεβαζει τον τονο της φωνης και η Κυβελη ειναι αρκετα σιγουρη οτι απο στιγμη σε στιγμη μπορει να βγαζει ο,τι ειχε φαει τις τελευταιες 24 ωρες.

''Η Ελενα ηταν η επιτομη της αισιοδοξιας.Την πιστεψα,ο καθενας θα το ειχε κανει.Εμεινα μαζι της 6 ωρες, μεχρι να βραδιασει και μετα εφυγα ησυχη οτι ειναι καλα.'' χαμογελα ειρωνικα, τα εχει με τον εαυτο της και φαινεται.

''Ηταν η τελευταια φορα που θα την εβλεπα.Χτενιζε τα μαλλια της χαλαρη και τραγουδουσε ενα τραγουδι του Υφαντη, δεν μπορω να βγαλω απο το μυαλο μου αυτη την εικονα.Το καθαρο της υφος, την ηρεμη κορμοστασια της.'' μιλα τρυφερα,το υφος της χανεται για λιγο στην αναμνηση μα συντομα επανερχεται και παιρνει μια βαθια ανασα.
''Ηταν ετοιμη, ή τουλαχιστον ετοιμαζοταν.'' λεει αινιγματικα.

Η Κυβελη ελπιζει να καταλαβε λαθος.Η καρδια ομως χτυπαει απο την αληθεια που το ενστικτο της αλυπητα της ψιθυριζει.
Εκεινος την αναγκασε.

Της σφιγγει το χερι και τα ματια της γυαλιζουν, δεν μπορει ευκολα να συγκρατηθει πια.
"Αλλα μπορω να σου πω ενα πραγμα, ξημερωματα Σαββατου 8 Ιουνιου του 2012,δεν μιλουσε κανεις, για τιποτα αλλο, περαν του πως η ατυχη 22χρονη αυτοκτονησε πηδωντας απο τον ταρατσα του σπιτιου της κατευθειαν στην σκληρη ασφαλτο.''
Η κοπελα αναφωνει και βουρκωνει.Δεν πιστευει ολα οσα ακουει.
Αμυδρα θυμαται το ονομα της στις ειδησεις, ναι!Πλεον το εκανε εικονα!

''Ειχε παρει μαλλον και την ιδια στιγμη την αποφαση να το κανει.Η Ελενα ηταν περηφανη, αξιοπρεπης.Εκει στηριζε την αυτοπεποιθηση της.Δεν αντεχε να ζει ως κοινωνικα στιγματισμενη και ανηθικη.''

Κουνησε το κεφαλι της αποδοκιμαστικα και κοιταξε την δικηγορινα.
''Χαζο ετσι;''
Καθολου, ηθελε να της πει

''Κατεστρεψε την ζωη και το μελλον της.Αλλα για να ειμαι ειλικρινης, στην Αθηνα τουλαχιστον, δυσκολα θα ειχε, επρεπε να καταφυγει σε αλλη πολη.Ιδανικα σε αλλη χωρα.''

Θυμοταν πλεον καθαρα το δελτιο ειδησεων.
Σοκ : Ροζ βιντεο φοιτητριας νομικης κανει τον γυρο της χωρας.

''Προσπαθησα να μιλησω στους γονεις της μετα απο αυτο, δεν ακουγαν, δεν ηθελαν μαλλον.Δεν ξερω...'' αφηνει τα χερια της και πινει μια γουλια απο τον παγωμενο πλεον καφε.
Η Κυβελη διακρινει ενα τρεμουλο.

''Μου πηραν συνεντευξες, απειρες συνεντευξεις, φυσικα δεν μπορουσα να μιλησω γι αυτον, με απειλησαν με διαγραφη απο τον καταλογο των φοιτητων. Θα το ρισκαρα, διχως δευτερη σκεψη, αλλα οι φιλοι που δεν συμφωνουσαν, ελεγαν πως θα πεταξω την ζωη μου σκουπιδια και δεν θα δικαιωθω ποτε,ειπαν οτι κανεις στα καναλια και την κοινοτητα δεν νοιαζοταν πραγματικα για το τι συνεβη και μαντεψε!Εναν χρονο αργοτερα, οταν πηρα πτυχιο, ξαφνου κανεις δεν νοιαζοταν για το ποιος ηταν στο βιντεο.Και εγω δεν ειχα τιποτα.Ουτε στοιχεια, ουτε μηνυματα, ουτε αποδειξεις.Βεβαια ειχε γινει κατι αδικο,το ονομα μου ταυτιστηκε εμμεσα με το δικο της, δεν με ενοιαζε, ηταν η κολλητη μου και θα ρισκαρα τα παντα για να την δικαιωσω.Μα απλα με χαρακτηρισαν γραφικη.Βλεπεις η Ελενα δεν μιλησε ποτε σε κανεναν για αυτον, και δεν υπηρχε κανεις αλλος.Ο λογος μου απεναντι στον δικο του.Ενω αν ηξερε η παρεα μας;Αν δεκα ατομα ηξεραν οτι τα ειχε με τον Δελη;Πως κλεινεις τα αυτια σε δεκα ατομα;''

