Αποφασισα να αφησω κι αλλο το μυστηριο να πλαναται γυρω απο την Εχιδνα. Εχω σημειωσει βεβαια τις απαντησεις που μου αρεσαν!

Επισης να πω ενα ευχαριστω σε οσες παρατηρησαν οτι το παραλληλο του προηγουμενου  συνδεεται με το παραλληλο του πρωτου κεφαλαιου.Θα το δουμε σε ολα τα μερη αυτο το μοτιβο.Δεν περιμενα να το βρει κανείς οποτε με εξεπληξε θετικα αυτο που ειδα!

Η κοπελα στο παραλληλο μιλαει σε εσενα αναγνωστη/αναγνωστρια!

Εχε τα ματια σου ανοιχτα!

-----------------------------------------------------------------------------------

Ο έρωτας είναι τιμωρία. Μας τιμωρούν που δεν είμαστε ικανοί να μείνουμε μόνοι.
Marguerite Yourcenar, 1903-1987

Οταν ημουν μικρη πιστευα ενα σωρο ανοητα πραγματα και ειχα αποριες που σημερα με κανουν να γελαω.Αλλες τις ελυσα μονη μου, αλλες η μαμα μου, ενω αλλες, σε νεα μορφη, ακομα και τωρα ταλανιζουν το μυαλο μου.

Τα παντα εχουν χρονικο περιθωριο καταναλωσης. Καθε προιον στο ψυγειο και στα ντουλαπια μου στο κατω μερος εχει μια μικρη αναγραφομενη ημερομηνια. Οποτε, η εξαχρονη εγω κοιτουσε το γιαουρτι και σκεφτοταν πως γινεται να μπορει στις 4 Μαιου να φαγωθει ενω ξαφνικα στις 6 δεν γινεται.

''Τι αλλαζει σε μια μερα; Υπαρχει καποιο κουμπι; ''

Ξερω θα γελασεις, κι εγω το ιδιο θα εκανα. Αλλα ο 18χρονος εαυτος μου εκανε εναν -μαλλον- μαζοχιστικο συνειρμο, οποτε σημερα δεν με ενδιαφερει τοσο το γιαουρτι στο ψυγειο, αλλα εκεινος απεναντι μου.
Εχουν οι σχεσεις ημερομηνια ληξης;

Κι αν ναι, ειναι εκ προοιμιου καθορισμενη; Ή διαμορφωνεται στην πορεια;

Μπορει να ανασταλει η ημερομηνια ληξης; Ή αντιθετα, να ερθει προωρα;

Και το σημαντικοτερο, που απο τα εξι μου μεχρι και σημερα δεν μπορεσα να απαντησω, 
τι συμβαινει αν αγνοησεις την ημερομηνια ληξης; Ειναι  τοσο σημαντικη; Η απλως μια  κατα προτιμηση επιλογη;

Και φυσικα, συμβαινει με τους ανθρωπους ο,τι και με το χαλασμενο γιαουρτι;

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2005

''Τελος συζητησης!'' εκλεισε την εφημεριδα που παντα ηθελε να διαβαζει στο ρεπο του.
Μα κι αυτο απο την μυτη θα του το εβγαζε! Ηταν υπουλη και ενοχλητικη, σε ησυχια δεν τον αφηνε. Ειτε που θα τριβοταν πανω του, ειτε που θα γκρινιαζε ακαταπαυστα!

''Ειμαι κατα της κατασκηνωσης Ιφιγενεια, στο εχω πει απειρες φορες, ειναι επικινδυνα και-''
''Επικινδυνα και κεντρο μικροβιων, ναι μου το ειπες!'' η γυναικα απηυδησε και ο συζυγος της την αγριοκοιταξε.
''Τις εγραψες ηδη ετσι δεν ειναι;'' την ρωταει διακρινοντας ενα σαρδονιο χαμογελο καπου καλα κρυμμενο στα χειλη της.Εκεινη πινει μια γερη γουλια απο τον καφε της και αποφευγει να απαντησει.
''Ιφιγενεια...''λεει προειδοποιητικα.

Πηρε το πιο αθωο της υφος.
''Δημητρη μου τι λες;Εγω; Χωρις να ρωτησω εσενα; Τον στηλοβατη της οικογενειας; Την κολωνα του σπιτιου μου;'' κοροιδευει και ο αντρας διπλα της εκνευρισμενος κανει να σηκωθει απο τον καναπε.

Η Ιφιγενεια τον προλαβαινει και σχεδον κρεμιεται απο πανω του, ριχνοντας τον παλι πισω.Τον φιλα ατσαλα καπου αναμεσα στα χειλη και το μαγουλο μα αυτος την σπρωχνει μακρια ταχα θιγμενος.
''Ασε με! Εισαι χειριστικη!Πρωτα παιρνεις τις αποφασεις και μετα πας να με πεισεις!'' την κατηγορει και προσπαθει να διατηρησει αυστηρο προσωπειο.
''Εγω;!'' αναφωνει σοκαρισμενη.
''Οχι εγω!'' ειρωνευεται.
''Αυτο το δεχομαι.'' μειδιαζει στο θανατηφορο υφος του.

''Δεν θα πανε κατασκηνωση.'' της ξεκαθαριζει. Κατσουφιαζει και σταυρωνει τα χερια της κατω απο το στηθος. Εννια η ωρα το πρωι, ημερα Κυριακη και απολαμβαναν λιγη ησυχια πριν ξυπνησουν τα κοριτσια.
''Απλα σκεψου το λιγο..δεκαπεντε μερες μονοι μας'' αρχισε να γουργουριζει και να τριβεται πανω του.
Εκεινος στριφογυρισε τα ματια του στην προσπαθεια να μην υποκυψει.
''Γιατι θες να διωξεις τα παιδια μας απο το σπιτι;''
''Πως τολμας;'' τον κατηγορει γελωντας
''Εγω ή εσυ; Ειναι επειδη σου εφτιαξαν αυτη την καρτα για τα γενεθλια σου ετσι; Σε πειραξε που ειδες το -40- ;'' την πειραξε και η Ιφιγενεια τον κατακεραυνωσε με το βλεμμα της προκαλωντας το ηχηρο του γελιο.

Του εριξε μια δυνατη μπουνια στο μπρατσο και απομακρυνθηκε απο διπλα του, κανοντας τον να πεταχτει προς το μερος της για να την τραβηξει πισω. Τα χαχανητα της ηταν σιγουρο πως ακουγονταν μεχρι πανω.
''Ελα Ιφι...κανω πλακα!'' δικαιολογηθηκε προσπαθωντας να την κρατησει πανω του ενω εκεινη χτυπιοταν.
''Οχι!Με πληγωσες!'' τον εσπρωξε μα δαγκωνοταν να μην γελασει.Κοιταξε την γυναικα του με τρυφεροτητα και εκεινη του εκανε μια καπως ασεμνη χειρονομια.

''Τι μπορω να κανω για να επανορθωσω;'' την ρωτα γλυκα βλεποντας την να διπλωνει το κατω χειλος της με παραπονο.
''Κατασκηνωση....1η με 15 Ιουλιου...'' κουναει το κεφαλι του αποδοκιμαστικα.
''Ελεος!''
''Ρε Δημητρη!Σκεψου το...θα ειναι οπως παλια...'' προσπαθει να τον δελεασει, ματαια.
''Δεν καναμε παιδια για να ειναι οπως παλια.'' την μαλωνει μα χαμογελαει.

''Οχι! Καναμε παιδια για να μεγαλωσουν λιγο και να πηγαινουν κατασκηνωση ενω εμεις θα ειμαστε εδω ολομοναχοι!'' υποστηριζει και ανακαθεται στον καναπε για να τον κοιταζει.
''Ξερεις ποσο επικινδυνα ειναι στις κατασκηνωσεις;'' την ρωταει σαν να ειναι ασυνειδητη.
''Βεβαιωως! Εχω ακουσει τις ιστοριες...εγκληματα και συγκαλυψεις! Βουιζει ο τοπος καθε καλοκαιρι!'' κοροιδευει.
''Καλα καλα...κοροιδευε εσυ!Η αποφαση παρθηκε!Τα κοριτσια θα μεινουν εδω!'' της δηλωνει και εκεινη δαγκωνεται για να μην αρχισει καβγα με σοβαρα επιχειρηματα, μπορει και καλυτερα απο αυτο.

