Jihoon's POV

I startled in my sleep when I heard someone that's opening my room door and that someone seated on my bed, I didn't bother to open my eyes cause I know, It's Soonyoung, the person that I truly love, the person who caused me so much pain. I felt that he kissed my temple.

Is it the last kiss that you can give to me, Soonyoung? The last kiss that you will give to me before you will going to break up with me?

"I'm sorry, Jihoon. You know that I have tried, I've tried to love you back but I didn't. You have a beautiful soul. You don't deserve this, Ji. You don't deserve me."

This is me, Soonyoung. The person who helped you when he left you. I'm the one who make you whole again when he left you and your shattered heart. I'm the one who healed you. I'm the one who really loves you.

"I know that I love you, Jihoon and I know that you love me also. But its not enough to make me stay with me. And if I will choose between you and him. I will always choose him."

I want to cry, I want to beg him to choose me over him. But who I am? I'm just Lee Jihoon. He doesn't even love me the way I love him.

This is just a dream, right? Please, tell me that this is just a dream.

"I'm sorry, Jihoon. Good bye." after he said that. He left me alone. Alone with my broken heart. My tears kept on flowing.

Lord, bakit naman ganto? Gusto ko lang naman na maging masaya ako, maging masaya sa piling niya pero bat iniwan nya pa rin ako? Hindi ba ako sapat para piliin nya? Bakit laging ako na lang ang second choice? Kailan ba ako magiging una? Kailan ba ako pipiliin ng mga taong minamahal ko?

Patuloy pa din ako sa pag-iyak. Linalabas lahat ng sakit, lahat ng hirap at lahat ng dahilan kung bakit hanggang ngayon, hindi parin ako pinipili ng kahit na sino.

Sinubukan ko naman ang lahat para ako naman ang piliin nila. Pero lahat ng ginagawa ko ay hindi pa rin sapat. Kailan ba ako magiging sapat sa kanila? Kailan nila ako pipiliin? Kailan nila ako mamahalin ng buo, ng walang kaagaw?

Napangiti nalang ako ng mapait ng dahil dito. Talo nanaman ako. Kailan ba ako mananalo sa pag-ibig na ito. Kapag patay na ako? Kahit siguro mamatay ako, wala rin naman sa kanila iyon. Naging kaibigan ko lang naman sila dahil kay Soonyoung.

Paniguradong di na nila ako kakausapin dahil wala na kaming dalawa, wala na kami ni Soonyoung.

Mag-isa nanaman ako. Kahit sanay na ako, napalapit na din ang loob ko sa kanila. Ang hirap nilang bitawan lalo na at wala akong pinang-hahawakan.

Napatingin ako sa kabuuan ng kwarto ko, andami naming memorya sa kwartong ito ng mga kaibigan ko. Kaibigan? Hindi ko sila kaibigan. Pamilya ko sila. Sila nalang ang mayroon ako.

Pinahiram niyo ba sila saakin par maging masaya ako, o pinahiram niyo sila sakin para saktan ako?

Napaigtad ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito at tinignan kung sino ang nag-text.

From: Hannie Hyung
    Jihoon. Nakita ko kanina sa may Restau si Soonyoung, kasama nya si Seokmin. At naghalikan sila. Jihoon, wala naba kayo ni Soonyoung?