Η Κυβελη δεν ξερει τι να πει, δεν ξερει καν αν μπορει να μιλησει.

''Πλεον χρησιμοποιω το Κυριακου, του συζυγου μου, με βοηθησε αρκετα, ειδικα οταν τελειωσα την πρακτικη μου και θελησα να γινω συμβολαιογραφος.Το επωνυμο μου δεν ηταν απλα στιγματισμενο, κουβαλουσε ενα τσουβαλι τυψεις.''την κοιταξε πικραμενη.
''Τυψεις;Εκανες ο,τι μπορουσες'' αναφωνησε η κοπελα και σκεφτηκε αμεσως τις δικες της φιλες.
Αν παθαινα κατι η Φαιη και η Ερμιονη δεν θα επρεπε να νιωσουν ποτέ τυψεις.
Μα το παθει δεν εμοιαζε ξαφνου τοσο μακρινο.

''Απετυχα.Δεν την προστατευσα, δεν την εσωσα, δεν την δικαιωσα.'' της εξηγει κατι που μοιαζει τοσο ριζωμενο μεσα της, που η κοπελα δεν κανει τον κοπο να διαφωνησει.

''Μα ειμαι εδω για να βοηθησω εσενα.Ακουσα την συζητηση σου με τον Δελη στο γραφειο του. Καταλαβα οτι εκανε το ιδιο, πηγε να σε παγιδευσει ετσι;''

Η καρδια της ποναει.Νιωθει χαζη, θυμα, νιωθει λες και μολις ανοιξε τα ματια της που χωρις λογο ειχε κλειστα ενω περνουσε εναν πολυσυχναστο δρομο.
Εβλεπε ενα αμαξι να κινειται προς το μερος της.Δεν κουνηθηκε ομως.

''Γιατι να το κανει αυτο;Εγω δεν εδωσα ποτέ ενδειξεις οτι τον απαταω''
Μπορει σχεδον να ακουσει το εντονο φρεναρισμα.

''Για να σε ελεγξει φυσικα!Ειναι προιδεασμενος.Ειναι πιο ετοιμος.Εφυγε μετα το σκηνικο για πεντε χρονια, μεχρι το θεμα αυτο να ξεχαστει, ενω παραλληλα φροντισε να μαθευτουν ενα σωστο αλλα περιστατικα του χωρου, για να ριξουν τη σκονη της ληθης στο δικο του.''

Το μυαλο της γεμισε αναμνησεις.Θυμοταν ολοκαθαρα τα γεγονοτα οπως βγηκαν στις ειδησεις.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ : Καθηγητης σε φοιτητρια ''Ποσο πηρες;Πεντε; Και τρια....οκτω!''
Φαινεται πως ο καθηγητης **** στο Πανεπιστημιο Πατρων εχει παρουσιασει επανειλημμενα τετοια συμπεριφορα, χωρις ομως αλλες φοιτητριες να δρουν αμεσα.

Σοκαρει την πανεπιστημιακη κοινοτητα των Ιωαννινων η μαρτυρια φοιτητριας που δηλωνει οτι ο καθηγητης ***** απειλησε οτι ως ανταλλαγμα για μην την κοψει επρεπε να του 'δοθει' !!

''Το ενα μετα το αλλο εβγαιναν τα δημοσιευματα.Ομως τιποτα για την Ελενα, σαν να προσπαθουσε καπως να συγκαλυψει ο,τι εγινε'' συμπεραινει προβληματισμενη και η Κυβελη προσπαθουσε να ανακαλεσει στο μυαλο της κι αλλα περιστατικα.

''Κι εγω...'' Τι να κανω;
Ενιωθε αβοηθητη.Φοβοταν ακομη.Την κοιταξε απελπισμενη και η Σιλια της επιασε παλι το χερι.

