Ο έρωτας είναι ένα χτυπητό παράδειγμα για το πόσο μικρή σημασία έχει για μας η πραγματικότητα.
Marcel Proust, 1871-1922

Κοιταζει τον καθρεφτη.
Της δινει την κουπα με τον καφε και της κλεινει το ματι,παντα το γαλαζιο,το εχει παρατηρησει αυτο.Μυριζει ομορφα η κουπα μπροστα της, φουντουκι,οπως ακριβως της αρεσει.
Το κοκκινο σημαδι απεναντι της κλεινει το ματι.
''Σ'αγαπω''μουρμουριζει και τα δακρυα της βρεχουν το υφασμα του παντελονιου του.
Η αγαπη δεν πρεπει να ποναει.

''Και εσυ πως νιωθεις για οσα εγιναν;'' η ψυχολογος της εχει γειρει προς τα πισω και την παρατηρει.Μοιαζει σκεπτικη.

''Πλεον δεν νιωθω τιποτα.Περασα δυο μερες σοκαρισμενη,κλειστο κινητο, λαπτοπ, ατζεντες, ημουν ξαπλωμενη και εβλεπα μια χαζη σειρα διχως να σκεφτομαι τιποτα.Ετρωγα αηδιες και απλα ...απλα χαραμισα χρονο.''εξομολογειται μα η γυναικα δεν φανηκε να πειθεται.

''Και σημερα,Δευτερα,9 το πρωι,ξυπνησες και ηθελες να με δεις ,γιατι αυτο;''γνωριζει την Κυβελη απο τα προεφηβικα της χρονια,και οι συνεδριες τους ηταν σταθερα καθε Τεταρτη στις 5.
''Ηθελα απλως να σου πω τι συνεβη,δεν ξερω...''μοιαζει και η ιδια μπερδεμενη.
''Καλα εκανες'' το βλεμμα της μαλακωνει και κατι σημειωνει.

''Τι γραφεις;'' την ρωτα περιεργη,εφοσον δεν ειπε τιποτα.
Γελαει βαθαινοντας την μικρη ρυτιδα αναμεσα στα φρυδια της.
''Σε ξερω 10 χρονια Κυβελη Πολιτη'' την κοιτα χαμογελωντας σαρδονια.''Και ποτε δεν εχεις ερθει στο γραφειο μου σε τετοιο χαλι'' γελα δειχνοντας την εμφανιση της.

Ειναι γεγονος,φοραει μια φορμα και ενα φουτερ της Φαιης,οταν της το ζητησε εκεινο το πρωι η κοπελα ανοιγοκλεισε τα ματια της πολλες φορες για να βεβαιωθει οτι δεν κοιμαται.

''Χάλι;Επειδη ντυθηκα αθλητικα;Πολυ επικριτικο εκ μερους σου!'' την κατηγορει νιωθοντας ξεμπροστιασμενη.

''Θελω να πιστευω οτι το ενστικτο μου δεν ειναι λανθασμενο.Οταν εσυ,παντα βαμμενη και ντυμενη κομψα,ερχεσαι εδω με προχειρη κοτσιδα φορμα και φουτερ,κατι παει λαθος!''

Δεν της απαντα.Αυτο αρκει.
''Ξερεις καποιος ειχε πει καποτε οτι η ψυχικη διαθεση του ατομου αντανακλαται στο ντυσιμο του'' την ενημερωνει και η Κυβελη ρολλαρει τα ματια της.
''Γιατι καθε φορα που θες να με πεισεις για κατι μου λες οτι το ειπε καποιος αλλος;'' την ρωτα και η γυναικα χαμογελα.

''Αλλαζεις θεμα''
''Εσυ ομως οχι τακτικη''ειρωνευεται.

''Να το αποδωσω στον κυριο καθηγητα;Αλλαξε κατι μεσα σου;''
''Σαν τι να αλλαξει;''ρωτα αμυντικα.

''Δεν ξερω,μου περιεγραψες την σκηνη χωρις κανενα συναισθημα απο μερος σου,παραλειψη να φανταστω;''πινει μια γουλια απο τον καφε της.Τα ολοξανθα βαμμενα της μαλλια ειναι πιασμενα μια περιποιημενη κοτσιδα και φορα μια γαλαζια μπλουζα με ανοιχτα μανικια και κροσια,η Κυβελη εκνευριζοταν και μονο που τα κοιτουσε να αναπηδουν σε καθε της κινηση.

''Ηταν μια τιμωρια απλως,δεν ενιωσα κατι'' ανασηκωσε τους ωμους της χαλαρη.

''Οταν ησουν μικρη οι γονεις σου σε εβαζαν τιμωρια;'' την ρωτα κατι που την κανει να μορφασει.
''Τι σχεση εχει αυτο;''
''Απαντησε μου'' επιμενει

''Ναι,υποθετω.'' λεει απαλα.
''Τι ειδους τιμωριες;Σε χτυπουσαν;''
Βιαζεται να απαντησει ''Ποτέ'' Οι γονεις της ηταν ανεκαθεν κατα της βιας,μερικες φορες ομως και κατα του διαλογου.