''Οριστικα;'' ρωτα χαμηλοφωνα. Ο Δημητρης καταλαβαινει ακριβως που το πηγαινει.
''Και αμετακλητα.''
Τυλιγει τα χερια της γυρω απο τον αυχενα του και καθεται πανω του.
''Δικαιωμα εφεσης;'' η νοσηλευτρια με τα πορτοκαλοκοκκινα μαλλια τον επαιζε στα δαχτυλα, χρονια τωρα.
''Αμφιβαλλω να αλλαξει κατι.''επιμενει αν και ξερει οτι το φιλι που επροκειτο να λαβει θα του αλλαξει γνωμη.
Τα σκουρα καστανα ματια της τον κανουν να νιωθει ανημπορος. Ειναι λες και τον διαβαζει απευθειας.
''Κι αν παραθεσω νεα στοιχεια κυριε δικαστα;'' του χαμογελαει και σκυβει προς το μερος του.
Ξεροντας οτι δεν τον κοιταζει χαμογελα και σφιγγει το κρατημα του γυρω απο την μεση της.
''Ξερετε οτι η ψευδορκια διωκεται ποινικα;'' 

Αφηνει ενα μικρο φιλι στο σημειο κατω απο το αυτι του και ψιθυριζει απαλα.
''Τα κοριτσια θα λειπουν 15 μερες... και 14 νυχτες.''
Γελαει και την απομακρυνει λιγο απο πανω του.
''Επικληση στο συναισθημα;'' αστειευεται μα εχει ηδη πειστει.
''Εχετε και απο αυτο κυριε Πολιτη; Μα τι ευχαριστα νεα!'' κοροιδευει και εκεινος την τραβαει προς το μερος της για να την φιλησει.

Δυο ζευγαρια γρηγορα βηματα και τσιριδες τον σταματουν. Αμεσως τσιτωνεται.
''Δεν τρεχουμε στην σκαλα!''λεει αυστηρα στις κορες του, οπως καθε πρωι, διχως να τον ακουν.

''Μαμα η Κυβελη πηρε σπιτι της Barbie στο δωματιο της!Ειπες να το μοιραζομαστε και το πηρε εκεινη!'' η Φαιδρα γκρινιαξε σπρωχνοντας της αδελφη της προς τα πισω που ηθελε να μιλησει επισης.
''Λεει ψεματα!'' τσιριζει η Κυβελη και η Ιφιγενεια κοιταζει τον συζυγο της με νοημα, σαν να του λεει 'Στα λεγα εγω!' , ενω παραλληλα σηκωνεται απο πανω του και πλησιαζει τα μικρα κοριτσακια.
''Αυτο σιγουρα θα παει Εφετειο.'' μουρμουριζει ο Δημητρης πριν σηκωθει κι ο ιδιος για να επιβαλλει την ταξη.

Ανεκαθεν του αρεσαν οι Κυριακες. Διχως να ειναι ιδιαιτερα θρησκευομενος, ή να εργαζεται τα Σαββατα.
Ειχαν κατι το ιδιαιτερο εκεινες οι δεκαπεντε ωρες, λιγο η Ιφιγενεια, λιγο η Κυβελη, λιγο η Φαιδρα και γεμιζε η μερα του παντα χωρις να το καταλαβαινει. Ειτε με χαζους καβγαδες και πολυ γελιο, ειτε οι μονοημερες εκδρομες, οι ταινιες, πρωινο στο σπιτι, καστρα με barbie, βιβλια στον καναπε και παιχνιδι στον κηπο.
Ηταν ομορφες οι Κυριακες, πολυ ομορφες, μεχρι που ξαφνου, επαψαν να ειναι.

--------------------------------------------------------------------

 '' Και τωρα τι θα κανεις;'' ο Γιαννης γερνει στα καγκελα της ταρατσας και τιναζει το τσιγαρο του το σιδερο.

''Εσυ τι λες να κανω; '' τον αγριοκοιταζει ο βιολιστης και φυσα τον καπνο προς τα πανω.Η νυχτα ηταν μαυρη και η θεα απο την τετραωροφη πολυκατοικια γεματη φωτα απο τα σπιτια και τα μαγαζια.
''Την πιστευεις;'' 
Δεν το σκεφτεται ουτε λιγο.
"Ναι, δεν μου λεει ψεματα, εχω δει τις μελανιες στον κωλο της αλλωστε.'' απαντα κυνικα.
''Αλλα ο θειος σου...'' ο φιλος του μοιαζει να συμπαθει αρκετα τον Σπυρο.
''Ο θειος μου ειναι μαλακας, το ξεραμε αυτο. Αλλο που σε εμας φερεται καλα. Ο πατερας μου το λεει χρονια.''

Ο φιλος του αναστεναζει απελπισμενα.
''Δεν ξερω τι να σου πω ρε Ορεστη, μακαρι να μαθαιναμε νωριτερα για τον Σπυρο, θα ειχαν αποφθεχθει καποιες καταστασεις.''
Στριφογυριζει τα ματια του διχως να συμμεριζεται τις ιδεες του φιλου του.
''Ποιες καταστασεις; Θα τον χωριζε πιστευεις; Εδω την εκανε μαυρη στο ξυλο και δεν τον χωρισε,της  ειπε ψεματα οτι θα χωρισει ενω με την θεια μου το καλοκαιρι θα ανανεωσουν ορκους αγαπης!'' ειρωνευεται.

''Ναι αλλα ισως εσυ να μην-''
''Να μην πηδιομουν με την Κυβελη;''τον κοιτα σαν να μην πιστευει τι του λεει.
''Φιλε με ξερεις τοσα χρονια, απο την πρωτη στιγμη που την ειδα ηθελα να το κανω,δεν θα ησυχαζα μεχρι να γινοταν.'' ανασηκωνει τους ωμους του σαν να εκαναν φυσιολογικη συζητηση.

Ο Γιαννης τον κοιτα με νοημα και σμιγει τα φρυδια.
''Ξερεις οτι δεν εννοω αυτο!'' του την λεει.
''Ισως να μην την ερωτευοσουν εννοω, να μην δενοσουν τοσο πολυ.'' χαμηλωνει τον τονο της φωνης του, σαν να φοβαται την λεξη.

Ο Ορεστης αποφευγει το βλεμμα του. Την προσοχη του ταχα κεντριζουν τα φωτα της απεναντι πολυκατοικιας.
''Πολυ αργα για αυτο πλεον υποθετω.'' μουρμουριζει και τοποθετει το επομενο τσιγαρο αναμεσα στα χειλη του. Ο ασημενιος αναπτηρας φωτιζει το προσωπο του και ο νεαρος διακρινει τυψεις, οπως παντα.

''Ξερεις οτι μπορουν να συνυπαρξουν ετσι; Μαλιστα, θα ηταν και ιδιαιτερα βοηθητικο!'' του υπενθυμιζει κατι που τον κανει σαρκαστικο.
''Η Κυβελη ισως να μπορουσε...'' δεν θα ελεγε ψεματα στον εαυτο του. Δεν ηταν η δικηγορινα εκεινη που δεν ειχε την ανεκτικοτητα.
''Η μικρη ειναι το θεμα σου;'' ο Γιαννης ακουγεται σοκαρισμενος.
''Εσυ τι λες;'' εκνευριζεται στην σκεψη και μονο.
"Εγω λεω οτι εισαι απαισιοδοξος!'' του την λεει.

