Κρυσταλλία

Σήμερα είναι 18 Οκτωμβρίου και θα πάω τοξοβολεία για δεύτερη φορά μετά από 3 χρόνια. Πάντα μου άρεσε το συγκεκριμένο άθλημα αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να το απολαύσω. Αυτή την φορά θα είναι διαφορετικά τα πράγματα γιατί θα έχω και την κολλητή μου από το σχολείο αλλά επειδή έχει τόσα πολλά πράγματα να κάνει καθημερινά δεν πολύ βρισκόμαστε έξω,....οπότε να η ευκαιρία.

Μόλις μπήκα στο γήπεδο την φώναξα "Λάρα"

"Γεια κολλητή, βρήκες το δρόμο σου τελικά, πάνω που νόμιζα ότι δεν θα ερχόσουν."

"Το ξέρεις πως θα ερχόμουν και ξέρεις επίσης πως κρατάω τις υποσχέσεις μου."

"Το ξέρω αλλά είπα μήπως σου την έπεσε κανένας στον δρόμο." της ξέφυγε ένα γελάκι

"Πρώτον κάτι τέτοιο σε μένα δεν γίνετε και δεύτερον εγώ τον πρίγκιπα μου δεν το περιμένω στο διπλανό στενό." περιμένω την απάντηση της

"Ναι...σε ξέρω σε αυτά,πρέπει να νοιάζεται και κάτι τέτοια,αλλά όταν γίνει θέλω να σε δω."διαβολικό γελάκι

Μόλις ξεκινήσαμε και μετά της αστοχίες μου άρχισαν τα γέλια από δίπλα αλλά τους τάπωνε η Λάρα που το έχει κιόλας.

Στην τελευταία προσπάθεια μόλις το βέλος έφυγε...ήταν λες και είδα μια άλλη ζωή ,μια ζωή που ούτε εγώ δεν έχω φανταστεί μέχρι τώρα,μια ζωή με διαφορετικά πλάσματα ή και ανθρώπους.Ήταν αυτό που έψαχνα από τότε και ήθελα να συνεχιστεί το όνειρο και να μην τελειώσει...αλλά κακά τα ψέματα.

"ΚΡΥΣΤΑΛΛ..ΚΡΥΣΤΑΛΛ.."άκουγα μια μικρή φωνούλα στο βάθος του μυαλού μου..,μετά κατάλαβα πως ήταν η Λάρα και έτσι μόλις συνήλθα εκτός ότι βρήκα τα λογικά μου χάθηκε το όνειρο.

Αφού με άφησε σπίτι και μετά από το "είσαι καλά" της Λάρας πήγα πάνω στο δωμάτιο μου και βυθίστηκα στα παπλώματα του κρεβατιού μου,προσπαθώντας να καταλάβω τι στο καλό ήταν αυτό που είδα.

Ακαδημία Φρέντλικ

"Κύριε..είχαμε μια ένδειξη F τάξης"

"Αλήθεια...μπράβο θα έχουμε όπως φαίνεται καινούργια στην ακαδημία...τι λες εσύ Καμ;"

"Καμ..αλήθεια..το Κάμερον δεν σου κάνει;...και τέλος πάντων θα είναι άλλη μια ίδια όπως τις άλλες ή φυτό ή ψωνάρα."

"Καλά δείξε και λίγο ενθουσιασμό..μην θίξουμε τον κάρολο."

"Τα αστεία σου παγώνουν"

"Τέλος πάντων στείλτε αύριο την δεύτερη ψυχή που ταιριάζει και θα δούμε."

Ξημερώματα Κυριακής

Δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου..κανονικό πτώμα αν θέλει κάποιος να με πει με λέει.Μετά από τα χθεσινά που να κλείσει μάτι άνθρωπος, σαν βρικόλακας νιώθω.Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε ή τι ήταν αυτό που είδα,ας ελπίσω πως η απάντηση θα μου δοθεί.

