Capítulo 21

Labag sa kalooban ko ang pag-iwan kay Leandro sa Siargao. He kept on calling me that moment, but I didn’t look back at him. Tuloy-tuloy lamang ang aking paglakad hanggang sa hindi ko na marinig ang boses niya.

I heard him crying, and it makes me doubt my decisions and just agree with his plans! Pero, hindi naman iyon ang isinisigaw ng puso ko. I want to make myself successful and give a wonderful life to my parents. Lalong-lalo na ngayon dahil kailangan ako ni Mama. Kailangan ko siyang ipagamot rito sa Maynila. Kailangan ko munang intindihin ang sitwasyon. Lalong-lalo na ang sitwasyon ng pamilya namin. Ayaw ni Papa na umalis ako ng Siargao at manatili na lamang roon pero hindi ako nagpadala sa kaniya.

Umalis ako hindi dahil para lang sa sarili, umalis ako roon para sa aming lahat. Hindi sumama si Papa sa akin kahit na pinilit ko siya. Galit pa rin siya sa aking pero isintabi ko ang galit niya dahil mas nangingibabaw ang pag-aalala ko para kay Mama. Si Mama muna ngayon, siya muna.

Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng silid. Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi nang makita ko ang mga mamahaling gamit na naka-display sa sofa.

“This will be your home for now, Amanah. This is my extra unit here in Manila. Kapag naka-sweldo ka na, puwede mo na akong bayaran para sa unit na ito. I didn’t live here anymore. Good thing, this condo unit is near to our building.” Pagpapaliwanag sa akin ni Ma’am Venus.

Mas humigpit ang pagkakahawak ko sa aking malaking bag habang mas pinagmasdan nang mabuti ang kabuuan ng unit. Masyadong maganda… panigurado akong mahal rin ang babayarin ko rito sa condo unit niya.

I saw her getting a wine and put it in the bar counter. Nakangiti pa itong lumingon sa akin.

“We should celebrate your new job. I know Mr. Rodriguez will like you.” Makahulugan niyang sabi sa akin.

Mas lalong kumunot ang aking noo at naguluhan sa kaniyang mga sinabi.

“Sino siya?”

She handed me the other glass wine and I accepted it.

“He’s the CEO of this company I am in, Amanah. Bukas nang umaga ay ipapakilala kita sa kaniya at sa ibang teams ng grupo.” Ani Ma’am Venus.

“Paano kung… hindi ako matanggap?” sabi ko sa kaniya at nakita ko ang kaniyang pag-iling.

She is confident that I can pass this thoroughly and I will be one of those supermodels. Hindi ko ‘yun lubos maisip. Sa panaginip ko lang nangyayari ang mga bagay na iyon.

“Wala pang tinanggihan si Mr. Rodriguez na galing sa akin. Most of our models are successful now. You should trust yourself, Amanah.” She smiled at me and we did a toast to each other.

Hindi ko alam kung karapat-dapat ko ba na i-celebrate ang bagay na iyon. Aaminin ko, masaya ako dahil ako ang pinili ni Ma’am Venus na bigyan ng trabaho na ganito. Pero, iniisip ko rin ang kalagayan ni Papa. Lalong-lalo na ngayon dahil wala ako roon at walang makakabantay sa kaniya. Maybe I should ask Prince to look over for him sometimes? On the other hand, I am now in peace when I brought Mama in one of the hospitals here in Manila. Sinamahan rin ako ni Ma’am Venus na ilipat si Mama rito at nagpatagumpay naman kami.

Napakibit-balikat na lamang ako habang nakatuon ang buong atensyon sa malaking salamin ng condo unit ni Ma’am Venus. After we drank, she said her goodbyes and left me here all alone. Hindi ako sigurado sa mga plano ko kung magtatagumpay man ako rito o hindi. All I could think right now was the situation of my mother. Iyon ang mas mahalaga sa akin. Iyon ang mas nagbibigay sa akin nang inspirasyon para tanggapin ang trabahong ito.