Ο βιολιστης χαμογελαει πικρα.
''Απαισιοδοξος; Σοβαρα τωρα;'' το τελευταιο πραγμα που μπορει να πεις κανεις για τον Ορεστη ειναι οτι εχει απαισιοδοξια μεσα του.
''Η Ιασμη αγαπαει ολο τον κοσμο!Αλιμονο και αν δεν αγαπησει την Κυβελη.''
Ο φιλος του φυσηξε τον καπνο προς τα πανω και εσβησε το μισο τσιγαρο πετωντας το μεσα κατω.
''Ωραια, τις συστηνω πες. Ως τι θα της παω την Κυβελη; Ως φιλη μου;'' φαινεται απο τον τροπο που ρωταει οτι το εχει σκεφτει και ο ιδιος πολυ, σε αντιθεση με τον Γιαννη.

''Ως κοπελα σου. Απλα καθαρα και ξαστερα!'' για τον μελαχρινο με την 'απλη καθαρη και ξαστερη' ερωτικη ζωη ολα ετσι του φαινοταν οτι επρεπε να γινονται.Του Ορεστη παλι, του φαινοταν αστειο.
''Δεν καταλαβαινω γιατι γελας.'' πεταξε εκνευρισμενος.
''Γιαννακη η Ιασμη δεν μπορει να το κατανοησει αυτο. Ειναι πολυ νωρις για να της εξηγησω.''
Ο κολλητος του μισανοιγει τα χειλη και γουρλωνει τα ματια.
''Δεν...δεν της εχεις πει ακομα τιποτα;''ρωτα σοκαρισμενος. Ο βιολιστης κατσουφιαζει παλι στιγμιαια.

''Τιποτα.''
''Μααλιστα, αρα ελπιζει οτι ολα θα γινουν οπως πριν.'' συμπεραινει σαν να βγαζουν ολα νοημα ξαφνου στο μυαλο του.
Βαριανασαινει παλι ο Ορεστης.
''Καταλαβες γιατι σκαω;'' γερνει προς το καγκελο και βαζει τα χερια του μεσα στο παλτο του. Οι μπουκλες του, απο το συνεχες περασμα των δαχτυλων του αναμεσα, ειχαν σπασει και ηταν ανακατες εδω κι εκει.

Ο Γιαννης γνεφει και στεκεται διπλα του, κοιτωντας επισης το κενο. Οι δυο φιλοι, απο την μερα που γνωριστηκαν, στην πρωτη δημοτικου, παντα συζητουσαν τα προβληματα τους. Εκεινη την μερα ομως ο Ορεστης εδρασε εν βρασμω ψυχης.
''Νομιζω οτι δεν πρεπει να κανεις καμια κινηση, κρυψε τα παντα.'' ηταν σοκαριστικο να το λεει η επιτομη της ειλικρινειας αυτο. Οποτε, δικαιολογημενα, ο βιολιστης καυχασε.

''Γιαννη εσυ;''
Τον αγριοκοιταξε.
''Ξερεις οτι εχω δικιο. Γιατι να τσακωθεις με την Κυβελη, να πληγωσεις την Ιασμη,να συγκρουστεις με την οικογενεια σου λογω του Σπυρου και να χαλαστεις αφου τον Ιανουαριο φευγεις;''
Εδειξε να το σκεφτεται λιγο.

''Εχεις δικιο...μαλακια.''μουρμουριζει καπως συνειδητοποιημενα.
''Το ξερω οτι εχω δικιο.'' αλαζονικα του απανταει.''Ορεστακο.'' τον χτυπα στον ωμο, τον κοιταζει.
''Αφου γουσταρεις την Κυβελη, κατσε μαζι της, περνα καλα, κοιτα μην την πληγωσεις, και μεχρι εκει, μεχρι τον Ιανουαριο, μετα φτιαχνεις βαλιτσα και φευγεις για εξι μηνες, οπως παντα.''
Ο Ορεστης γνεφει θετικα κατεβαζοντας το κεφαλι.
Μεχρι τον Ιανουαριο.
Και μετα τελος.

-------------------------------------------------------------
Την κοιτα που κοιμαται μπρουμυτα διπλα του με το ενα χερι κατω απο το μαξιλαρι του και το αλλο διπλα στο προσωπο της. Αναπνεει βαρια και η γυμνη της πλατη ανεβοκατεβαινει ρυθμικα. Οι μικρες ελιες και οι πορτοκαλι κουκιδες στο δερμα της μοιαζουν με μπλοκ ζωγραφικης οπου πρεπει να ενωσεις τις τελιτσες για να δεις το αποτελεσμα. To προσωπο της ειναι ηρεμο, μα τα ματια της καπως κομμενα μαρτυρουν οτι εκλαψε λιγες ωρες πριν.Νιωθει υπολογος. Δεν θελει να την κανει να κλαιει και να την στενοχωρει.
Εχει γειρει στο πλαι και την κοιταζει στηριζομενος στον αγκωνα του. Το χθεσινο περιστατικο του φαινοταν μακρινο και επωδυνο. Η επανενωση τους ανακουφιστικη μα με συνεπειες. Και το μυαλο του δεν επαυε να σκεφτεται. Ηταν σιγουρος πως κι εκεινη πυρετωδως εψαχνε μια λυση, βεβαια εβλεπε μοναχα το ενα προβλημα.

Η ωρα ηταν 9. Ειχε μαθημα στις 11 κι εκεινος προβα στις 12. Οταν ξυπνησε στις 8, κανονικα θα επρεπε να σηκωθει και να παιξει αλλη μια φορα τα κομματια που ηθελε. Ομως η κοπελα διπλα του μονοπωλησε την προσοχη του, μαζι με δυο σκεψεις και ενω -Πώς;-.

Ακουσε την καφετιερα απο την κουζινα να χτυπαει και σαν απο θαυμα η Κυβελη αρχισε να σμιγει τα φρυδια και να τεντωνεται ελαφρως, γυρνωντας για αρχη απο την αλλη, αφηνοντας τον μεγαλο προχειρο κοτσο να λυθει και τα κοκκινα μαλλια της να χυθουν στην πλατη το μαξιλαρι και τα λευκα σεντονια. Οταν το προηγουμενο βραδυ, αφου τα βρηκαν, της ζητησε να πανε στο διαμερισμα του εκεινη ακριβως την εικονα ειχε πλασει στο μυαλο του.

Γυρισε παλι προς το μερος του και τραβηξε τα σεντονια και για να καλυφθει. Πεταρισε τις βλεφαριδες της και μετα μορφασμων προσπαθησε να προσαρμοστει στο φως. Ασυναισθητα της χαμογελασε. 
''Καλημερα δικηγορινα.'' τον κοιταξε και προσπαθησε εστω να μειδιασει. Δεν τα καταφερνε με τιποτα.Αυτο εκανε τον Ορεστη να γελασει.
"Καφε;'' την ρωτησε συμπονετικα και ανακαθισε στο κρεβατι για να βαλει μια προχειρη φορμα. Ακουγοντας ενα μουγγρητο που εμοιαζε με 'ναι', σηκωθηκε ορθιος και της πεταξε ενα λευκο μπλουζακι του.Μαλλον δεν θα της το ελεγε ποτέ, αλλα το ασπρο ηταν το αγαπημενο του χρωμα πανω της.

Με την επιστροφη του στο υπνοδωματιο την βρηκε ντυμενη απο την μεση και πανω να εχει ανακαθισει τεμπελικα στο κρεβατι χωμενη στα μαξιλαρια, με κλειστα ματια και καμια ορεξη να επικονωνησει με τον υπολοιπο κοσμο.
Ακουμπησε την αχνιστη κουπα με τον καφε της διπλα της ενω εκεινος ηπιε την τελευταια γουλια απο τον χυμο του και ανοιξε το συρταρι που ειχε τις τσιχλες του.
Η Κυβελη στην μυρωδια και μονο του καφε ανοιξε τα ματια και απεκτησε οπτικη επαφη με την μεγαλη μπεζ κουπα.Την πρωτη γουλια την ηπιε σαν νερο και μεχρι την δευτερη ειχε φτασει στην μεση.
Βογγωντας απο ανακουφιση ακουμπησε την κουπα στο κομοδινο και βολευτηκε παλι στο κρεβατι λιγο πιο κοντα του κλεινοντας τα ματια.

