Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να 'ρθει.
Pablo Neruda.

Θελω να σε κανω δικη μου.
Θελω να σε δω ξεπνοη και ευαλωτη.
Να χαιδεψω το κορμι σου εκεί που κοκκινίζες.
Να σε γνωρισω, όπως κανεις άλλος ποτέ δεν σε εμαθε.
Να με κοιτας και να αναριγεις.
Να νιώθεις το γυμνο μου δερμα πανω στο δικο σου και τα υγρα φιλια μου στα αδυναμα σημεια σου.
Να γονατισω μπροστα σου και να λυσω τα δεσμα.
Να γλυψω τις πληγες και να σου φιλησω τα χερια.
Και τελος, αφου κανω όλα αυτά,
θελω να σε γδυσω.

 Κοιτα το κορμι της απο πανω μεχρι κατω.Γυμνη απλωνεται στα λευκα βαμβακερα σεντονια του κρεβατιου.Ο ηλιος της χαριζεται ασυστολα και το γυμνο- απο καθετι περιττο- δερμα της λαμπει.
Δισταζει να την αγγιζει, η Κυβελη τον παρατηρει να την επεξεργαζεται και το μυαλο της βουιζει.
''Οριακα τον εχεις ξεπερασει.''
''Εισαι χαζη''
''Και εγω τι ειμαι για σενα;''
Κλεινει τα ματια σε μια της προσπαθεια να διωξει την οψη του Ορεστη απο το μυαλο της.

''Εισαι πολυτιμη για μενα Κυβελη''
Ο Δελης τρυπωνει στην θεση του και η κοπελα βυθιζει το προσωπο της στο μαξιλαρι.
Νιωθει το βλεμμα του να την καιει και το δαχτυλιδι να επιπλεει στο χερι της, ειναι βαρυ και το αισθανεται ολως παραδοξως ακομη παγωμενο.
''Μου αρκει μονο η αγαπη σου; Την εχω;''

Κατι δεν της πηγαινε καλα.Η συγκινηση της ειχε υποχωρησει και η αμφιβολια ειχε καθισει αναπαυτικα.
Στο μυαλο της ηρθε η εικονα της μαμας της, και πιο συγκεκριμενα, στο ρεβεγιον των Χριστουγεννων, δεν θα ξεχνουσε ποτέ το χερι του πατερα της γυρω απο τους ωμους της Ιφιγενειας,το χαμογελο όμως της συζυγου του δεν εφτανε μεχρι τα ματια.

Αν υπηρχε κατι που ηξερε να ξεχωριζει αυτό ηταν το πότε μια γυναικα προσποιούνταν την ευτυχια, ειχε μαθει να διαβαζει πισω από τα χαμογελα και τις εκφρασεις, χρονια πριν.
Οποτε μεσα στο χαος που επικρατουσε στο μυαλο της δυσκολευοταν να πειστει, ή ακομη και να επιβαλλει στον εαυτο της με την βια την ιδεα ότι το βλεμμα της γυναικας του Σπυρου ηταν υποκριτικο.
Δεν μπορουσε να αγνοησει την λαμψη στα ματια της και τον γλυκο τονο της φωνης της. Η γυναικα στο τηλεφωνο δεν ακουγοταν ετοιμη να την απειλησει ή να την πικαρει, ηταν απλα μια συζυγος που εμπιστευτηκε την κοπελα που τηλεφωνησε στον προσωπικο αριθμο του αντρα της που λιγοι ειχαν, αφελως βεβαια την εμπιστευτηκε.
Η αφελεια πηγαζει από την αγνοια.

''Τι σκέφτεσαι;'' ειχε ηδη ντυθεί πριν γειρει κοντα της για ένα τελευταιο φιλι, με αυτά και με εκεινα η ωρα ειχε παει 9 το βραδυ και ειχαν κλεισει 6 ωρες μαζι.

Η κοπελα αναδευτηκε στην θεση της και τυλιξε καπως το σεντονι γυρω της, τα λιτα κοκκινα μαλλια της επεφταν σαν αγριος καταρράκτης στην πλατη και το στηθος της.

''Σκέφτομαι οσα εγιναν.'' του απαντησε ειλικρινα και τον κοιταξε.Ειχε γατισιο βλεμμα, με αμυγδαλωτα σκουρα καστανα ματια, που προσιδιαζαν σε μαυρο.
Της χαμογελασε τρυφερα και ετεινε το χερι του προς το προσωπο της.Ακουμπησε το μαγουλο της και χαιδεψε απαλα το δερμα της.Η Κυβελη λυγισε στο αγγιγμα του και εκλεισε τα ματια.
''Θα παμε Αραχωβα για την επετειο γαμου μας''
''Κι αυτος σε απαταει με την γυναικα του''
''Η γυναικα μου ξερει για εμας''
''Εισαι χαζη''
Οι φωνες των δυο αντρων μαχονταν μεσα στο μυαλο της.Ενας ατελειωτος πολεμος και αιματηρος για τη συνειδηση της.

