Oρμωμενη απο το κλεισιμο σχολειων/ΑΕΙ που βρισκοταν επι θυραις μερες τωρα θελω να εκφρασω τους αγωνιστικους μου χαιρετισμους  πρωτα σε οσους δινουν πανελληνιες και εχουν σιγουρα αγχωθει,σε οσους ξερουν οτι θα φανε αναπληρωση με το κουταλι και εξεταστικη μεχρι μεσα Ιουλιου, και σε οσους εχουν παιδια ,<δημοτικου που δεν γινεται να μεινουν μονα τους σπιτι.

Υπομονη.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως τα άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!

Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (το προτεινω σε οσες δεν το εχουν διαβασει)
Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957

Και να,
για μηνες γνεθω του κουβαρι της ελπιδας,
μεχρι τα δαχτυλα μου να γεμισουν αιμα τις κλωστες και τα δακρυα μου να σκουριασουν τις βελονες.

Τραγουδω και μουρμουριζω το τραγουδι που η Κλωθω ψιθυρισε στα ονειρα μου,
ιστοριες για σενα αγαπημενε μου,
παραμυθια με αθλους και μινωταυρους.

Και ξημερωνει ο δεκατος χρονος,εκεινος του πηγαιμου σου .

Το κουβαρι μου ετοιμο στα χερια σου,θαρρεις σαν να σου δωρισα την ψυχη μου.
Ενα δωρο απο εμενα για μενα.
Η επιστροφη σου.

''Μην χασεις τον δρομο'' 

Ενας ειναι ο δρομος,εκεινος πισω σε μενα.

Ο λαβυρινθος πισω σου δαιδαλωδης,ακουω το τερας να γρυλιζει.

Σηκωνω το χερι να σε αγγιξω για μια τελευταια φορα,
κοιτω τα ματωμενα μου δαχτυλα και μετανιωνω.

Κάνεις μεταβολη και φευγεις, με την ψυχη μου στα χερια σου.
Και σαν Αριαδνη, εναποθετω τις ελπιδες μου στον μιτο.
Οι κλωστες ξηλωνονται,γονατιζω.
Κλεινω τα ματια,τα ξανανοιγω.

Σκοταδι και δεντρα,γυρω μου ο αερας λυσσομαναει.

Καποιος γρυλιζει πισω μου.

Το κουβαρι ειναι ξαφνου στα χερια μου.

Κι εγω μεσ'τον λαβυρινθο.

''Γνωριζεστε;''η Φαιη σοκαρισμενη κοιτουσε την αδελφη της κολλητης της και τον φιλο της.
''Ναι ρε τι φαση,απο που κι ως που;'' επενεβη και ο Βασιλης.

Ο Ορεστης και η Φαιδρα κοιταχτηκαν με ενα συνομωτικο υφος και ο βιολιστης επνιξε ενα γελακι σαν να ειχαν ενα δικο τους προσωπικο αστειο.Η Κυβελη ενιωθε τα νευρα της να τεντωνονται.
Και με την αδελφη μου;

''Λοιπον;''επεμεινε και στον τονο της φαινοταν ξεκαθαρη η ενοχληση.
''Περυσι γνωριστηκαμε,οταν ειχα ερθει να σε δω στο Βερολινο '' της απαντησε η αδελφη της και η κοκκινομαλλα εμεινε να την κοιταει.

''Πως γινεται;Αφου μαζι βγαιναμε.'' προσπαθησε να θυμηθει αν οντως τον ειχε ξαναδει.Βεβαια κατα την εξαμηνη παραμονη της στο Βερολινο γνωρισε πολυ κοσμο,ειδικα στην σχολη, ομως κανεναν σαν τον Ορεστη.
Και σε εκεινο το διαστημα,η Φαιδρα πηγε να την επισκεφθει μια δυο φορες.Οχι οτι της ειχε λειψει,πιο πολυ για να ταξιδεψει.

''Δεν θυμασαι που ενα βραδυ βγηκα με την Lena σε εκεινο το κλαμπ...'' η φωνη της χανεται και δεν συνεχιζει.Η Κυβελη σμιγει τα φρυδια προσπαθωντας να θυμηθει.Ο Ορεστης γελαει και η Φαιδρα μειδιαζει με την σεμνοτυφη σταση της.

Σε ενα μερος μονο δεν ηθελα με τιποτα να παω...

Κοιταζει τον βιολιστη που εχει ενα σαρδονιο χαμογελο σαν να της λεει 'Ναι αυτο που νομιζεις ειναι'
Αποκλειεται.

''Δεν καταλαβαινω''πεταγεται η Φαιη.
Η Κυβελη γουρλωνει τα ματια και αναφωνει.Καλυπτει με το χερι της το στομα της.
''Στο κλαμπ με τους γυμνους;ΣΟΒΑΡΑ;''Οι φιλες της ευτυχως συμμεριστηκαν το σοκ της,ενω ο Γιαννης αρχισε να γελαει.

''Ημιγυμνοι βασικα'' την διορθωσε η αδελφη της και την αγριοικοιταξε.
''Στο ειπα οτι θα φρικαρει.'' σκουντηξε πειρακτικα τον Ορεστη ο οποιος εγνεψε ξεκαθαρα διασκεδασμενος.

''Δηλαδη εσεις οι δυο ...''η Ερμιονη ρωτησε για λογαριασμο της δικηγορινας και ο Βασιλης την αγριοκοιταξε.
''Εσενα τι σε νοιαζει;''

Ο Κωνσταντινος ξεφυσηξε ''Αρχισαμε''

''Εγω γενικα ρωταω,απαγορευεται;'' ρωτησε με νευρο η μελαχρινη και γυρισε προς το μερος του 'φιλου' της.
Η Φαιη σκουντηξε την Κυβελη που κοιτουσε μια την Φαιδρα, μια τον Ορεστη.Ο συγκεκριμενος εν τω μεταξυ ειχε γειρει προς το μερος της αδελφης της  και κατι της ψιθυριζε, αν εκρινε απο την εκφραση της, μαλλον κατι πολυ αστειο.Την αγνοουσαν επιεικως.