Napahawak ako sa aking pang-ibabang labi nang maalala ko ang biglaang paghalik sa akin ni Leandro. The way his lips moves mine! Napakurap-kurap ako at naisip na baka nababaliw lang talaga siya at hindi naman seryoso sa mga nasabi niya noong araw na iyon. Don’t tell me? All this time he has feelings for me! Kahit na gustohin ko man siya, kailangan ko iyong pigilan dahil hindi siya ang nararapat para sa akin. Ang layo ng mundo niya sa mundo ko.

Kinaumagahan ay maagad akong nagising para maghanda na. Alas syete ng umaga nang dumating si Ma’am Venus sa condo unit na pinahiram niya sa akin. My eyes widened when I saw her outfit. She is wearing a revealing silk dress and stilettos that fit her perfectly! She is indeed a model!

“Amanah, you have an extra two- piece?” Pagtatanong niya sa akin.

Natigilan ako sa kaniyang mga sinabi at unti-unting umiling. Ano naman ang gagawin ko sa two-piece?

She rolled her eyes at me and handed me a new piece of them!

“You have to wear this when we get there, ‘kay? All applicants should wear only two-piece to test if you can walk properly or you are deserving to be on top.”

Bigla akong nanghina sa kaniyang mga sinabi. Bakit ngayon niya lang ito sinabi sa akin?! Hindi ako sanay!

“Ka-kailangan ba talaga iyon?” pagtatanong ko sa kaniya habang dala-dala ko ang ibinigay niyang two-piece sa akin nang makapasok na kami ng tuluyan sa elevator.

“Yes, of course! Dapat ka nang masanay sa mga ganitong bagay, Amanah. This is just normal to a model.” Sabi niya sa akin.

Umawang ang aking bibig at unti-unti akong kinakabahan nang tuluyan na kaming makalabas ng condominium. I couldn’t explain what I felt right now! Pero, abot-abot ang kaba ko! Hindi naman sa nahihiya ako sa katawan ko, kung hindi dahil hindi ako sanay na maglakad sa isang mahabang stage nang may mga nakatingin sa akin at kumukuha nang litrato na naka-two-piece!

Nakarating kami sa isang napakalaking building na may nakalagay na pangalan ng may ari. As I walk toward the grand structure, a sleek black and gold sign catches my attention, boldly displaying the name "Rodriguez Model Agency." The building itself is an architectural masterpiece, a towering glass structure with reflective windows. The entrance is framed by a grand archway of polished marble, with rotating glass doors that whisper elegance.

The lobby is a blend of modern luxury and creativity. White marble floors with gold accents reflect soft, ambient lighting from crystal chandeliers above. A LED screen on the wall showcases looping clips of the agency’s top models  on runways around the world. Surrounding the lobby, with indoor plants and abstract sculptures provide a refreshing contrast to the high-tech ambiance.

Iginiya ako ni Ma’am Venus sa 10th floor at sumunod lamang ako sa kaniyang likuran.

“I have already prepared your portfolio and all you have to do is greet the CEO and do your best. Huwag mong ipakita na nahihiya ka dahil kalaban niya iyon. Kapag nakita niyang nahihiya ka, tanggal ka kaagad at hindi na tatanggapin ang portfolio mo. Got it, Amanah?”

Hindi kaagad na-proseso sa utak ko ang mga sinabi ni Ma’am Venus sa akin nang makita ko na ang meeting room.

“Let’s go inside. I need to talk to Mr. Rodriguez,” ani Ma’am Venus at nauna na itong pumasok sa loob ng malaking meeting room.

I saw a bunch of people who were having an exclusive meeting. Nakita ko rin na halos lahat sila ay nakasuot ng ID’s.

“Good morning, Mr. Rodriguez!” Ma’am Venus greeted at him with a smile.

“Venus, good morning!” he said back with an accent.

Pinagmasdan ko siyang mabuti at nakasuot ito nang business suit. Guwapo siya, oo, may itsura. He is Leandro’s age, I think. Tumayo ito para yakapin si Ma’am Venus at nabaling ang atensyon niya sa akin.

“Who is this fine lady beside you, Venus?” pagtatanong niya rito.