Ερχοταν, μετα από λιγες ωρες μαζι του, στην συνειδητοποιηση ότι ειχε δοθεί σε δυο αντρες κάθε άλλο παρα ισαξια, μα κινδυνευε να τους πληγωσει το ιδιο. Το να τσακωθεί με τον Ορεστη και να μεινει με τον Σπυρο της εμοιαζε Πυρρεια νικη, ουτε να σκεφτει δεν ηθελε τις παράπλευρες απώλειες, ισως ακομη και στον φιλικο της κυκλο.

Από την άλλη, ο Σπυρος ηταν μια σταθερα στην ζωη της τα τελευταια χρονια, την ειχε μαθει καλα και εκεινη ηθελε να πιστευει το ιδιο.Επροκειτο για μια ιδιορρυθμη σχεση που όμως απολαμβανε και αποζητουσε.
Ο Δελης ηταν ενας αντρας, ονειρεμένος.Ωριμος, περιποιημένος, εξυπνος και δεινος ρήτορας, μπορουσε να σε καθηλωσει στην θεση σου για ωρες, με τα χειλη και τα ποδια ορθάνοιχτα.

Ο Ορεστης από την άλλη, της προκαλουσε μια συγχυση πρωτοφανή στα 22 της χρονια. Ετοιμόλογος μα ταυτόχρονα απίστευτα χαλαρος αντιμετωπιζε τη ζωη τελειως διαφορετικα από την ιδια.Ενιωθε ότι απειχαν παρασάγγας, ωστόσο κατι σε εκεινον την τραβουσε.Αυτο όμως που την εσπρωχνε μακρια ηταν το μυστηριο που ασυναίσθητα ειχε πλεξει γυρω του.

Ποιος είναι ο Ορεστης Νικολαΐδης;
Μα το κυριοτερο ερωτημα που για μερες ταλανιζε το μυαλο της, ηταν άλλο.
Πως με θελει;Ως τι;Γιατι;Μεχρι ποτε;Και με τι τροπο;

''Θα εδινα τα παντα για μια ματια στο μυαλο σου αυτή τη στιγμη.'' ο Σπυρος φαινοταν εκστασιασμένος από τον τροπο που παντα χανοταν στις σκεψεις της, κυριως γιατι μαλλον καταλαβαινε πως η μια από τις δυο φωνες στο μυαλο της τον υποστηριζε φανατικα.

Εγειρε το κεφαλι της μπροστα και χαμογελασε ντροπαλα στο απροκαλυπτο υφος του ενδιαφέροντος του.
Μονο και να ηξερες τι σκέφτομαι Σπυρο...

Κοιτωντας κατω συνειδητοποιησε ότι τοση ωρα επαιζε με το μεγαλο μονοπετρο που εμοιαζε να μην ταιριαζει στα λεπτα της δαχτυλα.Της επεφτε λιγο μεγαλο.

''Εχω εναν ορο'' η βραχνη φωνη της σηματοδοτησε την αρχη μιας μακρας σιωπης στο δωματιο.
Ο Δελης εχασε λιγο το χαμογελο του.Η αποφαση της να μην τον κοιταξει στα ματια ηταν για καλο εν τελει.
Οριστε;

''Εχω έναν ορο για να δεχτω το δαχτυλιδι σου'' εξηγησε αυτό που ο ιδιος πιστευε ότι ειχε καταλαβει λαθος.
Η εκφραση του ηταν συλλεκτικη, ειχε μεινει εμβρόντητος να την κοιτα, να παιζει με το πανακριβο δαχτυλιδι στα χερια της λες και ηταν παιχνιδι!

''Τι ορο;'' ο αμυντικος του τονος δεν περασε απαρατηρητος.
Θα με πεθανει.

Η Κυβελη σηκωσε το βλεμμα, ηθελε να τον κοιτα όταν του το λεει, μηπως και καταφερει πισω από τα ματια του να βρει το αισθημα της σιγουριας που εψαχνε.

''Θελω να γνωρισω την γυναικα σου.''
Μεσα στο μυαλο του Δελη σημανε κοκκινος συναγερμος.
Τι στον καλο ειπε ότι θελει;
Απομακρυνθηκε ελαφρως.
Πρεπει να ακουσα λαθος.

Όμως η εκφραση σιγουριας στα ματια της ελεγε μια άλλη ιστορια.
Ειδε την ταραχη του, και ενας κομπος δεθηκε εκει που πριν λιγες ωρες ειχε σχηματιστεί μια λιμνουλα από τα απομεινάρια της καρδιας της.
Το δαχτυλιδι του, εν εγνοια του, ειχε δωσει στην κοκκινομαλλα την σιγουρια μα και παραλληλα την αβασταχτη αμφιβολλια. Ηξερε από κοσμήματα, μικροτερη επαιρνε της μαμας της, που φορουσε ελαχιστα.
Οποτε μπορουσε να ξεχωρισει εκεινα που ενας αντρας αγοραζε με λογο.
Ποσο μαλλον όταν ο αυτος της ελεγε ότι δεν υπαρχει λογος πισω από το δωρο του,τοτε ερχοταν στην σκληρη συνειδητοποιηση ότι ο λογος ηταν σοβαρος.