''Αν μου επιτρεπεις, εσενα σε αγαπα οσο εκεινη, μα ειναι διαφορετικο.
Εκανα την ερευνα μου και ξερω, ο Δελης θελει κατι απο εσενα.Και οταν εμαθα το επωνυμο σου δεν ηταν δυσκολο να μαθω το τι.''

''Ο πατερας σου ειναι ανωτατος δικαστης παρ'Αρειω Παγω. Ανοιξαν οι διορισμοι 94 μονιμων δικαστων.Με μισθο που ξεπερνα τις 3.500 χιλιαδες ευρω τον μηνα.''

Η Κυβελη την κοιτα παγωμενη.
Αποκλειεται να θελει κατι τετοιο. Δεν το εχει αναφερει ποτε.

''Αυτο, μαζι με τα τρια χιλιαρικα που παιρνει απο την σχολη ως καθηγητης 16ετιας; Και τελος μετα! Δεν τον αγγιζει κανεις.Γινεται ατρωτος, χωριζει την γυναικα του και δεν χρειαζεται πλεον τις γνωριμιες τις ή τα λεφτα της, ή το ποσοστο που της ανηκει στην εταιρια''μοιαζει να εχει κανει μεγαλη ερευνα.

Την τρομαζει ομως, καθε παραπανω λεξη που της λεει την τρομαζει πολυ.

''Και πως θα τον διορισει ο πατερας σου;''την ρωτα με υφος,αλλα ειναι ρητορικη ερωτηση.
''Θα ειναι ενα νοητο ανταλλαγμα για να σε παντρευτει αφου σε αφησει εγκυο.Γιατι ειμαι σιγουρη οτι η φημη πως κυροφορεις το παιδι ενος παντρεμενου δεν ειναι και πολυ γοητευτικη.Ακομη μπορει να τον απειλησει με κατι, με την σχεση για παραδειγμα.Εχεις δεχτει ποτέ να σε βιντεοσκοπησει;'' ρωτα ανησυχη.

Η δικηγορινα γνεφει αρνητικα. Νιωθει παλι το στηθος της βαρυ.

''Κατι θα βρει.Και θα σε κανει να πιστεψεις οτι σου κανει χαρη.Γιατι σκεψου λιγο. Αν και παντρεμενος σε αποκατεστησε.Αν αυτος ο παντρεμενος ειναι καθηγητης στο πανεπιστημιο και ανωτατος δικαστης;Τοτε τι θα πουν οι φιλοι και οι γνωστοι;Οτι εκανες την τυχη σου.Οποτε ο πατερας σου θα συμφωνησει ωφελιμιστικα και μονο να φτιαξει την εικονα του και την δικη σου.Να τον κανει να φαινεται δικαιος και ηθικος.Τι καλυτερο απο εναν αστικολογο που ειναι παραλληλα δικαστης παρ Αρειω παγω;''

Την κοιτα σαν χαμενη.Ολα συνδεονται και ολα βγαζουν νοημα.Ειναι σαν να της φτιαχνει ενα παζλ, σιγα σιγα, κομματα κομματι, μα σαν αυτο το παζλ ολοκληρωθει, κανει ενα βημα πισω και βλεπει τον εαυτο της να κειτεται νεκρος.

''Και ολα αυτα φυσικα θα γινονταν αν εμενες εγκυος.Κατι που παλιοτερα μαλλον δεν θα επιδιωκε γιατι πιστευε οτι εχετε χρονο μεχρι να ανοιξουν οι αιτησεις.Ανοιγουν του χρονου παλι.Και ισως σκεφτηκε πως δεν χρειαζεστε καν το παιδι.Μα κατι στραβωσε μαντευω, κατι χαλασε εντελως και εκεινος επρεπε να λαβει μετρα για να σε δεσει κοντα του.Εισαι τοσο ερωτευμενη μαζι του που δεν σκεφτηκες καθολου εσενα,ποια εισαι εσυ!Σε εναν χωρο σαν αυτον, θεωρεισαι ελιτ.Μα σε εκανε να το ξεχασεις, σε υποδουλωσε σε μια κανονικοτητα και τον εκανες Θεο.'' της μιλα αργα.
Καθαρα.
Σαν να μην βιαζεται να τελειωσει.Και με καθε της λεξη ολοκληρωνει τον αργο της θανατο.

Το αυτοκινητο δεν προλαβαινει να σταματησει,η κοπελα κειτεται νεκρη στην παγωμενη ασφαλτο.Εκεινη εφταιγε ομως.Περνουσε τον δρομο με κλειστα τα ματια.Σαν να μην γνωριζε τον κινδυνο ή σαν να τον εμπιστευοταν.

