Εκείνος που κρατάει την αλυσίδα δεν είναι πιο ελεύθερος από εκείνον που σέρνει.
Pierre Claude Boiste, 1765-1824

Στεκομαι περηφανη στην κορυφη της μαρμαρινης σκαλας.
Ολο το βασιλειο απλωνεται κατω απο μπαλκονι του ανακτορου.
Εκεινος στεκεται πλαι μου,ειναι πολυ ομορφος.
Μας χειροκροτουν.

Το φορεμα μου,χρυσο και μακρυ,κυλα σαν μεταξι στο χαλι καθως κατεβαινουμε αργα.
Το στεμμα μου ειναι βαρυ,μα κρατω το κεφαλι ψηλα.
Δεν φοβαμαι μην πεσω γιατι με κραταει εκεινος,ο πιο ισχυρος απο ολους,ο αντρας μου.

Η θεα απο το βουνο ειναι τρομακτικη και ολοι μας κοιτουν.
Οι κεραυνοι βομβαρδιζουν τους ουρανους και η βροχη λυσσομανα.
Μου σφιγγει το χερι.
Τα ματια του χρυσαφιζουν και το κορμι του εκπεμπει μια ακλονητη εξουσια.
Πανω απο τον ωμο μου κοιταζω την Πυθια που μου γνεφει αρνητικα τρομαγμενη.
Δεν την ακουω,δεν εχει δικιο,εγω νικησα.

Ωσπου ο πρωτος Τιτανας χτυπα το τοιχος κι αυτο,σαν απο γυαλι,ραγιζει.
Η γη σειεται κατω απο τα ποδια μου.

Ουρλιαζω οταν οι κολωνες καταρρεουν.

''Η αρχη του τελος'' τα λογια της ματωνουν το δερμα μου.

Οι ωρες κυλουσαν αργα,βασανιστικα αργα.
Και οι μερες της φαινονταν εβδομαδες ολοκληρες.
Εμπλεκε και ξεμπλεκε τα δαχτυλα της μεταξυ τους.

''Γιατι δεν το λες στις φιλες σου;Σιγουρα θα σε στηριξουν''η ψυχολογος μοιαζει παθιασμενη με την εξελιξη του σχετικα στατικου ειδυλλιου.
''Δεν θελω,μεχρι να ειμαι σιγουρη τουλαχιστον'' ψιθυριζει και οι μαυροι κυκλοι κατω απο τα ματια της εχουν διογκωθει.Ειναι χλωμη και φαινεται απο χιλιομετρα μακρυα οτι κατι παει λαθος μαζι της .Δεν το κρυβει ουτε το βαψιμο,ουτε το προσεγμενο ντυσιμο της.

''Φαινεσαι πολυ κουρασμενη''παρατηρει και η κοκκινομαλλα σηκωνει το κεφαλι να την κοιταξει,Το δακρυ εκεινες τις μερες το ειχε ετοιμο.

''Απλα δεν κοιμαμαι καλα το βραδυ,αποφευγω λιγο και τον καφε'' μουρμουρισε και ετριψε τις παλαμες της κατα μηκος του τζιν της.Κινηση που νομιζε πως κατευναζε το αγχος της.

''Δεν πινεις καφε;''ρωτα εκπληκτη

''Ναι,σκεφτηκα μεχρι να δω τι θα κανω να ειμαι γενικα λιγο προσεκτικη'' η τρεμουλιαστη φωνη της απεσπασε ενα τρυφερο χαμογελο απο την γυναικα ,που εκεινη την μερα ηταν ιδιαιτερα εκφραστικη.

Εγειρε προς το μερος της και ακουμπησε το χερι της πανω στης κοπελας.Την κοιταξε στα ματια με υφος που εκανε την Κυβελη να θελει να την αγκαλιασει.

''Σε ξερω απο τοτε που φορουσες σιδερακια.''ξεκιναει χαριτολογωντας.
''Και μπορω να σε διαβεβαιωσω οτι εισαι ενα πολυ γλυκο πλασμα,εχεις ξεπερασει πολλα,εχεις εξελιχθει σημαντικα και μια στο τοσο δεν ειναι κακο να παραδεχεσαι στους αλλους πως εχεις κανει λαθος.Θα φυγει ενα βαρος απο πανω σου.Να δεις τα πραγματα πιο καθαρα.''

Η Κυβελη γερνει προς τα πισω και απομακρυνεται.
''Δεν θελω να μιλησω σε κανεναν,θα με κατακρινουν'' της δηλωσε κοφτα.
''Θα σε κρινουν;Γιατι να το κανουν αυτο;Περιβαλλεσαι απο ανθρωπους που σε αγαπουν πολυ.Αν τους πεις τι νιωθεις σιγουρα-'' δεν καταλαβαινει ουτε εκεινη.

''Δεν ξερω τι νιωθω.''την κοβει και παιρνει βαθια ανασα.
Δεν ξερω.

Δειχνει καπως να το σκεφτεται.
''Ωραια λοιπον,ας πουμε οτι εισαι μεσα σε ενα κουτι,πως ειναι αυτο το κουτι;''
Ειναι παγια τακτικη της αυτη για να ξεκλειδωνει τα συναισθηματα της.Η Κυβελη ρολλαρει τα ματια της απαξιωτικα αλλα επειτα τα κλεινει και ξεφυσαει.

''Ειναι μικρο και γυαλινο''μουρμουριζει και νιωθει σχεδον το παγωμενο γυαλι να πιεζει τα πλευρα και ακρα της.

''Ειναι καθαρο;'' η φωνη της την καθοδηγει να ανοιξει τα ματια στο κουτι.
''Ειναι αδειο,αλλα γεματο καπνο''της λεει και παιρνει ασυναισθητα βαθια ανασα.
Βλεπει τον εαυτο της σε μια γυαλα που ισα την χωραει,να παλευει να σπασει ενα αθραυστο παχυ γυαλι.Χτυπαει με μπουνιες και κλωτσιες,μα δεν σπαει,ουτε καν ραγιζει.Το οξυγονο ολοενα και μειωνεται.

''Δεν μπορω να ανασανω'' προσθετει και αμεσως ανοιγει τα ματια για να συναντησει εκεινα της μεσηλικης γυναικας απεναντι της.
Την κοιτα σαν να ξερει κατι παραπανω.

''Πνιγεσαι και πιεζεσαι λοιπον'' συμπεραινει αυτα που η ιδια φοβαται να ξεστομισει.
Δεν απαντα.
Η ωρα ειναι 6 και πεντε.Το ραντεβου τους εχει τελειωσει εδω και λιγα λεπτα.
Η Κυβελη σηκωνεται μουδιασμενη.

''Θελω μεχρι την επομενη Τεταρτη να σκεφτεις που βλεπεις τον εαυτο σου σε ενα χρονο απο τωρα,που θα εισαι, με ποιον και τι θα κανεις.Σκεψου απλα,και την Τεταρτη θα εχουμε μια νεα κατασταση να αξιολογησουμε θεωρω''

Που θα εισαι σε εναν χρονο απο τωρα;

Η ερωτηση ροκανιζει ηδη το μυαλο της κοπελας που απλως γνεφει και βγαινει απο το γνωριμο γραφειο.Σε σιγη και διχως ακουστικα προχωρα μεχρι την πρωτη σταση λεωφορειου.Λειπει απο τις 8 το πρωι και ανυπομονει να επιστρεψει στο διαμερισμα της,που ελπιζει να το βρει οπως το αφησε.

''Κυβελη!'' 
Δεν χρειαζεται να γυρισει πισω για να καταλαβει ποιος ειναι,ηξερε ηδη.
Ειναι μεσα στο γκρι διθεσιο,το αγαπημενο του.

