Κρυσταλλία

"Ηρθε η μέρα, είσαι έτοιμη;"

"Εμ..που είναι η πόρτα εξόδου;" μακάρι να ήταν τόσο εύκολο

"Ελα ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να πας καλύτερα από τι περιμένεις. Να θυμάσε πως η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις καλές ή κακές."  αυτό είναι που με ανυσηχεί

Πήρα μια βαθιά ανάσα, ηρέμησα και ακουλούθησα την Αβιγαία ως το προαύλιο. Περιμέναμε μέχρι να έρθει η σειρά μας. Ο χώρος ήταν γεμάτος τρομακτικές κολοκύθες και ψεύτικους ιστούς, ο καθένας έκανε μια φάρσα στον άλλον, προφανώς τα γλυκά είχαν φαγωθεί οπότε είχε έρθει η ώρα της φάρσας. Η Αβιγαία για φάρσα μου πέταξε ένα τεράστιο καπ κέικ με κρέμα στα μούτρα, δύο ώρες τριβόμουνα αλλά είχε πολύ πλάκα. Επίσης είχαμε βάλει στοίχημα ποια θα έκανε πρώτη φάρσα στην άλλη οπότε είχα χάσει την ευκαιρία μου. Φυσικά θα αγωνιζόντουσαν οι 'αρχάριοι' πρώτοι γιατί τους ενδιέφερε για το αν εξελίχθηκαν. Με την τύχη που έχω ήμουν πρώτη λες και το σύμπαν ήταν εναντίον μου, αλλά τώρα.. τώρα ήταν η στιγμή να δω αν αξίζω ακόμα και αρχάρια γιατί όλοι από κάπου ξεκινάνε.

"Ελα μην αγχόνεσε θα τα πας περίφημα."

Περπάτησα τρέμοντας και κουνόντας σπαστικά τα χέρια μου μέχρι που έφτασα στο κέντρο του τεράστιου κύκλου όπου ήταν τα όρεια για τη δοκιμασία της δύναμης μας. Μια κοπέλα με μαύρα μαλλιά στεκόταν απέναντι μου. Μόλις ξεκινήσαμε με είχε πετάξει ήδη κάτω στο χώμα και εμφάνησε ένα μεγάλο τσεκούρι. Εγώ κινήθηκα πιο γρήγορα από ότι πίστευα και ξέφυγα από την πρώτη της προσπάθεια για νίκη. 'Ομως μετά από ακριβώς δέκα δευτερόλεπτα σηκώθηκαν τοίχοι από το πουθενά σαν μια τεράστια ασπίδα, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση εμείς είμασταν μέσα με ένα τεράστιο καταστροφέα να μας κοιτάει. Στο χέρι του είχε έναν μαχητή φαντασίας , τον είχα δει πιο πριν ήταν φίλος της αντιπάλου μου και το χειρότερο ήταν νεκρός τα αίματα απλώθηκαν, το κεφάλι του δεν ήταν στη θέση ή για να είμαι πιο ειληκρηνής δεν υπήρχε καν. 'Αρχισε να μας κινηγάει μέχρι που με έπιασε αλλά ευτυχώς ένα χτύπημα άνταξε από την πρώην αντίπαλο μου για να με αφήσει. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να το σκοτώσει, ήξερα πως οι άλλοι έξω από αυτή την γιγάντια σφαίρα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αλλά μάταια.

Πάρης: "Πρέπει να χρησιμοποιήσεις την δύναμη σου."

Κάμερον:"Οχι, δεν μπορώ γιατί αλλιώς θα καταστραφεί και αυτό και όσοι όλοι βρίσκονται εκεί μέσα, αλλά πρέπει να προσπαθήσετε ότι μπορείτε για να βγουν ασφαλής έξω."

"Κρυσταλλία πρέπει να χρησιμοποιήσεις το όπλο σου." Περίμενε πως ήξερε το όνομα μου, εγώ εδώ δεν ξέρω ποια είναι, ούτε πως την λένε

"Πολύ θα το ήθελα, αλλά δεν μπορώ."

Η τορινή συμπαίκτης μου πήγε να δώσει την τελική βολή αλλά δυστηχώς για εμάς το τσεκούρι μετά χάθηκε και εκτός από αυτό δεν ήξερα τι να κάνω για να σωθούμε και οι δύο. Μας πέταξε και τις δύο κάτω, είχαμε γρατζουνιές και με το ζόρι αναπνέα με. Τα μάτια μου ακόμη έβλεπαν το μισοδιαλυμένο σώμα του φίλου της, μια ψυχή που έφυγε αδίκος. Πως μπορεί κάποιος ή έστω κάτι να κάνει κάτι τέτοιο, να βλέπει πόνο, αίμα και να στέκεται όρθιος αφού αυτό το προκάλεσε εκείνος. Δεν μπορούσα να δω παρά μόνο αυτή την εικόνα διαλυμένη σε εκατοντάδες σπασμένα γυαλιά να περνάει, να φεύγει και να ξανά έρχεται. Ο κύκλος τη ζώης που πιστεύουν όλοι, να πιστεύουν και να προσεύχονται να παραμίνει έτσι, με κάτι τόσο τραγικό. Οι εικόνες έρχονται ξανά, η οργή μεγαλώνει, το μίσος, το έσχος φουντώνουν. Στάθηκα όρθεια, το σώμα μου δεν το έλενγχα γιατί ίσως δεν ήθελα να το ελένξω. Κινήθηκα γρήγορα χωρίς δεύτερη σκέψη, μία σχισμή από το αστραφτερό σκούρο μπλε σε στυλ κατάνα όπλο, με μικρά δόντια να λυγίζουν σαν το μαχαίρι εμφανίστηκε στα χέρια μου, ήταν αρκετά δυνατή ώστε να τον κάνει σκόνη. Μετά από αυτό τα πόδια μου δεν με κρατούσαν και έτσι λύγισα και έπεσα στο χώμα που το κάλυπτε πράσινο χόρτο, το ίδιο και οι τοίχοι.