Για λιγο επεσε σιωπη.Δεν μιλησε καμια τους.
''Δεν ξερω αν εκανα καλα που στα ειπα αυτα, γιατι πραγματικα δεν εχω να σου προτεινω λυση, αλλα ξερω οτι πλεον δεν εχω τυψεις.Εκανα ο,τι μπορουσα.'' η ειλικρινη της δηλωση την εκανε να σηκωσει το βλεμμα και να την κοιταξει.

Ειχε βουρκωσει. Τα σκουρα καστανα της ματια ειχαν μεσα μια μακαβρια ανακουφιση.
''Ναι υποθετω τωρα εισαι απαλαγμενη απο τυψεις.'' σχολιασε πικροχολα και η γυναικα ξεφυσηξε.Ηξερε οτι μολις ειχε διαλυσει τον κοσμο της.

Η δικηγορινα ηθελε πολυ να μην την πιστεψει, παρα πολυ.Ηθελε να εχει αδικο και να ειναι μια πανουργα γυναικα που η Εβελινα ειχε βαλει για να την απομακρυνει.
Μα θυμοταν το βιντεο, θυμοταν τις ειδησεις.
Θυμοταν τα λογια του.
Εψαχνε με το μυαλο της να εκλογικευσει το πως χαθηκαν τα χαπια της που βρισκονταν μεσα στην τσαντα, στο εσωτερικο τσεπακι, με το φερμουαρ παντα κλειστο.Προσπαθουσε απεγνωσμενα να δει τον εαυτο της να ριχνει την τσαντα της αναποδα, ή να μετακινει τα χαπια.
Δεν το κανει.Πολυ απλα γιατι κατι τετοιο ποτέ δεν εγινε.

''Θα σε παντρευτω.''
''Κι αν κανω εκτρωση;''
''Θα χωρισουμε.''

''Δεν χαιρεσαι που δεν ειμαι εγκυος;''
''Απλα ειχα συνηθισει σε μια αλλη πραγματικοτητα.''

Η Σιλια της δινει το χερι, σκουπιζει τα ματια της και βαζει γυαλια ηλιου.Της αφηνει ενα τηλεφωνο και κινειται προς την πορτα.Η Κυβελη δεν κανει καμια κινηση να σηκωθει,μηχανικα κανει την χειραψια και χωρις να την κοιτα της γνεφει στην προταση να ειναι σε επαφη.

Δεν την ακουει.Το μυαλο της ειναι σαν χαλασμενη τηλεοραση.Εχει χιονια και ο ηχος βγαινει σαν ενα τραχυ βουητο.
Η Σιλια εκλεισε την πορτα του σπιτιου.Εν γνωση της πηρε μαζι και την καρδια της κοπελας, αφου την ξεριζωσε με τα γυμνα της χερια μεσα απο το στηθος της.

Η σιωπη της προκαλουσε πονοκεφαλο.Κοιταξε τριγυρω στο σαλονι, σαν να περιμενε να ειναι σε  μια γωνια οι φιλες της και να την κοιτουν σοκαρισμενες.
Πρεπει να ξαπλωσω,να κοιμηθω λιγο.
Χρειαζομαι να κοιμηθω.

Τρεμοντας σηκωθηκε ορθια και ενιωσε αλλο ενα κυμα ζαλαδας να την λουζει.Τα ακρα της ηταν μουδιασμενα.

Μπαινει με βαρια βηματα στο τακτοποιμενο λευκο δωματιο.Λευκοι τοιχοι, κρεμ χαλι, λευκο παπλωμα, λευκο γραφειο, λευκα καδρα, λευκη βιβλιοθηκη.
Παντου εκεινος.
45 βιβλια της σχολης, και μερικα που της χαριζε ανα τακτα διαστηματα.
Καθε λεξη ειναι εκεινος, καθε νομικος ορος, κανονας και εξαιρεση, καθε παραγραφος του Κωδικα και του Συνταγματος.
Ετσι ενιωθε οταν τα κοιτουσε, γεματη απο τον Δελη.Ετσι ενιωθε γιατι ετσι την πειθαναγκασε να νιωσει.Εισβαλλοντας σιγα σιγα μεσα στο μυαλο της την κυριευσε και την εκανε ενα πειθηνιο οργανο του.

