Το παρον κεφαλαιο περιλαμβανει εντονη σεξουαλικη σκηνη και μορφη ερωτικης συνευρεσης που προσιδιαζει ελαφρως σε BDSM (ΒD=Δεσμα και Πειθαρχια, DS=Κυριαρχια και υποταγη,SM=Κυριαρχια και υποταγη)
Δεν ενδεικνυται για ατομα που δεν νιωθουν ανετα με το περιεχομενο των ορων ή ατομα ακαταλληλης ηλικιας(το <<ακαταλληλο>> το αφηνω στην ευχερεια της ατομικης σας ωριμοτητας)

Όταν υποκλίνεσαι βαθιά μπροστά σε κάποιον, γυρίζεις την πλάτη σου σε κάποιον άλλον.
Ferdinando Galiani, 1728-1787

Και με φιλαει,κτητικα απαιτητικα,πεινασμενα,διψασμενα.
Στο στηθος,στο λαιμο,στο μαγουλο,στα χειλη,στη μυτη,στον κροταφο.
Του φωναζω πως δεν θελω,πως τελος,πως δεν πρεπει.
Με κραταει σφιχτα στην αγκαλια του και λιωνω.
Με καιει,με ποναει.

Χαλαρωνει το κρατημα του και μου δειχνει πως χωρις εκεινον θα ποναω περισσοτερο.
Εχει δικιο,ποναω παντου οταν με απομακρυνει.
Ο πονος ειναι εντονος στα σημεια που με φιλησε,μα φρικτος σε οσα ξεχασε.

Με αγκαλιαζει παλι και ενδιδω.
Κλαιω και χαμογελαει νομιζοντας πως ειμαι ευτυχισμενη.
Ουρλιαζω απο τον πονο καθως ακουμπα τα χειλη του παλι στον λαιμο μου,τρομαγμενος με αφηνει λιγο,μα τον τραβαω παλι πανω μου,δεν του επιτρεπω να φυγει.

Τον θελω να με κρατα,μου αρεσει ο πονος που μου δημιουργει,δεν θα τον αλλαζα με καμια ανακουφιση στον κοσμο.

--------------------------------------------------------------------------------------

Ο Ορεστης κουβαλησε την κουτα που ειχε αφησει στο δωματιο του βιολιου .Καθισε απομακαμωμενος στον καναπε και επιασε τους φακελους με φωτογραφιες στα χερια του.
Η πρωτη που αντικρισε ηταν απο το παρτι που εκανε σπιτι του εκεινο το καλοκαιρι για το κλεισιμο των σχολειων.Ενα τσουρμο παιδια με μαγιο ειχαν στηθει μπροστα απο την μεγαλη πισινα για να τους βγαλει η μητερα του φωτογραφια.Δεξια και αριστερα του  οι κολλητοι του και λιγο πιο κει ο αδελφος του, φανερα ενοχλημενος που τον απασχολουσαν απο το διαβασμα του,δεν φορουσε καν μαγιο.Παραδιπλα φιλοι, με αλλους μιλουσε ακομα, ενω με αλλους οχι.

Θυμοταν ομως εκεινη τη μερα σαν να ηταν χθες,ειχε μολις αποφοιτησει απο το Ελληνικο Ωδειο και με πληρη υποτροφια που κερδισε απο το ιδρυμα Ωναση θα σπουδαζε για τα επομενα δυο χρονια στο Yale.
Ηταν το τελευταιο καλοκαιρι του στην Ελλαδα.

Τα ματια του σκουρυναν χαιδευοντας απαλα την ακρη της φωτογραφιας,οι γαλαζοπρασινες χαντρες εγιναν μπλε,και κυπαρρισι.Εσφιξε τα δοντια θελωντας να παραμεινει ηρεμος.Ηταν ετοιμος να παρει τον Γιαννη να παει απο εκει.Θα εχανε τον ελεγχο.

Ξαφνου το κινητο του χτυπησε.Κοιταξε την αναγνωριση και η καρδια του σφιχτηκε λιγο ακομα.
Ηρεμησε λιγο τον εαυτο του και με ενα χαμογελο απαντησε.

''Τι κανεις τετοια ωρα ξυπνια μικρη;''αστειευτηκε και η φιλη του απο την αλλη γραμμη γελασε.

----------------------------------------------------------------------------

''Κυβελη,δεν μας αφηνεις να σου εξηγησουμε, εμεις δεν -''
''Να μου εξηγησατε τι;Δεν ειπατε ηδη αρκετα;''ειχε μαζευτει σε μια γωνια στο κρεβατι της και εκλαιγε με λυγμους.

Η ωρα ηταν λιγο μετα τη 1 το ξημερωμα και ευτυχως οι τονοι ειχαν πεσει.
Οταν η Κυβελη ειχε μπει αγχωμενη και βιαστικη στο διαμερισμα της,δεν παρατηρησε καν την Ερμιονη που φορουσε μπιτζαμες και καθοταν νευρικη στην ακρη του καναπε.

Ηταν ηδη σε δυσκολη κατασταση για να σκεφτει να ρωτησει γιατι θα κοιμοταν μαζι τους.
''Κοριτσια τα εχω κανει σκατα''τους ειχε πει και εβγαλε το κινητο της με χερια που ετρεμαν.
Ενιωθε να την λουζει κρυος ιδρωτας,ουτε η ιδια δεν ηξερε πως αντεξε τοση ωρα μεχρι να την γυρισει ο Ορεστης σπιτι της.

Πηρε μια βαθια ανασα και εκανε να πληκτρολογησει τον αριθμο του.
''Περιμενε!Πρεπει να σου εξηγησουμε''η Φαιη την κοιταξε ενοχη.
''Δεν μπορει να περιμενει;''

Και εικοσι λεπτα,μερικες φωνες και βαριες κουβεντες αργοτερα οι τρεις φιλες βρισκονταν κλαμμενες στο δωματιο της.

''Θα επρεπε να ντρεπεστε,τι σοι φιλες ειστε εσεις;Τι σκεφτοσασταν;''τα κατακοκκινα ματια της γεμιζαν απογνωση καθε φορα που ο Δελης δεν απαντουσε στα απελπισμενα της μηνυματα και κλησεις.
Τα κοριτσια μου εξηγησαν.

Το ειπαν απλα για να μας χωρισουν.

Ειμαστε μονο φιλοι με αυτον.

Σε παρακαλω.

Σπυρο απαντησε μου...

Σαραντα μηνυματα,τοσα του εστειλε.
Δεν της απαντησε σε κανενα.

Η Ερμιονη ειχε βουκρωσει.
''Κυβελη στο ορκιζομαι,εμεις το καναμε για να σε βοηθησουμε...''