Ξερει καλυτερα απο το να τον αγνοησει και να προχωρησει μπροστα.Η καρδια της χτυπα πολυ δυνατα,πως μπορει να καταπιεσει αυτο που νιωθει και να φυγει μακρια του;Γινεται;Ειναι εστω εφικτο;

Μπαινει στην θεση του συνοδηγου και βαζει ζωνη.Ξεκινα να οδηγει και κλεινει τα παραθυρα.Η θαλπωρη και το βαρυ του αρωμα την κανουν να ανασανει βαρια.Την πιανει ομως αναγουλα.
Πρωτογνωρο αν σκεφτεις πως παντοτε την υπνωτιζε το αρωμα του.
Ανοιγει λιγο το παραθυρο της για να παιρνει καθαρο αερα.
Την κοιτα ερωτηματικα.
''Ζαλιζομαι''του εξηγει και η λεξη της εντεινει την αναγουλα της.

Τον βλεπει που σοβαρευει κι αλλο,κι ευχεται να μην το ειχε πει ποτε.

''Σε πηρα τηλεφωνο χθες''της λεει κοφτα καθως αλλαζει ταχυτητα.
''Το ειδα.''
Φοβομουν την απορριψη σου.
''Τοτε γιατι δεν απαντησες;'' ρωτα και την κοιτα για λιγο βλοσηρα.

Η Κυβελη δαγκωνεται και μαζευεται κι αλλο στην θεση της.
''Τι θα μου ελεγες;'' η ερωτηση της εσπασε λιγο στο τελος.
Την κοιταξε κλεφτα,μονο και μονο για να δει την 22χρονη να βουρκωνει.

Αφηνει τις ταχυτητες και ακουμπα το χερι του πανω στο δικο της,που τριβει με μανια το τζιν της.
Η Κυβελη στην κινηση του παγωνει.Το ζεστο του κρατημα στελνει ενα κυμα αποδοχης στα σωθικα της.

''Ο,τι και να ειναι θα το βρουμε μαζι,δεν θελω να εξαντλεις τον εαυτο σου με αδιεξοδους συλλογισμους κοριτσι μου'' ο τρυφερος του τονος την κανει να σηκωσει το βλεμμα της εντελως.Δεν πιστευει αυτο που ακουει!Ενιωσε ενα βαρος να σηκωνεται απο τους ωμους της.
Η καρδια της χανει λιγους παλμους και η φουρτουνα μεσα της ηρεμει.

Ολα θα πανε καλα.

Ο Σπυρος δεν θα αφησει κατι να παει στραβα.
Ειμαι τυχερη που κατι τετοιο συνεβη με αυτον.

''Φοβαμαι πολυ'' του εξομολογειται.

Γελαει.
Πως μπορει και γελαει;

Της σφιγγει λιγο ακομα το χερι.Την κοιτα στα ματια με το συγκροτημενο σκουρο του βλεμμα,ειναι οπως παντα στην τριχα και περιποιημενος,σε αντιθεση με εκεινη που ειναι ενα ερειπιο.
''Δεν θα αφησω ποτέ τιποτα να σε πειραξει,ή να διαλυσει το μελλον σου.'' την διαβεβαιωνει με τροπο που ουτε αντιρρηση δεν σηκωνει.
''Ασε αυτο τωρα και πες μου,πως πηγε η εργασια σου;'' αλλαζει θεμα χαλαρος,γεγονος που χαλαρωνει και την ιδια.

''Μετρια,δεν εχω διαλεξει καλο θεμα'' παραδεχεται και το μυαλο της πλαναται στην ημιτελη εργασια στο λαπτοπ πανω στο γραφειο της.
Απο ποτε ειχε να την πιασει;Αγνωστο.

''Ειναι πολυ ωραιο το θεμα σου,η Ελευθεριαδου θελει να δει να ξεχωριζεις τους δυο πυλωνες και αφου τους αναλυσεις μεχρι αηδιας να τους συγκρινεις επιλογικα και να τους φερεις στην συγχρονη πολιτικη πραγματικοτητα'' την συμβουλευει και εκεινη απορροφα καθε του λεξη.
Ο Σπυρος ειναι καλος σε ολα,τι θα εκανα χωρις εκεινον;

Σταματαει κατω απο το σπιτι της και την κοιτα.Γερνει προς το μερος του και τον φιλα γλυκα.Της χαμογελα και χαιδευει απαλα τον λαιμο της.Θελει να ακουμπησει τα χειλη του στο μαλακο σημειο κατω απο το σαγονι της,αλλα αποτρεπει τον εαυτο του.Δεν ηταν ωρα για τετοια.

''Τι θα κανεις σημερα;'' την ρωτα.
''Θα παμε με τα παιδια σε ενα ρακαδικο''τον ενημερωνει γλυκα μα το μικρο του μειδιαμα χανεται.

''Σοβαρα;'' ο τραχυς του τονος την αιφνιαδιαζει.

''Ναι,εχω αναγκη να βγω για λιγο εξω.'' λεει νευρικα.
Δεν το συνεχιζει.
''Ο,τι νομιζεις εσυ,το χαπι σου το πηρες;'' 

''Ναι το πηρα'' απαντα με σιγουρια,τρια ξυπνητηρια εβαλε!

''Καλως.Να προσεχεις ναι;'' της λεει και εκεινη του χαμογελα γνεφοντας θετικα.
Το χαμογελο της και μονο τον ξυπνα,ανταποδιδει και την φιλα πεταχτα,πριν ανοιξει την πορτα και βγει εξω.
Περιμενει μεχρι να μπει μεσα και επειτα φευγει.
Νομιζει αφελως οτι ο κινδυνος ειναι καπου εξω απο εκεινη την πολυκατοικια.Εχοντας ψαξει τους φιλους της ηξερε οτι ολοι ηταν ή δεσμευμενοι ή αδιαφοροι.

Ο κυριος Δελης πλανοταν πλανην οικτραν,ηταν τραγικο προσωπο σχεδον με τροπο αστειο.

Οταν μπηκε στο διαμερισμα της ενιωθε κατακοπη,μα ελαχιστα πιο ηρεμη.
Ολα θα πανε καλα.
Θα φροντισει ο Σπυρος να πανε!

Η δευτερη σκεψη της βεβαια βουιζε στο μυαλο της.
Τι θα κανω σε εναν χρονο απο τωρα;

Η Φαιη ηταν στο σαλονι,με ολες τις σημειωσεις της απλωμενες στον καναπε και το τραπεζακι.
''Καλως την!Περασε ο μπαμπας σου πριν μια ωρα ακριβως!''την ενημερωνει χαλαρη με το μολυβι αναμεσα στα δοντια -η αγαπημενη της ανθυγιεινη συνηθεια- και αλλα δυο στυλο να συγκρατουν το ξανθο κουβαρι που αποκαλει μαλλια.

Παγωσε στα λογια της.
Απο που κι ως που;
Λιγο αργοτερα να ερχοταν και θα μας εβλεπε.

''Και τι ηθελε;''ρωτησε νευρικα.
''Να σου αφησει τα χαρτια για το Διπλωματικο σωμα'' της απαντησε λες και ηταν φυσιολογικο.

''Τι;'' το χερι της εμεινε μετεωρο πανω απο το τραπεζακι που φιλοξενουσε εναν καφε φακελο.
''Ναι ναι,μου ειπε κατι για τρομερες ευκαιριες!'' σβηνει κατι στις σημειωσεις της και γυρναει σελιδα.

''Μαλιστα...'' μουρμουριζει και δεν ανοιγει τον φακελο.
Δινει στον εαυτο της διορια μεχρι την Δευτερα να το κανει.

''Πεινας;'' την ρωταει η ξανθουλα που μαλλον προτιμα να κανει κουβεντουλα παρα να διαβασει.
Σκυβει να βγαλει τα παπουτσια της.