Δηλαδη αυτοι οι δυο τωρα εχουν...
Κι εγω τον εχω φιλησει.

Και με την Ερμιονη εχει...

Βιολιστης και εραστης της κακιας ωρας!

Η Φαιδρα,που ποτε της δεν συμπαθησε την Ερμιονη και το κατεστησε σαφες απο την πρωτη στιγμη παρακολουθουσε ψυχαγωγημενη τον καβγα του ζευγαριου.Ο Ορεστης βλεποντας την κοκκινομαλλα ετοιμη να σκασει αποφασισε να επεμβει.

''Δεν εχουμε κανει κατι με την αδελφη σου.'' δηλωσε απαλα,σαν να ηταν αυτονοητο.
Η ανακοινωση του ξυπνησε και την Φαιδρα,που κοιταξε την Κυβελη με νοημα.

''Ναι!Τιποτα!Χορεψαμε techno απλα!''κοιταξε τον νεαρο και ξεφυσηξε,καθιστωντας σαφες σε ολους οτι θα ηθελε κατι παραπανω.

''Α...απλα χορεψατε πλαι σε γυμνους,ημιγυμνοι μεσα σε ενα σεξ κλαμπ και αυτο ειναι φυσιολογικο,το οτι αργησατε να συνειδητοποιησετε ποιος ειναι ποιος επειδη φορουσατε πολλα ρουχα ...''κανει μια παυση ''ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΤΕ;'' για καποιο λογο την κανει εξαλλη το γεγονος οτι η αδελφη της τολμησε να παει σε ενα τετοιο μερος.
Με τον Ορεστη!

''Καλα η Φαιδρα ουτε τωρα φοραει πολλα ρουχα, απορω που δεν την γνωρισε'' μουρμουρισε η Ερμιονη και η Φαιη την σκουντηξε καλυπτωντας το γελιο της με βηχα.

Η μελαχρινη με το αυστηρο μακρυ καρε εσφιξε τα δοντια και αρπαξε την αδελφη της απο το χερι.
Δεν θα δεχοταν να την κατσαδιασει μπροστα σε ολους,ειδικα μπροστα στην Ερμιονη.

''Δωματιο τωρα''συριξε και την τραβηξε προς το δωματιο που βρηκε οπως περιμενε στην εντελεια.
Αγαρμπα εσπρωξε την αδελφη της μεσα και εκλεισε την πορτα.
Εγειρε πανω και κοιταξε την Κυβελη να γινεται ευαλωτη.Αλιμονο και αν μπορουσε να της κρυφτει.

''Γουσταρεις τον Ορεστη!''αναφωνησε ψυθριστικα και δικηγορινα γουρλωσε τα ματια και της εκανε νοημα να μιλαει πιο σιγα.

Αντι αυτου η Φαιδρα απλα γελασε.
''Τον γουσταρεις!''επιβεβαιωσε και της εριξε ενα πονηρο βλεμμα,σαν να ειχε κανει αταξια.

Η Κυβελη κοκκινισε απο ντροπη και εκνευρισμο.
''Οχι φυσικα!Με τον Σπυρο ειμαστε-''

Η Φαιδρα σουφρωσε την μυτη της.
''Εχεις ακομα τον καθηγητη;'' για καποιο λογο η απροκαταλυπτη αποδοκιμασια της αδελφης της την κανει να νιωθει ασχημα.

''Εχεις ακομα τον μπασιστα;'' ρωταει ως αντιποινα και ανασηκωνει το φρυδι της.
Η αδελφη της χαμογελα πικρα.

''Τον σουταρα,δεν σκοπευω να τον παντρευτω.Να το δοκιμασεις κι εσυ.'' 

Η Κυβελη χλευαζει.
''Θα το δοκιμασω αν δοκιμασεις να περασεις κανενα μαθημα στην σχολη, ετσι για αλλαγη, τι λες;''

Η Φαιδρα διπλωνει τα χερια της κατω απο το στηθος.
''Τουλαχιστον εγω δεν πηδαω τον καθηγητη μου για να με περασει.''

''Μαλλον γιατι δεν σου καθεται.'' απαντα πικρα.

Σιωπη για λιγο πεφτει στον χωρο.Οι δυο αδελφες κοιτιουνται εντονα με αγριο βλεμμα.
Αν της εβαζες την μια διπλα στην αλλη δεν θα καταλαβαινες πως εχουν συγγενεια.Με την αφαιρεση μακιγιαζ και μια προσεκτικη ματια ωστοσο,βλεπεις οτι τα ματια ειναι ιδια, το υφος και τα χειλη το ιδιο.

Η Κυβελη μειδιαζει και η Φαιδρα κανει το ιδιο πριν πλησιασει την αδελφη της και υπουλα πηδηξει πανω της στο κρεβατι σε μια ασφυκτικη αγκαλια, ξεροντας οτι την ενοχλουσε.

''Ρε Φαιδρα!'' προσπαθησε να την απομακρυνει μα ηταν αδυνατον.
''Γιατι δεν ανεβαινεις ποτέ Θεσσαλονικη να με δεις;Φοβασαι μην χασεις την εδρα;''
''Εισαι βλαμμενη'' γελαει και καπως νωχελικα τυλιγει τα χερια της γυρω απο την μεση της, ακουμπωντας τα πανω στο τατουαζ.