Τα ματια της κοκκινομαλλας αστραψαν απο οργη καθως σηκωσε το κεφαλι να τις κοιταξει.
''Εγω Ερμιονη λεω στον Βασιλη για τα κολλητιλικια σου με τον Νικο;Ε;Του λεω πως βγαινετε καθε εβδομαδα οι δυο σας και του λες ποσο σε πιεζει,για αυτο δεν θελεις να ειστε επισημα σε σχεση;Θα σε βοηθουσε θεωρω αν το ελεγα στον Βασιλη'' ειρωνευτηκε και η κοπελα ζαρωσε.

''Φαιη;Νομιζεις οτι η σχεση σου ειναι τοσο αρτια που μπορεις να επεμβαινεις στις σχεσεις των αλλων;Ε;Ξεχνας που την πρωτη εβδομαδα που εβγαινες κανονικα με τον Γιαννη πηδιοσουν ακομα με τον Τακη;'' την ρωτησε και η ξανθα φιλη της εσφιξε τα δοντια.Στεκοταν μπροστα απο το κατω μερος του κρεβατιου της.

''Οχι,οι σχεσεις και των δυο μας εχουν προβληματα,δεν επεμβαινουμε στη δικη σου για να σε κρινουμε,αλλα γιατι σε αγαπαμε και βλεπουμε πως δεν εισαι καλα'' της εξηγει οσο πιο ηρεμα μπορει.

''ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΜΑΙ'' ουρλιαζει ''Κι εγω αν θες να ξερεις τον αγαπω τον Σπυρο!Γιατι δεν με αφηνετε στην ησυχια μου;Ε;'' ρωτησε δεκα φορες πιο οργισμενη.

''Γιατι εδω και δυο χρονια χανεις σιγα σιγα τον εαυτο σου!''απηυδει και φωναζει.
''Εγω;'' ανασηκωνεται στο κρεβατι της.

''Ναι εσυ!Γινεσαι σκια του εαυτου σου!Μεσα σε δυο χρονια απο 19 χρονων εγινες 30! Φοβασαι να μιλησεις οταν του απευθυνεσαι,τρεμεις μηπως πεις το λαθος πραγμα,πιεζεσαι και πειθεις τον εαυτο σου πως αυτη η κατασταση σου αρεσει,ομως κανεις λαθος!Σε ξερω απο τοτε που πηγαιναμε νηπιαγωγιο!Εισαι αλλος ανθρωπος διπλα του!Λες ψεματα,κρυβεσαι,μας βαζεις να σε καλυπτουμε,δεν μπορεις να κοιταξεις την μανα σου στα ματια!''η κολλητη της απο το γυμνασιο δεν το βαζει τοσο ευκολα κατω.

''Κυβελη εγω μονο 4 χρονια σε ξερω...αλλα σε ο,τι εχει να κανει με αυτον ειναι σαν...σαν ...δεν ξερω σαν να αλλαζεις προς το κακο και να μην το ξερεις''

Τις κοιτα σιωπηλη.Στα σκουρα ματια της αναβλυζουν νεα δακρια και στο στομα της εχει μια ασχημη γευση.
Η καρδια της επιβραδυνει στην σκεψη της προδοσιας των φιλων της.Μαζευει τα γονατα της κοντα στο στηθος της και κοιταζει μπροστα.Το κινητο διπλα της δεν χτυπα.

''Εγω χωρις τον Σπυρο δεν υπαρχω'' η Φαιη αναφωνησε.

''Τι ηλιθια που εισαι!'' η Ερμιονη εκανε να την τραβηξει πισω,μα η ξανθουλα ηταν εξαλλη.
''Οχι ασε με!Δεν υπαρχεις;Το χεις χασει τελειως;Ε;Εχεις γινει μια εξαρτημενη;Ολοι εμεις στην ζωη σου τι ειμαστε;Ε; Μαλακες ειμαστε;Οι γονεις σου;Η αδελφη σου;Εγω και η Ερμιονη;Τα αγορια;Τα παιδια απο την σχολη;Η Ελσα;Τον εχεις κανει την αρχη και το τελος σου!Και ναι,του ειπαμε κατι που μας εμπιστευτηκες,και ναι μαλλον διαλυσαμε τη σχεση σου,αλλα οχι,δεν μετανιωνω!Αν ειναι να ζεις μονο για αυτον,τοτε δεν εχει και νοημα να ζεις!''συριξε και η τελευταια φραση ειπωθηκε κατω απο την ανασα της.

Η Κυβελη σηκωνεται ορθια ''Α ναι;Δεν μετανιωνεις;Ε εισαι απαραδεκτη!Δεν σε αναγνωριζω πια!''ωρυεται και η Ερμιονη στεκεται πυροσβεστικα αναμεσα τους.

''Απο οσα σου ειπα αυτο κρατας;Ε λοιπον τραβα κοιτα τον εαυτο σου στον καθρεφτη και ελα μετα να μας πεις αν τον αναγνωριζεις!Αξιοθρηνητη! Αυτο εισαι!'' φτυνει τις λεξεις και η Κυβελη αναφωνει οργισμενη πριν κανει κινηση να της επιτεθει με οποιον τροπο μπορει,αλλα η Ερμιονη την συγκρατει.

''Κοριτσια!φΤΑΝΕΙ!''τις σπρωχνει και τις δυο προς αντιθετες πλευρες.
''Κοιταξτε πως κανετε!'' τις μαλωνει και η ιδια εξισου ταραγμενη.

Για ενα λεπτο πεφτει σιγη στο δωματιο.Ακουγονται μονο οι βαριες ανασες τους και τα βλεμματα τους καινε.

''Καναμε λαθος που πηγαμε στον Δελη,αλλα αυτα που του ειπα,γιατι εγω ειπα ο,τι τωρα σου κραταει,ηταν μονο απο αγαπη'' την διαβεβαιωνει η μελαχρινη και η Φαιη κοιταζει το χαλι κατω απο τα ποδια της.

''Ξερω οτι μας μισεις τωρα,κι εγω ισως σας μισουσα αν μου το κανατε αυτο,ειναι παραβιαση της ιδιωτικης σου ζωης,αλλα αν πραγματικα σεβεσαι εστω και λιγο το τι πιστευουμε,αυτος ο αντρας δεν ειναι καλος για σενα,σε μαυριζει ρε κοριτσακι μου,σε τραβαει κατω.''συνεχιζει η Ερμιονη βουρκωνοντας και η ιδια καθως τα λεει.

Ειναι μια κρυφη παραδοχη οτι οι δυο φιλες της τρεμουν απο ανησυχια καθε φορα που η Κυβελη τον συναντα,τα αστεια μεταξυ τους γινονται σε μια προσποιηση οτι ολα πανε καλα,μα η Ερμιονη και η Φαιη νιωθουν υπευθυνεις απεναντι στην Κυβελη,οφειλουν να την προστατευσουν,εστω και τωρα.

''Η ψυχολογος σου τι λεει;''πεταγεται η Φαιη,η φωνη της ειναι βραχνη.