''Οχι,εφαγα μετα τη σχολη.Γιατι δεν διαβαζεις στο γραφειο σου;''

Δεν την κοιτα αλλα ξερει οτι ρολλαρει τα ματια της.
''Γιατι το γραφειο μου εχει πανω ολα τα βιβλια μου''

''Και γιατι δεν βαζεις τα βιβλια στην βιβλιοθηκη σου;''
Καπως ετσι ξεκινουσε μια συζητηση που κατεληγε στο ποσο ακαταστατη ειναι η Φαιη.

''Τελος παντων θα τα φτιαξω μολις ληξει το εξαμηνο στο ορκιζομαι!''γελασε ξεροντας οτι λεει βλακειες.

''Ο,τι πεις'' μουρμουρισε η κοπελα και εβαλε ενα ποτηρι νερο στον εαυτο της πριν κατσει διπλα στην φιλη της στον καναπε.

''Πηρες τηλεφωνο για την κρατηση;'' την ρωτησε και η Φαιη εγνεψε θετικα.

''8 ατομα,αροδου,στις 10,θα ειναι τελεια!'' αναφωνει
Η Κυβελη μπερδευτηκε.
''8 ατομα;''
''Α ναι!Θα φερει ο Ορεστης μια κοπελα,παλια φιλη τους με τον Γιαννη απο το σχολειο'' ανασηκωνει τους ωμους και η κοκκινομαλλα παραλιγο να προκαλεσει ατυχημα με το νερο.
Θα φερει και γκομενα;
Εχεις πιο σοβαρα προβληματα φωναξε μια φωνη στο μυαλο της.

Μετα απο την βολτα και την συναυλια βιολιου απλα φερνει αλλη; ουρλιαζει υστερικα μια αλλη φωνη,λιγο πιο απαιτητικη.

''Ε;Ακους;'' η Φαιη την ταρακουναει λιγο βλεποντας το χαμενο της βλεμμα.
''Τι;''
''Λεω με την Ερμιονη απορρησαμε γιατι σου την επεφτε ασυστολα, αλλα μαλλον θα τα παρατησε, γενικα ο Ορεστης βαριεται πολυ ευκολα''

Για καποιο λογο η εξηγηση την πικρανε παραπανω.
Γιατι να ασχοληθει απο την στιγμη που τραβιεμαι με αλλον;Ειδικα τωρα...τυχερος ειναι που ξεμπλεξε.

Η ιδια της η σκεψη την σοκαρε.
''Παιδι μου με ακους που σου μιλαω;'' 

Βγαινει για τα καλα απο την θολουρα της.
''Ναι ρε Φαιη σε ακουω!''

''Δεν εχεις κατι να πεις;''ρωταει με εξετασικο υφος.

''Σαν τι να εχω;''
''Δηλαδη πιστευεις ειναι η κοπελα του;'' μοιαζει εκπληκτη.

''Ας ειναι!Εμας τι μας νοιαζει;''σηκωνεται νευρικα απο τον καναπε και αφηνει το ποτηρι στον παγκο.
''Παω να συνεχισω ενα βιβλιο για την εργασια μου'' την ενημερωνει και αφου ξεβαφτει και αλλαξει ρουχα ξαπλωνει στο κρεβατι.
Συντομα την παιρνει ο υπνος με το βιβλιο ανοιχτο πανω της.
Ενω το υποσυνειδητο της εχει κατευναστει απο την στηριξη του Σπυρο,κατι της φαινεται υποπτο.Δηλαδη,οχι ακριβως υποπτο,αλλα η πικρη γευση δεν λεει να φυγει απο το στομα της.
Τι αλλαξε;
Πως θα τα καταφερουμε;

Ο υπνος που κανει ειναι ιδιος με τις αλλες μερες,βαρυς,ανησυχος και διχως ξεκουραση.

''Κυβελη;''η φωνη της Φαιης που στεκεται απο πανω της και την σκουνταει,την βγαζει απο τον υπνο της.
Η κοκκινομαλλα κλεινει σφιχτα τα ματια και κουκουλωνεται τεμπελικα μεχρι να συνηθισουν τα ματια της.
Νιωθει ενα βαρος απο την αλλη πλευρα.
''Ναι;''ρωτα καθως προσπαθει να συνειδητοποιησει τι συνεβαινε,ξεσκεπαστηκε δειλα.

Βλεπει στα δεξια την Φαιη και στα αριστερα την Ερμιονη,να την κοιτουν σοβαρες.
''Πηρε τηλεφωνο η γραμματεας της γυναικολογου σου,για την β'χοριακη επροκειτο,μπορει να σε βαλει την Κυριακη αν θες,γιατι θα ειναι στο ιατρειο εκτακτως'' τοποθετει τις λεξεις την μια πλαι στην αλλη,ο πονος της προδοσιας αιωρειται αναμεσα τους.

Η κοπελα δεν ξερει τι να πει.Μενει αμιλητη να τις κοιτα ξαπλωμενη,δεν ανασηκωνεται καν.Στην πραγματικοτητα θελει να κρυφτει κατω απο τα σκεπασματα και να μην τις κοιταζει ουτε στα ματια.Το βαρος που ειχε φυγει απο το στηθος της επιστρεφει.
Η τιμωρια σου για καθε λαθος που δεν επομιστηκες.

Η Φαιη την ξεσκεπαζει αποτομα.
''Μιλα!''

-----------------------------------------------------------------------------------

''Ουτε εγω εχω ορεξη να πιω'' μουρμουριζει η Ερμιονη οταν καθονται στο τραπεζι,η μουσικη παιζει ηδη στο παρασκηνιο.
Ζαλιζομαι.

''Τι γινεται σημερα κοριτσια;'' ο Βασιλης δεν τα τρωει αυτα.

''Απλα πινουμε συνεχεια τον τελευταιο καιρο''δικαιολογειται η 'φιλη' του και επιτηδες ακουμπα το χερι της στον μηρο του.
''Ναι καπου φτανει'' προσθετει η Φαιη που και η ιδια απαρνηθηκε το αγαπημενο της ημιγλυκο.
''Κυβελη θα κουβαλησεις την ομαδα σημερα απο οτι φαινεται'' συμπεραινει ο Γιαννης ξενερωμενος.

Ηθελε να γελασει δυνατα,αντι αυτου επιστρατευσε το πιο αθωο της υφος και ανασηκωσε τους ωμους.
''Δεν θα εισαι σοβαρος!Αυριο εχω πρακτικη νωρις το πρωι!''
Και μονο που το μυριζω αναγουλιαζω.

''Δεν θυμαμαι να σε εμποδισε παλαιοτερα αυτο'' ο Κωνσταντινος περασε το χερι του γυρω απο την καρεκλα της χαλαρος.
Εσμιξε τα φρυδια της ενοχλημενη.

''Καποιος πρεπει να οδηγησει ετσι κι αλλιως'' προφανθηκε η Ερμιονη και ο Βασιλης παραλιγο να πνιγει με το κρασι του ενω ο Γιαννης αρχισε να τον χτυπα στην πλατη γελωντας.
''Θες να με πνιξεις;''γελα πιο δυνατα και σχεδον δακρυζει.

''Προτιμω να οδηγησω μεθυσμενος'' μονολογει και η Ερμιονη ξινιζει και απομακρυνει την καρεκλα της απο την δικη του προς το μερος της Φαιης.

Ο Βασιλης διχως να χασει χρονο και εν οψει της μινι φουστας της την τραβα παλι στο πλαι του και την φιλα δυνατα στα χειλη καθιστωντας σαφες σε ολο το μαγαζι πως ειναι μαζι.

''Εισαι αγρικος'' του λεει εκνευρισμενη και κανει να φυγει,μα την κρατα σταθερα πανω του και της χαμογελα παιχνιδιαρικα.
''Ελα που σε χαλαει''

Το θεατρο του παραλογου διακοπτει η εισοδος του Ορεστη που μπαινει χαλαρος στο μαγαζι,μιση ωρα αργοτερα,ενω πισω του βαδιζει με βημα σταθερο και γεματο αυτοπεποιθηση μια μελαχρινη καλλονη.