Ξεφυσαει οσο μπορει γιατι η κοπελα απο πανω της εχει ιδιο βαρος, αν οχι λιγο μεγαλυτερο.
''Μπορεις να μου κανεις μια χαρη;'' ρωτα εν τελει.
''Οχι φυσικα, αλλα για πες'' 

Η Κυβελη ψαχνει τροπο να βαλει τις λεξεις την μια διπλα στην αλλη.
''Μπορεις να πας να δεις τον μπαμπα;''
Η ξαφνικη ακαμψια της Φαιδρας της εδωσε την απαντηση της.

''Ημουν τοσο σιγουρη οτι θα ελεγες αυτο!Εισαι τοσο προβλεψιμη!''ανασηκωθηκε απο πανω της και σταθηκε ορθια μπροστα το κρεβατι.Εμοιαζε ενοχλημενη.

''Εγω για σενα το λεω!Κανεις λες και ειναι εχθρος σου!Δεν σου εχει κανει και κατι στην τελικη!'' επιχειρηματολογει και μεσα της ευχαριστει την μαμα της που απεκρυψε απο την μικρη της αδελφη την αληθεια.
Αν ηξερες ο,τι ηξερα θα τον μισουσες και οχι ανευ αιτιας.

Η Φαιδρα την κοιταει εκνευρισμενη.Τα σκουρα ματια της γινονται δυο σχισμες.
''Απλα δεν γουσταρω που εχει αλλη οικογενεια, δεν ξερω, μου τη δινει το ποσο τελειος το παιζει!'' σταζει φαρμακι και η καρδια της Κυβελης πιανεται καθως ανασηκωνεται.

''Μα και η μαμα εχει τον Θανο'' της υπενθυμιζει τον -κατα πεντε χρονια μικροτερο- συντροφο της μητερας τους.

''Ο Θανος δεν ειναι 15 χρονια μικροτερος της!'' αντιδρα και η δικηγορινα ξερει οτι πρεπει να επιχειρηματολογησει.
''Δεν ηξερα οτι εχεις θεμα με την διαφορα ηλικιας.'' σχολιαζει.

Την αγριοικοιταζει ''Ξερεις πολυ καλα οτι δεν εχω!''
''Τοτε τι θεμα εχεις με την Σοφια;''
Στριφογυριζει τα ματια της στο ονομα.

''Η Σοφια...''χλευαζει.
''Ειναι καλη, και μας αγαπαει και τις δυο πολυ.'' της λεει η Κυβελη συνετα.

''Μας αγαπαει...αλιμονο!Αφου παντρευτηκε τον πατερα μας ολο τον κοσμο αγαπαει!''
''Γινεσαι αδικη τωρα''
Η Φαιδρα μοιαζει προσβεβλημενη.
''Εγω γινομαι αδικη;Ή αυτος;Τρια χρονια ειμαι στην καλων τεχνων και ποτέ δεν εχει ρωτησει κατι ουσιαστικο!Μονο 'πως παει η σχολη' !Χωρις ονομα η σχολη, μηπως και καποιος μπερδευτει και πιστεψει οτι ειμαι και εγω νομικη, ή -αλιμονο- ιατρικη ,αντε πολυτεχνειο!'' φωναζει με παραπονο και η κοκκινομαλλα ξεφυσαει.

Εχεις δικιο.
''Δεν εχεις δικιο Φαιδρα!Ο μπαμπας σε αγαπαει πολυ, και ειναι περηφανος για σενα, απλα ειναι ασχετος απο τεχνες, και δεν εχει τον τροπο να σε προσεγγισει!''

Η κοπελα ξεροκαταπινει και παιρνει βαθια ανασα δινοντας ενα δευτερολεπτο στον εαυτο της να ηρεμησει.Οταν ανοιγει τα ματια ειναι χαλαρη. Αποφασιζει οτι η Κυβελη δεν της φταιει σε κατι.
''Λοιπον για πες'' κοιτα με ανακριτικο υφος την αδελφη της.
''Πηδιεστε;'' 
''Φαιδρα!'' αναφωνει μαλωνοντας την.

Γελαει ''Καταλαβα...παντως ειναι μια χαρα παιδι,απο το λιγο που τον ξερω, πολυ σωστος''' θυμαται κατι και γελαει.
''Εχει πολυ πλακα και να ξερεις...''κανει μια παυση ''Σωματαρα'' 
Η Κυβελη δισταζει να ρωτησει ποσα εχει δει.Δεν ειναι σιγουρη αν θελει να ξερει

''Δεν θα κανουμε κατι Φαιδρα, εσυ ομως κοιτα να μην πηγαινεις κοντρα στην Ερμιονη, με τον Βασιλη δεν τα πανε πολυ καλα'' βρισκει αφορμη να την μαλωσει για πριν.

''Εσυ να μαζεψεις την φιλη σου, κανει λες και της ξελογιασα τον γκομενο.'' καυχαζει ''Μονος του ηρθε!'' ανεβαζει επιτηδες τον τονο της φωνης της για να ακουστει.

Αχ ρε Φαιδρα.

Οι μερες περασαν σαν νερο και η Κυβελη με δεξιοτεχνια απεφευγε τον Ορεστη και την πιθανοτητα να την στριμωξει.
Στο μυαλο της στροβιλιζε η προταση του και οι δυο φωνες του υποσυνειδητου της ηταν σε διαρκο καβγα.Δεν επροκειτο για μια μαχη μεταξυ που 'πρεπει' και του 'θελω' αλλα αναμεσα στο 'θελω' και το 'θελω πολυ'.

Η Πεμπτη την βρηκε να οργανωνει δικογραφα στις 9 το βραδυ, μετα το περας του ωραριου της.Η επομενη ηταν η μερα της αναχωρησης τους για Μπανσκο και μονο στην σκεψη οι χτυποι της καρδιας της αυξομειωνονταν αποτομα.
Το μικρο της γραφειο υπεμενε τις αποτομες και αγαρμπες κινησεις της καθως πετουσε φακελους πανω πριν τους ξεχωρισει ενω το κινητο της αναβοσβηνε τουλαχιστον δεκα λεπτα τωρα.
Η Φαιη ειχε σοκαριστει που η φιλη της ακομη δεν ειχε ετοιμασει τα πραγματα της ή εστω δεν ειχε κανει μια υποτυπωδη λιστα.
Καθολου Κυβελη.