''Δεν λεει,μονο με ακουει που μιλαω και με ρωταει πως νιωθω για τον γαμο του πατερα μου και το διαζυγιο των γονιων μου''αποκρινεται και οι κοπελες γνεφουν.

''Αν μετραει εστω και την υστατη στιγμη αυτη,ο Δελης δεν θα σε χωρισει,οχι,πρωτον δεν εχει καμια αποδειξη οτι τον απατησες και δευτερον ακομα και οταν του μιλουσαμε δεν εμοιαζε προθυμος να σε αφησει,γελουσε!'της εξομολογηθηκε η Ερμιονη.

Η Κυβελη καθισε παλι στο κρεβατι της και ξαπλωσε στο πλαι κοιτωντας το ανενεργο κινητο τηλεφωνο.
Μακαρι να εχουν δικιο.

Η Φαιη ξεφυσηξε στην αξιολυπητη σταση της.
''Εμεις θα ειμαστε στο σαλονι,αν χρειαστεις κατι φωναξε''
Δεν τους μιλησε καν,επιπλεον σκεπαστηκε με το παπλωμα της και τους γυρισε πλατη.
''Υπεροχα'' μουρμουρισε η Ερμιονη κλεινοντας την πορτα πισω της.

Ο Δελης ηξερε καλα οτι θα εμενε αγρυπνη ολο το βραδυ πανω απο το κινητο της,εξαλλου κι ο ιδιος αυτο εκανε.
Ετσι δεν σοκαριστηκε καθολου διαβασε αμεσως το μηνυμα που της εστειλε στις 4 το πρωι.

Παρε ενα ταξι και ελα στο King George.Δωσε το ονομα μου στην Ρεσεψιον.

Στην θεα του κοφτου μηνυματος, της ξεφυγε ενας λυγμος.Σκουπισε τα ματια της και πεταχτηκε ορθια ανοιγοντας τα φωτα.Η καρδια της χτυπουσε πολυ δυνατα στο στηθος της,σαν να ειχε παρει αποτομα ζωη!Η ελπιδα ανθισε μεσα της με εναν τροπο ενιωσε σαν να ειχε μολις ξυπνησει απο εναν βαθυ υπνο.

Εβαλε γρηγορα ενα τζιν και το αγαπημενο της λευκο πουκαμισο,απο κατω προτιμησε χαμηλα παπουτσια ,ενω εφτιαξε μια κοτσιδα προχειρα.

Καλεσε ταξι οσο εχωνε μετρητα,κλειδια και κινητο μαζι με φορτιστη στην τσαντα της. Μεσα ειχε ενα σωρο ακομη πραγματα εκτακτης αναγκης, ενα κλειστο μπουκαλι νερο,,κρεμα χεριων,κοκκαλακι για τα μαλλια, σερβιετες, παυσιπονα,το νεσσεσερ της και αλλα πολλα.

Εστειλε ενα βιαστικο μηνυμα στην Φαιη για οταν ξυπνησει σχετικα με το που θα πηγαινε.
Το ταξι, οταν κατεβηκε κατω μεσα στα μαυρα μεσανυχτα, ηταν ηδη εκει.Με ανακουφιση μπηκε μεσα και επιβεβαιωσε διευθυνση.

Οσο πλησιαζε τοσο πιο ανυπομονη γινοταν.Δεν ηξερε τι την περιμενε,ηταν τιμωρια;Ηταν καβγας;Ηταν χωρισμος;
Οτιδηποτε αλλο εκτος απο το τελευταιο..

Οταν εφτασε στην ρεσεψιον, ενας υπαλληλος προθυμα την οδηγησε στο ασανσερ για τον 10ο οροφο,εκει που βρισκονταν τα πολυτελη δωματια.Δεν της ειπε ουτε λεξη,αλλα  η Κυβελη θα ορκιζοταν πως μπορουσε να ακουσει την καρδια της να χτυπα σαν τρελη.
Εφτασαν εξω απο το δωματιο,η πορτα ηταν ηδη μισανοιχτη.Κοντοσταθηκε και εκανε νοημα στον υπαλληλο να φυγει,που τα ματια του μαλλον ειχαν δει πολλα, και δεν τον εξεπληξε η κατασταση.

Λιγο πριν το χερι της ακουμπησει στην πορτα για να την σπρωξει μεσα ακουσε την φωνη του.
Αυστηρη,βαρια και κοφτη,εκανε το νευρικο της συστημα να δεθει κομπος.
''Μπες μεσα.''

Υπακουσε.Το δωματιο των 35 τετραγωνικων, ηταν πολυτελες και λουσμενο στο σκοταδι, με μοναδικη πηγη φωτος το μικρο φωτιστικο στο κομοδινο.

Το υπερδιπλο κρεβατι ηταν ακομη στρωμενο και αθικτο.Υπο αλλες συνθηκες θα βουτουσε μεσα για εναν ανετο υπνο.Αλλα οχι, ηταν σε ενταση,δεν νυσταζε καν! Σαν τρελη τον εψαχνε με το βλεμμα της.

Η μισανοιχτη πορτα που οδηγουσε σε ενα μπανιομε μπεζ γυαλιστερο μαρμαρο και ψηφιδωτο δεν κεντρισε για πολυ την προσοχη της.Τα διαχωριστικο του κρεβατιου απο τον αλλο χωρο,εκρυβε εναν καναπε,μια πολυθρονα,μια μεσαιου μεγεθους τηλεοραση και για φαντασου!
Τον Δελη,να πινει ουισκι.

Διπλα του βρισκοταν ακουμπισμενη στον καναπε μια μικρη βαλιτσα.
Θα μεινει καιρο εδω;Γιατι δεν μου ειπε να φερω κι εγω επιπλεον ρουχα;
Η σκεψη του χωρισμου ταλανισε το μυαλο της.
Τον κοιταξε στα ματια,τα υπεροχα σκουρα καστανα ματια του την κοιτουσαν με κρυμενη οργη, σχεδον απεχθεια,σαν να μην αντεχε να την βλεπει.Ουτε εκεινη αντεχε να την κοιτα ετσι,την πληγωνε και μονο η σκεψη οτι δεν την αγαπουσε πια.

''Σπυρο εγω-''προσπαθησε να δικαιολογηθει.
Ο Δελης,στην θεα του ποσο χαλια φαινοταν η ομορφη κοπελα εξαιτιας του,κερδιε ενα μερος της χαμενης του αυτοπεποιθησης.
Μειδιασε.

''Κανονας πρωτος,δεν θα μιλας,καθολου''την αποπηρε και σηκωθηκε ορθιος.Κινηθηκε προς το μερος της,φορουσε κουστουμι ακομη,μα φαινοταν αψευγαδιαστος,λες και ηταν 9 το πρωι και οχι 5.