''Κυβελακι...'' ο Ορεστης ψιθυρισε, η φωνη του το πρωι ηταν αλλο ενα υπεροχο προσον που δεν ηθελε να του παραδεχτει για να μην εντεινει την αλαζονια του.
Η κοπελα ως απαντηση σερνεται κυριολεκτικα προς το μερος του και περνα το χερι της πανω απο την κοιλια του κρατωντας τον σφιχτα, μια κινηση που τον εκανε να λιωσει και για λιγο να ξεχασει τι ηθελε να της πει.
''Νομιζω καλο θα ηταν να μην παμε σε οικογενειακα τραπεζια μαζι.'' αστειευεται.

Η Κυβελη ανοιγει τα ματια και τον κατακεραυνωνει με ενα της βλεμμα. Ο Ορεστης πνιγει ενα γελακι και τυλιγει το χερι του γυρω της ανεβαζοντας την πανω του.
''Πολυ νωρις ;'' ψιθυριζει και η δικηγορινα του γνεφει μα ακουμπα το κεφαλι της στο στερνο του και ξεφυσαει.Η γνωριμη εικονα του αφηνει μικρα τσιμπηματακια στο στηθος.

''Τι θα κανουμε Ορεστη;'' ρωτα αποκαμωμενη και τριβει το προσωπο της στο στερνο του.
''Τιποτα δεν θα κανουμε.'' της χαιδευει την πλατη απαλα.
''Τιποτα; Και ο ...''η φωνη της σβηνει στην πορεια, το δερμα της καιει πιο πολυ απο οτι πριν πανω στο δικο του.

''Αυτο αστο να ειναι δικο μου προβλημα. Οσο ειστε χωρισμενοι δεν θα πρεπει να σε απασχολει.'' ο τροπος με τον οποιο την απαλλασσει απο ευθυνες την ανακουφιζει.

''Ειμαστε χωρισμενοι κι ετσι θα μεινουμε.'' τον επιβεβαιωνει και εκεινος ασυναισθητα χαμογελαει στο κενο.Σκυβει προς το μερος της και την φιλα στην κορυφη του κεφαλιου.
''Και τωρα που τα λυσαμε αυτα...'' το χερι του κατεβαινει στην μεση της και υστερα λιγο πιο κατω, βεβαια ηταν σαν να πατησε καποιον διακοπτη.

Η Κυβελη πεταχτηκε ορθια και τυλιχτηκε με το λευκο παπλωμα βιαστικα.
''Δεν υποφερεσαι!Παντα εκει το μυαλο σου!'' τον κατηγορει και στεκεται μπροστα του με τα γονατα πανω στο κρεβατι. 

Ο νεαρος με τα γενια που χρειαζονταν επειγοντως ξυρισμα και τις ατιθασες μπουκλες της εκλεισε το ματι μειδιωντας και την τραβηξε παλι πανω του, αυτη τη φορα κανοντας επιθεση στα χειλη της. Στην αρνηση της να του επιτρεψει την εισοδο δαγκωσε -οχι τοσο απαλα- το κατω χειλος της, προκαλωντας της ενα βογγητο και γρηγορα εισχωρησε την γλωσσα του στο στομα της, προσφεροντας της μια γενναιοδωρη δοση κανελας για να συνδευσει τον καφε που ειχε απομεινει στον ουρανισκο της. Δεν την αφηνει να απομακρυνθει. Αυξανει τον ρυθμο που την φιλαει και σαν να προσπαθει να την φαει, ρουφαει καθε ανασα της.

Οταν εν τελει σπαει το φιλι τους εκεινη μενει ξεπνοη και λαχανιασμενη πανω του.
Φερνει τα δαχτυλα της στο κατω χειλος της, που εχει κοκκινισει και πρηστει ελαφρως και τον αγριοκοιταζει.Μορφαζει οταν πιεζει το σημειο που κινδυνευει να ματωσει.
''Κοιτα τι εκανες!'' τον μαλωνει μα εκεινος απλα τυλιγει τα χερια του γυρω της και τα ακουμπα κατω κατω στην μεση της.
''Τα χειλη σου δικηγορινα μου φτιαχτηκαν για να φιλιουνται συχνα.'' την φιλα πεταχτα και της χαμογελαει.
''Και με παθος.'' τονιζει και αιφνιδιαζοντας την κατεβαζει το χερι του στα γυμνα της οπισθια ζουλωντας τα ακομψα.

''Ρε Ορεστη!'' αναφωνει και τον χτυπα στο στερνο με δυναμη.
''Τι;'' χαμογελα σαρδονια ''Προσωπικος χωρος;'' την κοροιδευει και εκεινη στριφογυριζει τα ματια καθως σηκωνεται ορθια και κατεβαινει απο το ψηλο κρεβατι.

''Που πας;'' την ρωτα ξαφνιασμενος γιατι μαλλον ειχε αλλα σχεδια στο μυαλο του.
''Να κανω μπανιο.Βιαζομαι.Εχω ραντεβου με την Ερμιονη στις 11 εξω απο την βιβλιοθηκη της Νομικης.'' η φωνη της εσβησε καθως απομακρυνοταν.Εκεινος φυσικα σηκωθηκε ορθιος και την ακολουθησε.
''Σεξ στο μπανιο λοιπον.'' μουρμουρισε στον εαυτο του και με μεγαλες δρασκελιες την πλησιασε απο πισω και την σηκωσε στον αερα, κερδιζοντας μια τσιριδα.Χτυπιοταν σαν το ψαρι εξω απο το νερο.

''Ασε με!''την εσφιξε πανω του και την οδηγησε στο μπανιο, ανοιγοντας την γυαλινη πορτα την προσγειωσε κατω απο το ντουζ και κατεβασε με μια κινηση εσωρουχο και φορμα πριν μπει κι ο ιδιος μεσα.

Προσπαθησε να τον σπρωξει προς τα εξω μουρμουριζοντας κατι τσιριχτα και γελωντας μα την αγνοησε και ανοιξε το παγωμενο νερο βλεποντας την αντιδραση της να κλιμακωνεται μεχρι να το ρυθμιζει στο ζεστο.Το ασπρο μπλουζακι του γινεται ημιδιαφανο και η δικηγορινα του γινεται κατακοκκινη απο τα νευρα.

''Σου ειπα βιαζομαι!''τον μαλωσε νευρικα και εβγαλε την υγρη μπλουζα που κολλουσε απο πανω της εμφανιζοντας το ερεθισμενο στηθος και το λευκο δερμα της.
Δεν της εδωσε καν χρονο να το στιψει,παρα την τραβηξε πανω του και την φιλησε κατω απο το νερο, ζουλωντας τους μηρους της, το συνθημα του για να ανεβει πανω του.
Τον κοιταζει δυσπιστη και γερνει προς τα πισω.

''Συγγνωμη, με αγνοεις;'' τον ρωτα εκνευρισμενη.
Απομακρυνεται ελαφρως και την κοιταζει ανυπομονος.
''Εδω και δυο μηνες! Τωρα το καταλαβες;'' 

''Ορεστη!'' τον χτυπα και στεκεται οσο το δυνατον πιο μακρια γινεται.Φυσικα δεν της αφηνει το περιθωριο.
Την κρατα σταθερη απο τους καρπους και την πιεζει πανω στο σωμα του στελνοντας καυτα κυματα στο δικο της. Το νερο σμιλευει το προσωπο και το στερνο του με τροπους τοσο υπεροχους που την κανουν να παψει.
Την κοιτα εντονα και ακουμπαει ευγενικα την μεση της.
'' Ή θα συνεργαστεις και θα εισαι στην ωρα σου ή θα σε γυριζω απο την αλλη και θα σε γαμησω κοντρα στον τοιχο μεχρι τις 12.'' 