''Θα εχεις τρελαθει μου φαινεται!'' γελαει, θελοντας να την πτοησει, μα η κοπελα δεν μειδιαζει καν. Σηκωνεται γυμνη απο το κρεβατι και αρχιζει να ψαχνει τα ρουχα της.
''Κυβελη!'' σηκωθηκε ορθιος και την πλησιασε την ωρα που κουμπωνε το σουτιεν της.
''Σου μιλαω!'' γρυλισε και την επιασε απο το μπρατσο για να την γυρισει προς το μερος του.

Εμεινε ψυχραιμη, ουτε καν βλεφαρισε.
Ποια ειναι αυτη και τι εκανε στην Κυβελη μου;

Ηταν αληθεια, τα λογια του Ορεστη, καθολου δεν την επηρεασαν, ηταν το μυαλο της, που για λιγο θυμωσε και με τους δυο, η μικρη ευκολοπιστη κουκλα μεσα της εκανε ενα βημα πισω και αντικρισε το χαος!

Το βλοσυρο του υφος συναντησε το απαθες δικο της.
''Δεν θεωρω οτι ζηταω κατι παραλογο'' ο τονος της ηταν κοφτος, ηρεμος, ομως απαιτητικος.
Σαν να μην δεχοταν το οχι.
Εσφιξε το κρατημα του γυρω απο το χερι της και την εφερε πιο κοντα του.

''Και τι θα λεμε οταν βρεθουμε Κυβελη;Απο δω η γυναικα μου κι απο δω το αισθημα μου;''
συριξε.
Η κοπελα εριξε το βλεμμα της στο κρατημα του, κοιταξε εντονα τα δαχτυλα του γυρω απο το χερι της, σαν να ηθελε ταχα με λειζερ να τα καψει.
Η καρδια της χτυπαει δυνατα στην σκεψη των μπελαδων που βαζει εκεινη τη στιγμη τον εαυτο της.
Ο Δελης ασυναισθητα αφηνει το χερι της και κανει ενα βημα πισω.
Φοραει την φορμα της σε πληρη σιωπη πριν ξαναμιλησει.

''Τουλαχιστον εσυ δεν θες να το παιξεις διπλα ταμπλο οπως το τραγουδι ,ετσι;'' αστειευεται μα το χαμογελο της ειναι πικρο.

Αναφωνει.
''Σοβαρα;Γι αυτο προκειται;Αμφιβαλλεις;Μετα απο τοσα χρονια τολμας και αμφιβαλλεις για μενα;''ειναι εξαλλος!Εξοργισμενος ακομη! Πως τολμουσε αυτη η κοπελα, το κοριτσακι,να του παει κοντρα;
Μαλλον η τελευταια τιμωρια δεν της εφτασε.

''Δεν αμφιβαλλω για εσενα Σπυρο, αλλα θεωρω τη συναντηση με την γυναικα σου απαραιτητη για να δεχτω αυτο το δαχτυλιδι'' η ψυχρη της φωνη και το απαθες προσωπειο που τοποθετει στα ομορφα χαρακτηριστικα της του προκαλουν ριγη.
Το ομορφο κοσμημα γλιστρα στο δερμα της και το τοποθετει με κροτο στο κομοδινο.Μια αηχη δηλωση οτι δεχεται με ορους.

''Και πως πιστευεις οτι κατι τετοιο ειναι εφικτο;Η γυναικα μου και καθε αλλη γυναικα στον κοσμο θεωρω δεν θα εβαζε ποτε τον εαυτο της σε τετοια κατασταση, ειναι σαν γελοιοποιειται.'' επιστρετευει τα καλυτερα του επιχειρηματα.

Μα η Κυβελη του χαμογελα.Με εκεινο το χαμογελο που φωναζει απο μακρια οτι δεν πιστευει λεξη.

''Αν η γυναικα σου ειναι αυτη που λες οτι ειναι και ξερει αυτα που λες οτι ξερει, τοτε απο τα δειγματα που εχω λαβει, ειναι αδιστακτη και τρομερα υποκριτικη. Μια συναντηση αν μη τι αλλο μπορει να την βαλει στο προγραμμα σας ως ζευγαρι '' χλευαζει και τον βλεπει να μισανοιγει τα χειλη του, κατι θελει να της πει, μα το παιρνει πισω. Η ατιμη δικηγορινα ειχε πεταξει κάθε επιχειρημα του πισω στον ιδιο!
Την ειχε εκπαιδευσει σωστα...