Κοιταξε τα συρταρια της.Αν ανοιγες το πρωτο εβρισκες μεσα μονο μπεζ εσωρουχα χωρις ραφες.
Αν ανοιγες το δευτερο εβρισκες μονοχρωμες σατεν μπιτζαμες στα χρωματα του γκρι.
Του Σπυρου του αρεσουν τα ουδετερα χρωματα.

Δεν το καταλαβε μεχρι που ενιωσε ενα τσουξιμο, οταν ειδε οτι ασυναισθητα ξεφλουδιζε το ημιμονιμο μανικιουρ της.Μπεζ κι αυτο.

Πηρε βαθιες και εψαξε μεσα στο δωματιο να βρει τον εαυτο της.
Κοιταξε το ενα ραφι και ειχε πανω το μεγαλο νεσσεσερ με τα καλλυντικα της.
Του Σπυρου του αρεσει να βαφομαι.

Ειδε πιο κει μια μπιζουτιερα, γεματη δαχτυλιδια που συνηθιζε να φορα μαζι, 6 σε καθε χερι.Το πρωτο ασημενιο και απλο, το δευτερο εκανε ενα κυμα, το τριτο ειχε μια χαλαζια πετρα, το τεταρτο ειχε εναν κενο κυκλο και το πεμπτο ηταν παλι απλο.
Διπλα,ηταν το μπλε κουτι.

''Θα γνωρισεις την γυναικα μου.Επισημα.''
Τρομαξε στην σκεψη.Μεχρι που θα εφτανε;

Το κινητο της χτυπησε πανω στο κρεβατι.Και η Κυβελη σχεδον τσιριξε οταν ειδε τον αριθμο του.
Με παρακολουθει;Μηπως ειναι τωρα εξω απο το σπιτι;

Θυμηθηκε τα λογια της Σιλιας.
''Εκανε τα παντα.''

Σκεφτηκε να το κλεισει.Κρατουσε παντως μια αποσταση ασφαλειας, σαν να το φοβαταν, λες και ταχα θα εβγαινε εκεινος απο μεσα.Μα στην σκεψη οτι ισως εν τελει ερθει σπιτι της το σηκωσε παιρνοντας  μια βαθια ανασα.
Μεσα της κατεδαφιζονταν τα παντα.

''Ναι;'' η φωνη της βγηκε ξεψυχισμενη, μα ο Σπυρος δεν εδωσε σημασια, γιατι ειχε ενα δικο του θεατρο να παιξει.
''Κυβελη, η Εβελινα εμπλεξε σε τροχαιο, δεν...δεν ξερω καν πως και τι, αλλα ειναι στο νοσοκομειο και παω απο κει, τα παιδια δεν ξερουν, και  δεν μου ειπαν τι της συμβαινει.'' ακουγεται λαχανιασμενος και βιαστικος, σαν να ετρεχε.
Κατι μεσα της σαπισε εκεινη τη στιγμη.

''Καταλαβαινω, ελπιζω ολα να πανε καλα''

Μα φυσικα!Ατυχημα.Ετσι κερδιζε εβδομαδες, μηνες ακομη!Και πως θα τολμουσε ο οποιοσδηποτε να του ζητησει τον λογο;Με τι θρασος η Κυβελη θα παραπονιοταν που δεν θα γινοταν τελικα το δειπνο;

''Θα μιλησουμε αργοτερα.'' μουρμουρισε κοφτα  και της το εκλεισε.
Ο Σπυρος Δελης θραμβευτικα κοιταξε την οθονη του κινητου του και χαμογελασε.
Ανοιξε την πορτα του μπανιου και βγηκε στον διαδρομο, κατεβαινοντας την μεγαλη σκαλα εφτασε στην κουζινα οπου η Εβελινα επινε καφε κοιτωντας κατι στο λαπτοπ της.

Την πλησιασε και περασε το χερι του γυρω απο την μεση της.Ακουμπησε το σαγονι του στον ωμο της και κοιταξε την οθονη.
Η γυναικα γελασε και τον φιλησε στο μαγουλο για καλημερα.
''Θα πας στο γραφειο;'' τον ρωτησε αν και απο τα ρουχα ηξερε πως θα δουλευε και σημερα.

''Ναι, αλλα ακυρωθηκε η διαλεξη μου στο Deree και θα γυρισω τουλαχιστον τρεις ωρες νωριτερα.''της χαμογελασε γλυκα και εκεινη γουρλωσε τα ματια ενθουσιασμενη αγκαλιαζοντας τον.

''Τι ωραια!Ποσο καιρο εχουμε να φαμε μαζι Πεμπτη βραδυ!'' γκρινιαξε μα βαθια μεσα της μονο ευτυχισμενη ηταν.
Αλλωστε δεν ειχε λογο να μην ειναι.Μετα απο 20 χρονια γαμου και ολοκληρωσης δεν της ελειπε τιποτα.Ο αντρας της δουλευε πολυ σκληρα και για τους δυο.
Ηταν εταιρος στην δικηγορικη εταιρια τους, εκανε μαθηματα στην Νομικη του ΕΚΠΑ, ενω παραλληλα σε αλλες δυο σχολες και δεν ελειπαν τα ταξιδια στο εξωτερικο σε μηνιαια βαση για διαλεξεις και μαθηματα.Δυο φορες τον μηνα πηγαινε στην Γερμανια και αλλες δυο στο Ηνωμενο Βασιλειο για τα καθιερωμενα του μαθηματα στο πανεπιστημιο της Οξφορδης.

''Θα κανω ενα μικρο διαλειμμα για λιγο καιρο.,μου εχεις λειψει'' της δηλωνει και την φιλα μα αυτο που θελει να της πει ειναι:
Θα σου ριξω σταχτη στα ματια και θα κανω την Κυβελη να τρεχει πισω μου και να δεχεται ο,τι της πω.Θα κερδισω.

--------------------------------------------------------------------------------------

Η Κυβελη κοιτιεται στον ολοσωμο καθρεφτη του δωματιου της.Κοιτιεται και δεν βλεπει κανεναν.Το δωματιο ειναι αδειο.
Εγω ειμαι αδεια.

Η γυναικα που την κοιτα δεν ειναι αυτη.
Η κοτσιδα ξαφνου την ποναει. Το μπεζ πουλοβερ την ξυνει,τα νυχια την ενοχλουν.Ο εαυτος της την ενοχλει.
Ποια ειμαι;

Σπιθαμη προς σπιθαμη επεξεργαζεται τον αυστηρα μονοτονο τροπο που ντυνει το σωμα και το δερμα της.Νιωθει να μην αναπνευει, αισθανεται το μακιγιαζ να την πνιγει.Με τους αντιχειρες της εμμονικα ξυνει το μανο.Δεν αφηνει το βλεμμα απο τον καθρεφτη.

Τα βιβλια.
Οι σημειωσεις.
Το προγραμμα.
Οι κανονες.
Οι τιμωριες.
Το μπεζ, το ατελειωτο μπεζ.

Θελω να καταστρεψω ολα οσα ειμαι.

Με τα σχεδον γυμνα της νυχια βγαζει το κοκκαλακι που της προκαλει πονοκεφαλο και αφηνει τα μαλλια της λιτα.Βουρκωνει.

''Δεσποινις Πολιτη σας σκεφτομαι πολυ.''

Και σαν να την χτυπα το ρευμα τιναζεται.Με μεγαλες δρασκελιες κινειται προς την βιβλιοθηκη και ενα ενα τα βιβλια τα πεταει κατω.Ο κροτος ακουγεται σε ολο το σπιτι.
Δακρυζει.
Πως μπορεσε να το κανει αυτο;Νομιζα οτι ειναι ο ανθρωπος μου;
Πως ερωτευτηκε τοσο μια αλλη γυναικα και μετα την σκοτωσε;
Πως γινεται να αγαπαει το σκοτεινα;

Εμενα;Θα το εκανε αυτο σε εμενα;

Πεταει τα παντα, σημειωσεις, χαρτια, φακελους, τετραδια, βιβλια, συνοψεις, κωδικες, συνταγματα, αναθεωρησεις.

''Εισαι τρομερα πολυτιμη για εμενα Κυβελη.''
Μερικα δακρυα κυλανε καθως βλεπει το μαυρο βιβλιο των γενικων αρχων στο πατωμα.
Εγω ειμαι πολυτιμη ή ο πατερας μου;

Σειρα ειχε το συρταρι.Σαν μαινομενος ταυρος που ειδε κοκκινο επιασε οτιδηποτε μπεζ και το πεταξε εδω και εκει..Μα δεν της εφτανε.Πηρε το λευκο συρταρι και το πεταξε με δυναμη προς τον καθρεφτη που την εδειχνε και την κοροιδευε.