Η Κυβελη πλεον χρειαζεται οντως το νερο που τρεχει. Ξεροκαταπινει και γνεφει διχως να εχει κατι να πει.
Περναει τα χερια της γυρω απο τους ωμους του,ενω με το σημα του αναπηδα και τυλιγει τα ποδια της γυρω απο την μυωδη μεση του.Υποδεχεται με ριγη τον παγωμενο τοιχο και το νερο που πεφτει αναμεσα τους ειναι το μονο που τους χωριζει στιγμιαια.
Το βαθυ μαυρο ενωνεται με το γαλαζιο μεσα στο πρασινο και με το πρασινο μεσα στο γαλαζιο.
Η μοναδικη ευτυχια που κοβεται στα τρια ειναι αυτη.

''Εισαι ετοιμη;'' ψιθυριζει πανω στα χειλη της και η κανελα χαιδευει το προσωπο της.
Γνεφει ανυπομονη για το επομενο αστρικο της ταξιδι.
Ειμαι ετοιμη για ολα με εσενα που εχω μπλεξει βιολιστη της κακιας ωρας.

Την φιλά,
κι υστερα εκρηξη.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η 'Εφημεριδα' ηταν γεματη απο φοιτητες και με το ζορι βρηκαν να κατσουν.
 Ο Ορεστης εστελνε μηνυματα στο κινητο του, η Φαιη με τον Κωνσταντινο επαιζαν με το ταβλι που η ξανθουλα κουβαλησε απο το σπιτι της και ο Βασιλης με τον Γιαννη κοιτουσαν τις απαντησεις απο το τελευταιο μαθημα.

''Καλα αν το περασω αυτο το μαθημα με 7 θα σας βγαλω ολους Lohan!''ανακοινωνει ο 'κοινωνικος' και νοητα ολοι στην παρεα ευχονται για ενα 6, δεδομενης της απεχθειας τους προς το συγκεκριμενο μαγαζι.
''Τα κοριτσια τελειωνουν;'' ρωταει ο Γιαννης την κοπελα του που ριχνει τα ζαρια και βλαστημα για το ασσοδυο.

''Αρχισαν πριν μιαμιση ωρα, απο στιγμη σε στιγμη'' μουρμουριζει και αγριοκοιταζει τον Κωνσταντινο που μολις την εκλεισε.
''Αυτο δεν ειναι δικαιο!'' παραπονιεται.
''Το ξερω!Παιζεις χαλια!Βαριεμαι!'' αντιμιλαει και ολοι γελανε.

Ολο αυτο ειναι βεβαια ενας μεγαλος αποπροσανατολισμος γιατι εκεινη την Τεταρτη, 12 Φεβρουαριου, οι δυο φιλες τους εδιναν Συνθεση Αστικου, το τελεταιο μαθημα της εξεταστικης, το οποιο ομως στο κλιμακειο της Κυβελης διδασκε ο Δελης.

Τον βλεπει που μιλαει στον ενα επιτηρητη. Εχει παει επιτηδες να καθισει πανω πανω, οσο πιο μακρια του γινεται.
''Σας καλωσοριζω στην τελευταια εξεταστικη σας με μαθημα μου τυπικα, ευχομαι καλη τυχη. Και οσοι ειστε αξιοι δεν θα με δειτε ποτε ξανα σε προγραμμα εξεταστικης''  καποιοι γελουν στο σοβαρο του υφος μα η Κυβελη αναριγει.

Το βλεμμα του στρατηγικα ανεβαινει προς τα πανω, στην τελευταια σειρα, οπου εχει κατσει και την κοιτα με νοημα. Ενα νοητο ''Θα σε κοψω''
Ξεροκαταπινει και κατεβαζει το κεφαλι για να συγκεντρωθει στην ασκηση μπροστα της. Ευτυχως για την ιδια, φευγει συντομα απο την ταξη και μπορει να αναπνευσει ξανα.
Ειχε λυσει παρομοιο πρακτικο οποτε τα πρωτα τεσσερα ερωτηματα της φαινονται γνωστα και τα συμπληρωνει σχετικα γρηγορα. Στο πεμπτο καταλαβαινει οτι εγκειται η διαφορα του 8 απο το 9 και το 10.
Κι η ιδια ελπιζει σε ενα 7, οποτε με τον Αστικο Κωδικα στο χερι και με οσα θυμαται απο τα τελευταια 4 σχεδον χρονια, γραφει απαντησεις γεματες αυτοπεποιθηση που δεν κατεχει.

Βγαινει απο την αιθουσα με τα ποδια της ακομα να τρεμουν και μια αγνοια περι της ορθοτητας οσων εγραψε. Τα αλλα μαθηματα κουβαλουσαν ενα θετικοτερο φορτιο στο μυαλο της.
Η Ερμιονη ειχε τελειωσει ηδη και την περιμενε στην σκαλα και κουνιοταν πανω κατω νευρικα σαν κομπρεσερ.Με τον που την κοιταζει τρεχει προς το μερος της και την πιανει απο τους ωμους.
''Εχουν δικαιωμα το Τ. και ο Γ. να του ζητησουν να φυγει;'' την ρωταει σαν να εξαρτιοταν η ζωη της απο αυτο.
Η Κυβελη χρειαζεται ενα λεπτο για να ξεμουδιασει. Κοιταζει την φιλη της στα ματια.

''Νομιζω ναι...'' απανταει δειλα.
Η μελαχρινη κοπελα αναπηδα ενθουσιασμενη και την αγκαλιαζει.
''Περασαμε Κυβελη!!'' αναφωνει και την πιανει αγκαζε για να κατεβουν τους τρεις οροφους.
Νιωθει αναλαφρη που δεν θα χρειαστει να δωσει αλλο επισημο μαθημα, αλλα κατι μεσα της της λεει οτι κι αυτο θα χρειαστει να το ξαναδωσει.

''Θα με κοψει νομιζω'' θελει να ψιθυρισει στην κολλητη της μα στον ενθουσιασμο της απλα χαμογελαει και συνεχιζει να προχωραει.
Ειναι με τεσσερις ωρες υπνο και το τελευταιο πραγμα που χρειαζεται ειναι ενας ακομη καφες αντι για υπνο, αλλα στην σκεψη οτι ο Ορεστης θα ειναι εκει, βρισκει την υπομονη και περπατα μεχρι το απεναντι στενο.

Η Ερμιονη κανει λες και δεν ειχε δει τον Βασιλη τρεις μερες πριν.Τον φιλα παθιασμενα και τον αγκαλιαζει σαν να μην υπαρχει αυριο.
Οι υπολοιποι κοιταχτηκαν μεταξυ τους αβολα.
''Πως πηγε;'' ρωτησε η Φαιη καπως πιο γενικα και η Κυβελη ενιωσε τον Ορεστη να την κοιτα.
''Νομιζω καλα.'' απαντησε και αντι για την θεση που της ειχε αφησει η φιλη της διπλα της, πηγε και καθισε πανω στον Ορεστη, περνωντας τα χερια της γυρω του. Ο βιολιστης σοκαρισμενος στην αρχη δεν αντεδρασε μα γρηγορα την αγκαλιασε σφιχτα και απλωσε μικρα φιλακια προσωπο της.

''Ας σημειωσει καποιος την ημερομηνια.'' σχολιασε ο Βασιλης κι ο Ορεστης γελαει μα την σφιγγει λιγο ακομα,αφηνοντας την να βολευτει στην αγκαλια του οπως ηθελε.

Η συζητηση κυλησε χαλαρα και η Κυβελη κερδισε τον Κωνσταντινο 2-1 στο ταβλι, ολα εμοιαζαν φυσιολογικα, οταν ο Γιαννης εκανε την ερωτηση που παντα οδηγουσε σε εκνευρισμο.
''Τι θα κανουμε το Πασχα;'' τα δυο ατομα που οργανωναν ανεκαθεν τα παντα, ο Βασιλης και η κοκκινομαλλα κοιταχτηκαν συνομωτικα.

''Θα διαβασουμε!''η Ερμιονη ετσι ελεγε καθε χρονο παραδοσιακα, για να γελασουν.
''Εγω εχω προβες μεχρι μεγαλη Πεμπτη και αρχιζω Τριτη του Πασχα.'' ενημερωνει ο Ορεστης που χαιδευε απαλα το γονατο της Κυβελης που πλεον καθοταν διπλα του.