Ο αντρας μπροστα της, της ριχνει ενα κεφαλι, είναι ντυμενος με ειδικα για εκεινον ραμμενο κουστουμι και όταν περπατα κάθε γυναικα αφηνει το βλεμμα της πανω του για λιγο, μα ποτέ δεν της φανηκε πιο ανισχυρος.
Σ'αγαπω Σπυρο, αλλα θελω να ξερω, πρεπει να ξερω.

''Μια τετοια γυναικα δεν θα ξεφτυλιζοταν ποτέ ετσι!'' υποστηριξε ως μια τελευταια προσπαθεια να την πεισει.
Μα ειδε ενα χαμενο παιχνιδι μπροστα του.

''Μια τετοια γυναικα για να μενει μαζι σου σημαινει οτι σε αγαπα τρομερα, ισως και αρρωστα, θα εκανε ο,τι της πεις στην σκεψη της ευνοιας σου'' 
Οι λεξεις της, και ο τροπος που αδιστακτα προτεινε να εκμεταλλευτει την γυναικα του λεγοντας της ενα ψεμα τον αφησε εμβροντητο.

''Δεν σε αναγνωριζω'' μουρμουρισε δυσπιστος.
Η κοπελα χαλαρωσε το υφος και χαμογελασε λιγο πιο γλυκα.Σηκωσε το χερι της και πλησιασε αργα το προσωπο του.Ακουμπησε την παλαμη της στο φρεσκοξυρισμενο μαγουλο του. Επνιξε την συγκριση με εκεινο του Ορεστη και χαιδεψε απαλα, βλεποντας τον αντρα να δαγκωνεται για να μην αντιδρασει στο χαδι της.
Εισαι γελασμενος Δελη αν πιστευεις οτι μονο εγω εχω υποκυψει σε εσενα.Οι χειροπεδες, μας ενωνουν αμφοτερους.

Στα ματια της ηταν ο πιο ομορφος αντρας του κοσμου, μα πρωτη φορα ειδε μια σκια, σκουρα και θολη, οποτε εσπευσε να την διαλυσει, με μια κινηση που μονο περισσοτερο θα αυξανε την ομιχλη.

Την ιδια ωρα, στα Εξαρχεια η χαρτοριχτρα πλενει τα φλιτζάνια μουρμουρίζοντας.Απο τα τρεμαμενα χερια της ξαφνου, το ενα πεφτει κατω και σπαει.Η ηλικιωμενη γυναικα βλαστημα, γιατι το θεωρει κακοτυχια.Την ιδια κουπα,με το ζωγραφισμενο χαλκινο κλειδι, μοιραστηκαν ολα αυτα τα χρονια αναριθμητες γυναικες, θυμαται οτι σε μια από τις τελευταίες ειπε 'Ο ενας θα σε καψει, ενω ο αλλος θα βαλει φωτια μεσα σου' 
Κοιτα την αλυτη προφητεια της να εχει γινει θρυψαλα στο πατωμα.
''Την ειμαρμενην ουδ'αν εις εκφυγοι'' μουρμουριζει και πιανει το φαρασι.

Τον φιλα οταν φτανει με το αυτοκινητο του κατω απο το σπιτι της.Ο αντρας νιωθει ακομα πολυ μουδιασμενος,σαν να μην πιστευει αυτα που ακουσε.Το μονοπετρο βρισκεται παλι στο κουτι του, μεσα στο ντουλαπακι και η ηχηρη νικη του μοιαζει πλεον με χλιαρη ισοπαλια.

Κοιτα την δικηγορινα, που ηρεμη περιμενοντας να της πει κατι χτυπα ρυθμικα τα γυμνα της δαχτυλα πανω στην φορμα και τραγουδα σιγανα το τραγουδι που ηχει στο αμαξι.
Τι εκανα λαθος;
Αυτη ηταν η πρωτη του σκεψη, που κατα πολυ επισκιαζοταν απο μια δευτερη, εκεινη που τον εσπρωχνε σε ενα αδιεξοδο που αναλογο του δεν ειχε αντιμετωπισει ποτέ ξανα.
Τι θα κανω;

''Εχει αλλαξει κατι;'' η αμεση ερωτηση του την ανακουφιζει.Γενικα σε εκεινον παντα λατρευε τον τροπο που ευθεως δεν της αφηνε επιλογη ψευδους.

Σηκωνει το βλεμμα και τον χτυπα αλυπητα με ενα αθωο υφος σχεδον ακαταμαχητο, οριακα θανατηφορο.
''Δεν εχει αλλαξει τιποτα Σπυρο'' γερνει μια τελευταια φορα προς το μερος του και τον φιλαει πεταχτα πριν ανοιξει την πορτα και βγει εξω στον δρομο.