Το κινητο της φωτιστηκε και ο αριθμος του Σπυρου φανηκε στην αρχικη.Οι τυψεις βαρυναν κι αλλο το στηθος της.
Πρεπει να του πω για τον Ορεστη.

''Ειναι σαν να σε απαταει κι αυτος''

Πηρε βαθια ανασα και απαντησε στην κληση του.Παραλληλα ετριψε τον αυχενα της προσπαθωνταςνα κατευνασει το οξυ τσουξιμο απο την κακη σταση του σωματος της.

''Καλησπερα'' η βαθια φωνη κι ο αυστηρος του τονος γεμισαν το ακουστικο της πεδιο και ενας κομπος εδεσε το στομαχι της.Χαμογελασε ασυναισθητα.

''Γειαα''ακουγοταν σχεδον ντροπαλη, οπως τον πρωτο καιρο, κατι που δεν περασε απαρατηρητο απο τον αντρα.

''Ετοιμαζεσαι για το ταξιδι σου;'' 
Κοιταξε το γραφειο γυρω της και το ρολοι που εδειχνε λιγο μετα τις 9.
''Σχεδον'' απαντησε αοριστα.

Ο Σπυρος εγειρε πισω στο γραφειο του και απολαυσε την φωνη της καθως επινε μια γουλια απο το ουισκι του.Οι Πεμπτες ηταν παντα κουραστικες μερες και του αξιζε και με το παραπανω.

''Δηλαδη;''μειδιασε.
''Τακτοποιω κατι υποχρεωσεις μου στο γραφειο, αν και δεν θα λειψω καθολου, την Τριτη παλι εδω θα ειμαι'' 

''Ακομα δεν εχεις ετοιμαστει;''ακουγεται εξισου σοκαρισμενος και η κοπελα ξεφυσαει κλεινοντας τον τελευταιο φακελο με κροτο.
Εξω το σκοταδι ειναι βαθυ.

''Εχεις δικιο...πρεπει να παω σπιτι.'' μουρμουρισε και κλειδωσε το συρταρι καθως μηχανικα μαζευε τα πραγματα της.

''Τι ωρα πετας αυριο;'' 
''7 το πρωι'' η σκεψη σχεδον την πονεσε.

Και δεν εχω ετοιμασει τιποτα.

''Πολυ ωραια.''κανει μια παυση  ''Θελω να προσεχεις,ναι;'' την ρωτα και στον τρυφερο του τονο η Κυβελη χαμογελαει.

''Φυσικα και θα προσεχω κυριε Δελη.''

Το λεωφορειο την αφησε ενα στενο μακρια απο το σπιτι της και αποφασισε να παρει τον πατερα της τηλεφωνο οσο προχωρουσε.
Η συζητηση τους ηταν ακριβως αυτο που περιμενε.Περιελαμβανε μια αναμενομενη αποδοκιμασια για το ταξιδι της λιγο πριν την εξεταστικη, ενω επειτα εναν μακροσκελες μονολογο με οδηγιες ασφαλειας πεζοποριας σκι.Τελος, της υπενθυμισε να ελεγξει στο μειλ της το αρχειο με το νομικο συστημα της Βουλγαριας που της ειχε αποστειλει.

Οποτε οταν γυρισε το κλειδι στην πορτα, λιγο μετα τις δεκα, ηλπιζε σε πιτσα και κρασι.
Αλλα αντι αυτου βρηκε την Φαιη να περιμενει στο σαλονι με τις βαλιτσες της στην πορτα.Με το που την ειδε ανασηκωθηκε.
''Παιδι μου που εισαι τοσες ωρες;Ξερεις οτι αυριο στις 5 πρεπει να φυγουμε απο εδω;''τα ξανθα μαλλια της ηταν πιασμενα σε εναν ψηλο κοτσο και φορουσε μια μαυρη προχειρη φορμα και φουτερ.
Εμοιαζε αγχωμενη.
Βλεπεις τωρα την γλυκα να αγχωνεσαι μονο εσυ;

''Το ξερω Φαιη το ξερω...''μουρμουρισε βγαζοντας τα παπουτσια της και κρεμοντας το παλτο και την τσαντα της στον καλογερο.

''Θα παραγγειλω πιτσα.'' την δελεαζει και η κοπελα ξεφυσαει.
''Με σκοτωνεις''
Χανω και δυο μερες γυμναστηριο.

''Κατεβασα την βαλιτσα σου κατω,ειναι στο δωματιο σου'' την ενημερωσε καθως σαν αρπακτικο εψαχνε πιτσαρια στην εφαρμογη.

''Εισαι υπεροχη'' την φιλησε πεταχτα στο μαγουλο και με γρηγορο βημα μπηκε στο δωματιο της.

Αναφωνησε.
Ο Ορεστης ειχε ξαπλωσει στο κρεβατι της ανασκελα και διαβαζε το βιβλιο της επιστημης του Δικαιου.
''Τι κανεις εσυ εδω;'' τον ρωτησε και σταυρωσε τα χερια κατω απο το στηθος της.

Ο βιολιστης εβγαλε το βιβλιο απο μπροστα του και της χαρισε μια προνομιακη θεα του προσωπου του.Τα γενια του ειχαν μεγαλωσει και οι μπουκλες του εμοιαζαν πιο σγουρες και ατημελητες απο οτι συνηθως.Το φαρδυ του τζιν ηταν οπως παντα πεσμενο μεχρι τα κοκκαλα της λεκανης του,ενω ελαχιστα φαινοταν το μαυρο εσωρουχο του.
Το γκρι φουτερ ειχε ανεβει λιγο φανερωνοντας σημεια που αφυδατωσαν τα χειλη της.