''Ωραια, αρα ενα τριημερο βολευει να παμε.'' συμπεραινει η Φαιη.
''Γιατι να μην παμε τριημερο Πρωτομαγια που πεφτει Παρασκευη;'' αντιπροτεινει ο Κωνσταντινος και η Ερμιονη συμφωνει.

''Κανονικα πρεπει να κανονισουμε για το καλοκαιρι τι θα κανουμε.'' η Κυβελη πεταγεται και ο Βασιλης που θελει να παει Ιο Παρο και Σκιαθο αμεσως το ξεκαθαριζει.
''Ρε παιδια Φεβρουαριος ειναι ακομα, περιμενετε λιγο!'' ο Γιαννης ειναι ο πιο συνετος απο ολους σε αυτα.

''Να περιμενουμε τι;'' τον ρωτα η κοπελα του.
''Ξερω γω...να ερθει ο Μαρτιος εστω.'' την κοιτα σαν να ειναι το πλεον λογικο.
''Α καλα Γιαννη αν σε ακουγαμε εσενα δεν θα προλαβαιναμε να κλεισουμε πουθενα.'' τον κατηγορει ο ξαδελφος του και ο πρωτος του κανει μια ασεμνη χειρονομια.

''Αχ εγω παντως..'' η Ερμιονη ανακαθεται και γερνει προς τα μπροστα, αλανθαστη ενδειξη οτι θα πει βλακεια, "Θα ηθελα να κλεισουμε για Μαλτα του χρονου το καλοκαιρι.'' 

Ολοι μουρμουρανε κατι κοροιδευτικο και ο Βασιλης την κοιτα με ενα βλεμμα που προμηνευει λογομαχια.
''Σοβαρα τωρα;''
''Γιατι οχι;'' ρωτα θιγμενη.
''Του χρονου το καλοκαιρι ποιος ζει ποιος πεθαινει Ερμιονη.'' της απαντα η Κυβελη μηπως και γλιτωσουν την μουρμουρα του ζευγαριου.
''Αυτο ακριβως!'' συμφωνει ο Γιαννης.

''Ασε που ο Ορεστης του χρονου τα Χριστουγεννα δεν θα ειναι καν εδω!'' υπενθυμιζει και μια απροσμενη σιωπη προσγειωνεται στο τραπεζι. Η Κυβελη νιωθει σαν να κοπηκε καποια γραμμη οξυγονου που ειχε. Η επαφη με την πραγματικοτητα παντοτε την αφηνε διχως πνοη.
Κοιταχτηκαν μεταξυ τους και η κοπελα προσπαθησε να φανει φυσιολογικη.

''Οντως'' συμφωνει ο Ορεστης.
''Αν ολα πανε καλα θα σας στελνω πακετακια απο Αμστερνταμ.'' χαριτολογει και οι φιλοι του γελανε, οι κοπελες κανουν το ιδιο, βεβαια πιο συγκρατημενα.Η Φαιη την κοιτα επιμονα και η Κυβελη ανακαθεται ωστε να παψει ο βιολιστης να της χαιδευει το γονατο. Ξαφνου θυμωνει, οχι με τον ιδιο, αλλα με τον εαυτο της!
Φευγει κι αυτος σε εντεκα μηνες! Παντα οσοι διαλεγω ή ειναι μη διαθεσιμοι ή φευγουν.

''Φιλε στο ευχομαι αληθεια.'' ο Κωνσταντινος του χαμογελα και πινει μια γουλια καφε.
''Κι εγω θελω πολυ να παω, η ορχηστρα ειναι ο,τι καλυτερο.'' ο ενθουσιασμενος τονος του την τσιμπαει.
Αν ολα πανε καλα...ανυπομονει δηλαδη να με αφησει!

Ολες οι αλλες συζητησεις της περνουν αδιαφορες καθως με νυχια και με δοντια προσπαθει να συγκρατησει τον εκνευρισμο τους. Οταν σηκωνονται και πληρωνουν ο Ορεστης προσφερεται να την παει εκεινος σπιτι, μα η κοπελα δεν του απαντα καν και προχωραει εξω απο το μαγαζι. Την προλαβαινει πριν περασει τον δρομο απεναντι και την τραβαει προς το μερος του, με τους γυρω να κοιτουν απροκαλυπτα λες και ειναι τηλεοραση.

''Τι εγινε παλι;'' την ρωτα και η Κυβελη αφουγγραζεται τον απηυδησμενο τονο του.
Κουραστηκε ηδη; Λες να μην περιμενει καν μεχρι τον Δεκεμβριο;

''Τιποτα, σαν τι να γινει;'' λεει ταχα αδιαφορα και ο βιολιστης μειδιαζει πονηρα. Θελει να του πει να κρυψει τα λακκακια του που η απεναντι παρεα απο συμφοιτητριες της κοιτουν, αλλα ειναι ηδη αρκετα εκνευρισμενη.
''Ειναι απλα η ωρα που τσακωνεσαι μονη σου; Τωρα; 2 παρα τεταρτο το μεσημερι;''

Στο τσακωνεσαι μονη σου κατι μεσα της γυρισε και η ψυχραιμια που της ειχε απομεινει επεσε στο κενο.
''Οντως τωρα;'' ανεβασε ελαχιστα τον τονο της φωνης της και οι φιλοι τους που με την ησυχια τους βγηκαν εξω απορησαν.
''Τι εγινε ρε παιδια;'' ρωτησε ο Γιαννης κοιτωντας αναμεσα τους.

''Δεν ξερω, ρωτα τον φιλο σου!'' η Κυβελη μουρμουρισε και εστρεψε το βλεμμα προς τον Ορεστη που απαθεστατος ανασηκωσε τους ωμους.
''2 παρα τεταρτο ειναι η ωρα που εκνευριζεται χωρις λογο.'' εξηγει και η κοκκινομαλλα δαγκωνεται για να μην απαντησει, διχως αποτελεσμα.
''Ε εισαι...''
Δεν την αφηνει φυσικα να τελειωσει.Την πιανει απο το μπρατσο και την σερνει πιο μακρια, αφου χαιρετησει αοριστα τους υπολοιπους που εμβοντητοι παρακολουθουσαν το σκηνικο.

''Ασε με!''τιναξε το χερι της μακρια και περιμενε μια πιο εντονη αντιδραση, οπως την προηγουμενη νυχτα. Αντι αυτου ομως ο Ορεστης σταματησε στο πεζοδρομιο και αφησε το χερι της.
''Παμε να παρουμε κατι να φαμε και στο υποσχομαι δικηγορινα μολις μπουμε σπιτι μπορεις να φωναζεις οσο θες.'' 

Τον κοιτα σοκαρισμενη.
Πως μπορει να ειναι κανείς τοσο αναισθητος;

Μουδιασμενη τον ακολουθει μεχρι το αυτοκινητο και καθεται αμιλητη σε ολη την διαδρομη. Οσο η ωρα περναει και με την μυρωδια του μεξικανικου απο την ζεστη σακουλα στα ποδια της, ξεχναει και ποιο ειναι το ισχυρο της επιχειρημα.
Το μονο που δεν  λεει να αφησει ειναι αυτο το περιεργο συναισθημα της ημερομηνιας ληξης, ολα θα τελειωναν σε εντεκα μηνες. Η προοπτικη σχεσης εξ'αποστασεως της προκαλουσε γελιο και απο το λιγο που τον ηξερε γνωριζε οτι δεν θα αφηνε ποτε μια τετοια ευκαιρια. Ουτε η ιδια θα ηθελε να τον δει να θυσιαζεται ετσι.

''Σου πηρα μπουριτο με μετρια πικαντικη σαλτσα.'' την ενημερωνει και εκεινη απλως γνεφει
''Με τρομαζει η σιωπη σου.'' της λεει μεταξυ αστειου και σοβαρου την ωρα που παρκαρει.
Δεν του απαντα και βγαινει εξω κρατωντας την τσαντα της και την σακουλα.
''Σου μιλησε ο θειος μου στην σχολη;'' αλλαζει θεμα την ωρα που ξεκλειδωνει και η κοπελα θεωρει σωστο να απαντησει. Γνεφει αρνητικα.
''Ουτε καν κοιταχτηκαμε.'' 