Κοιταει πισω της μια ακομη φορα ,μπαινει στην εισοδο και επειτα στο ασανσερ.Η ωρα είναι λιγο πριν τις 11 και ονειρευεται τοστ, πατατακια και κοκκινο κρασι, ενω παραλληλα αδημονει να πει στην Φαιη για το κοσμημα και την απαντηση της.
Ενα περιεργο αισθημα την εχει κατακλυσει,νιωθει δυνατη, σαν να τραφηκε απο το σοκ του Δελη και να απεκτησε εναν ελεγχο που της αρεσε.
Ενιωθε δυναμικη και ας μην περπατουσε πανω σε τακουνια, κι ας ηταν αβαφη και ντυμενη με φορμες.Η αδρεναλινη της ειχε χτυπησει κοκκινο.
Στο πισω μερος του μυαλου της τρεμοπαιζε η αμφιβολια, ηθελε να αποδειχθεί λαθος, ηθελε ο Δελης να εχει δικιο.Το ηθελε πολύ.

Εσυρε την βαλιτσα της διπλα στην πορτα και ανοιξε με το κλειδι της.
Ευτυχως βρηκε μονο την Φαιη μεσα.Η ξανθουλα επινε ενα αναψυκτικο και εβλεπε σε επαναληψη ενα επεισοδιο που γκρινιαζε οτι εχασε οσο ελειπαν.

Με τον που την ειδε πατησε παυση.
''Τι εγινε;'' ρωτησε ανυπομονη.
Η Κυβελη χαμογελασε, μα κατι στο υφος μπερδεψε την Φαιη.Δεν εμοιαζε με ευτυχια μπερδεμενη με τυψεις.Ηταν αμιγως κατι αλλο, μια ικανοποιηση που τροφοδοτουσε ενα υφος δυναμικο.

''Παω να τακτοποιησω τα πραγματα μου και θα σου πω.'' πηρε τα παπουτσια της στο χερι και προχωρησε προς τον διαδρομο.

''Κυβελη-'' 
Η φωνη της Φαιης προμηνευσε κατι που και η ιδια θα εβλεπε με διαφορα λιγων δευτερολεπτων.
Μεσα στο δωματιο της, επιτηδες, ακομη με all star, στεκοταν ο Ορεστης, με τα χερια στις τσεπες του χαλαρου τζιν του και το μαυρο φουτερ να πεφτει φαρδυ πανω του.
Κοιτουσε με υφος ψυχαγωγημενο την βιβλιοθηκη της.

Η δικηγορινα ομως, δεν του φωναξε.Και η σιωπη της τον εκανε να γυρισει προς το μερος της.Εκλεισε την πορτα και εγειρε στον τοιχο διπλα.

''Θεωρω ψυχικα ανισορροπους εκεινους που βαζουν τον Φρουντ διπλα στην Δημουλιδου''σχολιασε χαλαρος.

Η κοπελα χαμογελασε με νοημα.''Θεωρω ψυχικα ανισορροπους εκεινους που με λενε χαζη και μετα κανουν παρατηρησεις για την ταξινομηση των βιβλιων μου, στο δωματιο μου, 11 η ωρα το βραδυ''αντιγυρισε ψυχραιμα.

Ο Ορεστης δεν το περιμενε,μειδιασε πονηρα και την κοιταξε ακομη πονηροτερα.
''Δεν ηξερα οτι τοσο πολυ σε επηρεαζω.''εναπεθεσε τις ελπιδες του στο ευαισθητο νευρικο της συστημα, μα αγνοουσε κατι σοβαρο.Η Κυβελη ειχε ξεπερασει τον εαυτο της, και ετοιμαζοταν να το ξανακανει.

''Ειναι αδυνατον να μην με επηραζουν τοσο ασταθεις ανθρωποι, σας θεωρω επικινδυνους.'' η απαλη και σιγανη της φωνη εφερε απορια στο βλεμμα του.
Τωρα θα σου δειξω ποια ειναι χαζη βιολιστη της κακιας ωρας.

''Ασταθεις;'' καθισε στο κρεβατι της-επιτηδες- και την ρωτησε.

''Ναι.Εκτος αν προτιμας το χειριστικος, γιατι ενα απο τα δυο εισαι.'' δηλωσε και ανοιξε την βαλιτσα της βγαζοντας μια σακουλα απλυτα που πεταξε στο μπανιο αφηνοντας τον να επεξεργαστει αυτό που του ειπε.

Οταν επεστρεψε τον βρηκε μπερδεμενο να την περιμενει.
Πηρε τα δυο της τζιν και τα κρεμασε στην ντουλαπα ανενοχλητη, κατω απο το εντονο βλεμμα του.

''Μπορω να σε βοηθησω Ορεστη;''
Θα ορκιζοταν οτι τον ακουσε να ξεροκαταπινει.

''Ηρθα εδω-'' τον εκοψε.
''Για να ζητησεις συγγνωμη.'' εκλεισε την ντουλαπα και εγειρε πανω της.Ο βιολιστης εσμιξε τα φρυδια.Η αληθεια ηταν πως ουτε καν ο ιδιος δεν ηξερε πως βρεθηκε στο δωματιο της Κυβελης, μα του φαινοταν αναποφευκτο μετα την πολυωρη προβα του να παει να την δει.

''Να ζητησω συγγνωμη γιατι;''
Γελασε δυνατα.
''Μηπως γιατι προσπάθησες υπουλα να αθετησεις την συμφωνια μας;'' ανασηκωσε το φρυδι εξεταστικα και ο Ορεστης ακουμπησε τις παλαμες του στο παπλωμα πισω του.Η συγχυση διαγραφοταν ξεκαθαρα στο υφος του.

''Απλα θεωρω χαζο το οτι σκεφτεσαι να γυρισεις σε αυτον'' υποστηριξε, ο αμυντικος του τονος της θυμισε αρκετα εκεινο το 'Τι όρο;' του Δελη.
Μειδιασε στην μικρη της νικη.

''Το τι κανω εγω, δεν ειναι στην διακριτικη σου ευχερεια, αν ηθελες να ειμαστε κατι παραπανω απο αρπαχτη τεσσαρων ημερων και φιλοι, επρεπε να το πεις ανοιχτα'' την καρφωσε με το βλεμμα του σαν να ειχε μαρτυρησει καποιο μυστικο του.
Τα ματια του ειχαν κατι το ασυλληπτο, ανθρωπινως μη προσιτο.Της ηταν δυσκολο να μην τα κοιταει, μα εκεινη την ωρα , δεν εβλεπε το χρωμα, αλλα το υφος, και το υφος  φωναζε 'Με επιασες'.

''Δεν ειπα ποτέ ότι ηθελα να ειμαστε κατι παραπανω.'' της γελασε, αλλα ηξεραν και οι δυο οτι δεν το εννουσε.

Η Κυβελη ξεκολλησε απο την ντουλαπα και προχωρησε προς το μερος του.Περπατησε χωρις να παρει τα ματια της απο τα δικα του και σταθηκε ακριβως απεναντι του,τα γονατα της απο τα δικα απειχαν χιλιοστα και ετσι καθιστος οπως ηταν ειχε σηκωσει το βλεμμα ψηλα για να την κοιτα.
Η σιωπη φωναζε αναμεσα τους και η σεξουαλικη ενταση κολυμπουσε στον αερα σαν αρωματικο χωρου.

''Υπαρχουν καποια ορια Ορεστη, χρονικα και συναισθηματικα.''τον επεπληξε και οταν πηγε να της δικαιολογηθει υψωσε το χερι της αναμεσα τους.
''Δεν τελειωσα.'' τον εκοψε.
Προς εκπληξη της ανεβασε το γονατο της στο κρεβατι και τον εσπρωξε πισω.Μουδιασμενος ακομα, μα με ενα μειδιαμα κρυμμενο κατω κατω αφησε το σωμα του να πεσει ανασκελα. Η κοπελα ακουμπησε το αλλο της γονατο δεξια του και με ενα σαλτο βρεθηκε ακριβως απο πανω του, να τον πιεζει σε ολα τα σωστα σημεια.
Ακουμπησε τις παλαμες της δεξια και αριστερα φυλακίζοντας τις δικες του και εγειρε προς το μερος του,σε σημειο που τα χειλη της ακουμπουσαν πανω στα δικα του.Αρχισε να ασθμαινει κοφτα.

Ενιωθε τον ενθουσιασμο του, μα πως γινεται να μην τρελαίνεται αλλωστε;Ο Ορεστης ειχε βιωσει το σοκ της ζωης του.
''Εγω κι εσυ...'' ψιθυρισε λαγνα.
''Καταρτισαμε κατι σαν δικαιοπραξια'' οι αγνωστοι νομικοι οροι τον αναψαν κι αλλο.
''Ηταν προφορικη διμερης δηλωση βουλησεως, και ειχε ορους,ενας απο αυτους ηταν το χρονικα πεπερασμενο, ενώ ο αλλος η μη μελλοντικη δεσμευτικοτητα''
Δεν της λεει τιποτα.

Πιεζει το στηθος της πανω στο δικο του.
''Κανω λαθος;''τον προκαλει και απομακρυνεται λιγο οταν εκεινος τεντωνεται για να την φιλησει.
Την κοιτα πελαγωμενος.
Θα με τρελανεις δικηγορινα.

''Κοιτα, καταλαβα οτι ειπα μαλακια, απλα κι εσυ δεν μπορεις-''παει να δικαιολογηθει.
''Και μπορω, και θελω, και θα κανω.'' του το ξεκοβει.Ο βιολιστης γελαει στον δυναμισμο της.

''Δεν φερω αποψη σε ολο αυτο;'' ρωτα χωρις την προθεση να νευριασει.
''Μονο σε ο,τι σε αφορα''
''Ο,τι σε αφορα με αφορα'' της κλεινει το ματι και κλεβει ενα πεταχτο φιλι.

