Date

Hindi ako kaagad nakatulog matapos isiwalat iyon ni Aislinn. We're not close that time. Kaya wala akong halos alam sa kanila. Sa galaw ni Gwenore habang magkakasama kami. Animin ko hindi ko akalain yun. I see her as a well-manner person. Iyong bihira lang kumilos ng magaspang tulad ko. Babaing babae ang kilos. Pero... may iba't ibang katauhan ang tao. Mga tinatago, at mga lihim.

At wala ako sa posisyon para husgahan siya. Kung ano mang lihim sa kanila ni Johnson sana maliwanag kami o ako. Dahil sa amin ni Aislinn, sa tingin ko. Dapat mapaliwanag nila sa akin iyon.

Tahimik silang dalawa ng dumating ako. Mukhang gulat pa rin sa rebelasyon kahapon. Nako!

"Mamayang lunch. Kailangan niyong ipaliwanag sa akin ang nangyayari."

Seryoso ako ng sabihin iyon. Pareho naman silang walang kibo. Hindi ko na iyon pinuna pa. Bagkus may naramdaman akong tumitingin sa akin. Nahagip ko ang pag iwas niya ng tingin sa akin. Matapos naman ang laro na iyon. Ni minsan hindi kami nag usap. Palagi ko siyang nahuhuli nakatingin sa akin mula sa pwesto niya.

Hanggang ngayon malabo pa rin iyon pagpipigil niya sa akin na sumama sa larong iyon. Hindi ko rin naman siya makausap dahil kaagad siyang umaalis. Minsan naman dahil kasama ko si Casimir.

It's been three months since he started to court me. His courting style is consistent. From the flowers to lunch time and after class time. The news of me being his girl who is courting spreading like a virus. There is no time, I didn't heard my name being once not talk about for a day. And I hate it.

But that how people works, talk about you like a superstar. Judge you like a convicted criminal and label at something that you are not. How supposed the world being peace, when we are the reason of chaos? People and their judgement without proper basis.

It's P.E time. Where we are gather here at the gymnasium. It's basketball dribble drill. We're wearing our P.E uniform. After this subject is lunch time. I can see how tense Gwenore is. Is clearly seen on here performance in this subject.

Mabilis lang ang naging P.E time namin. Kaagad kaming pinabalik sa school premises. Nasa labas kasi ng school ang gym. Hindi sakop ng bakod. Ngayon malalaman ko na ang dahilan at kwento sa likod ng rebelasyon kahapon.

Nakapabilog na kami gaya ng laging ginagawa namin. Sinabihan ko na rin si Casimir na huwag munang pumunta sa room para mapag usapan namin ito. At medyo nagulat ako ng pumayag siya. Hindi ko inaasahan iyon. Pero mabuti na lang din at pumayag siya.

Tahimik at hindi makatingin sa akin si Gwenore habang panay ang iling ni Aislinn. Anong mayroon sa dalawang ito?

"So?" I demand on her. We already eating our pack lunch. And I think we need to discuss it while savoring our food. "Gwenore?" I called her. She seems lose for a while. Malayo ang tingin niya ng binalingan ko siya.

Bumuntong hininga siya saka pinaglaruan ang kanin sa baunan niya. "Johnson and I was friend back then." She started the story telling of what happened to them. Another signed and she look on us with sadness can be read on her eyes.

"He used to be my superhero back then before we transferred," she whispered. I watch her from her seat. She doesn't look like a target of bully from me. With her classic look. Her wavy jet black hair. An angelic look face. Her eyes looks calm. She have a soft features. "You know..." she reason out without looking at us. Her head look down... playing with her fingers.

"I know you won't believe but... I am victim of bullies," biglang gumaralgal ang boses niya. Ramdam ko ang hirap niya sa pagsasalita. Balak ko na sana siyang pahintuin pero nang magtama ang tingin namin... umiling siya. "Okay lang," mahinang sabi niya habang tipid ang ngiting binigay sa amin ni Aislinn.

Kita ko ang pag iwas ng mata ni Aislinn ng balingan siya ni Gwenore. Ang malabis nitong paglunok. Hindi mapakaling pag upo sa kinauupuan niya. Isa lang ang nakikita kong dahilan. Aminadong guilty ito. Sigurado ako dahil hindi niya alam ang parteng ito.