''Περιμενω να συζητησουμε τις λεπτομερειες'' απαντησε χαλαρος και συνεχισε να διαβαζει.
''22 κεφαλαια για να πει δυο πραγματα εν τω μεταξυ'' σχολιαζει το εργο του πανεπιστημιακου καθηγητη.

Η Κυβελη ξεφυσα.
Αρχιζω να πιστευω οτι συμμετεχω σε κοινωνικο πειραμα.

''Μπορεις να φυγεις για να ετοιμαστω;Δεν εχω να συζητησω λεπτομερειες'' προσπαθησε να ειναι διαλλακτικη.

Την αγνοησε και γυρισε σελιδα.Επιασε τον εαυτο της να αναρωτιεται αν το μαξιλαρι της μετα θα μυριζει το σαμπουαν του και κανελα.
''Ορεστη!'' ανεβασε τους τονους και προχωρησε με μεγαλες δρασκελιες προς το μερος του.Αρπαξε το μικρο βιβλιο και το ακουμπησε πανω στο κομοδινο της.Συναντησε τοτε το παιχνιδιαρικο χαμογελο του.

Επιασε αναπαντεχα τους καρπους της και την τραβηξε πανω του.Φυσικα εχασε την ισορροπια της και αποχαιρετησε το εδαφος.
''Σταματα!Ασε με!''στριγκλισε καθως συγκρουοταν με το στερνο του.Το προσωπο της βρεθηκε πολυ κοντα στο δικο του.Και αν καποιος εμπαινε μεσα θα φαινοταν σαν να τον ειχε στριμωξει, ξανα.

Η πενσιλ της φουστα ανεβηκε αρκετα και το πουκαμισο της τραβηχτηκε.
Ο Ορεστης λαιμαργα σχεδον την κρατησε πανω του και εσφιξε την μεση της.Αρχισε να σκεφτεται ολα τα πραγματα που θελει να της κανει.

''Ρε Ορεστη...''γκρινιαξε παραπονιαρικα.

Μουτρωσε και εκεινος πνιγοντας ενα γελακι ''Τι ειναι δικηγορινα;'' 
Στο χαμογελο του εχασε εναν χτυπο.
Σκεψου τον Σπυρο.

Θα το πω στον Σπυρο.

Η σκεψη της εγινε λεμβος σωτηριας απο τον πειρασμο λιγα εκατοστα μακρια της.

Ανασηκωθηκε σταθερα και ισιωσε την φουστα και το πουκαμισο της.
''Περιμενε πεντε λεπτα'' διεταξε και επιασε το κινητο της.

Θα το πω στον Σπυρο.
Τι θα του πεις δηλαδη; η δευτερη φωνη κοροιδευε 
Οτι με παρενοχλει ενας φιλος μου .

Ο Ορεστης ξαπλωμενος στο κρεβατι της με τα χερια πισω απο το κεφαλι την παρακολουθησε ακαθεκτος.Σχεδον μπορουσε να δει την μαχη μεσα στο μυαλο της, αλλα δεν της ειπε τιποτα.Η δικηγορινα του το κρατουσε ακομα για την Φαιδρα και την Τατιανα, και με την πρωτη δεν ειχε φιληθει καν!

Και που εισαι ακομα σκεφτηκε.

Ανοιξε την πορτα του δωματιου της και βγηκε εξω στο διαδρομο αφου παρησε το κουμπι της κλησης.Ηξερε οτι ο Σπυρος δεν ηθελε να τον καλει, αλλα εκεινη την στιγμη ενιωθε πως βρισκοταν στην ακρη του γκρεμου.
Ηταν ετοιμη να λυγισει, μα γνωριζε καλα πως δυο λεπτα μαζι του στο τηλεφωνο θα την εφερναν στην πραγματικοτητα.

Μετα τον τριτο χτυπο η γραμμη για λιγο παγωσε και η καρδια της σφιχτηκε καθως ετοιμαζοταν να τον ακουσει.

''Παρακαλω;'' η γυναικεια φωνη ομως την αφησε συξηλη και με κομμενη την ανασα.Με το ζορι συγκρατησε ενα αναφωνητο.
Θα με σκοτωσει ο Σπυρος.
Ξεροκαταπιε.

''Με ακουτε;'' η γυναικα απο την αλλη γραμμη επεμεινε, ο ευγενικος της τονος εμπηξε ενα μαχαιρι στην καρδια της.

''Εμ γεια σας...''τραυλισε και εσφιξε την γροθια της για να μεινει ηρεμη.
''Θελετε τον Σπυρο;Δεν μπορει να μιλησει τωρα, αλλα πειτε σε εμενα, ειμαι η γυναικα του, θελετε να του μεταφερω καποιο μηνυμα;'' 
Η γυναικα του.

''Βασικα συγγνωμη για την ωρα'' 
Συγκεντρωσου Κυβελη,θα τα τιναξεις ολα στον αερα.
Ακουμπησε την πλατη της στον παγωμενο τοιχο και εκλεισε τα ματια.

''Ειμαι ακουμενη στο γραφειο του και μολις ελαβα στο εταιρικο email απαντηση σχετικα με το ακινητο ενος πελατη μας στις Ηνωμενες πολιτειες,φανταζομαι δεν σκεφτηκαν πολυ την διαφορα ωρας...και επειδη ειναι κρισιμος πελατης θεωρησα σωστο να καλεσω'' εφτιαξε ενα ψεμα οσο καλυτερα μπορουσε.
Κανε να με πιστεψει!
Επεσε για λιγο σιωπη.

''Α μαλιστα...καλα εκανες και πηρες γλυκια μου!Θα τον ενημερωσω εγω για να το αναθεσει σε καποιον αλλο συναδελφο του.''το ποσο ευγενικη ειναι μαζι της σχεδον της προκαλει αναγουλα.

