Solmi... ✩

*2 weeks later*

Κάπως έχουν αλλάξει τα πράγματα.

Βασικά η αδερφή μου επιτέλους άρχισε να έχει καλές σχέσεις με τα αγόρια.

Η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε πολύ χρόνο ωστόσο τα πράγματα έχουν πάρει θετική τροπή.

Κάπως σχεδιάζουμε ένα πλάνο με τα αγόρια για να αντιμετωπίσουμε τον Song Kang ο οποίος πιθανότατα να ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την Seola.

Αλλά όχι. Δεν πρόκειται να τον αφήσω.

Καθόμαστε με τα αγόρια στην τραπεζαρία για πρωινό, ώσπου το κουδούνι χτυπάει.

Seol: Πάω εγώ.

Είπε η Seola σκουπίζοντας τις άκρες των χειλών της και έπειτα κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

Seola... ♡

Άνοιξα προσεκτικά την πόρτα και διακρίνω ένα ψηλό ξανθό αγόρι.

Hj: Hwang Hyunjin, χάρηκα.

Μου έδωσε το χέρι του για χειραψία.

Εγώ να έχω μείνει να το κοιτάω διστακτικά και μετά να κοιτάω αυτόν για κανένα δίλεπτο.

Τι μου θυμίζει...

Seol: Cheon Seola.

Μετά από μερικά λεπτά έδωσα κι εγώ το χέρι μου και κάναμε χειραψία. 

Hj: Εμμ είμαι φίλος των αγοριών και μέλος του γκρου- Τέλος πάντων θα μπορούσα να περάσω?

Επανήλθα πίσω στην πραγματικότητα λόγω της φωνής του, σταματώντας να τον κοιτάω με μισόκλειστα μάτια, αφήνοντας τον να περάσει.

Seol: Πως και δεν σε έχω δει τόσες μέρες?

Hj: Έλειπα για κάτι δουλειές στο Λονδίνο. Σήμερα επέστρεψα.

Έγνεψα και φτάσαμε στην τραπεζαρία και όλοι έστριψαν το βλέμμα τους πάνω μας.

Τα υπόλοιπα εφτά αγόρια φάνηκε να ενθουσιάστηκαν με την παρουσία εκείνου του αγοριού.

Η Solmi τον κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα καταπίνοντας το νερό που έπινε.

Fx: Hyunjin, αυτή είναι η Solmi. Η μικρή αδερφή της Seola.

Ο Hyunjin χαμογέλασε και της έδωσε το χέρι του.

Η Solmi σήκωσε το ένα φρύδι και έκανε χειραψία μαζί του.

Sol: Ναι μην μου πηγαίνει όμως πολύ κόντρα...

O Hyunjin την κοίταξε περίεργα.

I.n: Είναι λίγο ατίθαση.

Seol: Ξέρεις. Μικρά αδέρφια. Πάντα είναι ατίθασα.

Sol: Whatever. Solmi. Χάρηκα για την γνωριμία.

Είπε και χαμογέλασε.

Hj: Ναι επίσης!

Χαμογέλασε πίσω.

Solmi... ✩

Ο Chan μας ενημέρωσε πως την επόμενη εβδομάδα έχουμε ταξίδι στην Ιταλία και χρειάζεται και εμάς...

Δεκατέσσερις μέρες σε πεντάστερο στο Μιλάνο. Νιώθω πως ολοκληρώνεται η ζωή μου.

Θα είναι υπέροχα. Μιλάνο θέλω να πάω από μικρό παιδί. Ήταν πάντα το όνειρο μου. Και επιτέλους πραγματοποιείται.

Seola... ♡

*At night*

Είναι βράδυ και δεν μπορώ να κοιμηθώ λόγω γιατί έχω πολλά στο μυαλό μου.

Μία σκέφτομαι το ταξίδι στο Μιλάνο και πόσο ανυπομονώ για αυτό.

Μία σκέφτομαι τον Song και αρχίζω να αγχώνομαι για το άμα έχει ανακαλύψει το που βρίσκομαι ή όχι.

Από την άλλη όμως σκέφτομαι και αυτόν τον Hyunjin που γνώρισα σήμερα.

Οι σκέψεις μου αυτή τη στιγμή νιώθουν σαν ένα τεράστιο κουβάρι, τόσο πολύ που αρχίζω να πιστεύω πως σε λίγο θα εκραγεί ο εγκέφαλος μου.

Χρειάζομαι καθαρό αέρα.