Ο Γιαννης αμεσως σηκωνεται ορθιος.
''Τατιανα!''αναφωνει και η κοπελα χαμογελα φωτεινα πριν τον αγκαλιασει σφιχτα.

Η Φαιη κοιτα την Κυβελη.Η Ερμιονη κρυβει ενα γελακι,το οποιο κοβεται την στιγμη που ο Βασιλης σηκωνεται ταυτοχρονα με τον Κωνσταντινο να την χαιρετησουν.

''Κωνσταντινε μου'' τον αγκαλιαζει σφιχτα και ο μελαχρινος ανταποδιδει,κοιτωντας κλεφτα την Κυβελη που αγριοκοιταζει τον Ορεστη ο οποιος χαζογελαει με τον Γιαννη.

Καθεται στην κορυφη του τραπεζιου εκεινη ενω διπλα στην κοκκινομαλλα προσγειωνεται ο Ορεστης που περναει το χερι τους γυρω απο την καρεκλα της πριν προλαβει ο Γιαννης να το κανει.

''Δικηγορινα στις ομορφιες σου σημερα'' της κλεινει το ματι και η Κυβελη ορκιζεται πως θα μπορουσε και να τον σκοτωσει.

''Αργησες''μουρμουριζει την ωρα που ο Γιαννης κανει τις συστασεις με την Τατιανα.

''Γιατι σου ελειψα;'' την πειραζει και εκεινη κανει να απαντησει.
''Και απο εδω η Κυβελη''η κοπελα δινει το χερι και η κοκκινομαλλα γρηγορα ανταποδιδει.
''Χαρηκα πολυ για την γνωριμια'' της λεει χωρις να το πιστευει ακομα.

''Κι εγω πολυ!''εκεινη φαινεται να το εννοει,ενω η Φαιη πιανει τον εαυτο της να ζηλευει με την οικειοτητα που εχει με το αγορι της.

''Και γνωριζεστε απο το σχολειο;'' ρωταει η Ερμιονη που σπαει την αρχικη της υποσχεση και κανει νοημα στον σερβιτορο να φερει αλλο ενα λιτρο.Ο Βασιλης πισω της γελαει.

''Απο το δημοτικο βασικα''διορθωνει ο Γιαννης.
''Ναι,αυτοι οι τρεις ηταν πρωτη και εγω δευτερα ''συμπληρωνει ο Ορεστης που εκεινη την μερα φορουσε μακο μαυρο μπλουζακι και τζιν.
Οι μπουκλες του επεφταν ατημελητες εδω κι εκει ενω το μαυρο χρωμα τονιζε τα ματια του.Δεν μπορουσε παρα να σκεφτει παλι το δερμα και τους μυς οπως εκεινοι ακουμπουσαν πανω στην πλατη της.Ενιωθε σχεδον τα χειλη του στον ωμο της.

Την επιασε να τον κοιτα και εγειρε προς το μερος της.
''Ξερεις, κανεις δεν πνιγηκε καταπινοντας τον εγωισμο του'' της ψιθυριζει στο αυτι και η κανελα την χαιρετα ευθυμα.

Ανασηκωνει το φρυδι.
''Να καταπιω τον εγωισμο μου;Εγω;'' ρωτησε μπερδεμενη.
''Να καταπιεις τον εγωισμο σου και να παραδεχτεις πως με θες.'' της απαντησε λες και δεν ηταν τιποτα σοβαρο.Η καρδια της ανεβοκατεβηκε στο στηθος της λες και χοροπηδουσε σε τραμπολινο.

''Και ποιος σου ειπε εσενα οτι-''
Την αγνοησε εντελως και εγειρε προς το μερος της Τατιανας που αμεσως εστρεψε την προσοχη της σε εκεινον.

''Λοιπον Τατι,θα σου πω τι παιζει εδω'' χαζογελαει σαν να εχει πιει και οι φιλοι του αναφωνουν ξεροντας τι ακολουθει.
''Ο Βασιλης με την Ερμιονη τα εχουν εδω και 3 χρονια και το παιζουν φιλοι με πλεονεκτηματα ενώ στην πραγματικότητα κάνουν χειρότερα και από ζευγάρι με αποκλειστική σχεση''  η κοπελα νομιζοντας οτι κανει πλακα γελαει.

Προς εκπληξη της Κυβελης οι υπολοιποι ακολουθησαν το παραδειγμα της και η Ερμιονη απεναντι της την κλωτσησε για να αλλαξει εκφραση.

''Ο Γιαννης στα εχει πει,κοντευουν να παντρευτουν εδώ τα παιδιά τσακώνονται μόνο για το ποιος θα κλείσει πρώτος '' το γέλιο εντείνεται και η ξανθουλα αμεσως κοκκίνισε ελαφρως γερνοντας προς το αγορι της,που την αγκαλιασε ψιθυρίζοντας της κατι.

''Ο Κωνσταντινος μας;'' αναρωτιεται η μελαχρινη με τα μεγαλα πρασινα ματα και το σταρενιο δερμα.
Ο βιολιστης μειδιαζει.

''Ο Κωνσταντινος σερνεται πισω απο την Κυβελη,αλλα παραλληλα πηδαει με αλλες περιμενοντας να δεχτει αυτη να βγουν'' 

Η Κυβελη και ο Κωνσταντινος αλλαξαν δεκα χρωματα.Η δικηγορινα τον σκουντηξε στο πλευρο με δυναμη.
''Μην λες ανοησιες!'' τον επιπλητει μα το χαμογελο του δεν πεφτει.
''Ωχ ναι συγγνωμη Κυβελακι...''κοιταζει παλι την φιλη του.

''Τα εχει και με εναν που δεν μας γνωριζει,αλλα μην την βλεπεις ετσι''  δειχνει το κατακοκκινο απο εκνευρισμο προσωπο της.
''Κατα βαθος εμενα θελει σφοδρα!''λεει δραματικα και η Τατιανα τον κοιτα μαγεμενη.
Δεν την αδικω...

Η Κυβελη βεβαια ψαχνει πετρα να κρυφτει.
''Θα ηθελες βιολιστη της κακιας ωρας!'' αντεπιτιθεται και ο Ορεστης ικανοποιημενος απο την εκρηξη της γελα χαλαρος και πινει μια γουλια απο το κρασι του.
Γυριζει στην φιλη του.
''Βλεπεις;Ειναι τρελη για μενα''χαμογελα αυταρεσκα.

 Η Φαιη της κανει μια χειρονομια να τον αφησει.

''Κι εσυ;''Η Τατιανα κοιτα με λαγνο υφος τον Ορεστη και εκεινος ανταποδιδει γερνοντας κι αλλο προς το μερος της.

Η Κυβελη οσο και να προσπαθει δεν μπορει να κοιταξει αλλου.

''Εγω...''σερνει επιτηδες τις λεξεις,το αλαζονικο του χαμογελο και τα λακκακια του κανουν την εμφανιση τους.
'' Ταγμενος...σε εσενα μικρη'' της κλεινει το ματι και εκεινη αν και το κρυβει καλα λιωνει απο το υφος και τα λογια του.

Τον σπρωχνει μακρια με ναζι και εκεινος την πιανει απο το μπρατσο και την φιλα στο μαγουλο.
Τα τσιμπηματα στην καρδια της Κυβελης ξερει οτι δεν θα επρεπε να υπαρχουν.