Humugot siya ng malalim na hininga saka nagpatuloy. "Hindi lang mga may kapintasan ang nabibiktima ng mga bullies. Iyon ang hindi ko lubos akalain," mapait niyang sabi saka nagpunas ng luha sa gilid ng mata niya. "Even you're beautiful it doesn't make an excused. They calling me different names. That hurt me deeply that haunt me when I am sleeping. It's happened until Johnson appeared." She signed and look away.

"I remember our first meet up. It's my Mother birthday. And his Mother turn to be my Mothers' ultimate best friend. I thought he is like the others. Bully me but... no. Instead he protect me when we're in grade 2. When one of my girl classmate throw about something on me and he tower himself to protect me."

"Then why you bullied him back then?" Aislinn asked.

Napakagat ng labi si Gwenore. Saka muling pinunasan ang mga takas na luha sa mata. "Because I want to be in someone group. That I think the best choice for me to be not the target again."

"It's was wrong thou but... too late," napayuko siya ng sabihin iyon. "I was wrong in choosing people. I thought they we're different but no. They are worse. They made me like them. A bullies." Napatingala siya matapos sabihin iyon. Ramdam na ramdam ko ang sakit doon.

"And he was my victim."

Natahimik kaming dalawa ni Aislinn. I actually don't know this. Given the fact that we're not closed back then. But I know the feeling. The feeling the being alone, abandoned and unwanted. Iyong gusto mo lang magkaroon ng kaibigan pero walang lumalapit sa iyo. Iyong nakikipagsalamula ka pero inaayawan ka? That the worst feeling. Compare to me... I am lucky to found my troops. When she detached from his best friend. It's really hard to find someone that you can trust the most. That someone will be there for you. To find a real friend. That know your personal space and matter. A friend even you're not constant communicating... still the same ever. The person is the rarely to find now a days.

"I understand what happened but..." I turn to Aislinn who is now uncomfortable to her seat. Shifting position time to time. Biting lips, nails and the tip of collar of her uniform. Avoid eyes when I catching it. "You know is not right to do what Gwenore regretting right?"

"I... I'm... so... sorry. I don't know that," she whispered exactly for both of us to hear. We're only the person here. Umalis siya. Kaya kami na lang ang naiwan tatlo. "I... I..." Aislinn stuttered when she try to reason out. I can see vividly how she is regret on what she was done. The sweat on her forehead, Hands playing on the edge of the hem of her blouse. Avoiding my gazed.

"I know," I signed as I clean my armchair. We all finish our lunch. It's nearly the first subject in this afternoon. I can perfectly tell she is regretting it and hard for her to vocal her sorry for it.

"You can show it through the right action. You know what I am talking about."

After I said that, he walk in. With paper bag on his hand. Walking to our directions. Aislinn immediately rise up on her chair.

"Here." Johnson handed the paper bag in front of Aislinn. His face is casual. No sign of other emotion. Plain and casual.

"Ahh..." Aislinn respond on him. Sa halip na mainis, tumaas ang isang kilay nito.

"Akala ko ba gusto mo ng dunkin donut? Iyong Bavarian Kreme?" takang tanong nito. Kumiling ang ulo nito habang pinagmamasdan si Aislinn. "Ayaw mo na ba?" biglang humina ang boses nito.

Ilang beses akong napakurap doon. Ako lang ba? O feeling ko lumungkot ang boses niya. Teka?

"Hindi ano..." hindi alam ni Aislinn ang gagawin niya. Ayaw ko namang sumali. Gulo niya, siya dapat ang umayos.

"Ano?"

Binuksan ni Aislinn ang labi at muling itinikom. Napalunok ng makailang beses bago umiwas ng tingin kay Johnson. "Pinag ti-tripan lang kita. I mean—"

"I know," Johnson interrupt without emotion.

Tumaas ang balahibo ko ng marinig ang lalim ng boses niya. The heck? Alam niya pero hinahayaan lang niya!

"Here..." kinuha niya ang kamay ni Aislinn at nilapag sa palad niya ang paper bag na may laman donut. Sa tahimik na umalis sa harapan niya. Kasabay ng pagdating ng ilang kaklase namin. Nagkatinginan kami ni Gwenore.

Wala kaming imikan hanggang sa natapos ang pang hapon na klase. Tangin mga sulyap at titig ang nagagawa namin. Habang si Aislinn... ito minsan tulala at napapatingin sa paper bag at kay Johnson. I have an idea but... it's too early to conclude and I don't have any background story about this two.

"Your suitor is here," Aislinn whispered on my ears. She's a little bit attended now, unlike earlier. I and Gwenore are the cleaners today. And Aislinn the one who is waiting for us now.