''Κανονας δευτερος,ενημερωνεις φιλους φιλες γνωστους οτι για τρεις μερες θα εισαι εκτος Αθηνας,μετα παραδιδεις κινητο.'' η κοπελα κανει να μιλησει αλλα ξερει καλυτερα απο αυτο,καταπινει την παρ'ολιγον λεξη της.

Στεκεται μπροστα της.
''Θα απαντας μονο στους γονεις σου,δεν ξερω τι δικαιολογια θα βρεις και δεν με νοιαζει'' τα ματια του εχουν γινει επικινδυνα σκουρα,τρεμει απο οργη και εκεινη στην θεα του τρεμει απο το δεος.

''Θα περασουμε τρεις μερες και τρεις νυχτες εδω μεσα,κατα τις οποιες δεν θα μιλας καθολου,στο τελος της παραμονης μας θα σου ανακοινωσω τι αποφασισα''Η Κυβελη κοιτιεται και σκεφτεται ποσο απροετοιμαστη ειναι.

''Το ξενοδοχειο εχει προμηθευσει -αλιμονο- ειδη υγιεινης.Και οσον αφορα τα ρουχα μην ανησυχεις,γιατι περναω αμεσως στον τριτο κανονα.''

''Γδυσου''

Στην εντολη του γουρλωνει τα ματια.Τον κοιτα νομιζοντας οτι ακουσε λαθος.
''Να το επαναλαβω;''γρυλισε και η κοπελα συγκρατηθηκε να μην απαντησει.

Ξεροκαταπιε.

Τα τρεμαμενα χερια της εφτασαν στο πρωτο κουμπι του πουκαμισου της.Κατω απο το εντονο βλεμμα του ενιωθε ανικανη να οργανωσει το μυαλο της για να κανει την οποιαδηποτε κινηση.Ο Δελης ομως ειχε αλλα σχεδια.Πλησιασε τα χερια του και επιασε  τον γιακα της,με μια αποτομη κινηση ανοιξε το πουκαμισο.Ενα κουμπι επεσε στο πατωμα.
Η Κυβελη πεταρισε τα ματια της.Μειδιασε.
Της το εβγαλε και το εφερε κοντα στα χειλη του,μυρισε και εκλεισε τα ματια του,εκστασιασμενος απο το υπεροχο αρωμα της.

Η Κυβελη δεν ηξερε τι να νιωσει μπροστα στην πραξη του.Προς το παρον ολο της το κορμι ετρεμε στον ρυθμο της καρδιας της.

Μετακινηθηκε και σταθηκε απο πισω της.Με μια απλη συμπραξη δυο δαχτυλων της ελυσε το σουτιεν που η κοπελα αφησε να πεσει μπροστα της.Το επιασε και αυτο.

Το δωματιο ηταν ζεστο,μα αναριγησε ολοκληρη.
Σταθηκε παλι μπροστα της,μα δεν την αφησε να κουνηθει.Ηθελε να την γδυσει εκεινος.Τα ζεστα του δαχτυλα χαιδεψαν στιγμιαια το κατω μερος της κοιλιας της και η Κυβελη πηρε βαθια ανασα.

Ηταν σοβαρος και συγκεντρωμενος.
Κατεβασε το χρυσο φερμουαρ,επειτα το παντελονι μεχρι κατω απο τους γλουτους της εμφανιζοντας το μπεζ εσωρουχο της χωρις ραφες.
Εγνεψε επιδοκιμαστικα.

Εσκυψε ελαφρως καθως της κατεβασε το παντελονι και χτυπησε απαλα τον αστραγαλο της για να σηκωσει το ποδι της.Εβγαλε τελειως το υφασμα και επανελαβε την ιδια διαδικασια για το αλλο.
Το διπλωσε προσεκτικα και το αφησε  μαζι με τα υπολοιπα.
Ολο της το κορμι σφυροκοπουσε απο ανυπομονησια.Τα δαχτυλα του αγγιξαν τα κοκκαλα της λεκανης της, ετρεμε ασυναισθητα κατω απο την ελλειψη επαφης.
Το εριξε μεχρι κατω και θαυμασε εκατοστο προς εκατοστο το κορμι της.
Το πηρε στα χερια του και το κοιταξε λες και επρεπε να το μαθει απεξω,επειτα το ακουμπησε και αυτο στον σωρο.

Αρχισε να προχωρα πανω κατω στο δωματιο,αργα και σταθερα,παρατηρωντας την γυμνια της απο ολες τις γωνιες.Η Κυβελη ακαμπτη μα ενθουσιασμενη  περιμενε εναγωνιως μια του κινηση.Ετρεμε,δαγκωνοταν και μια ριγη την ειχε καλυψει απο την κορυφη εως τα νυχια.
Η γλυκια αγνοια την τρελαινε.Σταθηκε μισο μετρο πισω της αμιλητος.

''Η κοτσιδα μ'αρεσει.Ξερεις την θεση σου''προσταξε και η κοπελα κατεβασε το κεφαλι.
Η κατακοκκινη κοτσιδα ηταν το μονο χρωμα πανω στο λευκο του γυμνου της σωματος.
Στο ημισκοταδο δεν ξεχωριζαν οι φακιδες της,μονο λευκο και κοκκινο.

Κινηθηκε προς το κυριως δωματιο κατω απο το εξεταστικο του βλεμμα.Γονατισε στο χαλι και εδεσε τις παλαμες της πισω απο την πλατη της.Χαμηλωσε το κεφαλι και περιμενε.

Ακουγε τα βηματα του να πλησιαζουν και εβλεπε τις σκιες στο χαλι.
Αρχισε να φοβαται.Ηξερε τι την περιμενε...μονο που γνωριζε πως και κατι παραπανω θα σκεφτοταν να της κανει.

''Με απατησες Κυβελη'' προφερε καθως ελυνε την γραβατα του.
Ηθελε να του φωναξει πως αυτο δεν ισχυε,και πως ηταν μοναχα δυο τρια φιλια.
Μα ηξερε πως η φωνη της και μονο θα τον εκανε εξαλλο.

''Αφιερωσα δυο χρονια απο την ζωη μου προσφεροντας σου τα παντα,κοιμομουν στον ξενωνα του ιδιου μου του σπιτιου για να μην ζηλευεις,σε πηγα σε τοσα μερη,σου πηρα ενα σωρο πραγματα,σε εμπιστευτηκα και σου ανοιχτηκα.Κι εσυ μου το ανταποδιδεις ετσι;''φωναζει τωρα,η Κυβελη ζαρωνει μα δεν τολμα να κουνηθει,ποσο μαλλον να απαντησει.

Η παλαμη του βρεθηκε στα μαλλια της και τραβηξε δυνατα προς τα πανω,κανοντας την να τον κοιταξει στα ματια.Καλυψε ενα ουρλιαχτο δαγκωνοντας το εσωτερικο του μαγουλου της.Ο Δελης την κατακεραυνωσε με ενα βλεμμα που προσιδιαζε σε λυσσα,ναι,ηταν τρελαμενος!Εξαλλος!