Με ποιο δικαιωμα απανταει το τηλεφωνο του;

''Θα του το αναλυσω αυριο στο γραφειο, σας ευχαριστ-''παει να κλεισει.
''Μα δεν θα ερθει αυριο!'' γελαει ''Δεν σου το ειπε μηπως και σε αποδεσμευσει μερικες μερες;'' ο γλυκος της τονος δεν καλυπτει το τραχυ περιεχομενο που επεται.

''Α...δεν γνωριζα'' τραυλιζει.

''Ναι, θα παμε ενα τριημερο στην Αραχωβα για την επετειο γαμου μας, Δευτερα πρωι ομως θα ειμαστε πισω οποτε θα μπορεσει να σε καθοδηγησει περαιτερω απο κοντα.Θα του πω ομως οτι πηρες.''προσφερεται 

Η Κυβελη ομως δεν αναπνεει.
Θα ορκιζοταν οτι βρισκεται σε καποιου ειδους στατικη παραλυση.Νιωθει ενα μουδιασμα.
Επετειος γαμου;
Αφου ειναι σε διασταση.
Δεν την αγαπαει.
''Θα την χωρισω και θα σε αποκαταστησω.''

''Με ακους;'' η σιωπη της την προδιδει.
''Εμ..ναι σας ακουω, συγγνωμη κατι εψαχνα στον υπολογιστη.Θα ζητησω την βοηθεια καποιου αλλου, συγχαρητηρια για την επετειο σας και καλο βραδυ''
Διχως να περιμενει απαντηση πατησε το κοκκινο κουμπι και απομακρυνε το κινητο απο το αυτι της σαν να την εκαιγε.

Κοιταξε την οθονη που ξαφνου σαν να θολωσε.Το στηθος της παντως ειχε παρει φωτια.
Την ελουσε κρυος ιδρωτας και αρχισε να τρεμει.
Θα εφευγε διχως να πει τιποτα;
Και μια δευτερη σκεψη, καπως πιο εξυπνη, και αρκετα πιο ρεαλιστικη, τρυπωσε στο μυαλο της.
Για αυτο δεν επεμεινε αλλο για το Μπανσκο.
Ολα σαν εβγαζαν πλεον νοημα!

Η οργη αρχισε να θερμαινει το αιμα της.Δεν ηξερε αν ηθελε να καλεσει πισω και να πει στην γυναικα του τα παντα, ή αν ηθελε να περιμενει να το καταλαβει μονος του.Εως ποτε θα της ελεγε ψεματα;
Ποτε θα περιμενε να της πει οτι με την γυναικα του δεν ειναι σε διασταση;
Και εμενα τι με κραταει;

Η παραπονιαρικη σκεψη της ηταν ντυμενη με θυμο.
Σκουπισε τα στεγνα της ματια και πηρε βαθια ανασα.Η ωρα ειχε παει ηδη 10 και μιση και το κουδουνι χτυπησε, η πιτσα ειχε ερθει.

Ειδε την Φαιη να την προσπερναει και να τρεχει στο δωματιο της να παρει λεφτα.
Γυρισε το πομολο και μπηκε μεσα στο δικο της.Βρηκε τον Ορεστη στην ιδια θεση.
Το γαλαζιο και το πρασινο την σκαναραν απο πανω μεχρι κατι.Εσμιξε τα φρυδια του.

''Τι επαθες Κυβελακι;''την ρωτησε χαλαρος.

Τον κοιταξε.
Ομορφος ειναι.Πολυ.
Το βλεμμα της κινηθηκε απο τις καστανοξανθες μπουκλες μεχρι το ανοιχτοχρωμο τζιν.
Τεσσερις μερες.
Σταθηκε ορθια στο κατω μερος του κρεβατιου.
Και ο Σπυρος;
Γι'αυτο που μου εκανε του αξιζει.

''Κυβελη;'' ο Ορεστης εκλεισε το βιβλιο και ανακαθισε,της χαμογελασε πιστευοντας οτι ειχε εκνευριστει μαζι του.Τα λακκακια του επιβεβαιωσαν την σκεψη της.

''Εχω καποιους ορους''μουρμουρισε πιανοντας τον απροετοιμαστο.
Γρηγορα ομως καταλαβε και το αυταρεσκο μειδιαμα του μεγαλωσε.

''Τωρα μαλιστα'' βολευτηκε καλυτερα και την κοιταξε.
''Λεγε''

Μετακινησε το βαρος της στο αλλο ποδι καπως νευρικα.
''Το μεταξυ μας θα κρατησει 4 μερες.Παρασκευη με Δευτερα.Μετα τελος.'' δεν της απαντησε τιποτα, μονο της εκανε νοημα να συνεχισει.

''Μετα απο τις 4 μερες δεν θα με στριμωχνεις, ουτε θα παραβιαζεις τον προσωπικο μου χωρο'' επνιξε ενα γελακι στα λογια της μα της εγνεψε οτι το καταλαβε.

''Και δεν θα βγει εξω απο την παρεα'' ο τελευταιος ορος της, ισως ηταν και ο μονος που να κατανοησε εν μερει.

Η σιωπη του και το εξεταστικο του υφος ενετειναν την νευρικοτητα της.
''Εχεις να προσθεσεις κατι;''ρωτησε.

Ο Ορεστης χαμογελασε και σηκωθηκε απο το κρεβατι της.Την πλησιασε αργα και σταθερα, με το κλασικο χαλαρο του βηματισμο, λες και ειχε ολο τον χρονο του κοσμου.Η Κυβελη ενιωθε την καρδια της να χτυπα δυνατα.Προδομενη και ανυπομονη σχεδον πηγε να του φωναξει να μιλησει επιτελους.
Γιατι με βασανιζει ετσι;

Οταν φτανει επιτελους μπροστα της η Κυβελη περιμενει να την τραβηξει πανω του.Αντι αυτου σηκωνει ελαφρως το χερι του και περνα μια τουφα πισω απο τα μαλλια της,της χαμογελα σαρδονια.Τα ακροδαχτυλα του ακουμπουν ελαχιστα το δερμα της και ανατριχιαζει στην παραλιγο επαφη.

