De zon scheen in mijn ogen toen ik wakker werd. Vandaag zou de laaste dag zijn dat ik in dit palijs zou slapen als een selectie kanidaat. Ik sta op en ik stop mijn laaste dingen in mijn koffer. Nadat ik me heb opgevrist ga ik naar de ontbijt zaal waar ik Kile zie zitten. Hij ziet er moe uit en zijn haar zit helemaal door de war. Ik ga op de stoel naast hem zityen en ik pak een eitje 'goede orgen'. 'Hoi' antwooorde hij grommend kijken naar zijn bord. Kile's moeder komt ook binnen en gaat op de andere stoel naast kile zitten.
'Wat was dat gisteren' vroeg ze boos
'Wat bedoel je'
'Waarom werdt je gisteren zo boos op Eikko'
'Vind jij het niet oneerlijk dan'
Hij keek boos naar zijn moeder
'Wat is niet oneerlijk kile?'
Zijn moeder legt een hand op zijn schouder.
'Dat eadlyn vreemd mag gaan met Eikko'
'Wat bedoel je'
'in de regels staat dat selectie kanidaten niet vreemd mogen gaan. Maar andersom is dat niet zo'
'Ik weet dat...'
'Natuurlijk weet jij er niks van. Je hebt de regel zelf ook overtreden'
Schreeuwd hij naar zijn moeder.
'Ik denk dat je uit deze kamer moet gaan' Zij de moeder van Kile met tranen in haar ogen.
Kile staat met een ruk rechtop. Waardoor zijn stoel waar hij op zat op de grond valt. Hij loopt stapvoetend naar de deur en gooit hem met een klap dicht, waardoor de deur blijft trillen als hij dicht zit.
Ik kon zelf niet goed verstaan wat ze zijden, maar naar Kile's moeder gezicht te kijken die vol met tranen was, zij hij iets kwetsend. Snel haal ik een zakdoekje uit mijn zak en geef het aan haar. 'Dankje' zij ze met een droevige stem.

Na het ontbijt heb ik Kile niet gezien. Totdat ik afschijd moest nemen samen met Kile. Kile knuffelde zijn zusje en zijn vader. Zijn moeder was nergens te bekennen. Ik loop naar Eadlyn toe en ik geef haar een dikke knuffel. 'Totziens henri' zij ze een beetje droevig. 'Wat ys ur' zij ik bezorgt 'ik ga je gewoon heel erg missen' ze geeft me een stevige knuffel terug. 'Ik maak nog steeds grote cake voor bruiloft' ze glimlachte en knikte. Haar hoofd ging langzaam naar mijn oren 'Ik hou heel erg van chocolade cake' fluisterde ze in mijn oren 'daar ben heel goed in' fluisterde ik terug. 'Waar hebben jullie het over?' Vroeg Eikko toen hij naar ons toe loopte 'salaisuus' zij ik met een glimlach Eadlyn keek mij vragend aan. 'Het is een geheim?' Vraagt eikko met een vragend blik naar Eadlyn. 'Ja een heel groot geheim' zegt ze plagerig terug. Eikko legt een arm om Eadlyn heen en gliamlacht naar haar en Eadlyn glimlacht verliefd terug. Ik zie de ogen van mijn vriend Eikko stralen terwijl zijn hoofd steeds dichterbij die van Eadlyn gaat. Ik krijg een grote verdriet over me heen net als de vroige keer. Wat is het toch? Ik moet juist blij zijn voor hun. 'Oke doei' en ik draai mijn gezicht de andere kant op, zodat ik snel de tranen die in mijn ogen opkomen kan weg vegen. 'Wacht even' en Eikko geeft me een dikke knuffel en meteen voel ik me een stuk gelukkiger. 'Je komt me wel eens bezoeken hè' zij hij nadat hij los maak uit de knuffel 'zeker, en ik kom op je bruiloft natuurlijk' en ik geef hem een speelse duw. 'Fantastisch' ik keek in zijn schijnende ogen en ik merkte toen pas dat je zo mooi blauw zijn. Wat gebeurt er toch met me. De limo staat klaar om naar het vliegveld te gaan zegt een van de wachters die net binnen komt. Ik geef nog een laatste knuffel aan Eikko en ik geef eadlyn nog twee kussen op de wang voordat ik naar de wachters loop. Naast me staat Kile die met me naar het vliegveld gaat. Hij ziet er niet meer boos uit, maar verdrietig. Dat komt waarschijnlijk omdat zijn moeder nog steeds nergens te bekennen is in deze kamer. Net voordat we door de deur willen uitlopen naar buiten. Hoor ik de stem van Kile's moeder. 'Wacht kile' ze rent naar haar zoon toe en geeft hem een groote knuffel. 'Sorry mam' 'het is al goed' zegt ze. ze laat los en doet nog zijn haar goed. We lopen naar buiten en gaan de limo in. Ik kijk door het raam naar het palijs dat steeds kleiner wordt.