''Σε πηδηξε;Γνεψε.'' διεταξε με βροντερη φωνη σφιγγοντας το κρατημα του.
Η κοπελα εγνεψε γρηγορα αρνητικα.

Πλησιασε το προσωπο του στο δικο της.

''Αν μου λες ψεματα θα το καταλαβω,εγω αυτο το σωμα το ξερω καλα,σπιθαμη προς σπιθαμη'' γρυλισε,μα στα ματια της εβλεπε οτι δεν φοβοταν.Αυτο καπως τιθασευσε το τερας της ζηλιας μεσα του.Ελεγε αληθεια.

Αφησε τα μαλλια της και η κοπελα αναστεναξε ζαρωνοντας παλι στην θεση της.
''Δεν θα βγαλεις αχνα,παρα μονο οταν σου λεω.'' την προειδοποιησε και ελυσε την γραβατα του.
''Τα χερια σου'' χωρις να περασει δευτερολεπτο εφερε τους δυο καρπους της ενωμενους μπροστα του.
Εγνεψε αρνητικα και εφερε τα χερια της πισω απο την πλατη της,ετσι ωστε να μην μπορει να τα  κουνησει.Τα εδεσε σφιχτα,η κοπελα ενιωσε το αιμα της να κοβεται, οριακαμορφασε,μα δεν μιλησε.

Ο Δελης καθισε στο κατω μερος του κρεβατιου,με τα ποδια του ενωμενα μεταξυ τους και την παρατηρησε.
Χτυπησε απαλα τον μηρο του,σαν να φωναζε σκυλο.
''Ελα''

Η κοπελα γονατιστη ακομη,συρθηκε μεχρι το μερος του και οπως κι αλλες φορες ειχε κανει,ανεβηκε πανω στα γονατα του.Η κοιλια της πανω στους μηρους του,τα γονατα της σχεδον στον αερα,δεν την αφηνε να ακουμπα κατω.Οι γλουτοι της ηταν στον αερα και τα χερια της δεμενα σφιχτα.Επαιρνε κοφτες ανασες σκεπτομενη τι επεται.

Η καρδια της χτυπουσε τοσο δυνατα που την ενιωσε στο ποδι του κατω απο το στηθος της.Χαμογελασε σαρδονια.
Χαιδεψε απαλα τον γλουτο της,κανοντας την να τιναχτει απο την αποτομη επαφη.

''Ηρεμα τωρα'' ψιθυρισε και χαλαρωσε τα ποδια της που ειχαν ανασηκωθει.Ακουμπησε τις πατουσες της στο χαλί και αφησε τα οπισθια της εκτεθειμενα.

Η Κυβελη εκλεισε τα ματια της σφιχτα.
''Ξερεις τι εχεις κανει,οποτε τωρα,θα μπεις τιμωρια,θα σου τις βρεξω''της λεει απαλα,λες και ειναι μικρο κοριτσι.
Της κοβεται η ανασα.

''Μετα απο καθε χτυπημα θελω να μου λες ''κι αλλο'' ,ουτε λεξη περα απο αυτο'' διαταζει κι ο τονος του δεν φερει αντιρρηση.

Η πρωτη σφαλιαρα την τσουζει.
''Κι αλλο''ψιθυριζει,του αρκει ομως.
Το ξανακανει,με αυξημενη δυναμη.Μορφαζει.
''Κι αλλο'' μουρμουριζει κατω απο την ανασα της,στον τονο της νευριαζει.
Την χτυπα κι αλλο,αυτη τη φορα πιο δυνατα ''Μίλα δυνατά!''
''Κι αλλο!'' φωναζει σχεδον.Ο Δελης κρυβει ενα μειδιαμα και αφοσιωνεται στο 'εργο' του.
Το επομενο χαστουκι μουδιαζει το σημειο που εχει γινει κατακοκκινο ηδη.Σφυροκοπουσε επικινδυνα.
''Κι αλλο'' 
Χτυπα σε αλλο σημειο πιο κατω,ετσι ωστε να το νιωσει και χαμογελα στο μουγγρητο που η κοπελα πνιγει με δυσκολια.
''Κι αλλο''

Τα ποδια της ανασηκωνονται ελαφρως στο επομενο,μα τα κραταει κατω.
''Κι αλλο'' βουρκωνει στον πονο.
Τα χερια της ετσι οπως ειναι πιασμενα εχουν κοκκινισει.
Η δυναμη που βαζει στην παλαμη του ολοενα και αυξανεται και η Κυβελη παιρνει λεπτες κοφτες ανασες για να αντεξει τον πονο,ενα δακρυ κυλα απο το μαγουλο της και ποτιζει το παντελονι του.

Ο Δελης το διαισθανεται,μα ακομη δεν εχει τελειωσει μαζι της,ειναι μολις στα μισα.
Το τελευταιο χαστουκι που αφηνει το δερμα της κατακοκκινο και τρεμαμενο.Εχει υποκυψει ομως.Τρανταζεται ολοκληρη και ανασαινει με διακοπες ,την προσγειωνει παλι στα γονατα.Με το ζορι στεκεται απο το τρεμουλο και δεν νιωθει τα χερια της.

Σηκωνεται ορθιος και στεκεται μπροστα της.Την κοιτα που σχεδον κλαιει και σκυβει το κεφαλι.
''Εχεις κατι να πεις;'' την ρωτα σκληρα και η Κυβελη σηκωνει αργα το βλεμμα της για να τον κοιταξει.

''Σ'αγαπω'' ψιθυριζει γενναια και τα ματια της λαμπουν απο τα δακρυα της.
Ο Δελης δαγκωνεται.

Θελει πολυ να την φιλησει μα δεν το κανει.
Σκυβει προς το μερος της και την βλεπει που μορφαζει,φοβαται.
''Ανεβα στο κρεβατι με το στηθος κοντρα στο στρωμα και στησου στα τεσσερα'' 
Η κοπελα με δυσκολια ανεβαινει στο κρεβατι και ακουμπα το μαγουλο της στο στρωμα.Τα χερια της μενουν κολλημενα στην πλατη της.Τα δακρυα της μουσκευουν το υποσεντονο και τα οπισθια της ειναι σε κοινη θεα.Νιωθει εκτεθειμενη και ο αυχαινας της ποναει ηδη.
Τα χερια του πιανουν αγρια της κοκκαλα της λεκανης της και ακουει το φερμουαρ του. Διχως καμια προειδοποιηση την γεμιζει,μαζι του και αερας που ποναει το στομαχι της.
Δαγκωνει τα χειλη της δυνατα.
Δεν αντεχει και μουγγριζει.
Η πιεση στον λαιμο της γινεται ολο και μεγαλυτερη και το προσωπο της τριβεται στο σεντονι με καθε του ωθηση.Τα χερια του σαν μεταλλικη μεγγενη σφιγγουν την λεκανη της.
Ειναι αγριος,ειναι αδιστακτος.
Τελειωνει μεσα της,εκεινη δεν ειναι καν κοντα.

