Κρυσταλλία

Υπήρχαν τρία-τέσσερα κτήρια κολλημένα όλα μαζί.Τα αγόρια πήγαιναν στο τελευταίο και τότε κατάλαβα πως χωριζόμασταν και σε κτήρια, όχι μόνο σε δωμάτια,τι στο διάολο τριακόσια χρόνια πίσω;...Μόλις μπήκαμε στο πρώτο κτήριο, δηλαδή μέσα στην ακαδημία με έπιασε το άγχος για τους άλλους εφήβους πως θα ήταν ο χαρακτήρας και ποιο άραγε θα ήταν το σύστημα εκπαίδευσης.Αν και είχα ένα προαίσθημα πως θα ήταν αρκετά διαφορετικό από το συνηθισμένο. Τα χαρακτηριστικά κάθε δωματίου ήταν διαφορετικά, τουλάχιστον από την εξωτερική πλευρά και αρκετά ελκυστικά μπορώ να πω. Αχχχχ...από τώρα φαντάζομαι το δωμάτιο μου. Εκεί που αναπολούσα το δωμάτιο των ονείρων μου ...(μπαμ).Βρέθηκα να κοιτάω έναν ψηλό νεαρό με κάτι τέλεια άσπρα γυαλιστερά μαλλιά και κάτι διαμαντένια μάτια και αυτά τα φυσικά μπεζ χείλια με ροζ περιγράμματα που σε κάνουν να λιποθυμάς.

Πριν καταλάβω τι συμβαίνει μου λέει:"Καλά πρόσεχε που πηγαίνεις"

Εγώ κοκαλωμένη στην θέση μου δίχως να μπορώ να μιλήσω, άρχισα να λέω..αν και μεταξύ μας ο θεός να τα κάνει λόγια.

"Ε-εεε σ-συγνώμη α-αφαιρέθηκα και δεν σε είδα."

Τότε το πρόσωπο του ηρέμησε και μου είπε:"Τέλος πάντων, εγώ στο λέω γιατί αν ήταν κάποιος άλλος δεν θα ήσουν εδώ τώρα."

Με παρατηρούσε αρκετά λεπτά λες και έβλεπε μέσα από τα ρούχα μου.

"Εσύ θα πρέπει να είσαι η καινούρια" λέει το παλικάρι δίπλα του.

"Ναι η Κρυσταλλία"τον διακόπτει η Αβιγαία με ένα ύποπτο βλέμμα .

"Λοιπόν χάρηκα για την γνωριμία, εγώ είμαι ο Πάρις και αυτός εδώ είναι ο Κάμερον δεν χρειάζεται να πω κι'άλλα το χειρίζεται η Αβιγαία ."

"Κάτσε την ξέρεις;"

"Ναι εδώ κι έναν μήνα από τότε που ήρθε αλλά δεν είχα και τις καλύτερες εμπειρίες μαζί της."

"Δεν φταίω εγώ, αλλά η τύχη σου"

Όση ώρα αυτοί μιλούσανε εμείς κοιταζόμασταν στα μάτια σαν να θέλουμε να διαβάσουμε την σκέψη του άλλου.

"Εμείς να πηγαίνουμε τώρα" λέει ο Πάρις και φύγανε μαζί με τον Κάμερον, τώρα που έμαθα και το όνομα του. Όμως πριν φύγει με είπε μικρούλα, το ξέρω ότι είμαι μικρόσωμη δεν χρειάζομαι και υπενθύμιση.

Αφού έφυγαν γυρνάω και αρχίζω έναν καταιγισμό ερωτήσεων στην Αβιγαία με ύφος δικαστή:Πρώτων τι κάνουν αυτοί εδώ νόμιζα πως χωριζόμασταν σε δύο κτήρια και άλλα χίλια δύο πράγματα που πήγα να πω αλλά δεν πρόλαβα γιατί μου έκλεισε το στόμα.

"Ήρεμα θα ξεκινήσω.." Αυτοί μπορούν να έρχονται εδώ όπως και εμείς να πηγαίνουμε εκεί, ο ξεχωρισμός γίνετε για για να μας κάνει της ζωή πιο εύκολη, μας φαντάζεσαι όλους μαζί;.Ο Πάρις είναι η δεύτερη ψυχή του Κάμερον και είναι κολλητοί από παιδιά τουλάχιστον έτσι ξέρω.Όσον αφορά ο Κάμερον είναι στην A κατηγορία και ο Πάρις στην B κατηγορία, απλός παίρνει αρκετές πρωτοβουλίες επειδή τον ξέρουν πολύ καλά εκεί μέσα . "

"Δηλαδή ο Κάμερον είναι.."

"Ναι είναι μαχητής φαντασίας από αίμα"

Κάμερον

"Θα σταματήσεις να με κοιτάς έτσι;"

"Όχι μέχρι να μου πεις τι σκέφτεσαι"

"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς"

"Εννοώ τι ήταν αυτό με την καινούργια"

"Δεν έγινε κάτι"

"Καλά θα μας τρελάνεις;" "Πρώτη φορά μιλάς έτσι σε κάποια, κανονικά ούτε που θα μιλούσες ή θα έλεγες ένα 'γεια', ενώ με αυτή όχι απλός κοιταζόσασταν όλοι την ώρα αλλά την είπες και 'μικρούλα'. Επίσης δεν εννοώ την 'δήθεν' υποχρέωση σου."

"Απλός την προειδοποίησα και αυτό με τα μάτια ήταν αναγκαίο, δηλαδή που ήθελες να κοιτάω και επίσης δεν εννοούσα την κάθε λέξη."

"Μην πας να την γλιτώσεις"

"Μιλάει αυτός που η πρώτη φορά που είδε την Αβιγαία ήταν.."

"Μην..μην το πεις δεν χρειάζομαι και replay."

"Τώρα ποιος πάει να την γλιτώσει;"

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΓΩΝΙΑ

DON'T COPY^_^