Ή μηπως ειναι η τιμωρια μου;

Μιζερα κοιτα το πιατο της που ειναι γυρισμενο αναποδα μεχρι να ερθουν οι ποικιλιες,μα και τοτε δεν τρωει,το στομαχι της εχει γινει κομπος.
Ζαλίζεται πολύ.
Απο την μια,η εξεταση της Κυριακης.
Απο την αλλη,η Τατιανα.
Και εκεινη στην μεση.
Ειναι και η εργασια που δεν εχω τελειωσει...εχω και ενα κιλό παγωτο σπιτι.

''Γιατι δεν πινεις;'' η ερωτηση του Ορεστη την βγαζει απο την σκεψη της.
''Δεν θελω'' λεει ασυναισθητα και ο βιολιστης σμιγει τα φρυδια.
''Εισαι αρρωστη;'' ρωτα και πριν προλαβει να πει οχι γερνει προς το μερος της τραβοντας την πανω του και ακουμπα τα ζεστά χειλη του πανω στο κουτελο της,αν δεν ηταν πριν ζεστη,αυτο της εβαλε φωτια! Η κανέλα και το άρωμα του την δυσκολεύουν πολύ να σπάσει την επαφή τούς.Ωστοσο τον εσπρωξε μακρυα.

''Ρε Ορεστη! Προσωπικός χώρος!Απλα δεν νιωθω καλα!'' ανεβασε λιγο τον τονο της φωνης της.
Εκεινος απλα ανασηκωσε το φρυδι του και εγειρε κι αλλο προς το μερος της,τα χειλη του χιλιοστα μακρια απο το αυτι της, της προκαλεσαν ριγη.

''Ζηλευεις;''μπορει σχεδον να νιωσει το αλαζονικο του γελακι.
''Μην χαιρεσαι,καρφι δεν μου καιγεται'' συριζει μονο και μονο για να ακουσει το βαθυ του γελιο.
Κοιτα τον τσαρλατανο που το διασκεδαζει κιολας!

 Πιανει το προσωπο της και ζουλαει τα μαγουλα της ατσαλα.
''Καλο αυτο,γιατι αν πιστευες οτι θα κατσω να σε περιμενω θα στενοχωριοσουν'' απομακρυνεται και της χαμογελα σαρδονια.
Χτυπαει το χερι του μακρυα και απομακρυνεται κερδιζοντας την προσοχη των υπολοιπων.
Σηκωνεται απο την θεση της αποτομα αφηνοντας ενα δεκαρικο και βαζει το παλτο της.
Ενα κυμα ζαλαδας την κανει να κλεισει τα ματια για δευτερόλεπτα.Ευτυχως κανεις δεν την καταλαβε.

''Που πας;Μολις ηρθε το φαγητο!''ρωταει η Φαιη που δεν ειχε παρατηρησει την γεματη ενταση συζητηση της με το Ορεστη πριν.

''Μολις θυμηθηκα οτι η εργασια της Ελευθεριάδου εχει διορια μεχρι αυριο στις 12 και δεν την εχω διορθωσει ακομα'' ειπε  οσο πιο πειστικα μπορουσε.Η Ερμιονη επιασε το ψεμα της και γουρλωσε τα ματια της.

''Θεε μου Κυβελη!Τρεχα!Πως το ξεχασες;Χθες δεν μου ελεγες οτι θα την στειλεις το πρωι;'' συνεχιζει το θεατρακι και η κοκκινομαλλα ξεφυσα ανακουφισμενη.

Μπαινει στο σπιτι ενα τεταρτο αργοτερα,ευτυχως παιρνουσε λεωφορειο και απερριψε τον Γιαννη που εμοιαζε ετοιμος να κανει πολλες ερωτησεις όσο οδηγούσε.

Αμεσως βγαζει τα παπουτσια και το παλτο της και στελνει μηνυμα στον Σπυρο οτι εφυγε νωριτερα.
Το τελευταιο πραγμα που χρειαζοταν ηταν να βλεπει τον Ορεστη να χαμουρευεται με την κολλητη του απο το δημοτικο.Αλλο που μια αναγουλα αρχισε να την κατακλυει.

Τοσο νωρις αρχιζουν; αναρωτηθηκε καθως επινε λιγο νερο.
Στην σκεψη της ομως εμεινε κοκκαλο.Ενα ασχημο συναισθημα καθισε στο στομαχι της.
Αυτο σημαινει οτι ειμαι.
Θρηνησε στην σκεψη και προσπαθησε να πεισει τον εαυτο της για το αντιθετο,να χωσει δηλαδη το κεφαλι στην αμμο και να περιμενει μεχρι το προβλημα να λυθει μονο του.Ομως ο στρουθοκαμηλισμος δεν εσωσε ποτε κανεναν.

Πως νιωθεις; 
Το μηνυμα του την πιανει απροετοιμαστη.Ηξερε οτι ο Σπυρος εκανε υπομονη μαζι γιατι ηταν ωριμος και δεν ηθελε να τρομαξει απο την επικειμενη κατασταση,αλλα δεν περιμενε ποτε να της κανει τετοιες ερωτησεις.

Η κινηση του την γεμιζε μια γλυκια ηρεμια,δεν ηταν μονη της σε ολο αυτο,παλι καλα.Παραλληλα ομως δεν μπορουσε παρα να παρακαλαει μεσα της την Κυριακη να μην χρειαστει να παραδεχτει πως ειναι εγκυος.

Ανοιξε την ατζεντα της και σημειωσε τι ειχε να κανει την επομενη μερα.
Κατω κατω σημειωσε να παρει και μερικα τεστ εγκυμοσυνης κι ας ηξερε οτι δεν θα φαινοταν τιποτα.
Θα τρελαθω μεχρι την Κυριακη.

Εβαλε μπιτζαμες και ξαπλωσε.Η ζαλαδα της την εκνευρισε.
Αυτο ειναι η τιμωρια σου.

Πρεπει να ηταν λιγο μετα τη μια οταν η πορτα εκλεισε με δυνατο κροτο κανοντας την να πεταχτει ορθια στο κρεβατι της.
''Τι στο καλο;'' ανοιξε το πορτατιφ της και ξεσκεπαστηκε.

Ακουσε απο το σαλονι τις φωνες των αγοριων.
Θα μπλεχτηκαν σε κανενα καβγα σκεφτηκε και ανοιξε την πορτα του δωματιου της.Προχωρησε σερνοντας τα ποδια της στο χαλι με μπιτζαμες και το μαλλι ανακατο μεχρι την εισοδο.

Εκει βρηκε τους τεσσερις φιλους της να φωναζουν ο ενας στον αλλον.Κυριως ο  Γιαννης και ο Βασιλης δηλαδη,γιατι η Ερμιονη απαντουσε οποτε μπορουσε και η Φαιη απλα τα ειχε παρατησει.

''Εσενα τι σε νοιαζει αγορι μου; Ξεκολλα λιγο το μυαλο σου!'' ουρλιαξε η Ερμιονη και ο Βασιλης εκανε να της απαντησει,αλλα ειδε την Κυβελη να στεκεται αγουροξυπνημενη πισω απο τον καναπε.

''Καλως την!''σαρκασε και της πεταξε ενα κουτακι που αντι να προσπαθησει να πιασει το απεφυγε.Επεσε στο πατωμα διπλα της.Ηταν ενα τεστ εγκυμοσυνης.

Γουρλωσε τα ματια της και αμεσως κοιταξε την Φαιη και την Ερμιονη που εμοιαζαν ετοιμες να εξηγησουν.

''Ποτε θα μας το ελεγες;Ε;'' απαιτησε ολο νευρα ο Γιαννης.

''Εσενα τι σε νοιαζει;Δικο σου ειναι;'' του απαντησε η Φαιη και η Κυβελη ακομη δεν ειχε καταλαβει τι εγινε.

''Κυβελη δεν μιλας;'' ο Βασιλης ειχε ιδιαιτερα ειρωνικη διαθεση,τα ματια του πεταγαν σπιθες απο τα νευρα.