Πηρε βαθια ανασα.Την επιασε απο την κοιλια και γυμνη οπως ηταν την ακουμπησε στο χαλι.
Της ελυσε τα χερια και εκεινα επεσαν ακαμπτα στα πλευρα της.
Δεν τον κοιτα.

''Πηγαινε να πλυθεις, και ελα να κοιμηθεις''διεταξε και χωρις να της ριξει δευτερο βλεμμα περπατησε μεχρι την πορτα,την ανοιξε και βγηκε εξω.
Ο κροτος σχεδον τρομαξε την Κυβελη και σαν να εσπασε η λεπτη γραμμη της ισορροπιας της ξεσπασε σε κλαμματα.

Με τρεμαμενα ποδια και αργα προχωρησε μεχρι το μπανιο,οπου η πολυτελης ντουζιερα με τα διαφανα προστατευτικα την περιμενε με ανοιχτες αγκαλες.

Τα χερια της με το ζορι καταφεραν να γυρισουν το νερο στο ζεστο,ισως και να το παρακανε,μα δεν την ενοιαζε.Σταθηκε απο κατω,και αφησε τον καυτο καταρρακτη να ξεπλυνει τα υγρα και την ντροπη της.Τα ανω ακρα της σιγα σιγα επανερχονται ενω η ιδια χανεται καταρρακωμενη κατω απο το νερο.

Σκουπιζεται με μανια και κοιτα στο καθρεφτη τα σημαδια στους καρπους,την λεκανη και τα οπισθια της.
Σφιγγει τα δοντια.
Με τιμωρει, αρα δεν θα με χωρισει.

Πεφτει μπρουμητα στο κρεβατι και σκεπαζεται μονο με το σεντονι,ο πονος την εμποδιζει και την καιει.Η ωρα ειναι λιγο πριν τις 7.
Θα το κανω το πρωι αντιτιθεται στην σκεψη του να βρει την τσαντα της με ολα οσα χρειαζεται.

Κοιμαται βαρια και ανησυχα στο κρεβατι που υπο αλλες συνθηκες θα εκανε ονειρικο υπνο.

-----------------------------------------------------------------------------------

''Δηλαδη θα τα βρουν;''η Ερμιονη κοιτα δυσπιστα την Φαιη που νευριασμενη ανακατευει τον καφε της.

''Φυσικα!Θα την τιμωρησει πρωτα,αλλα θα τα βρουν'' λεει και το φαρμακι σταζει απο την φωνη της.Η Ερμιονη ζαρωνει.

''Θα την τιμωρησει;'' ρωτα σοκαρισμενη.Η ξανθουλα γελαει.
''Δεν εχεις δει τις μελανιες στον κωλο της;Στην κοιλια και την λεκανη της;Στα γονατα της;Στο στηθος της;''ρωτα απηυδησμενα.
''Ναι αλλα μου ειπε οτι επεσε απο την σκ-''

''Μην το πεις καν!Εισαι και σοβαρος ανθρωπος!Δεν γεμιζεις τετοιες μελανιες απο μια πτωση Ερμιονη!Ποσα σκαλια κατρακυλησε;Απο τα μετεωρα επεσε;''ειρωνευτηκε

''Θεε μου'' μουρμουρισε τρομαγμενη και ηπιε μια γουλια απο τον καφε της.
''Τι θα κανουμε Φαιη;'' 

''Τιποτα,δεν μπορουμε να κανουμε κατι,την ειδες πως αντεδρασε.'' ανασηκωσε τους ωμους και ανακατεψε αφηρημενα.

''Μηπως να την παρουμε μακρυα για λιγες μερες;Ξερεις να ειναι και τα αγορια,και ο Ορεστης...μακρια απο Αθηνα'' σκεφτεται η κοπελα.
''Δεν ειναι κακη ιδεα,βεβαια εχει γενεθλια ο Ορεστης 29 Δεκεμβριου,οποτε πρεπει να το κανουμε συντομα''μουρμουρισε η ξανθουλα αναλογιζομενη οτι ηταν 23 Νοεμβριου.

''Και τα παιδια ελεγαν οτι θελουν να πανε για σκι...ο,τι πρεπει ειναι αρχες Δεκεμβρη'' προσθετει.
''Μπανσκο;Εκτος σεζον οριακα'' η Ερμιονη κοιταζει τις ημερομηνιες στο κινητο της.
''Κοιτα το και βλεπουμε'' η Φαιη την προσγειωνει.
''Κατσε να δουμε πρωτα πως θα γυρισει η αλλη...''

--------------------------------------------------------------

Το επομενο πρωι ξυπνησε απο το ηλιο που μπηκε μεσα απο τις ορθανοιχτες κουρτινες.Βλεποντας εναν δισκο με ζεστο καφε και πρωινο στην αρχη τρομαξε μηπως καποιος την ειδε γυμνη, μα επειτα διαβαζε το μηνυμα που της ειχε αφησει ο Σπυρος.

Θα τα πουμε συντομα,μην σκεφτεις να βγεις απο το δωματιο σου.Το κινητο σου ειναι πανω στο γραφειο.Να φας κατι.

Η κοπελα ανασηκωνεται και ο πονος στο πισω μερος του σωματος της της υπενθυμιζει την χθεσινη βραδια.Πλησιαζει το κινητο.Η ωρα ειναι λιγο μετα τη 1 το μεσημερι.Εχει επισημως χασει το πρωτο μαθημα της Πεμπτης.Παιρνει τηλεφωνο στην πρακτικη της και ενημερωνει πως λογω ασθενειας θα λειψει.Βλεπει μια κληση απο την μητερα της και μια απο τον πατερα της.Εχει επισης μερικα μηνυματα,αλλα απο τις φιλες της απο την σχολη και δυο απο την Φαιη.

Προσεχε τον εαυτο σου και μην γινεις επιπολαιη,ανησυχουμε και σε αγαπαμε.

Η Κυβελη απανταει ενα ξερό 'Καλα ειμαι' και την ενημερωσε για τις αλλες δυο μερες που θα εμενε εκει.
Εκλεισε το κινητο της και κοιταξε τριγυρω στο δωματιο για τα πραγματα της,δεν ηταν πουθενα.
Αποφασισε να κανει ενα ζεστο μπανιο και να προσπαθησει να γινει οσο πιο ευπαρουσιαστη γινεται.

Οι ωρες περνανε.Και γυρω στις 10 το βραδυ,ο Δελης ανοιγει την πορτα του δωματιου της και μπαινει μεσα .
Εκεινη ανακαθεται στο κρεβατι και μορφαζει.

