Seola... ♡

*Time skip*

*At night*

Έχει βραδιάσει και σε λίγο υποτίθεται πως πρέπει να ετοιμαστώ για να πάω κλαμπ.

Η Solmi με είχε αφήσει μόνη μου στο δωμάτιο πριν λίγα λεπτά για να πάει να ετοιμαστεί για την βόλτα της με τον Jeongin.

Μετά από τα τόσα παρακαλετά, η Solmi κατάφερε να με πείσει να βγω έξω...

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υποτίθεται πως πρέπει να ετοιμάζομαι για το κλαμπ.

Αλλά εγώ κάνω το ακριβώς αντίθετο, μην ξέροντας ποιο συνολάκι να επιλέξω, γιατί τα περισσότερα σέξι συνολάκια μου για βραδινή έξοδο ήτανε πολύ σέξι για να είναι του γούστου μου.

Και πως όπως και να προσπαθούσα να τα φορέσω, ήτανε τέρμα αποκαλυπτικά.

Τόσο αποκαλυπτικά που φοβούμουνα πως θα μου πεταχτούν όλα έξω.

Μαζί με τα σημάδια μου...

Και αυτό με άγχωνε φουλ.

Δεν ήθελα να ρεζιλευτώ μπροστά στον ξένο κόσμο λόγω των αρνητικών μου σκέψεων.

Αλλά την ίδια στιγμή μου έλειπε το να νιώθω σαν μια σέξι και ανεξάρτητη εικοσιτριάχρονη γυναίκα...

Ειδικά με το τόσο καιρό που έχει περάσει από την τελευταία φορά που είχα διασκεδάσει...

Ξέρεις τι?

Η Solmi έχει δίκιο.

Μου αξίζει να περάσω καλά απόψε.

Για αυτό θα έκανα την καρδιά μου πέτρα και θα παραμέριζα τις αρνητικές μου σκέψεις.

Γιατί το ξέρω πως μπορώ.

Τουλάχιστον για απόψε.

Κοίταξα αποφασιστικά τον εαυτό μου στον καθρέφτη του δωμάτιου και έγνεψα καταφατικά.

Πέρασα τα όσα λεπτά ετοιμάζουν ακούγοντας μια από τις spotify playlist μου στην δια πασών.

Και μόλις τελείωσα έμεινα με το τελικό αποτέλεσμα.

Το outfit:

Το μαλλί και το μακιγιάζ:

Ένιωθα σαν να βγήκα από περιοδικό της Vogue αλλά και σαν άλλος άνθρωπος ταυτοχρόνως.

Αλλά με την καλή έννοια.

Seol: Καλωσόρισες πίσω, σέξι και ανεξάρτητη πλευρά της Seola.

Γέλασα, φιλώντας τον καθρέφτη του μπάνιου, αφήνοντας αποτύπωμα από το κραγιόν μου στο τζάμι.

Άρπαξα τα πράγματα μου, κλειδώνοντας καλά καλά την πόρτα από πίσω μου, με κατεύθυνση την έξοδο του ξενοδοχείου.

Ελπίζω να πάνε όλα καλά στο κλαμπ και να μην μου φύγει η καλή διάθεση...

Solmi... ✩

Ξαφνικά η πόρτα χτύπησε πράγμα που διέκοψε την συζήτηση μας.

Η Seola σηκώθηκε να ανοίξει και ήταν ο Jeongin.

I.n: Ήρθα να πάρω το κορίτσι.

Είπε χαμογελώντας.

Μέσα που έπαιζαν τα λόγια της αδελφής μου σαν κασέτα. Είχα σκεφτεί πολλές φορές το ενδεχόμενο να νιώθει κάτι για εμένα ο Jeongin αλλά δεν ήμουν σίγουρη... ακόμα δεν είμαι.

Σηκώθηκα και πήγα προς το μέρος του χαμογελαστή.

Ισχύει το ότι δεν ξέρω τι νιώθω για αυτόν ωστόσο το ενδεχόμενο να κάνω κάτι μαζί του κάποτε δεν το χω αποκλείσει.

Sol: Seol, θα τα πούμε αύριο! Κοίτα να περάσεις καλά σήμερα και να είσαι προσεκτική γιατί ακούς τι γίνεται στην τηλεόραση ε?

Seol: Καλά καλά μην ανησυχείς για εμένα όλα θα πάνε καλά!

Sol: Το ελπίζω.

Την αγκάλιασα και φύγαμε με τον Jeongin.

Έριξα μια ματιά και ήταν όμορφος να πω την αλήθεια. Φόραγε ένα μαύρο παντελόνι και ένα μαύρο πουκάμισο.

Sol: Είσαι ωραίος σήμερα.

Είπα για να σπάσω την ησυχία.

I.n: Θα ήταν άδικο να ντυθώ εγώ χάλια ενώ εσύ είσαι όμορφη, δεν νομίζεις?

Σήκωσα τα φρύδια μου χαμογελώντας.

Sol: Σωστό. Θα ήταν άδικο.

Χαμογέλασε και εκείνος και συνεχίσαμε να περπατάμε.

Το ξενοδοχείο είναι μέσα στο κέντρο του Μιλάνο οπότε δεν είναι ότι χρειαζόμαστε αυτοκίνητο.

Γυρίσαμε μερικά μαγαζιά, μου πήρε kiko και μετά πήγαμε σε ένα ιταλικό εστιατόριο για βραδινό.

Είχε πολύ ησυχία.

Εκείνος καθόταν απέναντι μου και έπεφταν μερικές ματιές πολύ συχνά... και από τις δύο πλευρές.

Ωστόσο άρχισα να το ξανά σκέφτομαι...

Και πες στο τέλος καταλήγουμε μαζί... Τι θα πουν οι άλλοι? Μια αστυνομικίνα με έναν μαφιόζο... δεν κολλάει.

Όμως ξέρω ότι ο Jeongin θα με προστάτευε και δεν θα άφηνε κανέναν να με πειράξει. Και ναι ακριβώς αυτό είναι το type μου.

Αλλά δεν ξέρω αν θα βγει σ- τι το σκέφτομαι καν? Πολύ overthinking κάνω. Τζίζους.

Σταμάτησα να κοιτάω το κενό και ξανά κοίταξα εκείνον πιάνοντας το ποτήρι μου.

I.n: Όλα καλά?

Με ρώτησε με περιέργεια σηκώνοντας το ένα του φρύδι.

Χαμογέλασα και έγνεψα.

Sol: Ναι ναι καλά είμαι... Την Seola σκέφτομαι... Γιατί έχει μισήσει τόσο τον Hyunjin...?

I.n: Κοίτα, ούτε εγώ ξέρω αλλά είναι δικό τους θέμα. Είναι αρκετά μεγάλοι για να το λύσουν μόνοι τους, έτσι δεν είναι?

Sol: Δεν έχεις κι άδικο εδώ που τα λέμε... Αλλά καταλαβαίνεις...

I.n: Τον έχω σαν αδελφό μου τον Hyunjin. Ξέρω τι άνθρωπος είναι και πίστεψε με, άδικα ανησυχείς.

Έγνεψα και ήπια λίγο από το κρασί μου.

Sol: Θα σε εμπιστευτώ τότε.

 I.n: Και πολύ καλά θα κάνεις.

Χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον και ξανά κοιταχτήκαμε...

Υπάρχει χημεία πάντως...