Τα γαλαζιο ειναι βαθυ και το πρασινο ξεθωριασμενο.
Ο Ορεστης Νικαλαϊδης παιζει μαζι της λες και ειναι το αγαπημενο του παιχνιδι.
''Δεν θα τραβιεσαι μακρια, δεν θα κανεις σαν υστερικη και δεν θα φερνεις αντιρρησεις'' της λεει 

Η κοπελα γνεφει,μα αυτος γελαει.
''Μα επειδη ξερω πως θα με γραψεις και ολα αυτα θα τα κανεις ετσι κι αλλιως...'' τυλιγει το χερι του γυρω απο την μεση της και ζουλαει τον πισινο της,εκεινη αναφωνει και ετοιμαζεται να τον σπρωξει μακρια, μα ο Ορεστης εχοντας προβλεψει κατι τετοιο ενωνει τα χειλη του με τα δικα της.
Το φιλι αμεσως βαθαινει και αποκτα ρυθμο, η κανελα συναντα τον τριτο καφε που ηπιε στο γραφειο και ο βιολιστης δαγκωνει απαλα προκαλωντας το βογγητο της.Την κολλαει πανω στο στερνο του και σχεδον την ανασηκωνει απο το εδαφος.Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ομως, και χωρις να την απομακρυνει ουτε λιγο, σταματα το φιλι τους και απολαμβανει το ταραγμενο προσωπο της και τα πρησμενα της χειλη καθως ανοιγουν και κλεινουν οσο βαριανασαινει.

''Εχω μονο εναν κανονα.'' της ψιθυριζει και τα ματια του την καινε.
Ανασαινει βαθια στο αρωμα του.
''Μπορεις να κανεις ο,τι θες, να στριγκλιζεις, να γκρινιαζεις, να με σπρωχνεις μακρια. Μπορεις να εχεις το πανω χερι στα παντα.'' 

Το βλεμμα του σκουραινει και σφιγγει καπως τα δοντια.Στα ματια της μεγαλωνει λιγο και σκληραινει η οψη του.
''Μα το κρεβατι, κανω κουμαντο εγω δικηγορινα'' 

Την αφηνει να πατησει στα ποδια της και απομακρυνεται.Η Κυβελη μετα βιας αναπνεει.
Παιρνει το κινητο του απο το κομοδινο και κινειται προς την πορτα, την ανοιγει και βγαινει εξω. Λιγο πριν την κλεισει κοιτα με αλαζονεια την επιρροη του πανω της.

''Ονειρα γλυκα Κυβελακι, κοιτα να ανακτησεις τις δυναμεις σου, σε θελω ορεξατη'' της κλεινει το ματι παιχνιδιαρικα

 Βγαινει στο σαλονι οπου η Φαιη εχει ηδη βγαλει πιατα για την πιτσα.
Απορριπτει την προταση της για φαγητο με ενα φιλι στο μαγουλο και αποχωρει ακρως ικανοποιημενος.

Η Κυβελη ειχε υποκυψει, και δεν υπηρχε πλεον επιστροφη.
 

------------------------------------------------------------------------------------

Ηταν Παρασκευη, ωρα πεντε και εικοσι πεντε το πρωι οταν η Κυβελη με τον Γιαννη, την Φαιη και τον Κωνσταντινο, βγηκαν απο το ταξι μαζι με τις βαλιτσες και τις χειραποσκευες τους.

Η φιλητ της ηταν τρομερα ευδιαθετη, μιλουσε ακαταπαυστα και προκαλουσε σε ολους μια σχετικη δυσφορια,εκτος απο τον Γιαννη φυσικα, που την ακουγε ανελλιπως και απαντουσε κιολας.
Στην εισοδο του αεροδρομιου περιμενε η Ερμιονη, σε ιδια κατασταση με την Κυβελη και ο Βασιλης που ειχε κατσει σε μια καρεκλα και προσπαθουσε να κοιμηθει.

''Ο Ορεστης πηγε να παρει καφε'' ενημερωσε η Ερμιονη και κοιταχτηκε με την κοκκινομαλλα.Φορουσε μεγαλα μαυρα γυαλια ηλιου για να κρυβουν τους μαυρους κυκλους της.

Ειχε καταληξει πλεον σε καποια συμπερασματα.Μαντευε οτι ο Δελης δεν ειχε ανακαλυψει ακομη οτι η ιδια ηξερε.Αυτο καταλαβαινε τουλαχιστον απο την ελλειψη κλησεων.

Ολο το βραδυ στριφογυριζε στο κρεβατι της σκεπτομενη τον Ορεστη. Δεν ηξερε αν ηταν καλο που ειχε δεχτει και πονταρε στην χαλαροτητα του.Βεβαια τα λογια του εμειναν να την στοιχειωνουν μεχρι τις 4 το πρωι που εν τελει σηκωθηκε.

''Στο κρεβατι κανω κουμαντο εγω δικηγορινα''

Η Ερμιονη εκατσε διπλα στον Βασιλη και ο ξανθος φιλος τους την αγκαλιασε βυθιζοντας το προσωπο του στην καμπυλη του λαιμου της.Μαλλον ουτε εκεινος ειχε κοιμηθει καλα το βραδυ.

''Αντε ρε!Κοκκαλα ειχε ο καφες;''ο Γιαννης ειρωνευτηκε και η Κυβελη γυρισε απο την αλλη για να δει τον Ορεστη να ερχεται χαλαρος με μια τετραδα καφεδες.Φορουσε μαυρη φορμα και φουτερ ενω εμοιαζε λες και ειχε κοιμηθει δωδεκα ωρες.Ηταν υπεροχος και ατημελητα τελειος.Κρατησε λιγο την ανασα της καθως πλησιαζε.