Casimir wave at me. I still inside of the room. Arranging the chair. I nod back at him. Ilang buwan na siyang nanliligaw sa akin. Wala naman akong nakikitang mali at kakaiba pero hanggang ngayon hindi ko pa rin siya maramdaman. Siguro dahil hindi pa ako ready? Or... bahala na. Nanliligaw pa rin naman siya. Makikita ko rin kung anong tingin ko sa kanya sa pagdaan ng araw.

"Kamusta ang usapan niyo?" kaagad nyang tanong sa akin. Nasa harapan namin sila Aislinn. Tahimik at tangin paglalakad ang inatupag. Muling bumalik sa akin ang tinig at paraan ng pagtitig ni Johnson kay Aislinn. Posible pero... nakakagulat. Sa magkaibang ugali nila hindi ko lubos iisipin iyon.

"Okay naman. Nagkalinawan na."

Kita ko sa gilid ng mata ko ang pag tango niya. Namataan ko ang pagtigil nila Aislinn. Nasa tapat sila ng isang tricycle. Inaantay kami dahil sabay sabay muli kaming uuwe. Katulad ng kinagawian niya. Inihahatid niya ako sa bahay.

"Kakainin mo ba itong donut?" inosente kong tanong kay Aislinn. Biglang tumalim ang titig niya sa akin. Luh nagtatanong lang eh! "Nagtatanong lang kanina mo pa hawak. Nagugutom ako." Nakangiti kong paliwanag sa kanya. Nasa loob na kami ng tricycle.

Nakahinto dahil traffic. Uwian na din kasi ng mga college student sa kalapit na University.

"Oo nga... pahingi," segunda ni Gwenore.

Mas tumalim ang titig niya sa amin. Walang anu ano... kinain niya iyon sa harapan namin. Madamot!

"Tsk... madamot. Parang hihingi lang e."

"Bumili kayo," sagot niya habang may laman ang bibig niya.

"Tsk! Huwag ka lang mabilaukan hindi kita bibigyan ng tubig," sabi naman ni Gwenore. Na nasa maliit na upuan sa harap ko. Umirap pa ito. Oh! Labasan na ng malditahan ito? Ngayon alam ko na kung bakit kami naging magkakaibigan. Friends with the same feather, flocks together talaga!

"Inggit," parinig ni Aislinn. Napanganga si Gwenore sa sinabi niya. Sinabayan pa ng paglaki ng mata niya.

"Tsk... galit naman siya sayo ngayon," bwelta ni Gwenore.

Natahimik si Aislinn at nag aktong nasaktan. Hawak nito ang dibdib habang nakapikit na nakasandal sa gilid ng tricycle. Nako itong dalawa na ito.

"Manong para!"

Halos magkapalit kami ng mukha sa loob ng biglang mag preno si Manong driver. Lagpas na kasi si Aislinn sa kada-drama niya.

"Ayan Aislinn. Drama pa. Jusko!"

"Sorry naman na. Nadala lang," nakanguso nitong sabi. Nag abot ito ng bayad kay Manong bago bumawa at kumaway.

Lumipat na si Gwenore sa tabi ko. "Pareho ba tayo ng iniisip?" tanong ko sa kanya. Napahawak siya sa ibabang bahagi ng baba niya.

"Sa tingin ko... Oo."

Nagkatinginan kami at nagtanguan. Posible talaga. Nang bumaba si Gwenore. Lumipat siya sa loob katabi ko. Ngayon kaming dalawa na lang. Magkadikit ang katawan namin ngayon. Hindi pa rin ako sanay. Nakakapanibago pa rin. Akala ko buong byahe wala siyang imik. Pero...

"Free ka ba this coming weekend?" seryoso niyang tanong. Saglit ko siyang sinulyapan. Bago sumagot.

"Oo... hindi naman nag anyaya ng laro sila Auden."

"Good, then it settled. We're going on date with my friends."

Gusto kong umapila sa kanya matapos niyang sabihin iyon dahil hindi naman niya ako tinanong kung gusto ko ba. Tinanong lang niya ako kung free ako. Bago pa ako makapagsalita... huminto na ang tricycle. Saka ko lang na-realize kung bakit. Nakarating na pala kami.

"See you in weekend," paalam niya na may ngiti hanggang tainga. Mabilis itong tumalikod ng hindi man lang ako pinagbigyang magsalita.