''Τοτε;Οταν εκανες κατι λαθος πως αντιδρουσαν;''
''Με συμβουλευαν.'' απανταει ειλικρινα.
''Και οταν επρεπε να σε τιμωρησουν;''επιμενει

''Δεν εκανε ποτέ κατι τοσο κακο ωστε να με βαλουν τιμωρια.''
Αυτο την κανει να σμιξει τα φρυδια δυσπιστα.
''Ποτέ;''
Χαμογελα περηφανη ''Ποτέ''
''Οποτε εκει οφειλεται'' συμπεραινει θριαμβευτικα.

''Τι πραγμα;'' την ρωτα καπως επιθετικα,φοβουμενη μην σπηλωσει την ομορφη εικονα στο μυαλο της.
''Το οτι δεχεσαι την τιμωρια του''
Ξεφυσαει ''Σου εξηγησα ηδη οτι-''

''Τον αφηνεις να σε τιμωρει γιατι ασυναισθητα πιστευεις οτι εχεις κανει λαθη,πολλα λαθη,και ειδικα τωρα!Τωρα που οι γονεις σου δεν μπορουν ουτε καν να σε αγριοκοιταξουν.Νιωθεις τυψεις που μενεις ατιμωρητη Κυβελη'' της εξηγει και η κοκκινομαλλα μενει εμβροντητη να την κοιταζει.

Οι δειχτες του μεγαλου ρολογιου ακουγονται πλεον καθαρα στο γραφειο.
Δεν ξερει τι να της πει.
Νιωθεις τυψεις που μενεις ατιμωρητη.
Μου αξιζει σιγουρα,με αυτο που κανω στην μαμα μου.

Την κοιτα και κατι γραφει.Αποφευγει την οπτικη επαφη,παντα την προδιδουν τα ματια της.
''Θες να μου πεις τι θα κανεις σημερα;'' δοκιμαζει ενα λεπτο αργοτερο και η κοπελα με ευγνωμοσυνη δεχεται την λεμβο σωτηριας της απο τις φρικτες της σκεψεις.

''Σημερα δεν θα παω σχολη,χρειαζομαι λιγο χρονο ακομα'' της εξομολογειται κοφτα θελοντας να δειξει οτι εχει τον ελεγχο των πραγματων.

''Χρονο για τι πραγμα;''
''Να ανασυγκροτηθω'' εξηγει.
''Απο τι;''

''Απο ...ολα αυτα τελος παντων'' μουρμουριζει ηττημενη.
''Αρα σε αποσυντονισε''την κοιτα με υφος.Η κοπελα ξεφυσηξε.

''Ναι!Ενταξει;Με μπερδεψε και μου διελυσε την ψυχολογια,αλλα τωρα ειμαι καλα!" ανεβαζει τον τονο της.
''Το κανει συχνα αυτο;'' ρωτα αν και ξερει.
''Οχι,ο Σπυρος ειναι παντα πολυ υποστηρικτικος και τρυφερος,αλλα εχει κανονες,ειναι απαραβατοι και αποτελουν το θεμελιο της επιτυχιας της σχεσης μας'' απαντα με παθος.

''Τι καθιστα μια σχεση επιτυχημενη;'' την αιφνιδιαζει ρωτωντας.Η Κυβελη δεν ξερει τι να της απαντησει.Οποτε δεν λεει τιποτα.Κι εκεινη παλι κατι γραφει.

''Οποτε πως θα εκμεταλλευτεις την κενη σου μερα;'' την ξαναρωτα.
''Θα ανοιξω την ατζεντα μου,μετα απο πεντε ολοκληρες μερες και θα δω τι πρεπει να κανω και τι εχω ξεχασει να κανω,θα τα κανω ολα,θα παω γυμναστηριο,θα ετοιμαστω για αυριο και θα διαβασω.'' της περιγραφει ενα καθημερινο της προγραμμα.
Γνεφει επιδοκιμαστικα.

''Μια χαρα μου ακουγεται,να σε περιμενω την Τεταρτη να μου πεις πως ολα πηγαν οπως επρεπε;'' χαμογελα και η κοπελα γνεφει νευρικα.
Ετσι θα γινει.

Μια ωρα αργοτερα παθαινει κριση πανικου πανω απο την ατζεντα της.
''Θεε μου τι εκανα..''μουρμουριζει τρομοκρατημενη και παγωμενος ιδρωτας την εχει λουσει.Αρχισε να ζαλιζεται επικινδυνα πολυ.
''Ηλιθια ηλιθια ηλιθια!!'' συριξε και γυρισε αναποδα την τσαντα της πανω στο κρεβατι.Στο λευκο παπλωμα επεσαν στυλο,χαρτια,δυο κραγιον,αντισηπτικο,χαρτονατηλα,ο αστικος κωδικας,κατι εγγραφα για την πρακτικη της,δυο σερβιετες.
Εκεινα πουθενα.
Πανω στο χαλι ειναι ανοιγμενες και παρατημενες εκει ολες οι τσαντες της,τα συρταρια της ειναι ορθανοιχτα,το ιδιο και εκεινα του μπανιου.

Ηταν στα προθυρα να αρχιζει να τραβαει τα μαλλια της.Και ολα αρχισαν με την μικρη υπενθυμιση πανω στο σημειωματαριο της.
Χαπια

Σημερα επρεπε να τα ανανεωσει και αυτη την μικρη της υποχρεωση συναντησε διαδοχικα ενας μεγαλος φοβος.
Αχαλινωτος,ωμος και τραχυς, ο τρομος της ασυνεπειας της την ελουσε διχως ελεος.