''Να πω τι;'' ρωταει και εξακολουθει να κοιταει το κουτι στα ποδια της.

''Ε δεν ξερω, πότε θα μας έλεγες ας πούμε οτι τα εχεις μπλέξει με εναν πενηντάχρονο παντρεμενο ας πουμε, ή ακομη καλυτερα,οτι σε γκαστρωσε και απο πανω!!Με οποια σειρα θες!'' 

Σηκωνει το βλεμμα της και κοιταζει την Ερμιονη.Για καποιο λογο πιστευει οτι εκεινη φταιει.Η μελαχρινη ειναι απολογητικη,μα δεν λεει κατι.

''Εγω φταιω Κυβελη''παραδεχτηκε προς εκπληξη της η Φαιη.

''Τι;''Η ξανθουλα φιλη της σχεδον ετρεξε προς το μερος της και την αγκαλιασε σφιχτα τρεμοντας την οργη της.Εμεινε ακαμπτη δίχως να ανταποδώσει.

''Περασαμε απο ενα διανυκτερευον φαρμακειο και σκεφτηκα να σου παρω ενα τεστ εγκυμοσυνης, ξερω μαλακια μου αλλα σκεφτηκα οτι θα τρελαθεις μεχρι την Κυριακη''
δεν μπορει να της φωναξει για αυτο, το ιδιο ειχε σκεφτει.

''Και οπως εμπαινα στο πισω καθισμα μου επεσε στο πατακι του αυτοκινητου του Βασιλη...'' της ψιθυριζει στο αυτι και η κοπελα κοιτα μια την Ερμιονη μια τους δυο φιλους της.

''Και ο Βασιλης φλιπαρε,τρελαθηκε τελειως,νομιζε οτι ηταν της Ερμιονης και αυτη του ειπε οτι ειναι δικο σου..''

''Ημασταν οι τεσσερις μας ομως,ο Ορεστης πηγε Τατιανα σπιτι της και ο Κωνσταντινος καπου''το προτελευταιο δεν ξερει αν την καθησυχαζει .
Την πηγε και σπιτι της,αρα και μεχρι το δωματιο της...

Ομως εκεινη τη στιγη ειχε οντως μεγαλυτερα προβληματα.Οι φιλες της τα ειχαν κανει επιεικως χαλια.
Ξεροκαταπιε και καθισε στον καναπε αφηνοντας τους ορθιους απεναντι της.

''Δεν ηθελα να σας το πω'' εξομολογειται.
''Γιατι οχι;Φιλοι δεν ειμαστε;'' φαινεται απο τον τονο του οτι τον Γιαννη τον πειραξε η μυστικοπαθεια της.

''Δεν ηθελα να γινει αυτο που γινεται τωρα''απαντα ευστροφα και ο Βασιλης ρολλαρει τα ματια του.

''Και πολυ αργησαμε!Εχεις τρελαθει τελειως;Ποσο χρονων ειναι αυτος;Που τον γνωρισες;Για αυτον εριξες ακυρο στον Κωνσταντινο και τον Ορέστη;'' κανει την μια ερωτηση μετα την αλλη.

Περπαταει πανω κατω και η Ερμιονη στην πολυθρονα απεναντι της δεν την κοιτα,εχει βουρκωσει και η Κυβελη ξερει οτι ειχε πιει λιγο παραπανω,ουτε λογος για τις τυψεις που σιγουρα ενιωθε.
Για καποιο περιεργο λογο ωστοσο δεν ηταν τοσο οργισμενη με τις φιλες της.Πλεον ειχε καταλαβει οτι τα μετωπα που ανοιγε ηταν ηδη αρκετα μεγαλα για να ανοιξει κι αλλα.Αλλωστε το επομενο βημα ηταν να το πει στους φιλους της και την μαμα της.

''Ειναι περιπου 50''λεει οσο πιο απαλα μπορει.
Ο Βασιλης ομως γουρλωνει τα ματια και μορφαζει αηδιασμενος.

''Τα χεις με εναν αντρα με τα χρονια του πατερα σου;Οντως τωρα Κυβελη;Μολις το μαθουν οι δικοι σου;Τι θα πουν πιστευεις;''
Δεν της δίνει την ευκαιρία να απαντήσει.

''Και να μην ηταν μονο αυτο!Δυο χρονια τωρα μας εχει ταραξει στο ψεμα!Ειναι απο την πρακτικη,απο το γυμναστηριο,απο την σχολη,το ενα μετα το αλλο τα ψεματα και οι ασαφιες!Λες και εμεις δεν ειμαστε φιλοι σου!Δεν θα καταλαβαιναμε!'' την κοιταξε αυστηρα,σαν να την αποδοκιμαζε.

Η καρδια της λαβωθηκε απο το υφος του.
''Και τωρα παιζει να εισαι και εγκυος...'' ο Βασιλης ειναι ετοιμος να τραβηξει τα μαλλια του.

''Πες μας ποιος ειναι!Πες μας!ΘΑ ΤΟΝ ΣΑΠΙΣΟΥΜΕ ΚΥΒΕΛΗ ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ!" την ωμη οργη του νευριασε.

''Κοιτα να ηρεμησεις λιγο τα νευρα σου!''σηκωθηκε ορθια ''Δεν εισαι πατερας μου για να σου δινω λογαριασμο!Και αν θες να ξερεις αυτο ακριβως που γινεται τωρα ειναι ο λογος που δεν σας ελεγα τιποτα!''

Δεν την ακουν καν.

''Και για πες δεσποινις τα-εχω-ολα-υπο-ελεγχο,πως θα το αντιμετωπισεις αυτο τωρα;Θα το ριξεις;Θα το πεις στους γονεις σου;Αυτος το ξερει;'' την ειρωνευεται ο ξανθος φιλος της.

Ο Γιαννης του κανει νοημα να ηρεμησει.Ο Βασιλης ομως εχει δει κοκκινο.

''Δεν ξερω ακομα τι θα κανω.Και για να σου απαντησω,ναι,αυτος ξερει.Και θα με στηριξει ο,τι και αν γινει!'' του λεει με στομφο.
''Ναι!Σε λιγο θα μας πεις πως θα παρει και διαζυγιο για να το μεγαλωσετε μαζι!''

''Βασιλη κοφτο'' ο Γιαννης επεμβαινει και τον τραβαει πισω.
''Εμεις Κυβελη απλα...απλα δεν το περιμεναμε ολο αυτο,εννοω...και παντρεμενος,εχει σιγουρα και παιδια,και δεν...δεν ξερω,θα σε στηριξουμε εννοειται αλλα...'' ο μελαχρινος γειτονας της δεν βρισκει τα λογια.

''Δεν σας αφορα το προβλημα της αυτη τη στιγμη,ειναι κατι που επιλεγει με ποιον θα μοιραστει.Αν είναι έγκυος όντως και αν αποφασισει να το κρατησει,εφοσον ειπωθηκε απο την πλευρα του Σ- ,του παντρεμενου τελος παντων, οτι θα την στηριξει,τοτε θα σας το ελεγε!Μονο τοτε!''η Φαιη επεμβαινει.

Ο Βασιλης γελαει και καθεται στην πολυθρονα.
''Κατσε μισο,παιζει να το κρατησεις;''ρωτα μη μπορωντας να το πιστεψει.

Η Κυβελη εν τω μεταξυ,οχι μονο ζαλιζοταν,οχι μονο ειχε αναγουλα,αλλα πλεον ενιωθε να εχει και πυρετο,η καρδια της κοντευε να σπασει.
Εβλεπε τον φιλο της να την αποδοκιμαζει.
Με το δικιο του.

''Δεν ξερω αν θα το κρατησω,αν ειμαι τελικα,θα το συζητησω με τον πατερα''λεει οσο πιο ηρεμα μπορει.Η αληθεια ειναι πως στο μυαλο της η σκεψη του να μεγαλωσει παιδι της φανταζει μακρινο αλλά δεν θέλει να το αποκλείσει.