Η κοπελα καπως αποπροσανατολιζεται,μα συντομα ανακτα την κυριαρχια της και τον ακινητοποιει απο κατω της.
''Βρηκες την καρτα με τις ατακες σου;'' τον κοροιδεψε μα ενα παιχνιδιαρικο χαμογελο ηταν κρυμμενο στα χειλη της.Εκεινος χαμογελασε φωτεινα
Ειχε αρχισει ως ψυχρος πολεμος, μα τωρα και οι δυο χαμογελουσαν ο ενας πανω στον αλλον στο κρεβατι.

''Δεν εχασα ποτε τις ατακες μου δικηγορινα.'' εκανε να τυλιξει τα χερια του γυρω της μα τα κρατησε σταθερα πανω στο στρωμα.
''Τοτε γιατι δεν μου ζητας τοση ωρα συγγνωμη;'' 
Τον βλεπει να σοβαρευει λιγο, την κοιτα σαν μικρο παιδι που εκανε αταξια και φυσα μια μπουκλα μακρια απο τα ματια του.
''Συγγνωμη Κυβελακι'' μουρμουρισε παραπονιαρικα και εκεινη δαγκωθηκε να μην μαλακωσει.

Αντι αυτου σηκωθηκε απο πανω του και σταθηκε παλι στα ποδια της.
''Δεκτη'' εστρωσε την μπλουζα της και τιναξε τα μαλλια της πισω.
Να και η τριτη εκπληξη του Ορεστη μεσα σε μια μερα.Περιμενε σιγουρα κατι παραπανω, εστω ενα φιλι.
Μπερδεμενος σηκωθηκε κι εκεινος.
Μολις τον ειχε απορριψει;

Περασε μπερδεμενος το χερι του μεσα απο τα μαλλια του και την κοιταξε προσπαθωντας να την αποκρυπτογραφησει.Σηκωθηκε μουδιασμενος και κινησε προς την πορτα της, την οποια ανοιξε αργα.Εκεινη δε;Καθισε στην ακρη του κρεβατιου και με τους αγκωνες στο στρωμα και εμεινε να τον καιει με το υφος της.

''Εεμ...''ενιωθε νευρικος.Πρωτη φορα! ''Εγω λεω να παω...''

''Ξερεις...εισαι μαλλον κι εσυ λιγο χαζος'' αποκριθηκε με ενα σαρδονιο χαμογελο.
Ο Ορεστης αιφνιδιασμενος εκανε ενα βημα πισω και γελασε νευρικα.
''Εγω;''
''Εσυ''τον διαβεβαιωσε.
''Γιατι αυτο;''ζητησε να μαθει.

''Γιατι δεν διεκδικεις τα δικαιωματα σου ως οριζει η δικαιοπραξια μας'' απαντα αινιγματικα και του καιει το μυαλο.
''Δηλαδη;''ρωτα και κρεμεται απο τα χειλη της.

''Το χρονικο πλαισιο οριζεται απο Παρασκευη εως Δευτερα, και η ωρα ειναι...''κοιταζει το ρολοι στον καρπο της ''11 και 2 , η μερα τελειωνει σε 58 λεπτα από τωρα'' γλυφει τα χειλη της και ο Ορεστης παιρνει βαθια ανασα.

Κλεινει την πορτα με κροτο και βγαζει το φουτερ του με μια κινηση.Η Κυβελη γελαει δυνατα και ανακαθεται στο κρεβατι ετοιμη να τον υποδεχτει.
Η καρδια της χτυπαει στον ρυθμο που σχεδον τρεχει και την καλυπτει πανω στο στρωμα, απλωνοντας μικρα φιλια στο προσωπο της, εντεινοντας το γελιο της.
Της βγαζει την μπλουζα και την κοιτα, κατι σκεφτεται εντονα.

Εκεινη ανυπομονα τον σκουντα, το στηθος της πηγαινει ηδη πανω κατω απο τις γρηγορες ανασες της.
Την κοιτα πονηρα.Γερνει ελαφρως το κεφαλι του στο πλαι.Κουναει την σκεψη μακρια και γερνει παλι προς το μερος της.
Η κανελα ερχεται στο οσφρητικο της πεδιο και η κοπελα ανασαινει βαθια.
Τα χειλη του,καυτα και μαλακα τυλιγουν τα δικα της σε ενα βαθυ,υγρο φιλι.Συντομα αρχιζει να κατεβαινει προς τα κατω.
Ο λαιμος της τρεμει στο αγγιγμα του και τα νυχια της μπηγονται στο στρωμα.
''Θελω να σε ρωτησω'' μουρμουριζει αναμεσα απο δυο ανασες.

''Ρωτα'' βαριανασαινει και κλεινει τα ματια.
''Να τολμησω;''ξεχωριζει το μειδιαμα στα χειλη του καθως κατεβαινει με ενα υγρο μονοπατι φιλιων προς το στηθος της.
''Ξερεις τι λενε, η τυχη ευνοει τους τολμηρους'' η ανασα της κοβεται οταν της βγαζει την φορμα μαζι με το εσωρουχο και τα πεταει σε μια γωνια.Στεκεται αναμεσα στα ποδια της και σκυβει.Η Κυβελη τρανταζεται και τρεμει.