Εκείνη τι στιγμή ευχήθηκα να έπαιρνα τα λόγια μου πίσω αλλά πολύ αργά,είχε ανοίξει μια τεράστια τρύπα στο πάτωμα και μια κοπέλα ξεπετάχτηκε με ξανθά μαλλιά,φαινόταν καλή κοπέλα..αλλά ήμουν στο τσακ να τσιρίξω και πριν προλάβω με άρπαξε και κατευθείαν μεταφερθήκαμε στο τόπο που είδα χθες, όνειρο.Ότι κι αν ήθελα να πω τότε είχε ίδη φύγει και με το που άνοιξα το στόμα μου είπε:

"Καλώς ήρθες στην ακαδημία Φρέντλικ."με χαμόγελο

Σε φάση εγώ έτοιμη να πω πως τρελάθηκα..έλεγα από μέσα μου'βοήθεια'.

"Αααα μην είσαι έτσι, θα περάσουμε τέλεια και τώρα έλα να σε ξεμπλοκάρω γιατί είμαι σίγουρη πως δεν ξέρεις τι γίνετε"

Η αλήθεια είναι πως ήθελα να μάθω τι συμβαίνει και τώρα ήμουν πιο ήρεμη επειδεί κάτι τέτοια βλέπω τόσο καιρό στα όνειρα μου.

"Λοιπόν..εγώ είμαι η Αβιγαία και εσύ από τι ξέρω πρέπει να είσαι η Κρυσταλλία..σωστά;"

"Ναι" Πρώτη μου φορά μου μιλάει κάποιος και νομίζω πως τον ξέρω από πάντα και ειδικά με ξανθιά, όχι ότι έχω θέμα αλλά όσες συνάντησα στην ζωή δεν ήταν και οι καλύτερες.

"Αρχικά εγώ είμαι η δεύτερη ψυχή. Οι δεύτερες ψυχές μοιάζουν λίγο μες τις πρώτες που στην περίπτωση μου είσαι εσύ, ας πούμε πως ξέρουμε στο περίπου τι σκέφτεται ή τι αισθάνεται ο άλλος σαν κολητές που νοιάζεται η μία για την άλλη, γι'αυτό κιόλας σε έφερα εγώ εδώ γιατί θα με εμπιστευόσουν."

"Ok...και τι είναι εδώ πέρα;"

"Εδώ στην ακαδημία Φρέντλικ έρχονται παιδιά από όλο τον κόσμο και για να είμαι πιο ακριβής έφηβοι."

"Όποιοι δήποτε έφηβοι;"

"Όχι..όποιος έρχεται εδώ θα πρέπει να έχει φουλ φαντασία που ξεχωρίζει από τους άλλους, ας πούμε εσύ είσαι στην F κατηγορία και εγώ είμαι στην D κατηγορία.Από κει και πέρα υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί..π.χ από D σε C αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο σχεδόν ακατόρθωτο."

"Και τι γίνετε με τους A;"

"Εκείνη είναι η υψηλότερη κατηγορία φυσικά, είναι αυτοί που κατέχουν την φαντασία από αίμα και κάποιες φορές αλλά σπάνια και οι B είναι υψηλή αλλά από συγγένεια."

"Νια όμως όλοι έχουν φαντασία. Εμείς τι διαφορά έχουμε;"

"Η δικιά μας φαντασία είναι διαφορετική, τη χρησιμοποιούμε για να προστατεύσουμε και να προστατευθούμε."

"Να πολεμήσετε ποιους;" "και ποιους να προστατέψετε;"

"Για αρχή θα πρέπει να μάθεις πως προστατεύουμε τους ανθρώπους, όμως εμείς τους λέμε θνητούς για να μην μπερδευόμαστε. Όσο για τα υπόλοιπα θα τα μάθεις μετά. Έλα τώρα πρέπει να σε πάμε στο δωμάτιο σου στο οποίο θα πηγαίνεις στις διακοπές γιατί θα πρέπει να έχεις κάπου να μείνεις αφού θα εξασκείς εδώ τη δύναμη σου."

"Ποια δύναμη;"

"Tι δύναμη της φαντασίας που κατέχεις γιατί αν δεν την είχες δεν θα ήσουν εδώ."

"Και τι κάνεις με αυτή, εννοώ πως την χρησιμοποιείς;"

"Όλο ερωτήσεις είσαι αλλά δεν σε κατηγορώ και εγώ έτσι ήμουν." χαμογέλασε

Για αρχή νομίζω πως ζω το όνειρο, αλλά ακόμη κάτι λείπει.Θέλω πάρα πολύ να δω τι άλλο κρύβεται εδώ και είμαι πρόθυμη να το κάνω.

THANK YOU FOR YOUR SUPPORT!!!

AND DON'T COPY ^-^

ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ..