Solmi... ✩

Σήμερα είναι η μέρα.

Η μέρα που θα πάρω πίσω την αδερφή μου και θα εκδικηθώ αυτόν τον μπάσταρδο.

Fx: Alex είσαι έτοιμη?

Έτσι με φωνάζουν για να καλύψω την ταυτότητα μου. Είναι το παρατσούκλι που χρησιμοποιούσα και όταν ήμουν μικρή.

Sol: Πιο έτοιμη από ποτέ.

Έβαλα το πιστόλι στην τσέπη μου και φόρεσα τα γυαλιά ηλίου μου.

Sol: Πάμε.

Έγνεψαν όλοι και φύγαμε από το σπίτι.

Είχα φορέσει αυτό:

Με ένα σκούρο έντονο κραγιόν και τα μαλλιά μου πιασμένα σε κότσο.

Μπήκαμε στο βανάκι του Chan και ξεκινήσαμε για τον γάμο.

Θα ήθελα να πω λίγο τι γίνεται γενικότερα τον τελευταίο μήνα γιατί είναι ότι να ναι περίπτωση.

Ας πούμε ότι την πρώτη μιάμιση εβδομάδα που ήμουν κρατούμενη κατά κάποιον τρόπο, δεν μου φέρονταν και με τον καλύτερο τρόπο.

Το φαγητό μου ήταν λιγότερο και από την αξιοπρέπεια του Kang.

Έτσι είχαμε τον Jeongin να μου φέρνει είτε το φαγητό του είτε ότι είχε μείνει για να μην μείνω νηστικιά.

Μετά σιγά σιγά αρχίσαμε να τα βρίσκουμε με τον Changbin και τότε σιγά σιγά άρχισαν να με εμπιστεύονται λίγο παραπάνω.

Τώρα έχω και δικό μου δωμάτιο κι όλας.

Φτιάξαμε ένα πολύ καλό σχέδιο δράσης και τώρα πάμε να το εκτελέσουμε. Είμαι σίγουρη πως θα το εκτελέσουμε με απόλυτη επιτυχία.

Μέχρι να φτάσουμε στην σημερινή μέρα, με βοήθησαν ο Han, ο Seungmin και ο Jeongin να βελτιωθώ στο να στοχεύω καλύτερα και έχω δει διαφορά μπορώ να πω.

Επίσης ως κόρη πρώην νοσηλεύτριας ξέρω και από πρώτες βοήθειες οπότε να με χαίρονται.

Ίσως ακουστεί περίεργο αλλά μου αρέσει. Ναι, θα μου πεις είσαι αστυνομικίνα και είσαι σε ένα γκρουπ με μαφιόζους.

Καλά ναι και εγώ θα σου απαντήσω ότι τουλάχιστον υπάρχουν και αυτοί οι μαφιόζοι που δεν βιάζουν τις κοπέλες τους, γκούχου γκούχου.

Και μιας που μιλάμε για αυτόν, μόλις φτάσαμε σε εκείνο το σημείο στο οποίο θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε την τελετή χωρίς να μας πάρει κάποιος χαμπάρι.

Ο Chan πάρκαρε το βανάκι πίσω από κάτι θάμνους και ήσυχα ήσυχα πλησιάζαμε περισσότερο στο σημείο της τελετής.

Βλέπω από μακριά την αδερφή μου.

Ναι μεν είχε χαραχτεί ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της, παρόλα αυτά τα μάτια της δεν ήταν το ίδιο χαμογελαστά.

Να κρύβει τα συναισθήματα της ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε. Εκτός από εμένα.

Καταλαβαίνω πότε είναι καλά και πότε όχι.

Αλλά χαίρομαι που δεν μπορεί να καταλάβει εγώ πότε είμαι καλά και πότε όχι.

Ήμουν σκληρή από μικρή. Πάντα προτιμούσα να κρύβω όσα πέρναγα και να τα βγάζω πέρα μόνη μου.

Σε αντίθεση με εμένα, η Seola είναι πολύ ευαίσθητη. Ξέρει να κρύβει τα συναισθήματα της κι εκείνη αλλά όπως είπα από εμένα δεν μπορεί να κρυφτεί.

Αλλά δεν την πιέζω. Αν χρειαστεί κάτι θα μου το πει μόνη της χωρίς την πίεση μου.

Φτάσαμε σε πολύ κοντινό σημείο όπου ακούγαμε ξεκάθαρα την τελετή.

Ήταν πανέμορφη. Δεν θα το κρύψω, η αδερφή μου όταν έχει να κάνει με την μόδα είναι πολύ μοδάτη και έχει τέλεια γούστα, όμως πρώτη φορά την έβλεπα τόσο όμορφη. Σαν πριγκίπισσα της Disney.

Κρίμα που δίπλα της δεν ήταν ο πρίγκιπας που της αξίζει, αλλά ένας μανιακός ψυχάκιας.

Κύλισε ένα δάκρυ από τα μάτια μου αλλά το γυαλί με κάλυπτε. Ευτυχώς.