Σηκώθηκα με αργές κινήσεις από το κρεβάτι μου, άρπαξα την ζακέτα μου και την φόρεσα πάνω από την νυχτικιά μου και μετά άνοιξα διακριτικά την πόρτα του δωματίου μου, κατεβαίνοντας τις σκάλες λες και παίζω σε ταινία δράσης.

Μόλις έφτασα στο μπαλκόνι χωρίς να έχω ξυπνήσει κανέναν αναστέναξα, βγάζοντας το ηλεκτρονικό μου τσιγάρο από την τσέπη της ζακέτας μου και τραβώντας μια τζούρα.

Ευτυχώς που φόρεσα ζακέτα γιατί έχει λίγο ψυχρούλα τα βράδια...

Το μυαλό μου τότε άρχισε να γυρνάει πίσω στον Hyunjin.

Κάπου τον έχω ξαναδεί αυτόν...

Εκεί που συλλογιζόμουν που έχω ξαναδεί αυτόν τον άνθρωπο, ξαφνικά τρώω φλασιά.

Ήταν τα γενέθλια μου πριν έναν χρόνο και τότε είχα βάρδια σε ένα μπαρ της Σεούλ.

Εκείνη την μέρα είχα πιει τον κώλο μου για να το γιορτάσω αλλά πιο πολύ για να ξεχάσω το γεγονός ότι πριν την βάρδια μου ο Song για άλλη μια φορά με είχε κακοποιήσει πίσω στο παλιό μου σπίτι, όταν έμενα με αυτόν.

Ξαφνικά ξεκίνησα να θυμάμαι και άλλα...

Θυμάμαι το πως χόρευα και ξαφνικά έπεσε κάποιος πάνω μου...

Μετά θυμάμαι να φασώνομαι με εκείνο το άγνωστο άτομο και την επόμενη μέρα να έχω ξυπνήσει με το μάγουλο μου να ακουμπάει πάνω σε ένα γυμνό αντρικό στήθος...

Τα μάτια μου γούρλωσαν καθώς άρχισα να τα θυμάμαι όλα.

Εκείνος ο μυστηριώδης άντρας ήταν ο Hyunjin.

Απλά δεν τον θυμήθηκα κατευθείαν γιατί τότε είχε σκούρα μαλλιά αλλά τώρα τα έχει ανοίξει και τα έχει βάψει ξανθά.

Τότε άρχισα να θυμάμαι το σώμα μου να γίνεται ένα με το σώμα του Hyunjin...

Έδωσα μια γερή σφαλιάρα στον εαυτό μου.

Τι στο καλό πήγα και έκανα εκείνο το βράδυ?

Πως το βρήκα καλή και σωστή ιδέα το να πάω να κοιμηθώ με έναν άγνωστο γιατί ήθελα να ξεχάσω τα ψυχολογικά τραύματα που μου προκαλούσε ο πρώην μου που δεν θα ξεχαστούν ποτέ?

Seola, είσαι τόσο ηλίθια.

Έδωσα άλλη μια δυνατή σφαλιάρα στον εαυτό μου.

Νομίζω πως αρκετά κάπνισα και έκατσα έξω για να πάρω λίγο καθαρό αέρα.

Πρέπει να κοιμηθείς Seola, ναι αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις.

Έβαλα το ηλεκτρονικό μου τσιγάρο πίσω στην τσέπη μου, γυρνώντας σιγανά πίσω στο δωμάτιο μου.

Με τον ύπνο θα τα ξεχάσεις όλα Seola, για αυτό κοιμήσου και καλό θα κάνεις στον εαυτό σου με την ξεκούραση.

Σκέφτηκα, ξαπλώνοντας στο κρεβάτι μου και προσπαθώντας να κλείσω τα μάτια μου.

Εκείνη την νύχτα δεν κοιμήθηκα καθόλου.

*In the morning*

Ξημέρωσε και άλλη μια μέρα.

Σηκώθηκα, πετώντας όποια ρούχα βρω πρώτα πάνω μου, παραπατώντας τριγύρω σαν το ζόμπι, αλλά πρόθυμη με το να φτιάξω πρωινό για τον καθένα.

Μόλις ετοιμάστηκα, κατέβηκα σιγά σιγά τις σκάλες με κατεύθυνση την κουζίνα, όπου έπεσα πάνω στον Felix και τον Seungmin να ετοιμάζουν πρωινό.

Μου χαμογέλασαν και οι δυο μόλις με είδαν.

Fx, Sm: Καλημέρα!

Seol: Καλημέρα...