{...}

'Ανοιξα τα μάτια μου αργά ακόμα ζαλιζμένη.
Αβιγαία: "Κρύσταλλ, είσαι καλά;" είπε ανγχωμένη

"Ναι, καλά είμαι, τι έγινε;"

Αβιγαία: "Αρχικά σκότωσες τον πρώτο σου καταστροφέα, εμφάνησες ένα τέλειο όπλο και έσωσες την Ερίνα, είμαι περίφανη για εσένα". οπότε αυτό είναι το όνομα της

"Ακόμα νιώθω λίγο κουρασμένη."

"Θα πρέπει να ξεκουραστείς και μετά θα πας σπίτι σου. Το περίεργο είναι πως εμφάνησες το όπλο σου πριν καταφέρεις να ανοίξεις μια πύλη".

"Είμαι περίπλοκος άνθρωπος."

"Γι'αυτό είμαι εγώ η δεύτερη ψυχή σου."

Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου ο Πάρης.

"Λοιπόν πως νιώθεις;"

"Καλά"

Αβιγαία: "Ξέρεις από που ήρθε αυτός ο καταστροφέας;"

Πάρης: "Οχι, αλλά πρώτη φορά εμφανίζεται καταστροφέας στην ακαδημία οπότε θα πρέπει να προσέχουμε."

Κοίταξα ελάχιστα τα πόδια μου.
Αβιγαία: "Μην ανησυχείς έχεις λίγες μελανιές από χτυπήματα και κάτι γρατζουνιές, η πρώτη φορά είναι πάντα δύσκολη." Πήρα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης

Πάρης: "Λοιπόν να πηγαίνω εγώ".

Αβιγαία: "Ερχομαι και εγώ μαζί σου, έτσι κι αλλιώς πρέπει να την αφήσω να κοιμηθεί."

{...}

'Ανοιξα τα μάτια μου, δεν μπορούσα να κοιμηθώ παρά μόνο να ξαπλώσω. Το δωμάτιο έφεγκε από τα κεριά, που κανονικά θα έπρεπε να ήταν σβησμένα γιατί δεν τα άναψα εγώ. Σηκώθηκα απότομα και αντίκρισα τον Κάμερον.

"Κάμερον τι κάνεις εδώ, πως μπήκες." είπα γρήγορα

"Ηρθα να δω πως είσαι μικρή." καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και με κοιτούσε

"Εμ..καλά είμαι, η Αβιγαία είπε πως εχώ λίγες μελανιές και γρατζουνιές."

"Ησουν φοβερή εκεί έξω για πρώτη φορά."

"Ευχαριστώ"

"Τουλάχιστον αυτό το δωμάτιο είναι καλύτερο από το προηγούμενο που είδα."

"Αλήθεια, και γιατί αυτό;" υπήρξε μια μικρή παύση

"Σε αυτό το δωμάτιο δεν υπάρχουν βιβλία αλλά μόνο εγώ, οπότε θα πρέπει να διαβάσεις εμένα."

"Υπάρχει και η βιβλιοθήκη"

"Και εσύ τι προτιμάς να διαβάσεις;" ήταν ερώτηση παγίδα, με είδε πως είχα ανγχωθεί, όταν κοιτούσα τα μάτια του νόμιζα πως κοιτούσα όλο το κόσμο μαζεμένο σε μικρά διαμάντια

"Αυτός ο καταστροφέας ήταν διαφορετικός από τους άλλους γι'αυτό ήταν δύσκολο να νικηθεί.'Οταν νιώσεις καλύτερα, βρες την Ερίνα θέλει να σου μιλήσει."

"Φυσικά και λυπάμαι που δεν πρόλαβα να σώσω και τον αδερφός της."

"Αυτό θα πρέπει να το πεις σε εκείνη και όσο για τον αδερφό της δεν μπορούσες να κάνεις κάτι του είχε πάρει ίδη το άτζνα." Σηκώθηκε πήγε και προς την πόρτα

"Καληνύχτα μικρή" τα μάτια μου είχαν ίδη κλείσει

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ, ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΡΓΗΣΕΙ

DO NOT COPY ^-^

COMMENT, VOTE, FOLLOW