Ο Ορεστης μοιαζει ικανοποιημενος και της κρατα την πορτα για να μπει πρωτη μεσα.
Στο ασανσερ την κοιτα σαν να θελει να διαβασει το μυαλο της, και η κοπελα του ριχνει εκνευρισμενες ματιες στελνοντας παραλληλα μηνυμα στον πατερα της οτι το μαθημα πηγε καλα.
''Θα με αφησεις να φαω πρωτα; Ή...'' στο υφος της γνεφει οτι καταλαβε και ξεφυσαει.

Ανετος καθεται στον γκρι καναπε και βγαζει το μπουφαν του αφηνοντας το διπλα του.
''Λοιπον, παμε, ειμαι ετοιμος.'' την προτρεπει και η Κυβελη στριφογυριζει τα ματια εκνευρισμενη.
''Δεν εχω κατι Ορεστη.'' του λεει και ο βιολιστης γουρλωνει τα ματια.
''Ουαου...θα παιξεις αυτο το χαρτι; Τωρα; Ενω ξερεις οτι πειναω;'' εκεινη δαγκωνεται για να μην γελασει και καθεται στην μαυρη πολυθρονα απεναντι του.

''Θα φυγεις τον Δεκεμβριο.'' του ανακοινωνει λες και ο ιδιος δεν το ξερει.
Ανασηκωνει τους ωμους και βγαζει μια τσιχλα απο την τσεπη του.
''Δεν μπορω να εχω μια σχεση που ξερω οτι θα ληξει τον Δεκεμβριο.'' στα λογια της ο Ορεστης παγωνει στιγμιαια και την κοιτα.
''Οριστε;'' ρωτα σαν να μην ακουσε καλα.
''Αυτο που σου ειπα.'' 
''Γιατι ετσι;'' την ρωταει χωρις ιχνος εκνευρισμου

''Με κοροιδευεις;'' ανεβαζει τον τονο της φωνης της.
''Λογω τιμως οχι.'' πνιγει ενα γελακι.
Αχ θα τον σκοτωσω. 

''Δηλαδη εσυ μπορεις να δινεσαι σε καποιον ολοκληρωτικα οταν ξερεις οτι σε δεκα μηνες θα πειτε αντιο και εξω απ'την πορτα;''
Το σκεφτεται λιγο.
''Το ηξερες απο την αρχη αυτο-''
''ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΤΟ ΗΞΕΡΑ!'' ο Ορεστης σχεδον αναπηδα στον τονο της.

''Ενταξει...'' προσπαθει να παει με τα νερα της.
''Θες να το δουμε παλι οταν πλησιαζει εκεινη η ωρα;''ρωταει συγκαταβατικα.Την τρελαινει αυτο.
''Οταν ερθει εκεινη η ωρα λεγοντας...πρωτη Δεκεμβριου;''τον ειρωνευεται.
Ο Ορεστης ξεφυσαει και προσπαθησει να σκεφτει κατι να της πει.
''Δεν χρειαζεται να σκεφτεσαι τοσο μακρια.'' την συμβουλευει και η κοπελα γινεται ιδιο χρωμα με τα μαλλια της.
Αυτο βρηκε να μου πει;

''Ωστε εσυ για αυτο εισαι τοσο χαλαρος και δεν σε νοιαζει τιποτα ε; Γιατι θα φυγεις σε δεκα μηνες!Αλιμονο!Πως δεν το ειχα σκεφτει νωριτερα;'' σκεφτεται μονη της και βηματιζει νευρικα πανω κατω μπροστα του
''Κυβελη;'' το ακουσμα του ονοματος της την σταματα.
''Τι;'' ρωτα εκνευρισμενη και εκεινος σηκωνεται απο τον καναπε.Την πλησιαζει και την κρατα απο τους ωμους.
''Βιαζεσαι..'' δηλωνει ''Γιατι βιαζεσαι;''  ψαχνει στα ματια της την απαντηση.

Την ιδια ερωτηση κανει κι αυτη στον εαυτο της.Δεν ξερει τι να απαντησει. Ο Ορεστης χαμογελα και σφιγγει το κρατημα του γυρω απο τους ωμους της.
''Πριν λιγο καιρο μου ειχες πει οτι ολο αυτο μεταξυ μας δε  θα κρατησει καν μεχρι τον Δεκεμβριο.'' σκεφτεται φωναχτα.Στο ακουσμα του συλλογισμου του η δικηγορινα ξεροκαταπινει αιφνιδιασμενη ενω ο βιολιστης χαμογελα σαρδονια.

''Πιστευεις οτι θα κρατησει!'' αναφωνει με το βλεμμα του κινητη και εκεινη κοκκινιζει.
''Δεν ειπα ποτέ-''
''Πιστευεις οτι θα κρατησει και φοβασαι οτι δεν θα σου αρεσει καθολου που θα φυγω και δεν θα προλάβουμε να κανουμε ολα οσα θες!'' το εξελισει μονος του εντεινοντας την ντροπη της.
Το παιχνιδιαρικο υφος του και τα λακκακια στα μαγουλα του την λυγιζουν.

Ξεφυσα παραδομενη και τον κοιτα που λιωνει στο υφος της.Αρχιζει να την φιλα ατσαλα παντου, απο τα μαγουλα μεχρι τον λαιμο, τη μυτη το κουτελο, τα χειλη και η κανελα γεμιζει το προσωπο της. Αφηνεται στην αισθηση που της προκαλει.
''Το Κυβελακι μου δεν θελει να φυγω...'' μουρμουριζει αναμεσα στα φιλια και εκεινη τον σπρωχνει μακρια. Με καθε λεξη του γινεται ολο και πιο μελαγχολικη.

''Πηρες και αυτη την ικανοποιηση, μπορει να ληξει εδω αυτο;''ρωτα σαν παιδακι που το κοροιδευουν για κατι που ντρεπεται.
Ο Ορεστης χαμογελα φωτεινα μα γνεφει.
''Λοιπον, βγαλε πιατα ποτηρια ο,τι αλλο θες και περιμενε με, ερχομαι σε δεκα λεπτα!'' της λεει ξαφνικα και αρπαζει το μπουφαν με τα κλειδια του αυτοκινητου.
''Που πας;'' τον ρωτα σαστισμενη και ως απαντηση παιρνει την πορτα που κλεινει με κροτο.
''Τελεια.'' μουρμουριζει στον εαυτο της και αρχιζει να κανει αυτο που της ειπε. Εξερευνει την κουζινα και χαμογελαει στα σετ πιατων και τις κουπες που η ιδια διαλεξε.

Τα στηνει ολα στο σαλονι και καθεται στον καναπε ψαχνοντας για την σειρα της στο νετφλιξ.
Ενας ηχος της τραβαει την προσοχη, βλεπει το κινητο του Ορεστη να φωτιζεται.Δεν ηταν κληση, αλλα μηνυμα.Στην αρχη δισταζει να κοιταξει καλυτερα.
Μην γινεσαι αδιακριτη!

Το τηλεφωνο ξαναχτυπα ομως και το μεταφραζει σαν επουρανιο σημαδι να κοιταξει.
Ουσιαστικα δεν ψαχνω το κινητο του, απλα κοιταω την οθονη, που ετυχε να φωτιστει την ωρα που ηταν μπροστα μου εκλογικευει την σκεψη της την ωρα που παταει το κουμπι στο πανω μερος του κινητου και το βλεμμα της κολλαει στο περιεχομενο.

Βλεπει καποιες ενημερωσεις απο το instagram, και απο το facebook, αλλά πανω πανω ειναι ενα μηνυμα απο κινητο τηλεφωνο.
Μην παρεις τηλεφωνο την Ιασμη.
Κοιμαται.