''Αλιμονο!'' σαρκαζει ''Θα το αγαπαει σαν εγγονι του!'' 

Η Ερμιονη αναφωνει στα λογια του και η Κυβελη μενει ακαμπτη να τον κοιταει.

''Τι ειναι Κυβελη;'' την ρωτα ο Βασιλης εξαλλος ''Δεν το ειχες σκεφτει αυτο;''
''Η ηλικια δεν εχει σημασια και το ξερεις,μην γινεσαι μαλακας'' βουρκωνει και σφιγγει τα δοντια.

''Γινομαι μαλακας γιατι εισαι φιλη μου γαμωτο!Και σ'αγαπω πολυ για να σε δω να γαμας την ζωη σου αναποδα για εναν παντρεμενο!Σου αξιζουν καλυτερα,πολυ πολυ καλυτερα!''ωρυεται πλεον.

''Συμφωνω'' απροσμενα ακουγεται η φωνη της Φαιης.

Η Κυβελη την κοιτα εκπληκτη.
''Εννοω...ουτε εγω μπορω να σε φανταστω να μεγαλωνεις ενα παιδι μαζι του'' η Ερμιονη προσθετει και καθε τους λεξη μοιαζει με μαχαιρια στα σωθικα.

''Οχι οχι...καντο εικονα!Αυτος ειναι ηδη στα 55 με 60!Τα εχει κανει τα παιδια του,με το ζορι μενει ξυπνιος για να δει ταινιουλες!Μην περιμενεις να σε βοηθαει τα βραδια! Τι θα κάνεις τοτε; Θα καταδικαστεις σε μια πραγματικότητα που ποτέ σου δεν ήθελες''φτυνει σχεδον της λεξεις.

Η Κυβελη φτανει στα ορια.

''Ωραια λοιπον,να που δεν χρειαζεται να μεινεις εδω να το δεις!Εισαι ελευθερος να πας στο καλό Βασιλη! Φυγε!''του φωναζει εξαλλη και επειτα κοιτα τον Γιαννη.

''Και οποιος πιστος ας τον ακολουθησει!''
Και με αυτο κανει αναστροφη και μπαινει στο δωματιο της χτυπωντας την πορτα με κροτο πισω της.Ακουμπα για λιγο στο σκουρο καφε ξυλο και παιρνει μια βαθια ανασα.Νιωθει νεα καυτα δακρυα να κυλουν στα μαγουλα της. Τρέμει ολόκληρη και νιώθει το δωμάτιο να μην την χωρα. Όλος ο κόσμος δεν την χωράει πια!

Σερνεται μεχρι το κρεβατι της και καθεται κατω απο το σκεπασματα.Νιωθει μουδιασμενη.

Μην περιμενεις να σε βοηθαει τα βραδια.

Οταν χτυπαει η πορτα λιγα λεπτα αργοτερα σκουπιζει τα ματια της,μα δεν μπορει να κρυψει το σοκ της οταν βλεπει τον Βασιλη και τον Γιαννη να στεκονται στο κατωφλι,ευτυχως ειχαν βγαλει τα παπουτσια τους.Εδειχναν σαφως πιο ηρεμοι και καπως μετανιωμενοι.

''Εχετε να προσθεσετε κατι;''ρωταει και ξερει οτι πρεπει να δαγκωθει για να μην κλαψει.

Ο Γιαννης ειναι ο πρωτος που λυγιζει και ανεβαινει στο κρεβατι δεξια της.Την φιλαει ατσαλα στο μαγουλο.

''Συγγνωμη που σου φωναξαμε'' μουρμουριζει και ξαπλωνει διπλα της,στριμωχνοντας την, ομως αξιζει,γιατι η κοπελα του σφιγγει το χερι,εχει την στηριξη τους πιο πολυ αναγκη απο οτι νομιζει.

Ολα αποκαλυφθηκαν,και νιωθει το στηθος της ελαφρυ σαν πουπουλο,ενα μονο αγκαθι δυσκολευει την ανασα της,κι αυτο βρισκεται χαμηλα στην κοιλια της.

Ο Βασιλης κλεινει την πορτα πισω του και προχωρα βαρυς και αμιλητος προς το κρεβατι της  οπου και καθεται στην αλλη πλευρα.

Μοιαζει με πενταχρονο που το αναγκασαν να ζητησει συγγνωμη.
Πλεκει τα δαχτυλα του μεταξυ τους.
''Σορρυ που ημουν μαλακας'' μουρμουριζει και την κοιταει απολογητικα.

Η Κυβελη μεσα απο τα βουρκωμενα ματια της βλεπει οτι το εννοει.Ανασηκωνει τους ωμους της σαν να μην εγινε τιποτα.

''Απλα δυσκολευομαι να πιστεψω οτι μια κοπελα οπως εσυ θα εμενε με εναν αντρα σαν εκεινον.'' δεν μπορει να το κρατησει για τον εαυτο του και ο Γιαννης τον αγριοκοιτα.

''Τον αγαπω'' του εξηγει απαλα εκεινη.

''Τον αγαπας οντως;'' τα μελι του ματια μοιαζουν να αμφιβαλλουν.
''Για να μενω μαζι του...'' το αφηνει μετεωρο.

Για λιγο δεν μιλα κανεις τους.Η αγκαλια του Γιαννη κρατα ζεστή την καρδια της ,ενω η σιωπη του Βασιλη την αμφιβολια της.

''Οταν ημουν τρίτη λυκειου γουσταρα τρελα μια αναπληρωτρια καθηγητρια εκθεσης''ξεκιναει να λεει και η Κυβελη παραλιγο να πνιγει με το σαλιο της.Ο Γιαννης εχει γουρλωσει τα ματια.

Ο ξανθος φιλος τους γελαει καπως ντροπαλα και ριχνει το κεφαλι του πισω.
''Μην με κοιτατε ετσι ρε μαλακες...την ηθελα!Ηταν 35  χρονων και ηταν το απολυτο μιλφ, εμοιαζε με σεναριο απο τσοντα,ξανθουλα με πρασινα ματακια και ξερεις ετσι λεπτο σωμα,ελιωνε στο γυμναστηριο...καναμε τρελα ονειρα για εκεινη με τους συμμαθητες μου οταν μας εξηγουσε τις μεθοδους αναπτυξης παραγράφου'' μονολογει σκεπτομενος κατι πολυ ωραιο σιγουρα.

''Εμας ηταν 60 χρονων εν τω μεταξυ'' μουρμουριζει ο Γιαννης και η Κυβελη γελαει.

Ο Βασιλης τον αγριοκοιταζει πριν συνεχισει
''Ολοι την ηθελαν, αλλα εβλεπα οτι με κοιτουσε λιγο παραπανω.''
''Αλιμονο'' κοροιδευει ο Γιαννης και κανει να του απαντησει μα η Κυβελη επεμβαινει.

''Ελα πες!''
Συγκεντρωνεται παλι.

''Συνοδευσε πενθημερη θυμαμαι.Την τριτη νυχτα που περασε να ελεγξει τα δωματια της ριχτηκα ανοιχτα''γελαει καπως πικρα ''Και μου εριξε πακετο γιατι ημουν ανηλικο και μαθητης της'' 

Ο Γιαννης καταβαλει μεγαλες προσπαθειες να μην γελασει.
''Κι εγω ξερεις τι εκανα;'' ρωτα την κοπελα,εκεινη γνεφει αρνητικα.

''Μολις εκλεισα τα 18 και εδωσα πανελληνιες πηγα και την βρηκα,το καναμε στο σπιτι της,δυο φορες''

''Ωραιος!'' ο Γιαννης επαινει.

''Αυτο που κολλαει με εμενα;''
''Θα φτασω εκει!'' την επιπλητει.

''Εχουμε κανει σεξ λοιπον,και αυτη κοιμαται,εγω καθομαι και την κοιταζω'' η Κυβελη ειναι ετοιμη να αναστεναξει.
''Αναρωτιομουν τι της εβρισκα,εννοω ομορφουλα ηταν αλλα οχι και να κανω σχεση μαζι της!''

Ο Σπυρος δεν ειναι ετσι!

''Ξερω οτι δεν εχει πολλες ομοιοτητες με την σχεση σου,αλλα επειδη μαντευω οτι τον γνωρισες στην σχολη,ισως σε ελκυει αυτο.Μα εξω απο την σχολη,και δεν σου λεω για εκδρομες και ταξιδακια,σου μιλαω για μια ολοκληρη ζωη,ή εστω ενα μερος της,μπορεις να ζησεις μαζι του;'' την ρωτα σοβαρος και η Κυβελη μενει να τον κοιτα.

Να ζησω με τον Σπυρο;Μπορω να ζησω μαζι του;

''Δεν-δεν''ψαχνει τις λεξεις.

''Εγω πιστευω δεν μπορεις,γιατι εγω κοιτωντας αυτη τη γυναικα να κοιμαται διελυσα καθε φαντασιωση μου.Την ηθελα οσο ηταν ανωτερη μου,στον πινακα,και μου εκανε μαθημα,αν την εβλεπα τωρα εξω ουτε δευτερο βλεμμα δεν θα της εριχνα.Και οχι λογω ομορφιας,απλα ημασταν δυο διαφορετικοι κοσμοι!Εκεινη ηθελε να παντρευτει και να κανει παιδια ,ενω εγω ακουγα για σχεση και εβγαζα σπυρια,ετρεμα στην σκεψη του να κανω κατι πιο σοβαρο ποσο μαλλον οπως εσυ τωρα,να κανω παιδι μαζι της!''

Ο Γιαννης βλεπει τη συγχυση στο προσωπο της.
Δυο διαφορετικοι κοσμοι.

''Ο Βασιλης αυτο που τοσο ποιητικα θελει τοση ωρα να πει,ειναι πως ισως πρεπει να σκεφτεις τα πραγματα πιο ρεαλιστικα''

''Ναι!Σκεψου λιγο!Εσυ τωρα εισαι 22,αυτος ας πουμε 55,οταν εσυ θα εισαι 35 και θα θες να βγαινεις στα μπουζουκια,ή να ξεπατωνεσαι στο τρεξιμο καθε πρωι,εκεινος θα ειναι 68 χρονων και θα ανηκει ηδη στις ευπαθεις ομαδες!''στα λογια του ενα κυμα αναγουλας ανεβαινει στον λαιμο της κοπελας,συμπτωματικα σχεδον.

''Ή σκεψου το αλλο!Κανετε πες ενα παιδι!Στα 17 του ο πατερας του θα ειναι 72 χρονων!Μεχρι τα 25 του μπορει και να εχει πεθανει!''ο μακαβριος τονος του της προκαλει ζαλαδα.

''Και φυσικα-''

''Νταξει!Μην πεις αλλα!Το καταλαβα!''τον προλαβαινει και προσπαθει να μην κανει εμετο.

''Εμεις την Κυριακη θα περιμενουμε να μας πεις τι εγινε παντως''ο Γιαννης κατεβαινει απο το κρεβατι της αφου την αγκαλιασει απαλα.

''Ναι...και δεν θα πουμε κατι στον Κωνσταντινο και τον Ορεστη...ας μεινει μεταξυ μας''μουρμουριζει συνετα ο Βασιλης και σηκωνεται και ο ιδιος.

Η Κυβελη συμφωνει πολυ γρηγορα.Μενει ακινητη και ξαπλωμενη οταν φευγουν,κλεινει το φως και προσποιειται οτι κοιμαται οταν μπαινει πεντε λεπτα αργοτερα η Φαιη μεσα.

Εχει γυρισει το κεφαλι απο την αλλη πλευρα και τα δακρυα της κυλανε σαν ποταμι.
Εκεινος θα ειναι 52 και εγω 23.
Τι θα κανει;Θα παρει διαζυγιο;
Τι θα πω στους γονεις μου;

Και αν ολα αυτα γινουν;Θα ειμαι ευτυχισμενη;
Θα εισαι ψιθυριζει η μια φωνη.
Αυτο θες;Να ζησεις μαζι του;Θες το καθημερινο;Θες να ξυπνας διπλα του;Να κανετε μπανιο μαζι;Να τρωτε μαζι;Να τσακωνεστε για απλα πραγματα;Να  μεγαλωσετε μαζι ενα παιδι; η δευτερη φωνη ειναι αμειλικτη.

''Δεν θελω να χωρισουμε,δεν μπορω να ζησω χωρις εκεινον'' μουρμουριζει στο υποσυνειδητο της.

Δεν μπορεις ομως να ζησεις μαζι του της απαντα τελεσιδικα μια φωνη που μοιαζει με εκεινη της μαμας της.

Ενιωσε το καυτο υγρο να αναρηχαται στον λαιμο της.Πεταχτηκε ορθια και ετρεξε στο μπανιο.Γονατισε στα παγωμενα πλακακια και αδειασε το περιεχομενο του στομάχου της τρεμοντας λουσμενη απο παγωμενο ιδρωτα.

 Δεν μπορω ουτε χωρις εκεινον,ουτε ομως και με εκεινον.

Δεν μπορω να το κανω.

Δεν μπορω.

Τα τειχη γυρω μου τρεμουν και κατεδαφιζονται.
Με τραβαει απο το χερι για να τρεξω,
ουρλιαχτα καλυπτουν τον χωρο και πνιγονται στο μαρμαρο.
Το λευκο μου παλατι ειναι κοκκινο.

Του αφηνω το χερι και κοιτω μεσα στο χρυσο που ερωτευτηκα.
''Χασαμε''
Με κοιτα με πικρα και τρεχει μακρυα για να σωθει.
Μενω συντομα μονη μου αναμεσα σε συντριμια και σκονη.

Η Πυθια στεκεται πλαι μου.
 Σιωπη καλυπτει την κορυφη του βουνου.
Ο αέρας λυσσαμαναει κόντρα στα θεμέλια που στέκονται ακόμη όρθια.
Το χρυσο μου φορεμα ειναι κοκκινο.
Το βαρύ στέμμα στο κεφάλι μου έλιωσε.

Την κοιτω δακρυσμενη.
Εχασα.
Η θέα απεναντι μου ειναι ιδια.
Οι αστραπες θυμιζουν ακομη τα ματια του.
Μα δεν εθελοτυφλω πια,
ο Ολυμπος επεσε.

Ciao Bellas!

Ξερω το θελατε Δευτερα και σημερα ειναι Τεταρτη...αλλα έχω και διάβασμα έχω και κάτι 8ωρα κάθε μέρα. Παρακαλώ κάντε λίγη υπομονή.

Ξερω επισης οτι θελετε παραπανω Ορεστη,υποσχομαι το επομενο θα ειναι γεματο!

Αλλα και σε αυτο ηρθε δεν μπορεις να πεις,απλα με γκομενα!Καλη η Τατιανα;

Η Κυβελη εχει καποιες περιεργες ψυχολογικες διακυμανσεις.Εσεις που τις αποδιδετε;

Ειδαμε και την 'αποδοχη' του Δελη.

Ειδαμε και τον Βασιλη με τον Γιαννη εξαλλους.

Στο επομενο τι θα δουμε;

Αντε να κανω και spoiler!
Σαββατο βραδυ-Κυριακη πρωι.

Οχι αλλη αναμονη.

Σας αγαπώ πολύ.

xxxΜαγδαxxx