Humarap sa akin si Ma’am Venus at ipinakilala niya ako kay Mr. Rodriguez. Miguel Rodriguez is a tall man with a strong, lean build, standing about 6’2”. He has sharp features—a defined jawline, high cheekbones, and warm brown skin. His dark brown eyes are intense and seem to study everything around him. His black hair is neatly styled, with hints of gray at the sides of his hair.

“This is what I’m talking to you, Mr. Rodriguez. This is Amanah Iduana, from Siargao.”

Nailipat ni Mr. Rodriguez sa akin ang kaniyang buong atensyon at nagtagal ang paningin nito sa akin. Ngumiti ako ng tipid sa kaniya at kaagad na naglahat ng kamay.

“Nice to meet you, sir.” Mahinhin kong pagbati sa kaniya at tinanggap naman niya ang nakalahad kong kamay.

“Nice to meet you, Miss Iduana.” He said in a husky voice and he didn’t let go my hand.

Ako ang unang nagbitaw sa kamay ko at iniwas ang aking paningin sa kaniya.

“Let’s go to practice room. Venus, bring Miss Iduana there. I’ll just look  her portfolio.” Sabi pa nito bago umalis sa aming harapan.

Sinabi sa akin ni Ma’am Venus ang mga dapat kong gawin bago kami pumasok sa practice room. Kinakabahan ako dahil marami kaming mag-a-apply bilang isang model. Alam kong may mas magaling pa sa akin, kahit na bagohan pa sa industriyang ito.

“That’s the Creative Director, the talent scout team, modelling coach and photographers and videographers.” Pagpapakilala sa akin ni Ma’am Venus nang dumaan kami sa isang silid na may mga modelong kinukuhanan nang mga litrato.

Marami pa siyang sinabi sa akin ngunit nawala kaagad ito sa aking isipan nang makarating na kami sa practice room. All of the women are only wearing a two-piece!

“Get change and come back here immediately.” Pag-uutos sa akin ni Ma’am Venus at tinulak niya ako papasok sa loob ng comfort room.

Pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin at nag-iisip kung ipagpapatuloy ko pa ba ito o hindi na? Bumuntong hininga muna ako at naghilamos ng mukha. I put my hands to the edge lf the sink and think properly! Wala na rin naman akong oras kung aatras ako, hindi ba?!

“Why are you here in the first place if you don’t want to do it?”

Kumunot ang aking noo at napalingon ako sa salamin. Nakita ko ang isang matangkad at magandang babaeng maputi na ngayon ay abala sa paglalagay ng sabon sa mga kamay nito. She is busy washing her hands. She is tall! Mas matangkad pa sa akin!

Nagtama ang aming mga mata at nakita ko ang kakaibang kulay ng mga mata nito. Her russian beauty is screaming from the outside! She is really beautiful!

“Kinakabahan kasi ako,” sagot ko sa kaniya pabalik.

Her right eyebrows raised and shook her head.

“Modelling is not for you then. Maghanap ka nalang ng ibang trabaho kung ayaw mo rito. There is no place here for your feelings and emotions.” Sarkastiko nitong sabi sa akin at kaagad na lumabas at maarte pa itong tumingin sa akin ulit.

Maganda nga… mukhang masama naman ang pag-uugali.

Lumabas na rin ako ng comfort room para harapin si Mr. Rodriguez, kasama ang iba pang mga babaeng aplikante. I am now wearing a two-piece!

When Ma’am  Venus looked at me, she look shocked and blinked many times.

“Galingan mo,” bulong niyang sabi sa akin nang makita kong sunod-sunod na naglalakad ang aking mga kasamahan.

I tried my best to walk like a model and do the fierce thing. I learned this through Harrieth when I was pursuing the pageant in our place. Mabuti na lamang at may natutunan naman ako doon. Nasa gitna si Mr. Rodriguez at kahit na hindi ako nakatingin sa kaniya ay nakita ko pa rin sa gilid ng aking mga mata ang habol ng kaniyang mga tingin.

Am I just imagining things or is it real that he is just looking at me?!

Hindi ako komportable sa mga titig na ibinibigay niya sa akin ngunit hindi ko nalang ito pinansin at mas inisip ang kalagayan ni Mama. Ginagawa ko ito at gagawin ko ito para kay Mama.