''Ο,τι και να επιλεξεις θα ειμαι διπλα σου.''
Με κοροιδεψες Σπυρο.Με πληγωσες πολυ, εγω σε αγαπουσα.Τοσο,που μερικες φορες ξεχνουσα να αγαπω τον εαυτο μου.

Ο Κωνσταντινος με τον Γιαννη ανεβαιναν την σκαλα οταν ακουσαν περιεργους ηχους και γδουπους. Κοιταχτηκαν μεταξυ μπερδεμενοι.Μονο η Κυβελη ηταν μεσα.

Ακουστηκε κατι να σπαει.Πανικοβληθηκαν.Χτυπησαν το κουδουνι,τιποτα.
Χτυπησαν ξανα, σιωπη, μονο πραγματα να σπανε.Ο Γιαννης χτυπησε την πορτα επιμονα, καμια απαντηση.

Η Κυβελη επιασε το κουτακι με το μονοπετρο.Το ειχε παρει πισω.Ποσο χαρουμενη ηταν!Ποσο περηφανη για την ευτυχια της.

''Για σενα θα αλλαξω ολη μου την ζωη.''

Ο καθρεφτης εγινε χιλια κομματια μα μερικα μερη εμειναν ακομη κολλημενα στην επενδυση απο πισω.Τα μαυρα της ματια, πρησμενα και κοκκινα την κοιτουσαν.Εβλεπε τα χερια της να κρατουν το μπλε κουτι.

Δεν θελω να βλεπω αλλο, δεν θελω.

Με γυμνα χερια και επιασε το κολλημενο κομματι και εκανε να τραβηξει εξω.Δεν καταλαβαινε, δεν ενιωθε , δεν σκεφτοταν, δεν πονουσε.Ειχε μουδιασει τελειως.Εκατοστο προς εκατοστο, ειχε διαλυθει το βασιλειο της,το ευτυχισμενο μερος του μυαλου της, που ετρεχε και κρυβοταν μεσα για να ξεφυγει απο τα παντα.

Χρειαζομαι μονο την αγαπη σου.

Την εχω;

Το γυαλι εσκισε τα ακροδαχτυλα και την παλαμη της, ειδε κοκκινο, μα δεν σταματησε,μεχρι να το βγαλει, και στραβοπατωντας να πεσει κατω με το γυαλι στο ματωμενο της χερι, και με το μπλε κουτακι, το βελουδο του οποιου ειχε γινει κοκκινο, στο αλλο.
Ξεσπασε σε κλαμματα.Το αιμα της το ειχε θολωσει, δεν εβλεπε μεσα πλεον.

Σε αγαπουσα Σπυρο, πιο πολυ απο οτι σου αξιζε.

Οταν ο Γιαννης βρηκε το κλειδι στο σπιτι του μπηκε μεσα τρεχοντας μαζι με τον Κωνσταντινο, και φωναζοντας το ονομα της κοπελας.
Δεν απαντησε.Εκλαιγε ομως, γοερα.Σε πονουσε η καρδια σου να την ακους να κλαιει.
Ποιος αραγε εκρυβε τοση κακια για να την πληγωσει ετσι;

Την βρηκαν πεσμενη στο κοκκινο πλεον λευκο της χαλι, με τα χερια ματωμενα και το αιμα να κυλαει στο παντελονι και το δαπεδο.Ολο το δωματιο ηταν ανακατο, σαν να ειχε γινει ληστεια.Τα μαλλια της ηταν ανακατα και το προσωπο της πασαλειμενο με μασκαρα.

''ΚΥΒΕΛΗ!''Ο Γιαννης αναφωνησε και επεσε στο πατωμα διπλα της πεταξε το κοφτερο γυαλι μακρια της.Κρατωντας την απο τους ωμους την ταρακουνησε βιαια καθως εκεινη ακομα εκλαιγε.
Πανικοβληθηκε.

Ο Κωνσταντινος πισω του δεν ηξερε τι να κανει, κοιτουσε μια την κοπελα που ο Γιαννης προσπαθουσε να καταλαβει και μια το δωματιο της.

''ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ;ΤΙ ΕΓΙΝΕ;''Ο φιλος της ποτε δεν φωναζε, ομως τα ειχε χασει.
''Τι ειναι αυτα γαμω το κερατο μου;'' ο Κωνσταντινος επιασε τος καρπους της και κοιταξε τα χερια της.Τα κοψιματα στα ακροδαχτυλα της ηταν ελαφρια, το ιδιος και εκεινο στην παλαμη της.
Βαριανασαινε.Ο Γιαννης σηκωθηκε.
''Που-που πας;''ενιωσε αβοηθητος και πελαγωμενος.
''Παιρνω τηλεφωνο την Φαιη!Πεντε λεπτα μακρια ειναι!''του φωναζει και πιανει το κινητο του.
Το γοερο κλαμα της κοπελας καλυπτει τον χωρο.