Μουρμούρισα, πλησιάζοντας τους.

Sm: Πως κοιμήθηκες?

Με ρώτησε ο Seungmin κοιτώντας με με σηκωμένο φρύδι.

Seol: Πολύ καλά ευχαριστώ για την ερώτηση... Εσείς?

Χαμογέλασα, μην θέλοντας να τους προβληματίσω με τις αυπνίες μου.

Fx: Και εμείς το ίδιο!

Seol: Χαίρομαι που το ακούω.

Έγνεψα, ρίχνοντας μια ματιά στο θαύμα της φύσης ονομασμένο τηγανίτες.

Seol: Μπορώ να βοηθήσω και εγώ?

Ρώτησα, δείχνοντας με τα μάτια μου προς την μεριά των τηγανιτών.

Fx: Μα φυσικά και μπορείς! Όσα περισσότερα άτομα τόσο το καλύτερο!

Ξαφνικά, εκεί που βοηθούσα τον Felix και τον Seungmin να φτιάξουν πρωινό...

Hj: Καλημέρα...

Ακούγεται μια γνωστή αντρική φωνή από πίσω μου.

Κοκάλωσα μόλις κατάλαβα σε ποιον ανήκει αυτή η φωνή.

Seol: Είμαι η μόνη που της ήρθε όρεξη για λίγη πρωινή εξάσκηση?

Ρώτησα αμήχανα, κάνοντας τον Seungmin και τον Felix να με κοιτάξουν μπερδεμένοι.

Seol: Θα βρίσκομαι στο εκπαιδευτήριο άμα με χρειαστείτε! Τα λέμε μετά!

Γέλασα ψεύτικα, τρέχοντας προς την κατεύθυνση που βρίσκεται το εκπαιδευτήριο προτού προλάβουν να μου απαντήσουν.

Δεν είναι το πως δεν εμπιστεύομαι αυτόν τον Hyunjin, που όντως δεν τον εμπιστεύομαι...

Αλλά επίσης νιώθω τελείως άβολα και αμήχανα ξέροντας το ότι είναι φίλος με τα αγόρια και πως θα δουλεύει μαζί μας...

Μιας που ακόμα να μάθω την αρμοδιότητα του αλλά υγεία...

Ας μην αναφέρω και το γεγονός ότι πριν ένα χρόνο κοιμήθηκα μαζί του, γιατί άμα καταλάβει ποια είμαι τότε θα αυτοκτονήσω από την ντροπή μου...

Έκλεισα την πόρτα του εκπαιδευτήριου από πίσω μου και αναστέναξα.

Ευτυχώς που είμαι μόνη μου και δεν βρίσκεται ο Hyunjin κοντά μου.

Solmi... ✩

*Time skip to the night*

Έχοντας περάσει την μισή μέρα με τα αγόρια και την άλλη μισή στο κρεβάτι, αποφάσισα πως πρέπει να σηκωθώ επιτέλους.

Άνοιξα το κινητό μου και ήταν ήδη 23:57.

Χάζευα κανένα δίωρο στο tiktok να πω την αλήθεια...

Φόρεσα το μαύρο σορτσάκι μου και ένα navy blue sweater, τις παντόφλες μου και έκανα ένα messy bun γιατί βαριέμαι και πήγα προς την κουζίνα.

Όλα τα φώτα ήταν κλειστά οπότε υποθέτω πως πήγαν όλοι για ύπνο για αυτό έκανα ησυχία.

Πήρα μια μπύρα από το ψυγείο και ανέβηκα τα σκαλιά για την ταράτσα.

Η οποία παρεμπιπτόντως είναι έτσι:

Και στην άλλη άκρη έχει μια μικρή πισίνα.

Κάθισα στις ακριανές θέσεις για να βλέπω την θέα και τον ουρανό πιο καθαρά.

Είναι λίγο απομονωμένα εδώ με ελάχιστα σπίτια, που θεωρητικά βίλες και μεζονέτες θεωρούνται, οπότε τα φώτα είναι λίγα και τα αστέρια στον ουρανό φαίνονται πεντακάθαρα.

Jeongin... ♤

Έφυγα από το δωμάτιο μου γιατί ήθελα τουαλέτα και περνώντας από το δωμάτιο της Solmi, ανακάλυψα πως δεν ήταν μέσα.

Παίζει να είναι στην ταράτσα.

Όσο καιρό την έχουμε εδώ είναι το μόνο μέρος που της αρέσει να περνάει χρόνο.