Δεν ηταν μονο το οτι δεν μπορουσε να θυμηθει την τελευταια φορα που τα πηρε,δεν ηξερε καν που ειναι!Τα ειχε χασει κι απο πανω!

Δεν γινεται να συμβαινει αυτο σε εμενα.Εγω προσεχω,εχω προγραμμα ,εχω ξυπνητηρι!

Αμεσως ανοιξε το κινητο της και πηγε στα ξυπνητηρια,εκεινο που 4 χρονια τωρα χτυπουσε στραθερα στην ιδια ωρα,16:55,ηταν απενεργοποιημενο.Ο αντιχειρας της ετρεμε πανω απο την οθονη αφης.

Ανασες Κυβελης,ολα καλα,σκεψου,βαλε το μυαλο σου να δουλεψει.

Το στομαχι της ειχε γυρισει αναποδα.Θα εκανε εμετο.Δεν ηξερε τι να κανει;Η Φαιη ειχε νωρις μαθημα.
Να παρω τηλεφωνο την μαμα μου;
Τι θα πω στον Σπυρο;
Καταστραφηκα.

Καθισε στο κρεβατι,τα ποδια της ετρεμαν επικινδυνα πολυ για να σταθει ορθια.
Ολα απο εκεινη τη στιγμη και μετα ηταν μια θολουρα.
Πηρε σχεδον κλαιγοντας την γυναικολογο της τηλεφωνο,η γραμματεας,μια γλυκια κοπελιτσα,που μαλλον ανησυχησε για την κατασταση της απο το πως ακουστηκε,της εκλεισε εκτακτο ραντεβου για δυο ωρες αργοτερα.
Δεν ηξερε πως να φερθει,ωστοσο μηχανικα ντυθηκε και βαφτηκε σαν να ηταν ολα φυσιολογικα.
Στην απολυτη ταξη του μυαλου της και τα μικροπροβληματα της μολις επεσε μια βομβα και το υποσυνειδητο της εγινε Τσερνομπιλ.

Να το πω στον Σπυρο;
Θεε μου θα με σκοτωσει...

Δυο ωρες αργοτερα καθοταν στην αιθουσα αναμονης.Γυρω της περιμεναν διαφορες γυναικες και κοπελες.Ολες εμοιαζαν ηρεμες και γαληνιες.Ή ισως το νεο της προβλημα την εκανε να βλεπει καθε αλλο προβλημα ασημαντο.

Το αγχωμενη ηταν λιγο,ηταν μικρο και ελαφρυ.
Δεν μπορουσε να παψει να κουναει το ποδι της,να τρεμοπαιζει τα δαχτυλα της και να κοιταζει γυρω γυρω.
''Κυβελη Πολιτη'' φωναξε η γραμματεας και η καρδια της εκανε ελευθερη πτωση στο στομαχι της,σφιχτηκε ολοκληρη.

Ή τωρα ή ποτέ.

Πηρε βαθια ανασα και σηκωθηκε ορθια,με τα γονατα κομμενα μπηκε μεσα στο ιατρειο.Εκει περιμενε η γιατρος της,η κυρια Αιμιλια.

''Καλως την!'' σηκωθηκε ορθια και την αγκαλιασε ζεστα κλεινοντας την πορτα πισω της.
Εσφιξε τα δοντια για να μην κλαψει στην σκεψη του ποσο θα την απογοητευε.Ειχε να λεει παντοτε για το ποσο τυπικη και υπευθυνη ηταν.Μεσα της γελασε με το πως ηταν ετοιμη να βαλαντωσει στο κλαμα επειδη θα εχανε την ευνοια της γυναικολογου της.

''Τι εγινε;Εμαθα ηθελες εκτακτο ραντεβου..''καθισε στην καρεκλα του γραφειου της και της εκανε νοημα να κατσει απεναντι της.
Εμεινε για λιγο σιωπηλη,ο λυγμος ηταν σαν φουσκα ετοιμη να σπασει.
Συγκρατησου,συγκρατησου.

''Εμ...εγω'' τραυλισε λιγο και σταυρωσε τα ποδια της.Η γιατρος χαμηλωσε το βλεμμα και την κοιταξε υπομονετικα,βλεποντας οτι μαλλον κατι ειχε κανει.

''Ξεχασα να παρω τα χαπια μου'' μουρμουρισε και σαν αυτοματη βρυση μερικα δακρυα κυλησαν στα μαγουλα της.
Η γυναικα γουρλωσε τα ματια στο μικρο της ξεσπασμα και της προσφερε ενα χαρτομαντηλο,η Κυβελη το πηρε και το εσφιξε στο χερι της.

''Ποσες μερες;'' ρωτησε προσεκτικα.
Το ιατρειο της φαινοταν ασφυκτικα μικρο,πονουσε το στηθος της καθως προσπαθουσε να παρει μια ανασα.
''Τελευταια φορα τα πηρα την Τεταρτη'' εγνεψε θετικα και προσπαθησε να την καθησυχασει.

''Αυτο δεν ειναι προβλημα,απλα πρεπει να προσεχεις κατα την σεξουαλικ-''
''Συνευρεθηκα ερωτικα με τον συντροφο μου,τρεις φορες,χωρις προφυλαξη,''ξεστομιζει και βλεπει στα ματια της μια μικρη ταραχη.

''Και δεν το θυμηθηκες το χαπι για πεντε μερες;Πως γινεται αυτο;Εσυ εισαι πολυ τακτικη σε αυτα'' φαινεται μπερδεμενη.

''Απλα επεσαν πολλα μαζεμενα και εχασα την αισθηση της πραγματικοτητας'' προσπαθησε να μεταφερει με ουδετεροτητα τα γεγονοτα των τελευταιων ημερων.

Η γυναικολογος ξεφυσηξε.Την κοιταξε μαλακα,αναγνωριζοντας την απογνωση της.
''Αυτα συμβαινουν,μπορει να το παθει η οποιαδηποτε.''λεει με επιεικια και η Κυβελη την κοιτα.
''Σε εμενα δεν συμβαινουν,εγω ειμαι...'' ηθελε να πει τακτικη μα η μονη λεξη που της ερχοταν στο μυαλο ηταν-ηλιθια-

Πηρε δυο ανασες μονο και μονο για να χτυπησει ακομη πιο δυνατα η καρδια της,ηταν ετοιμη να σπασει.Τα ματια της ετσουζαν.Αλλα ηξερε οτι επρεπε να ηρεμησει.

''Η τελευταια συνευρεση;''ρωτα απαλα.
''Παρασκευη βραδυ''μουρμουριζει και το καταγραφει.
''Η τελευταια σου περιοδος ποτε αρχισε;''
''8 Νοεμβριου'' απαντα ελεγχοντας παραλληλα την ημερομηνια στην ατζεντα της.Ακομα δεν το πιστευε.Της φαινοταν σουρεαλιστικη κουβεντα και περιμενε καρτερικα να ξυπνησει για να πει στην Φαιη για τον τρομερο εφιαλτη της.

''Λοιπον'' της λεει σοβαρα και την κοιτα ''Εχουν περασει 72 ωρες απο την πρωτη επαφη,σχεδον και απο την τελευταια.Οι δυο μεθοδοι,το χαπι της επομενης μερας,και το ενδομητριο σπειραμα,ενδεικνυνται μεχρι και την τεταρτη με πεμπτη ημερα,με τις πιθανοτητες επιτυχιας να μειωνονται οσο περναει ο καιρος.Πρεπει να ξερεις οτι αν εχει γονιμοποιηθει  ηδη το ωαριο τοτε δεν εχουν καμια λειτουργια.''

Η Κυβελη αναφωνει ελαφρως στην χαμενη της ελπιδα και ελευθερωνει μερικα ακομη δακρυα,ακουει την γιατρο να ξεφυσαει.
''Σε παρακαλω μην απελπιζεσαι,οι πιθανοτητες να μην εχει γονιμοποιηθει ειναι αυξημενες''προσπαθει να την καθησυχασει,μα η κοπελα,εξ απαλων ονυχων απαισιοδοξη, νιωθει ηδη κατι να μεγαλωνει μεσα της.

Θελω να κανω εμετο.

''Και τωρα;'' μουρμουριζει και η φωνη της στο τελος σπαει
''Σε αυτη τη φαση τι συνιστω εγω;Θα σου γραψω νεα χαπια,τα οποια θα ξεκινας να παιρνεις ιδια μερα και ιδια ωρα,χωρις καθυστερησεις'' τονιζει το τελευταιο μερος και η Κυβελη δαγκωνεται.

''Οι ερωτικες σου επαφες να ειναι ολες με παραλληλη χρηση προφυλακτικου'' προσθετει.
Ναι για ερωτικες επαφες ειμαι τωρα.

''Θα κανουμε ενα τεστ κυησεως,μια β χοριακη για να δουμε τι γινεται και μετα θα συζητησουμε πως θα πορευτουμε εφ εξης''την ενημερωνει.
Απλως γνεφει.
Αν δεν ειμαι δεν θα κανω ποτέ ξανα σεξ.

''Αυτο ποτε θα γινει;'' ρωτα ανυπομονη.
''Αυτο για να εχουμε σιγουρο αποτελεσμα πρεπει να γινει 24-26 μερες απο την πρωτη μερα της τελευταιας σου περιοδου,αρα κλεινουμε ραντεβου σε επτα μερες απο τωρα,την Δευτερα 4 Δεκεμβριου.''

Το στηθος της βουλιαζει.
''Τοσο αργα;''η ανασα της εχει κοπει.
Δεν θα μπορουσε να διατηρησει την ψυχραιμια της για τοσο πολυ καιρο,ή θα το ελεγε σε ολους ή θα επεφτε στο πρωτο χαντακι που θα εβρισκε.

''Δυστυχως πρεπει να περιμενεις λιγο''της λεει νιωθοντας ασχημα και η ιδια.
Λογικο να με λυπαται,εδω εγω με λυπαμαι.

''Οποτε την Δευτερα;''ανακτα ο,τι εχει μεινει απο την  ψυχραιμια της
''10 η ωρα'' επιβεβαιωνει ''Και σε παρακαλω φερε καποιον μαζι σου,δεν πρεπει να το περνας μονη σου ολο αυτο''την συμβουλευει και το μονο που θελει να κανει η Κυβελη ειναι να πεσει στα γονατα και να κλαψει.
Τα λαθη πληρωνονται.
Ποτέ δεν τιμωρηθηκες για τα λαθη σου.

Σφιγγει τα δοντια και φευγει απο το ιατρειο.Βαζει τα γυαλια ηλιου της και προχωρα στην πλατεια Μαβιλη ανασαινοντας βαρια προσπαθωντας να αποδεχτει την περιοργη στροφη που πηρε η ζωη της μεσα σε λιγες μονο ωρες.

Μερικα δακρυα κυλανε και ειναι ετοιμη να σκασει.Βλεπει μια γυναικα να σπρωχνει ενα καροτσακι ενω παραλληλα μιλα με μια φιλη της.

Αυτες δεν θα ειναι εγω και η Φαιη.
Εγω Δευτερες πρωι πηγαινω γυμναστηριο και μετα σχολη.
Τριτες βραδυ μετα την πρακτικη βλεπω με την μαμα μου σειρα.
Τεταρτες απογευμα ετοιμαζομαι για Μελι και οσο βαφομαι ακουω μουσικη στο τερμα.
Πεμπτες ξενυχταω στο γραφειο και μετα βγαινω.
Παρασκευη απογευμα φευγω για τριημερο.
Σαββατο δινω το παρον στα μπουζουκια.
Κυριακη πρωι πηγαινω για καφε Εξαρχεια και μετα σινεμα.

Δεν σπρωχνω καροτσακια,δεν μενω μεσα παρα μονο για να διαβασω.

Δεν ξενυχταω τα βραδια αν δεν ειμαι σε κλαμπ.

Δεν θελω εμετο πανω μου,εκτος αν ειναι της Φαιης που δεν το σηκωνει.

Δεν ειμαι ετοιμη.

Οι σκεψεις της και μονο της προκαλουν αναγουλα,την οποια καταπινει οταν φτανει στο μετρο του Μεγαρου Μουσικης.

Πρεπει να το πω στον Σπυρο.
Τρεμει στην σκεψη και κοιταζει το ρολοι της,σε μια ωρα τελειωνε το μαθημα του,τοτε ηταν η ευκαιρια της.
Η ευκαιρια, χλευαζει,ευκαιρια για τι ακριβως;

Μπαινει στο μετρο και αλλαζει για Ελληνικο.Μηχανικα και μουδιασμενα κατεβαινει Πανεπιστημιο και οσο πλησιαζει το μετανιωνει.

Αλλα δεν γυρναει πισω.Στεκεται καρτερικα εξω απο το αμφιθεατρο 6 και ακουει την φωνη του καθως αγορευει.
''Δεν προκειται για αναγκαστικο δικαιο,μην μπερδευεστε!'' δηλωνει αυστηρα.
Ο τονος του την προδιαθετει αρνητικα.

Πως θα του το πω; ''Σπυρο υπαρχει πιθανοτητα να εμεινα εγκυος''
Βλεποντας μερικους φοιτητες να σηκωνονται δαγκωνεται.
Τοσο γρηγορα τελειωσε;
Ευελπιστουσε σε μερικα ακομη λεπτα στον σκοτεινο διαδρομο.

Ηρθε η ωρα.
Οι παλαμες της ιδρωσαν και η καρδια της χτυπησε ακομη πιο δυνατα.Το στομαχι της ειχε δεθει ενας μεγαλος κομπος,αβασταχτα σφιχτος.
Δεν θελω...καθολου δεν θελω.

Παρολα αυτα αναμειχθηκε με το πληθος που εβγαινε ανυπομονα και μπηκε μεσα.
Τον ειδε να μαζευει τα πραγματα του,ηταν οπως παντα περιποιημενος,φρεσκοξυρισμενος και αυστηρος.
Περιμενε να νιωσει κατι,αν λαβει κανεις υποψιν την τελευταια τους συναντηση,αλλα το μυαλο της ηταν τοσο θολωμενο που δεν αισθανθηκε τιποτα.

Μονο φοβο,φοβοταν πολυ.

Την εντοπισε μονο οταν σταθηκε μπροστα του και συγκρατησε με το ζορι ενα χαμογελο εκπληξης.
''Δεν σε περιμενα'' σχολιασε κατω απο την ανασα του και αναφεροταν στην 'ασθενεια' της.Αυτο σχεδον το ειχε ξεχασει.Αλλα ηταν και το τελευταιο πραγμα που την ενοιαζε.

''Φαινεσαι χλωμη'' επιβεβαιωνει,φαινεται καπως ανακουφισμενος που μοιαζει αρρωστη και δεν του ειπε ψεματα.
Που να ηξερες Σπυρο.

''Θελω να μιλησουμε'' λεει οσο πιο ψυχραιμα μπορει,μα η φωνη της την προδιδει.
Ζυγιζει το βλεμμα της και κοιτα τριγυρω μηπως καποιος του ακουει.Η αιθουσα εχει σχεδον αδειασει.

''Πηγαινε στο γραφειο μου και περιμενε με'' της κανει νοημα και συνεχιζει να μαζευει τα πραγματα του.
Η Κυβελη σχεδον ανυπομονα κινειται προς την Ακαδημιας,στο κτηριο που ειναι τα γραφεια.