Πάτερ Κλεομένης ( A/N: Είμαι τόσο αστεία :') ): Song Kang, δέχεσαι την Cheon Seola ως σύζυγο σου? Να ζήσετε μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα και να σας χωρίσει μόνο ο θάνατος.

Sk: Ναι! Δέχομαι!

Sol: Το λέει και χαμογελαστά ο κοπρίτης.

Ψιθυρίζω στα αγόρια.

Πάτερ Χαραλάμπης: Cheon Seola, δέχεσαι τον Song Kang ως σύζυγο σου?

Η Seola έμεινε σιωπηλή κοιτάζοντας αμήχανα.

Sol: ΠΑΜΕ.

Φώναξα και σηκωθήκαμε και οι οχτώ, στοχεύοντας προς τον κόσμο και τον Kang.

Σε κλάσματα δευτερολέπτου, από σκηνή γάμου είχε μετατραπεί σε σκηνή ταινίας δράσης.

Πολλοί τραυματίες, λίγοι νεκροί.

Ο μπάσταρδος κρύφτηκε πίσω από την Seola για να καλυφτεί.

Εγώ και ο Han τρέξαμε προς τα εκείνους για να σώσουμε την αδερφή μου.

Κάποιος την πυροβόλησε καταλάθος με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της.

Ο μαλάκας ήταν άφαντος.

Ο Han την πήρε γρήγορα στην αγκαλιά του και την μετέφερε στο βανάκι.

Λίγα λεπτά μετά ήρθαν και οι άλλοι έξι και φύγαμε γρήγορα από εκεί.

[...]

Sol: Έχει χτυπήσει φλέβα. Ευτυχώς όμως πρέπει να κάνει ράμματα.

Lk: Ξέρεις?

Sol: Όχι πάνω σε άνθρωπο.

Lk: Τι πάει να πει αυτό?

Sol: Τι καταλαβαίνεις ρε έξυπνε? Λίγο σκασμός τώρα, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΩΣΩ.

Πήρα τα εργαλεία στα χέρια μου και προσπάθησα να βγάλω την σφαίρα που δεν είχε χωθεί βαθιά.

Δεν ήταν και τόσο τραγικό τελικά να είμαι ειλικρινής.

Όταν ξυπνήσει έχουμε να πούμε ΠΑΡΑ πολλά.

Θέλω να της τα χώσω λίγο για όσα δεν μου είπε και μετά θέλω να την αγκαλιάσω.

Ο αλήτης μας ξέφυγε προς το παρόν, αλλά που θα πάει? Θα την πληρώσει.

Karma is a bitch.

Seola... ♡

Ένιωσα τις αισθήσεις μου να γυρνάνε πίσω, αρχίζοντας να ξυπνάω σιγά σιγά.

Πάντως δεν κατάλαβα πως ήμουν αναίσθητη πριν κάποια λεπτά.

Κοιτάω λίγο πάνω και βλέπω την αδερφή μου μαζί με εφτά άντρες.

Seol: Εμ. Ναι.

Ψέλλισα, νιώθοντας άβολα και μόνο που είμαστε εννιά άτομα στο ίδιο δωμάτιο.

Εκτός από τις τάσεις αυτοκτονίας, έχουμε και κοινωνικό άγχος και θέματα εμπιστοσύνης από πάνω.

Seol: Το να πω πως έχω πολλές ερωτήσεις θεωρείται λίγο.

Χαμογέλασα και γέλασα αμήχανα.

Sol: Γιατί δεν μου είπες την αλήθεια νωρίτερα?

Με ρώτησε ξαφνικά η Solmi, σκύβοντας προς το μέρος μου.

Seol: Πίστεψε με ακόμα και όσο ήθελα, δεν θέλω να κινδυνεύεις λόγω αυτού του πούστη ψυχοπαθή.

Κούνησα το κεφάλι μου, κοιτώντας την Solmi με ένα απολογητικό ύφος.

Seol: Τέλος πάντων, που ακριβώς βρίσκομαι?

Προσπάθησα να κουνήσω τα χέρια και τα πόδια μου...

Seol: Ποιος έξυπνος με έδεσε σε καρέκλα? Και με ποιο δικαίωμα?

Γύρισα και κοίταξα τους εφτά αγνώστους άντρες με σηκωμένο φρύδι και ένα απειλητικό υφάκι.

Sm: Ξέρουμε πολύ καλά τους λόγους γιατί σε έχουμε δεμένη. Θα μπορούσες να μας επιτεθείς αν σε ξεδέναμε.

Seol: Δεν έχεις και άδικο, αλλά είμαι μια ταπεινή νύφη που έχετε απαγάγει για αγνώστους λόγους αυτή την στιγμή που μιλάμε. Εμένα τι με θέλετε?

Ρώτησα καχύποπτα.

Fx: Θέλουμε να συνεργαστείς μαζί μας, Cheon Blanca-Seola.

