Grób Hyunjina świecił pustkami.

Słońce rozświetlało jego czarno-białą fotografię, jako jedyne towarzysząc choremu z miłości chłopakowi, pogrążonemu w długim, bezkresnym śnie.

Samotność i obojętność innych ludzi, osób z klasy czy nawet rodziny wydawała się być jego karą za to, jakim człowiekiem był. I mimo tego, że jego przewinienia nadal nie wyszły na światło dzienne, nikt nie odważył się zapalić na jego nagrobku jednego znicza. Nikt, z wyjątkiem Lee Minho i Han Jisunga.

Hwang Minhyun i Hwang Sunmi stracili swojego jedynego, ukochanego syna.

Mężczyzna co noc padał na jego jak zawsze niezaścielone łóżko, płacząc z niewyobrażalnie wielkiej tęsknoty i wyrzutów sumienia.

To wszystko było jego winą.

༺｡° .ᘛ𓆩♡𓆪ᘚ. ° ｡༻

The End.

༺｡° .ᘛ𓆩♡𓆪ᘚ. ° ｡༻

Witajcie, tu Teri!

Z samego początku chciałam podziękować wam wszystkim za czytanie mojej pracy. Dziękuję za każdą gwiazdkę i przede wszystkim komentarze!

Mam nadzieję, że główni bohaterowie, a raczej charaktery Hyunjina i Yeonjuna, które wykreowałam, przypadły wam do gustu, bądź chociażby wyróżniały się czymś specjalnym.

Chciałabym w szczególności podziękować seungfck i serowypasihorse za masę komentarzy, które często motywowały mnie do kontynuowania historii chorego z miłości Hyunjina. Dziękuję wam bardzo <3

Jeżeli macie jakieś pytania, śmiało pytajcie! Możecie również powiedzieć, jaka scena z "LoveSick" najbardziej wam się podobała ^-^

Proszę, dbajcie o siebie. Love <3

11.06.2023 - 02.09.2023