Τον ικανοποιει η εικονα της να τον περιμενει γυμνη στο δωματιο.
Δεν του λεει τιποτα.Μονο καθεται παλι γονατιστη με το κεφαλι χαμηλωμενο,η κοκκινη κοτσιδα της που φτανει μεχρι την μεσης της ραχοκοκκαλιας της ειναι σφιχτη και προσεγμενη.
Χαμογελαει και αφηνει το παλτο του στην καρεκλα του γραφειου.

Καθεται στο κατω μερος του κρεβατιου και χτυπαει τον μηρο του.
Η κοπελα πνιγει εναν λυγμο,αλλα δεν φερνει αντιρρηση.Καθεται πανω του και σφιγγει τα δοντια.

Η δευτερη φορα ειναι ακομα χειροτερη και δεν περιμενει καν να φυγει για να βαλει τα κλαμματα.Με το που της λυνει τα χερια τα δακρυα κυλουν σαν χειμαρος στα μαγουλα της.
Ποναει μα το υπομενει.
Φταιω και θα τιμωρηθω.
Φταιω.

Μα στο τελος παλι τον κοιτα στα ματια και του λεει '' Σ'αγαπω ''.
Και το εννοει.

Την ακολουθει στο μπανιο.Την παρακολουθει να ρυθμιζει κλαιγοντας το νερο στο ζεστο και να καθεται ακαμπτη κατω απο τον καταρρακτη,την κοιτα ανεκφραστος να κλαιει.Οταν το νερο κλεινει φευγει και εκεινος.
Το θεωρει προοδο αυτο.Την κανει να χαμογελα σχεδον.Η μασκαρα που φορεσε το δευτερο βραδυ εχει κυλησει μεχρι το πιγουνι της,η υπολοιπη ειναι καπου στο σεντονι.Τριβει με μανια το προσωπο της για να ξεπλυθει.Κοιταζεται στον καθρεφτη.
Φταις.Σου αξιζει.

------------------------------------------------------------------

''Η Κυβελη που ειναι;'' ρωτησε ο Ορεστης απο το κατωφλι του σπιτιου του.
Τους ειχε καλεσει ολους για να το εγκαινιασουν.Περιμενε να ερθει πριν απο ολους να του κανει αποδειξεις για τις αλλαγες που ειχε κανει στον χωρο.
Μικρες βεβαια,δεν τολμησε να αλλαξει κατι αισθητα.

''Ειναι με τον γκομενο'' ο Βασιλης τον προσπερασε και μπηκε μεσα κοιτωντας το διαμερισμα εντυπωσιασμενος.
''Αξιζε το 5ωρο στα ΙΚΕΑ''σχολιασε ο Γιαννης και η Φαιη συμφωνησε.

''Ειναι δυο μερες στον γκομενο;'' ουτε ο Κωνσταντινος ηξερε για την μικρη της 'αποδραση'
Η διαφορα τους ομως ηταν πως ο Ορεστης γνωριζε ποσο δυσκολο ηταν να συμβει κατι τετοιο.

Ο Γιαννης που διχως να χασει χρονο εκατσε στον γκρι καναπε διπλα στον Ορεστη εμοιαζε κι ο ιδιος υποψιασμενος.
''Οντως..παρατησε τα παντα μεσα στην εβδομαδα;'' 

''Και η πρακτικη της;'' συμπληρωσε ο Βασιλης και η Ερμιονη τους αγριοκοιταξε.
''Τωρα μπορεσε η κοπελα,τωρα πηγε!Ετσι κι αλλως δεν ειχαμε πολυ μαθημα αυτες τις μερες''
''Ακριβως!Αυριο ειναι σαββατο.Δυο μερες εχασε!"συμπληρωσε η Φαιη και εδωσε στον Ορεστη το δωρο για το σπιτι.
Ο βιολιστης δεν το περιμενε.Της χαμογελασε και την φιλησε στο μαγουλο, κανοντας τον Γιαννη να τον σκουντηξει μακρια της.
Αλλαξε αμεσως το θεμα και η διαθεση.

-----------------------------------------------------------------------------------

Στις 24 Νοεμβριου,ημερα Παρασκευη ηταν το τριτο βραδυ που η Κυβελη εμεινε εκει.
Στις 21:59 ,οταν ο Δελης ανοιξε την πορτα,την βρηκε ηδη γονατισμενη στο χαλι με το κεφαλι της χαμηλωμενο.

Μειδιασε ξεροντας οτι ειχε επιτυχει τον σκοπο του.

Αφησε το παλτο του στο γραφειο και την πλησιασε.Αυτη τη φορα της εσφιξε ακομα πιο πολυ την γραβατα,ακουσε το μουγγρητο της.
Καθισε παλι στο κατω μερος του κρεβατιου και εκεινη ανεβηκε.
Ετρεμε,ειχε βουρκωσει ηδη και τα δοντια της ετριζαν.
Ο Δελης την παρατηρησε.Το κατακοκκινο δερμα και την παραιτηση στο κορμι της.
Τον ενιωσε να πλησιαζει το δερμα της και πηρε βαθια ανασα.
''Σ'αγαπω'' ψιθυρισε σπωντας τον κανονα του.
Εκλεισε για λιγο τα ματια του και αφουγγραστηκε την φραση της.Η Κυβελη περιμενε να τιμωρηθει και για αυτην.

Αντι να την χτυπησει ομως,εσκυψε και ακουμπησε τα χειλη του απαλα στα λακκακια της μεσης της,στην αρχη του κοκκινου σημαδιου.
Η ανακουφιση την ελουσε με παγωμενο ιδρωτα.
Με συγχωρεσε.
Χαλαρωσε τοσο που ξεσπασε σε κλαμματα.

Της ελυσε τα χερια και την αφησε να πεσει με τα γονατα μπροστα του.
Ακουμπησε διαλυμενη το μαγουλο της στο γονατο του και τα δακρυα της μουσκεψαν το υφασμα του παντελονιου του.
Της χαιδεψε απαλα το κεφαλι μουρμουριζοντας της οτι τωρα ολα θα πανε καλα.

Την επιασε απο τους ωμους και την σηκωσε ορθια.Την βοηθησε να μπει μεσα στο μπανιο και της ελυσε την σφιχτη κοτσιδα.

Εμεινε εξω απο το ντουζ να την κοιταζει να ξεσπαει και να κλαιει καθως πλενοταν.
Περιμενε να φυγει,οποτε το σοκ της ηταν μεγαλο οταν τον ειδε να περιμενει εξω με μια μεγαλη πετσετα.
Χωρις να μιλα και με το βλεμμα συγκεντρωμενο στο πατωμα τον αφησε να την σκουπισει.Την ειδε να μορφαζει οταν ακουμπησε τα οπισθια της.
Την απομακρυνε λιγο ωστε να κοιταξει καλυτερα το δημιουργημα του.
Σκουπισε απαλα τα σημεια που την πονουσαν και αφαιρεσε την μικρη πετσετα που ειχε στα μαλλια της.Πηρε την βουρτσα απο τα χερια της και χτενισε απαλα τα κοκκινα μαλλια της που ελευθερωναν ακομα σταγονες νερου.