Και μολις καθεται στην απεναντι πολυθρονα απο την δικη του αναμνησεις πεταγονται στο μυαλο της απο το πουθενα.
''Εγραψα 8;Και τοτε γιατι εγραφε 4;'' ρωτα φανερα σοκαρισμενη.
Ο Δελης γελα με την εκφραση της,το προσωπο της τσακαλωνεται υπεροχα στις πιο απολαυστικες εκφρασεις.
Τα μεγαλα ελαφισια της ματια τον κοιτουν για επιβεβαιωση.
''Για να ειμαι ειλικρινης,ηλπιζα να ερθετε κυρια Πολιτη.''μειδιαζει και η Κυβελη χανει την ανασα της και κοκκινιζει.

''Ελα'' μπαινει μεσα βιαστικος και κλεινει την πορτα πισω του.
Η προτροπη,καταλαβαινει μετα απο ενα λεπτο,οτι αναφερεται σε ενα μπουκαλακι νερο που τεινει προς το μερος της.
Καπως ηρεμει στην κινηση του.

''Πες μου'' καθεται απεναντι της στην πολυθρονα διπλα στην δικη της.
Το χερι του ακουμπα πανω στο δικο της,και δεν ξερει αν πρεπει να το τραβηξει μακρια ή οχι.

''Σπυρο εγω...'' τον κοιτα στα ματια,το αυστηρο σκουρο καφε παντοτε την κανει αλοιφη.Σαν να μπορει να την διαβασει,μονο που αυτο που επροκειτο να του πει,ουτε καν αυτος δεν μπορουσε να το προβλεψει.

''Κυβελη μιλα μου,τι συμβαινει'' χανει την υπομονη του.
Παιρνει βαθια ανασα.
Δεκα δευτερολεπτα θαρρους,αυτο χρειαζομαι μονο.

''Ξεχασα να παρω τα αντισυλληπτικα μου χαπια τεσσερις μερες'' ξεστομιζει και ο αντρας απεναντι της σμιγει τα φρυδια,δεν καταλαβαινει τιποτα.

Της αφηνει το χερι και γερνει λιγο προς τα πισω.
''Ποια χαπια;'' Ρώτα σαν να μην άκουσε καλά.
''Τα αντισυλληπτικα'' επεξηγει και ειναι ετοιμη να κλεισει τα ματια σητν καταστροφη που ερχοταν.
''Πως τα ξεχασες;Τι εννοεις;'' ο τονος του ειναι χαμηλωμενος μα αυστηρος.Την κατακεραυνωνει με το βλεμμα του και δεν τον αδικει.

''Δεν ξερω...''τα δακρυα την γεμιζουν παλι.
''Το ξυπνητηρι μου δεν ρυθμιστηκε,και τις τρεις νυχτες στο ξενοδοχειο εγω...''το αφησε μετεωρο ελπιζοντας να το πιασει.
''Θες να μου πεις οτι δεν μπορουσες να αναφερεις τα χαπια σου;''μοιαζει πιο εκνευρισμενος.

''Μου ειπες να μην μιλαω!''ξερει οτι ειναι χαζη δικαιολογια.
''Και αν ειχες ασθμα τι θα εκανες;Θα περιμενες να γινεις μπλε για να το μαντεψω;Τι φρικτη δικαιολογια ειναι αυτη!Φοβηθηκες να μου το πεις δηλαδη;'' βλεπει απο τον τροπο που τα δοντια του τριζουν οτι προσπαθει με νυχια και με δοντια να μην ανεβασει τον τονο της φωνης του.

Σφιγγει με τα χερια της το μπουκαλι του νερου και εχει μαζευτει στην θεση της.

''Δεν φοβηθηκα ακριβως,τα ξεχασα κι εγω'' μουρμουριζει,πραγμα που τον κανει δυσπιστο.
''Και το Σαββατο που πηγες σπιτι;Την Κυριακη;Τι σκατα εκανες τοτε;'' φωναζει και ζαρωνει.

Κατανοει οτι πρεπει να ηρεμησει οποτε κλεινει τα ματια, παιρνει μια βαθια ανασα και ξεφυσαει.Μοιαζει εξαλλος.

''Το Σαββατο κοιμηθηκα μεχρι το επομενο πρωι σχεδον''λεει ψεματα,για καποιο λογο το θεωρει κακη στιγμη να αναφερει οτι ειχε φρικαρει για δυο μερες.
Επεξεργαζεται τα λογια της.
''Και την Κυριακη τα εψαχνα,τα εχω χασει'' ψευδεται για το πρωτο μερος.

''Αρα για να καταλαβω.'' ψελιζει.
''Φοβηθηκες να μου το πεις,τα ξεχασες ή τα εχασες;'' μοιαζει κυριως εκνευρισμενος απο την πληθωρα των δικαιολογιων της.

Η Κυβελη προσπαθει να τα βαλει ολα σε μια σειρα.
''Τα εχασα,δεν ξερω που ειναι,αλλα και να μην τα ειχα χασει,ξεχασα τελειως να τα παρω,αλλα και να μην το ξεχνουσα να εισαι σιγουρος οτι οσο ήμασταν τσακωμενοι θα φοβομουν να στο πω'' δεν κρατιεται και προσθετει το τελευταιο μερος.
Περιμενει να της φωναξει.
Κλεινει τα ματια και περιμενει.