Έτσι σκέφτηκα να πάω κι εγώ να της κάνω παρέα.

Πήγα πρώτα τουαλέτα και μετά στην κουζίνα για να πάρω μια μπύρα.

Ανέβηκα σιγά σιγά στην ταράτσα και την είδα να κάθεται εκεί μόνη της βλέποντας τα αστέρια και χαμογελώντας.

Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνάει το σώμα μου και χαμογέλασα.

Πήγα κοντά της και στάθηκα μπροστά της.

I.n: Το ήξερα ότι είσαι εδώ.

Το βλέμμα της συνάντησε το δικό μου και χαμογέλασε.

Sol: Με έχεις μάθει κάπως ε? Κάτσε!

Μου είπε χαμογελαστά και ξαναέστρεψε το βλέμμα της στον ουρανό.

Τα μάτια μου είχαν κολλήσει πάνω της...

Είναι πραγματικά από τις πιο όμορφες γυναίκες που έχω γνωρίσει.

Όλα πάνω της είναι όμορφα. Η εμφάνιση της, ο χαρακτήρας της, η φωνή της... Όλα.

Χαμογέλασα για άλλη μια φορά και ήπια λίγο από την μπύρα μου.

Sol: Τόσο καιρό που είμαι εδώ πρώτη φορά έχω την ευκαιρία να περάσω χρόνο μαζί σου οπότε θα ήθελα να μάθω για την ζωή σου αν θες βέβαια να μου πεις!

Χαμογέλασα.

I.n: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Τι θες να μάθεις για εμένα?

Sol: Τα πάντα. Για την οικογένεια σου, πως βρέθηκες εδώ...

I.n: Δεν έχω οικογένεια...

Είπα και λίγο σοβάρεψε το βλέμμα μου.

Εκείνη έμεινε άφωνη κοιτώντας με λυπημένη.

I.n: Δεν πειράζει εγώ επέλεξα να σου πω... Ξέρεις, δεν γνώρισα ποτέ τους γονείς μου. Με παράτησαν όταν γεννήθηκα και με υιοθέτησαν οι γονείς του Hyunjin...

Άφησα ένα ψεύτικο χαμόγελο να φανεί στο πρόσωπο μου και προσπάθησα να μην πολύ σκέφτομαι τα όσα είπα.

I.n: Τον Felix, τον Han και τον Seungmin τους γνώρισα στο σχολείο. Ήταν πολύ καλοί φίλοι του Hyunjin από τότε... Τους υπόλοιπους λίγο διαφορετικά. Ο Han συνήθιζε να παίζει ποδόσφαιρο σε μια πλατεία και μέσω αυτόν γνωρίσαμε τον Minho. Τον Chan και τον Changbin... Είναι μεγάλη ιστορία...

Sol: Όχι όχι καταλαβαίνω... Λοιπόν βλέπω έχεις δύσκολο παρελθόν... Τι σε ώθησε να μπεις στην μαφία?...

I.n: Βασικά σχετίζεται και με τον Chan πολύ αυτό... Ο μπαμπάς του Chan ήταν στην μαφία και ο Chan το ανακάλυψε αυτό τυχαία όταν τέλειωνε το γυμνάσιο. Τον πατέρα του Chan τον σκότωσαν όταν ο Chan είχε φτάσει δευτέρα λυκείου... Μετά ήταν απόφαση του Chan να συνεχίσει το έργο του πατέρα του...

Τεντώθηκα λίγο και συνέχισα.

I.n: Ο Chan και ο Changbin μεγάλωσαν μαζί μας και τα σπίτια τους ήταν απέναντι το ένα με το άλλο. Τους γνωρίσαμε στο πάρκο που βγαίναμε όλοι μαζί όταν είχαν έρθει να μας ζητήσουν τσιγάρο. Δέσαμε γρήγορα πάντως... Καταλαβαίνεις μετά πως εξελίχθηκε...

Έγνεψε και κοίταξε αλλού.

Sol: Ενδιαφέρον ιστορία...

Γέλασα πάλι ψεύτικα.

Sol: Σαν να νύσταξα λιγουλάκι εε... Λοιπόν να το ξανακάνουμε αυτό... Είσαι καλή παρέα να είμαι ειλικρινής!

 I.n: Οπότε θες χαχα!

Πήγαμε κάτω και την πήγα μέχρι το δωμάτιο της. Την καληνύχτισα με μια ζεστή αγκαλιά και μετά πήγα και εγώ στο δικό μου δωμάτιο μη μπορώντας να την βγάλω από το μυαλό μου...