Την ωρα που εκανε μπανιο φροντισε να ερθει καποιος να αλλαξει τα σεντονια και να αφησει το αγαπημενο της φαγητο.

Μεσα απο τον καθρεφτη συναντησε το βλεμμα της.Φαινοταν αυπνη και ταλαιπωρημενη,ενω εκεινος αψευγαδιαστος και προσεγμενος,οπως παντα.
Πεταξε την πετσετα στα απλυτα και αφου ελεγξε οτι ηταν μονο οι δυο τους στο δωματιο την αφησε να βγει.
Η κοπελα ξαπλωσε μπουμητα στο κρεβατι και περιμενε την πορτα να κλεισει.Αντι αυτου,ο Δελης καθισε στην ακρη του κρεβατιου διπλα της με μια τσαντα φαρμακειου,απο μεσα εβγαλε ενα σωληναριο Bepanthol.

Παρακολουθησε τις κινησεις του διχως να μιλαει.Επιδεξια εβαλε μια μεγαλη ποσοτητα στο χερι του και η Κυβελη δεν μπορουσε παρα να αναστεναξει οταν η δροσερη υφη ακουμπησε το ερεθισμενο δερμα της που εκαιγε.

Της εβαλε δυο φορες,με απαλες και προσεκτικες κινησεις,κανοντας την καρδια της να φουσκωσει απο αγαπη.
Με εχει συγχωρεσει ηδη,το ξερω.

Κοιτα τον αντρα με το αυστηρο και ατεγκτο παρουσιαστικο να φροντιζει τα σημαδια που ο ιδιος της προκαλεσε και δεν μπορει παρα να νιωσει λες και δεν ηταν εξαρχης αυτος που της τα προκαλεσε.
Μονο αυτο εχει σημασια.
Ειμαστε καλα.

Εκεινο το βραδυ,το τριτο,στις 24 Νοεμβριου της εκανε ερωτα ,την αφησε να φαει μπρουμητα στο κρεβατι και επειτα να κοιμηθει στην αγκαλια του.

Την ειχε συγχωρεσει,του ηταν αδυνατον να μην το κανει αλλωστε.
Ειχε κερδισει με την υποταγη της την συγχωρεση του.
Και εκεινος μαζι με την κυριαρχια του της εδωσε και την αγαπη του.

Το επομενο πρωι, την ξυπνησε η πορτα που εκλεινε με κροτο.
Πεταχτηκε ορθια και βρηκε το κρεβατι αδειο διπλα της,η ωρα ηταν λιγο μετα τις 9, εξω ειχε ηλιο και η τιμωρια της ειχε τελειωσει.

Διπλα στο κρεβατι της βρισκοταν ενας δισκος με πρωινο και καφε.Το ραβασακι εκεινης της ημερας ηταν πολυ πιο τρυφερο,με τον δικο του τροπο παντα.Διπλα ειχε αφησει και ενα καινουργιο σωληναριο Bepanthol.

Η αφεση αμαρτιων σας εχει ολοκληρωθει δεσποινις Πολιτη.

Τα λεμε την Δευτερα στο μαθημα.Ανυπομονω.

Περπατουσε προς το μετρο στο Συνταγμα μια ωρα αργοτερα,φορωντας τα ρουχα με τα οποια μπηκε στο ταξι πριν τρεις μερες.Της φανταζε πολυ μακρινο ολο αυτο πια.
Τα γυαλια ηλιου στα ματια της και ο καφες στο χερι της εδιναν την εντυπωση μιας συνηθισμενης αρχης Σαββατου.Ο πονος στα οπισθια της και το τραβηγμα στον αυχαινα της μαρτυρουσαν ομως την αληθεια.

Μα δεν την ενοιαζε πλεον,ενιωθε ευτυχισμενη.Ολα ηταν οπως πριν
Ολα ειχαν μπει στη θεση τους.
Ανασαινε βαθια και ενιωθε ολως περιεργως τα ματια της να τσουζουν.Την ενοχλουσε ενα μικρο τσιμπημα στο στηθος ενω το οξυγονο της φαινοταν ελλειπες και απεδιδε το καψιμο στους πνευμονες στο γρηγορο περπατημα της.

Μα το λουρι που φορεσε καποτε ασυναισθητα,τωρα της το ειχε σφιξει αποτομα και επαψε να μοιαζει με κολιε.

Η Κυβελη Πολιτη συνειδητοποιησε το Σαββατο 25 Νοεμβριου, καθως περπατουσε στην πλατεια Συνταγματος με τον καφε στο χερι, οτι δεν μπορουσε πλεον να παρει ανασα.

----------------------------------------------------------------------

'Μην κλαις,ειμαστε μαζι τωρα,ολα θα πανε καλα''μου ψιθυριζει στο αυτι και παιρνω φωτια.

Το στηθος μου σκιζεται στα δυο και οι πνευμονες μου κλεινουν.
Τα δαχτυλα του που χαιδευουν το μαγουλο μου τα νιωθω πυρακτωμενα.
Με ποναει,παντου,καθε λεπτο που περναει με πληγωνει.

Μα δεν τον αφηνω,οχι!Ποτέ!
Ειμαστε μαζι σε αυτο,σωστα;
Οι σχεσεις απαιτουν θυσιες ,σωστα;
Η αγαπη ποναει,σωστα;

Κι εγω τον αγαπω,και μεσα στην αγαπη του γινομαι φωτια,γινομαι σταχτη.
Λιωνω και σβηνω και καταστρεφομαι.
Χανω τα παντα και τα ποδια μου ματωνουν απο τα γυαλια στο πατωμα.
Τα δακρυα μου με πνιγουν .
Αλλα δεν φευγω,δεν τον αφηνω,γιατι τον αγαπω.
Σωστα;

Ciao Bellas!!

Τι κανετε πως ειστε;

Ευχαριστω τοσο πολυ  για τα υπεροχα σχολια και μηνυματα σας!Η μεση μου ειναι πολυ καλυτερα!

Αφιερωμενο το κεφαλαιο στην γουατπαντικη μου κολλητη AngryCupcake1234 η οποια θα εκτιμησει αυτο το τριημερο της Κυβελης!Της στελνω μεγαλο φιλι και πολλη αγαπη. 

Θα ανεβασω συντομα καινουργιο!

Ειδαμε λιγο απο το παρελθον του Ορεστη.

Ειδαμε τον καβγα των κοριτσιων.

Ειδαμε την τιμωρια της Κυβελης,πως σας φανηκε;

Θα τολμησω να ρωτησω τι θελετε να δειτε στο επομενο κεφαλαιο...

Φιλια πολλα απο εμενα.

Σας αγαπω πολυ πολυ !!!

xxxΜαγδαxxx