Τα χειλη του ακουμπουν το εσωτερικο του μηρου της και εκεινη κλαψουριζει πνιχτα.
Ανοιγει τα ματια και συναντα ενα μπλε και ενα πρασινο.Ο δεικτης του τραβει μια νοητη γραμμη επανω στο μικρο καθετο ανοιγμα που τρεμει.Ζαλιζεται.
''Και τοτε, τι ειμαι εγω για σενα;'' ξαναρωτα βαρια.

Πριν προλαβει να απαντησει εισχωρει δυο δαχτυλα και χαιδευει την κλειτοριδα της.
''Γαμωτο'' αναστεναζει και σηκωνεται λιγο.
Την κοιτα προκλητικα περιμενοντας απαντηση.
Αναθεματισμενε βιολιστη δεν εχεις ορια.
''Εισαι...εισαι...'' σκυβει αναμεσα στα ποδια της και την παιρνει στο στομα του.
Η Κυβελη καταρρεει.
''Εισαι η ενοχη απολαυση μου...'' 

Μουγγριζει απο ηδονη και πνιγει ενα βογγητο.Αλαζονικα σκεφτεται την απαντηση της.
''Δεν εχει αλλαξει τιποτα Σπυρο''
Μειδιαζει.
Εχουν αλλαξει τα παντα Σπυρο.

Αλαζονικα με εκανε δικη του,
σχεδον αφελως πιστεψε πως μπηκε στο μυαλο μου.

Μα ο καιρος περασε.

Και να που τωρα, ακους το ονομα μου και τρεμεις, ανεβαζεις παλμους και κοιτας τριγυρω να με βρεις.
Δεν ειμαι εκει που ψαχνεις, ποτε δεν ημουν.
Νευριαζεις οταν καποιος πινει  τον καφε του οπως εγω,οταν  αγαπα και μισει οτι εγω αγαπουσα και μισουσα.
Θυμωνεις όταν ακους το αγαπημενο  μου τραγουδι και γρηγορσ κλεινεις την μουσικη.
Εξοργιζεσαι που η κοπελα που τοση ωρα φλερταρεις εχει βλεμμα ιδιο με το δικο μου.
Ακομη περισσοτερο, σε ξενερωνει το γεγονος οτι καθε επομενη οσο με θυμιζει, αλλο τοσο διαφερει.
Κρυφα, δεν σ'αρεσει που διαφερει.
Μαλωνεις τον εαυτο σου που με σκεφτεσαι οταν εκεινη κολλα το σωμα της πανω στο δικο σου.

Ξερεις, μπορει να ησουν καλος στο να 'σκαλιζεις' περιτεχνα το σημαδι σου επανω  μου, στο να παιζεις και να με αφηνεις καθε φορα αφωνη και εμβροντητη, μα εκανες ενα λαθος,φρικτο και μοιραιο (για εσενα).

Καθε στιγμη που περασαμε μαζι αφηνοσουν ασυναισθητα.
Κι εγω, καθε φορα εισχωρουσα μεσα σου, ολο και πιο βαθια μες την καρδια σου.
Εγινα η δευτερη φωνη στο μυαλο του, το μετρο συγκρισης σου, το αντιβαρο σε καθε σκεψη σου.
Οποτε, τρεξε οσο θες μακρια μου και απο όλα οσα με θυμιζουν!Μπορεις! 
Τα καταφερνεις μια χαρα μεχρι στιγμης.
Αλλα ποτέ δεν θα καταφερεις να ξεφυγεις απο καποιον που κουβαλας μεσα σου.

Αυτη ηταν η εκδικηση μου.
Κρατας μυστικο;

Κέρδισα.

Ciao Bellas!!

Πως ειμαστε ;

Εγω ως δωρο για το Σαββατο μεσα προσφερω κεφαλαιο 4 χιλιαδων λεξεων και παραπονο δεν θελω!

Τωρα αρχιζουν τα δυσκολα!

Πως σας φανηκε ομως;

Ειπε καπως οχι,αλλα δεν θα το ελεγα και σιγουρο.
Φερθηκε εξυπνα.

Οσο για τον Ορεστη,τα σχολια δικα σας!

Αφιερωμενο στην αγαπημενη user70254091 που υπεραγαπω και λατρευω τα σχολια της.

Αφιερωμενο όμως και στην  _terataki_ μαζι με ευχες για τα γενεθλια της.Ευχομαι τα καλυτερα και να μην την παιρνει από κατω ο εγκλεισμος!Στελνω μεγαλο φιλι και πολλη αγαπη.

Υπομονή και υποθεσεις μεχρι το επομενο.

Σας αγαπω πολύ πολύ πολύ πολύ.

xxxΜαγδαxxx