Ο αποστολεας ειναι ενα νουμερο, δεν εχει ονομα.Αυτο απο μονο του την προβληματιζει.
Ποιος ειναι αυτος που στελνει και ποια ειναι η Ιασμη;

Την ιδια στιγμη το κλειδι της πορτας γυριζει και η Κυβελη ισιωνει την πλατη της επιστρεφοντας στην προηγουμενη θεση της.Ο Ορεστης μπαινει μεσα κρατωντας εναν μεγαλο σακο, που εμοιαζε με εναν της κολλητης της.
''Τι ειναι αυτο;'' ρωτα οταν τον βλεπει να τον πεταει μπροστα της. Της χαμογελα λες και ειναι αυτονοητο.
''Μερικα πραγματα σου, η Φαιη με βοηθησε. Κανουμε δοκιμαστικη συμβιωση.''

Η κοπελα πνιγεται με το σαλιο της και βηχει.
''Οριστε;;'' τον ρωτα αιφνιδιασμενη και κοιταζει μεσα στην τσαντα για επιβεβαιωση. Βλεπει μερικα εσωρουχα της, τον φορτιστη,την οδοντοβουρτσα, κατι μπλουζες, φορμες σουτιεν. Ολα αυτα φυσικα ανακατεμενα.

Πεφτει διπλα της στον καναπε.
''Λοιπον ακου πως το σκεφτηκα. Μας μενουν δεκα μηνες ωραια;''
Μη ξεροντας που το παει εκεινη γνεφει.

''Ας περναμε καθε μηνα σαν να ειναι ενας χρονος. Αν γνωριζομασταν δυο χρονια τι θα καναμε τωρα;'' την κοιτα περιμενοντας απαντηση.
''Θα συγκατοικουσαμε;'' μοιαζει μπερδεμενη. Βέβαια η καρδιά της χτύπα ανεξέλεγκτα στο στήθος της.

''Ακριβως! Βεβαια σε δυο μηνες μην περιμενεις να σε παντρευτω, για του λογου το αληθες ειναι η μεταφορα αυτη.'' της ξεκαθαριζει,η Κυβελη δεν συγκρατειται και γελαει.
Αναθεματισμενε βιολιστη της κακιας ωρας θα με κανεις τρελη.

''Και μετα απο αυτο νομιζω μου αξιζει επιβραβευση.'' το πονηρο του υφος και ο τροπος που σκαρφαλωνει απο πανω της στον καναπε της δειχνει οτι μαλλον δεν εννοει φαγητο.
Την φιλαει στον λαιμο, η κοπελα ειναι ακομα μουδιασμενη απο την προταση του.
''Κι αν δεν θελω;'' τον ρωτα μα απτοητος συνεχιζει.
''Μπορεις να φυγεις.'' ρουφαει απαλα και εκεινη μουγγριζει.Τον νιωθει να χαμογελα.
''Ετοιμασου να φωναξεις πολυ δυνατα.'' της λεει αλαζονικα και εκεινη στριφογυρίζει τα ματια της.
''Γιατι;'' τον προκαλει και εκεινος της ξεκουμπωνει το πουκαμισο της με ενα δαιμονιο χαμογελο.
''Γιατι μονος μου εφτιαξα την τσαντα και να σου πω κατι;'' πεταει το ρουχο μακρια μονο και μονο για να την δει να μορφαζει.
Ακουμπα ενα φιλι αναμεσα στα στηθη της και την κοιτα στα ματια.
''Και σου αφησα ενα δωματιο μπουρδελο.''

Η Κυβελη γουρλωνει τα ματια και αναφωνει στην σκεψη.
''ΡΕ ΟΡΕΣΤΗ!'' 
Την συνεχεια του ξεσπασματος της κοβουν τα χειλη του που καλυπτουν τα δικα της και τα δαχτυλα του που επιτηδες γαργαλουν το γυμνο της δερμα. Γελαει και χανεται στο αγγιγμα του και την κανελα.

Σχεδον ξεχναει να ρωτησει.
Ποια ειναι η Ιασμη;

Το παγωμενο δωματιο δεν με ενοχλουσε.
Ηταν αναγκη επιτακτικη να το υπομεινω.Θα παντα θα αντεχα.
Τα δοντια μου βιαια χτυπουσαν μεταξυ τους και τα χειλη μου ηταν μοβ. Μα αξιζε.

Και τα δικα του χειλη αλλο χρωμα ειχαν, χλωμο.
Ισως οφειλεται στην αφαιμαξη, ισως ομως και να κρυωνει.
Τον αγκαλιαζω οποτε πιο σφιχτα και αγνοω την μυριωδια που γυριζει το στομαχι μου αναποδα.

Αγγιστρωνομαι πανω του και το δερμα του αποσυντιθεται  κατω απο τα δαχτυλα μου.
Εξω απο το δωματιο κλαινε, μου φωναζουν να βγω.
Νομιζα στην αρχη οτι εκλαιγαν για εκεινον, αλλα για εμενα οδυρονται.

Λενε πως δεν καταλαβαινω, πως εχω τρελαθει.
Γιατι να εχω τρελαθει; 
Εγω απλως θελω να ειμαι μαζι του.

Κι ας ειναι στο παγωμενο, ημισκοτεινο δωματιο.

''Πρεπει να τον αφησεις να φυγει'' η γιατρος με την μασκα μου χαιδευει τον ωμο.

Τιναζομαι μακρια, με εκεινον να κρεμεται στην αγκαλια μου.
Δεν τον αφηνω, δεν ειναι ακομα ωρα.

Του ειχα πει πως θα ειμαστε για παντα μαζι, δεν θα αθετησω την υποσχεση μου.

''Ποτέ'' συριξα και εσφιξα κι αλλο το γυμνο του σωμα, ηταν μπεζ, μαλλον γκρι.

Δεν ειχε ιδια αισθηση με παλια, δεν ηταν μαλακο ή ζεστο.

''Εκεινος εφυγε...πρεπει να κανεις το ιδιο.''με προτρεπει μα δεν καταλαβαινω τι εννοει.

Αφου ειναι ακομα εδω!Πως εφυγε;

Τον αφαιρουν απο πανω μου με το ζορι.
Ουρλιαζω μεχρι να πονεσει ο λαιμος μου. Τον πανε καπου μακρια.Δεν ξερω που.
Θα φοβαται χωρις εμενα, θα κλαιει.
Τους το λεω μα δεν καταλαβαινουν. 

Τα παντα, μου ειπαν, εχουν ημερομηνια ληξης.
Δεν τους απαντησα, γιατι συντομα εκλεισα τα ματια.
Μα αν μπορουσα θα τους ελεγα οτι τα συναισθηματα δεν εχουν.
Μπορεις να νιωθεις αγαπη επ'αοριστον. 

Μίσος, απεχθεια, φοβο, θλιψη, συμπαθεια, φιλια, ερωτα.

Τα χρονια θα παιρνουν κι εσυ θα νιωθεις το ιδιο.

Βέβαια κανείς δεν μπορει να σου εγγυηθει αμοιβαιοτητα.

Οπότε, πριν καλα καλα το καταλαβεις, η ημερομηνια ληξης εχει περασει. Κι εσυ σφιχταγγαλιαζεις απελπισμενα, ενα πτωμα.

Το πτωμα της εφημερης περατοτητας που αποζητουσες για παντα.

Ciao Bellas!
Καλη εβδομαδα!

Πως ειστε;

Τι κανετε;

Το παρελθον μολις αρχισε!Μεχρι στιγμης πως το βλεπετε;

Ειδαμε και τον Πολιτη με την Ιφι.

Και το τι αλλαξε γνωμη στον Ορεστη.

Και φυσικα το ζευγαρι μας να τσακωνεται και να κανει βηματα μπροστα.

Ερωτηση :ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΑΣΜΗ;

Αφιερωμένο σε δύο κορίτσια που αγαπώ από παλιά
Την awayfrommyreality.
Και την ioanna7870_army_

Αλλά και στην endgame98  που την εκτιμω πολύ και την αγαπώ άλλο τόσο. 

Σας αγαπω ολες πολυ και θελω η καθε μια ξεχωριστα να προσεχει πολυ τον εαυτο της.

xxxΜαγδαxxx