''Οταν αρχισαμε να πηδιομαστε'' μορφαζει στην λεξη που επιτηδες χρησιμοποιει για να την πληγωσει.
''Ηξερα οτι θα λειτουργουσε το μεταξυ μας γιατι ησουν μια κοπελα με στοχους, οργανωση και ρεαλισμο.Ας μην μιλησω για το οτι επιασες και νεο γκομενο'' παει να διαμαρτυρηθει μα με ενα του βλεμμα το βουλωνει.

''Τωρα γινεται αυτο,δειγμα...τι να πω;Ανωριμοτητας;Ασυνεπειας;''την κατηγορει.
Η κοπελα βουρκωνει.Ηξερε οτι αυτη θα ειναι η αντιδραση του,αλλα και παλι δεν μπορει να μην πληγωθει.
Σηκωνεται ορθιος και αρχιζει να περπατα πανω κατω στο γραφειο του.

''Συγγνωμη'' ψιθυριζει και κοιτα το πατωμα.
Το τελευταιο πραγμα που θελει ειναι να αντικρισει την αποστροφη στο βλεμμα του.Θα την διελυε.
Ολα καταστραφηκαν.

''Και τωρα;Ποιο ειναι το σχεδιο σου;''ρωτα ειρωνικα.

''Πηγα στην γυναικολογο,πρεπει να περιμενουμε μια εβδομαδα για την β'χοριακη,μεχρι τοτε θα παιρνω κανονικα αντισυλληπτικα''
Τον ακουει που ξεφυσα.

''Μια εβδομαδα λοιπον'' περπατα και σκεφτεται.
''Συγγνωμη'' επαναλαμβανει και δεν παιρνει απαντηση.
Μην μου θυμώνεις

''Τωρα δεν μου λεει κατι αυτο,κοιτα με Κυβελη'' στην εντολη του σηκωνει τα υγρα κατακοκκινα ματια της προς το μερος του.

Η οργη τρεμοπαιζε στα ματια του.

''Μπορω να σε εμπιστευτω να μου πεις αληθεια για τα αποτελεσματα;'' η ερωτηση του την προσβαλλει.Αναφωνει.

''Φυσικα''

Γνεφει επιδοκιμαστικα και καθεται στην πολυθρονα του γραφειου του.
''Καλως.Θα σε παρακαλουσα να το κανεις,οποιο και να ειναι το αποτελεσμα θελω να το ξερω''της δηλωνει αυστηρα και η κοπελα ζαρωνει,ποτέ της δεν χρειαστηκε πιο πολυ απο καποιον να την καθησυχασει.Το αγριεμενο υφος του την εκανε να νιωθει παλι 5 χρονων.Ειχε κανει μεγαλη αταξια.

Η σιωπη του σε συνδυασμο με την προσοχη του που στραφηκε στο λαπτοπ  της εδωσε το παρασυνθημα οτι επρεπε να φυγει.
Με την καρδια βαρια και σκληρη σαν πετρα σηκωθηκε ορθια,στα χερια της ηταν ακομα το μπουκαλακι με το νερο.
Θελω να βαλω τα κλαματα.

Εκανε να του πει κατι,μα αποφασισε εναντιον της πρωτης σκεψης της.Εκλεισε καλυτερα το παλτο της και βγηκε εξω απο το γραφειο του βαζοντας οπως οπως τα γυαλια ηλιου της.

Στον διαδρομο εξω απο το γραφειο του Δελη περιμενε μια αγνωστη γυναικα,περιπου 10 χρονια μεγαλυτερη της.Κοιταξε την Κυβελη εξεταστικα και η κοπελα το μονο που μπορουσε να σκεφτει ηταν η πιθανοτητα να ακουσε κατι απο την συζητηση τους.
Πλεον ομως ηταν το τελευταιο που την ενοιαζε.

Την προσπερασε και βγηκε στα σκαλια,ριχνοντας ενα συντομο βλεμμα πισω της,ειδε την γυναικα με τα καστανα μαλλια και τα μαυρα γυαλια ηλιου να χτυπα την πορτα του γραφειου.Φαινοταν σοβαρη και ψυχρη.
Καθησυχασε τον εαυτο της οτι δεν ηταν καποια ερωμενη.
Εχεις μεγαλυτερα προβληματα απο αυτο τωρα.

Κι ομως,στην σκεψη της νεας φιλεναδας επιασε τον εαυτο της να πονα πιο πολυ απο οτι πριν.

Το κινητο της δονηθηκε οταν βγηκε στον δρομο.
Ειχε ενα μηνυμα απο την Φαιδρα,η αδελφη της σπανια της εστελνε πρωτη.

Κατεβαινω Αθηνα την Δευτερα,ετοιμασου να κανουμε χαμοοο

Αυτο μου ελειπε τωρα.
Η λεξη Δευτερα της θυμισε οτι την μερα που θα εφτανε θα ηξερε αν περιμενε ή οχι το παιδι του Δελη.
Αν ναι,θα ειμαι ενας τελειως διαφορετικος ανθρωπος.
Τα λαθη πληρωνονται.
Ποτέ δεν τιμωρηθηκες για τα λαθη σου.

Οι σκεψεις δεν σταματησαν να παιζουν ξανα και ξανα στο μυαλο της.
Θελω να κανω εμετο.

Ο Δελης εγειρε πισω στην πολυθρονα του,ετριψε με μανια τους κροταφους του.Η κλειστη πορτα και η αποχωρηση της Κυβελης απο το γραφειο του επετρεψε να αναπνευσει και παλι.