Την κοιταξε στα ματια,μεσα τους εβλεπε κατι να εχει σπασει, κατι πολυ σκουρο, κατι σκοτεινο.
Κρατησε μια κοφτη ανασα και χαλαρωσε το κρατημα στους καρπους της.
''Τι εγινε Κυβελη;Τι επαθες;'' εκεινη ξεφυσηξε και  και εγειρε προς το μερος του.
Ακουμπησε στο στερνο του και λερωσε το γαλαζιο μπλουζακι με αιμα.Δεν τον πειραξε ομως, αρχισε να χαιδευει τα μαλλια της καθησυχαστικα καθως την κρατουσε στην αγκαλια του σφιχτα.
''Ολα θα πανε καλα.''ελεγε ξανα και ξανα.
Το δυνατο της κλαμα και το σωμα της που τρανταζοταν ολοκληρο πανω του δεν επαυαν.Το σωμα της εκαιγε σαν να ψηνοταν με πυρετο.

Ο Κωνσταντινος κοιταχτηκε με τον Γιαννη. Ηξεραν και οι δυο ποιος εφταιγε.Επισης ηξεραν πως τελειωσε.Μα αυτο που πλεον δεν γνωριζαν και τους φοβιζε, ηταν γιατι τελειωσε.

Οι ανθρωποι συνδεονται μεταξυ τους με κλωστες,μικρες μικρες κλωστες, που περνουν στο αιμα και σου δινουν οξυγονο, γινονται αρτηριες, φλεβες, νευρα, μυς.Και καθως σε γεμιζουν, παραλληλα σε συνδεουν και με τους αλλους.Οι κλωστες σου μπαινουν στο κορμι του και οι δικες του στο δικο σου.
Και σαν κοπουν αποτομα, νιωθεις οτι ξεριζωνεται και καθετι ζωτικο μεσα σου.Μαζι με τις κλωστες, σου κοβεται και το αιμα.

Ξερεις γιατι δεν παυουμε ποτέ να ειμαστε ερωτευμενοι με τους λαθος ανθρωπους;

Γιατι το λαθος εχει πολλές μορφες.
Κι εμεις, αφελως, ερωτευομαστε ξανα και ξανα ολες τις αποχρωσεις του,
ελπιζοντας οτι θα ειναι διαφορετικοι, ή μαλλον, οτι θα βρουμε μεσα στο φαυλο το ορθο.

Οποτε στεκομαι στο μπαλκονι της Τροιας και κοιταζω τα προπυλαια να καταρρεουν.
Τουβλο, τουβλο και πετραδακι πετραδακι σε διαλυω και σε απογυμνωνω μεχρι να μεινει το κενο μπροστα μου.
Το τοιχος πεφτει και τα ερειπια κειτονται στα ποδια μου.
Ο Δουρειος ιππος μολις εισεβαλλε.

Τα ακροδαχτυλα μου ματωνουν και το αιμα ποτιζει την γη της αναγεννησης μου.
Μια νιφαδα χιονιου βρεχει τα χειλη μου.

Κοιταζω τον ουρανο, ειναι κοκκινος.

''Slendide mendax'' ειχε ψιθυρισει πανω απο το προσκεφαλο μου η Κασσανδρα, μα τότε δεν ειχε σημασια.
Υπεροχα λαθος.

Μπρος στην καμμενη πολη της απομυθοποιησης σου στεκω θαρραλεα.
Ω λατρεμενε μου, νομιζες πως ησουν ο Αχιλλεας, 

αλλα το ονομα σου ειναι Αγαμεμνων.

----------------------------------------------------------------------

Ciao Bellas

Τι κανετε πως ειστε;

Τι να πρωτοπω.Τα αφηνω ολα σε εσας.

Πως σας φανηκε;

Τι πιστευετε θα γινει;

Ειναι αφιερωμενο στην Πηνελοπη μου με πολλη πολλη αγαπη ( Sally_Brown13)
Και στην Ελενη μου με αλλη τοση ( Heeleen3381 ) 
Ευχαριστω πολυ για την παρεα κοριτσια.

Τα λεμε στο επομενο.

Σας αγαπω παααρα πολυ.

xxxΜαγδαxxx