Κοκάλωσα λίγο μόλις άκουσα ολόκληρο το όνομα μου, εξαιρώντας το ότι η Solmi σίγουρα θα είχε μιλήσει για εμένα στον καθένα τους.

Seol: Θέλετε να δουλέψω μαζί σας, αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχετε εξηγήσει απολύτως τίποτα και δεν έχετε απαντήσει σε καμία από τις ερωτήσεις μου.

Τους θύμισα, κοιτώντας τους σοβαρά.

Αυτοί γέλασαν αμήχανα και από ότι κατάλαβα, ο μεγαλύτερος σε ηλικία ξεκίνησε να εξηγεί περισσότερα, λύνοντας μου τις απορίες.

Seol: Δηλαδή τώρα μου λέτε πως είστε όλοι μαφιόζοι, ακόμα και η αδερφή μου? Πως να σας πιστέψω?

Cb: Δεν την αντέχω αλλο, μας τα έχει κάνει τσουρέκια.

Διαμαρτυρήθηκε ο ένας, έτοιμος να μου ρίξει με το πιστόλι του...

Sol: ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΒΑΜΜΕΝΗ ΑΣΧΗΜΑ.

Τον αγριοκοίταξε η Solmi.

I.n: Από ότι κατάλαβες, ξέρουμε για την προσωπική ζωή σου και νιώθουμε άσχημα για εσένα. Για αυτό βρίσκεσαι εδώ την μέρα του γάμου σου με εμάς.

Seol: Δηλαδή με παρακολουθείτε κιόλας? Λύστε με αμέσως. 

Είπα γεμάτη πείσμα.

Ώσπου ξαφνικά στάθηκε ένας από αυτούς μπροστά μου.

H: Γνωρίζουμε τον πρώην σου. Είναι μακροχρόνιος εχθρός μας. Να ένας άλλος λόγος που σε θέλουμε στην ομάδα μας. Σκέψου πως άμα συμφωνήσεις στο να δουλέψεις μαζί μας, θα πάρεις εκδίκηση στον Kang για όλα αυτά που σου έχει κάνει.

Το ξανασκέφτηκα και όσο δεν ήθελα να το παραδεχτώ, ο τύπος είχε δίκιο.

Το ήξεραν όλοι τους το πόσο ήθελα να εκδικηθώ τον Song λόγω γιατί έχει ρημάξει την ζωή μου και την έχει κάνει άνω κάτω.

Αλλά ακόμα και όσο ήταν σημαντική για εμένα η εκδίκηση, το πιο σημαντικό για εμένα ήταν η Solmi και πως θα την ξανάβλεπα ξανά, όπως παλιά.

Seol: Ωραία, με πείσατε στο να συνεργαστώ μαζί σας...

Ξεκίνησαν να χαμογελούν.

Seol: Υπό ένα όρο. Και αυτός είναι ότι εγώ και η αδελφή μου μπορούμε να παραιτηθούμε όποτε θελήσουμε.

Αυτοί κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και έγνεψαν, τειρώντας τον όρο μου και την μικρή συμφωνία μας.

Και μετά από μια πρώτη γνωριμία με τους καινούργιους μου συνεργάτες, επιτέλους σκέφτηκαν να λύσουν τα καημένα τα χεράκια και τα ποδαράκια μου.

Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι σίγουρα πιάστηκε ο κώλος μου δεμένη τόσες ώρες σε εκείνη την καρέκλα, αλλά τώρα που μπορώ να κουνηθώ ελεύθερα χαλάρωσα.

Τέλος πάντων...

Seol: Από πότε δουλεύεις στην μαφία?

Ρώτησα την Solmi μόλις διαισθάνθηκα ότι οι άλλοι μας αφήσαν μόνες μας.

Sol: Θα σου εξηγήσω αργότερα. Αυτή τη στιγμή χρειάζεσαι ξεκούραση.

Αυτά ήταν τα τελευταία της λόγια προτού με αφήσει τελείως μόνη μου στο κελί που με είχαν κλειδωμένη.

Και πολύ 'Στο κελί τριάντα τρία' φάση ζω.

Επίσης νομίζω ότι μόλις είδα έναν αρουραίο να περνάει στα γρήγορα δίπλα από τα πόδια μου ή ήδη τρελαίνομαι εδώ κάτω και βλέπω παραισθήσεις.

Επίσης έχω ξεπαγιάσει και δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο θα μπορούσα να κουκουλωθώ.

Ούτε μια κουβέρτα και θα φάνε το κράξιμο της αρκούδας για αυτό.

Ζούμε και πολύ μέσα στην ευσέβεια εδώ μέσα.

Στην τελική όμως κατάφερα να κλείσω αργά αργά τα μάτια μου και να την βγάλω πέρα με την μέθοδο 'Ας κουλουριαστώ τώρα σε μια γωνίτσα και ότι γίνει έγινε'.

Τέλος πάντων, από εδώ ξεκινά η ζωή μου ως το νεότερο μέλος αυτής της μαφίας υποθέτω, ακόμα και αν δεν ξεκίνησε όπως την περίμενα?