Το ανεξιχνιαστο υφος του αλλαξε καθως ανοιξε το τελευταιο συρταρι του,εκεινο που παντα κλειδωνε.
Κατω απο εναν πακο χαρτια βρηκε ενα κουτακι,μεσα,ηταν μια καρτελα χαπια που ειχε παρει πριν πεντε μερες απο την τσαντα της.

Τα κοιταξε προσεκτικα.Μειδιασε.
''Φτασαμε στην τελικη ευθεια''μουρμουρισε.
Η κομβική στιγμή της σχέσης τους δεν γράφτηκε στην τιμωρία αλλά στον λόγο πίσω από αυτή.

Η πορτα χτυπησε.Εριξε οπως οπως τα χαπια στο συρταρι και ανακαθισε στην πολυθρονα του προσπαθωντας να φανει ουδετερος.
''Περαστε'' ειπε σε κοφτο τονο.

Η γυναικα με τα μακρια σκουρα μαλλια και τα μαυρα γυαλια ηλιου μπηκε μεσα.
Φορουσε ίδιο χρώμα παλτο και κρατουσε μαυρη τσαντα.Ηταν περιπου 30 χρονων μα φαινοταν μεγαλυτερη,ηταν σιγουρα κουρασμενη.

Μπηκε μεσα με γρηγορο βημα και καθισε στην πολυθρονα απεναντι απο την δικη του.
Εβγαλε τα γυαλια ηλιου της για να εμφανισει ενα σετ ομορφα καστανα ματια.

''Κυρια Στεφανιδη δεν σας περιμενα εδω, πως μπορω να βοηθησω;'' ρωτησε με ενα ψυχρο χαμογελο.
Δεν ανταπεδωσε.
''Παλι τα ιδια κανεις;'' ρωτησε κοφτα.Ο Σπυρος ηξερε οτι ειχε δει την Κυβελη να βγαινει απο το γραφειο του κλαμμενη.

Βλαστημησε μεσα του.
''Μην μιλας για εκεινη ετσι!Δεν εχεις ιδεα!''την αποπηρε.

Γελασε η πρωην φοιτητρια του.
''Ειμαι σιγουρη''ειρωνευτηκε και τον κοιταξε με πικρια.

''Δεν σου εφτανε οτι εγινε με την Ελενα;Πως μπορεις να το ξανακανεις;''τον κατηγορει και ο Σπυρος ειναι ετοιμος να της ορμηξει.

''Δεν εχει καμια σχεση με την Ελενα!Μην μιλας για πραγματα και προσωπα που δεν ξερεις'' την μαλωνει και εκεινη τον αγριοκοιταζει.

''Παμε στοιχημα οτι θα τελειωσει με τον ιδιο τροπο;''

''Φροντισα αυτο να μην γινει'' την διαβεβαιωνει και η κοπελα χανει το χρωμα της.

Ο Σπυρος Δελης κρατα το χερι της Κακιας μα κλεινει το ματι στην Αρετη,κι εκεινη κοκκινιζει.
Ειναι ενας πειρασμος που δεν πρεπει να υποκυπτει κανεις.

Ζηλευω,οικτρα.
Ζηλευω αρρωστημενα.
Ζηλευω τα ατομα που αγαπας πιο πολυ απο εμενα.
Ζηλευω την κολλητη σου,που σε ξερει απο μικρη.
Ζηλευω τον φιλο σου,που εισαι παντα τοσο εκδηλωτικη μαζι του.
Ζηλευω οσους σε αγαπανε.

Δεν θελω να σε αγαπανε,μονο εγω,κανεις αλλος.
Δεν θελω να σε μοιραζομαι.
(Κανεναν)δεν θελω να είναι διπλα σου.

Θελω μονο εγω να υπαρχω για σενα.
Θελω να ειμαι η αρχη και το τελος σου.
Θελω να ειμαι ο ανθρωπος σου,το αλλο σου μισο.
Θελω να σε αγγιζω μονο εγω,να σε κανω να γελας μονο εγω,να σε φιλαω μονο εγω.
Θελω να σε κλεισω σε ενα κουτι,να σε απαλλαξω απο το σκοτεινο του κοσμου,απο εμενα.
Θελω να σε θελω και να με θες πιο πολυ,να ειμαστε ακορεστοι και πλεονεκτες.

Μονο εμενα,μονο εγω.
Μονο στο προσωπο μου να βλεπεις την ευτυχια,την αγαπη,την ζωτικοτητα.
Μονο εμεις.

------------------------------------------------------

Ciao Bellas!!

Καλη Καθαρα Δευτερα!

Ξερω σας πετυχαινω στο φαγητο!

Καλη ορεξη λοιπον!

Το κεφαλαιο ισως σας μπερδεψε.Ισως και να σας τρομαξε.

Εντυπωσεις;

Ο Κυριος Δελης μαλλον κατι ετοιμαζει.

Το σχεδιο του ουδεποτε υπηρξε η τιμωρια.

Σας αρεσε;

Φιλια πολλα πολλα.

Θα προσπαθησω να ανεβασω συντομα (ισως και αργα σημερα) εφοσον αυτο ηταν μικρο

Πάω να φάω τα καλαμαράκια μου και να πιω ούζο! Όλοι εμένα περιμένουν αλλά χαλάλι

Σας αγαπώ πολύ .

xxxΜαγδαxxx