Το φωτεινο χαμογελο με τα λακκακια φανηκαν και η Κυβελη εβγαλε τα γυαλια ηλιου της για να δει καλυτερα.
Ο Ορεστης εδωσε εναν καφε στον Βασιλη και εναν στην Φαιη.Εφτασε απεναντι απο την Κυβελη και ετεινε την τετραδα.

''Με μια κουταλια καστανη ζαχαρη και μια λευκη''το μικρο μειδιαμα του και το αρωμα του καφε καπως την ηρεμησαν.

Τα γυαλια ηλιου του εμποδιζαν την οπτικη επαφη.
Πηρε το ζεστο ποτηρακι και ο Ορεστης εδωσε το τελευταιο στον Κωνσταντινο μαζι με την βαση του.
''Λοιπον κανουμε ενα τσιγαρο και παμε για-'' τα λογια του Βασιλη κοβονται οταν ο Ορεστης ακουμπα το χερι του στην μεση της Κυβελης και σκυβει προς το μερος της εκμηδενιζοντας την αποσταση αναμεσα στα χειλη τους.

Ολοι μενουν σοκαρισμενοι να κοιτουν τους δυο φιλους.
Η δικηγορινα φυσικα ειχε κοκκινισει ολοκληρη.Το παιχνιδιαρικο βλεμμα του ενετεινε την ντροπη της και το αρωμα κανελας στην ακρη της γλωσσας του την ξυπνησε για τα καλα.
''Καλημερα'' μουρμουρισε πανω απο τα χειλη της πριν απομακρυνθει.

Δεν μιλησε κανεις.

''Εχω πολυ καλο προαισθημα για αυτο το ταξιδι ''σχολιασε η Ερμιονη.

Η Κυβελη ηπιε μια γερη γουλια καφε.Το αρωμα του cappuccino ηταν μπλεγμενο με κατι ακομα, κατι που ο Ορεστης ανυπομονουσε να βρει.
Κανελα.
Τον κοιταξε καταπινοντας αργα την καυτη γουλια.Το χερι του ηταν ακομα στην μεστης.Κοιταξε γυρω της.
Στο ιδιο σημειο που πριν 25 μερες τον κυνηγουσε τωρα ετοιμαζονταν να πανε μαζι το πρωτο τους ταξιδι ως ενα ατυπο ζευγαρι με ημερομηνια ληξης.

Προφητικο;Ισως.
Ειρωνικο;Μπορει.

Αυτο που ομως η Κυβελη Πολιτη αγνοουσε ηταν οτι μολις ειχε, με την συγκαταθεση της, ενδωσει σε εναν πειρασμο, αν οχι μεγαλυτερο, ισαξια μοιραιο με εκεινο του Σπυρου Δελη.
Γιατι ο Ορεστης Νικολαϊδης θα αλλαζε τα παντα, για παντα.

Και το ξετυλιγω γρηγορα και απροσεχτα, τα χερια μου καινε.
Τρεχω και αφηνω τις ματωμενες κλωστες να πεσουν στο ματωμενο χωμα,εκει ανηκουν.
Με ακολουθει.
Ουρλιαζω.

Τρεφεται απο τον φοβο μου.

Το κουβαρι ολοενα και μικραινει στα δυο μου χερια,
μαζι και η ελπιδα μου.
ωσπου τελος,εφτασα με μια κλωστη στο κεντρο του δασους.

Σιωπη.Νηνεμια.

Στο κεντρο του κυκλωνα ποτέ δεν ακουγεται τιποτα.

Ενα πουλι κελαηδα.
Πανω απο το κεφαλι μου κρεμεται ενα μηλο,απεναντι μου φυλλωσιες και καταρακτες.

Ο ηλιος χαιδευει το προσωπο μου.

Μεσα απο το σκοταδι τα δυο χρυσα ματια που γρυλιζουν ερχονται στο φως.

Η ανασα μου γινεται κοφτη.

Γιατι ο Μινωταυρος δεν ειναι τερας,αλλα ο πιο ομορφος αντρας που εχω δει ποτε μου.

Με κοιτα και απλωνει το χερι του προς το μερος μου.

Το δασος δεν ηταν η καταστροφη,αλλα ο παραδεισος.

Το μηλο  γελαει και με κοροιδευει.
Η κλωστη στα χερια μου εχει πανω το αιμα μου,το τελευταιο ψηγμα του εγω μου.

Εκαναν λαθος οταν μιλησαν για τον μινωικο λαβυρινθο ως τιμωρια.
Δεν ηταν βασανιστηριο,
αλλα κόλαση.

''Μην χασεις τον δρομο'' ψιθυριζω,
την ιδια στιγμη αφηνω την κλωστη να πεσει καθως του δινω το χερι μου.

Μου χαμογελα.

Μια κολαση που ερχεται ντυμενη με ολα οσα ποτέ σου ποθησες.

Η τελευταια αμαρτια ειναι η προπατορικη,

το να υποκυπτεις στον πειρασμο.

Ciao Bellas!

Πρωτη μερα αυτου του βασανιστηριου και νιωθω αποκομμενη.

Πως ειστε εσεις;
Θα βγαινετε;Εγω ειχα κανονισει για σημερα...και δεν θελω να ακυρωσω.

Παμε στα δικα μας ομως!
Πως σας φανηκε;

Ειδαμε την Φαιδρα.Την συμπαθειτε;

Ειδαμε και την Κυβελη να ενδιδει.

Ειδαμε και την γυναικα του Δελη να αποκαλυπτει πραγματα.

Επομενο : Η αφιξη.

Σας αγαπω πολυ!!

xxxΜαγδαxxx