We stappen het zand op en ik laat Dylan zijn hand los om mijn schoenen uit te doen, hij doet hetzelfde.

'Wat wil je eigenlijk doen?' Vraagt hij als we een tijdje hebben staan kijken naar de zee. Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee.' Hij kijkt me aan en lacht.

Hij gaat zitten en doet teken dat ik dat ook moet doen. Ik twijfel omdat ik niet wil dat er zand in mijn broek komt.

Hij ziet het en doet zijn vest uit om het vervolgens naast hem te leggen. Ik kijk hem dankbaar aan en ga erop zitten. We kijken in stilte naar de zee. Dylan schuift subtiel een beetje dichter naar me toe en ik glimlach onbewust.

'Het spijt me van in het pretpark.' Ik kijk hem aan en zie hem naar de zee staren. 'Het is niks.' Zeg ik stilletjes terug. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en sluit mijn ogen even.

'Wel, het is dom en gemeen om zo een weddenschap te sluiten.' Ik kijk hem glimlachend aan waardoor hij me achterdochtig aankijkt. 'Waarom lach je zo?' Vraagt hij grinnikend.

'Met dat je dit gezegd hebt weet ik zeker dat dit ook geen stomme weddenschap is.' Hij glimlacht nu ook en we kijken elkaar recht in de ogen aan.

'En het spijt mij dat ik je vanmorgen niet geloofde.' Hij haalt zijn schouders op waardoor mijn hoofd er bijna afvalt en we grinniken. 'Ik snap je wel, ik was eerst nou niet bepaalt aardig tegen je.'

Voor de rest zeggen we niets meer en genieten van de stilte, tot dat mijn gsm de stilte moet doorbreken. Ik neem op zonder te kijken wie het is.

'Ik ben al naar huis Lau.' Ik krijg grote ogen.

'En hoe geraken wij dan thuis denk je?' Dylan kijkt me vragend aan maar ik negeer zijn blik en concentreer me op het telefoongesprek met Jasper.

'Jullie zijn al groot, jullie vinden wel iets.' Is het laatste wat hij zegt voordat hij aflegt en ik niet heb kunnen reageren.

'Jasper is al naar huis.' Deel ik Dylan mee. Hij zucht. 'Het is minstens een half uur stappen.' Ik trek een pruillip en hij tikt er lachend op waardoor ik blozend wegkijk.

'Gaan we nu al of blijven we nog even?' Ik kijk hem vragend aan. 'Ik zit hier wel goed.' Ik knik blij en leg mijn hoofd weer op zijn schouder. Hij schuift nog dichter en slaat zijn arm om me heen waardoor ik genietend mijn ogen sluit.

Na nog uren over van alles en nog wat te hebben gepraat sta ik op. 'Hier wat verder kan je broodjes kopen.' Mompel ik en Dylan knikt en staat ook op. 'Komen we ze dan weer hier opeten?' Vraagt hij en knik. 'Is goed.'

Hij neemt mijn hand weer vast en ik bloos. Na vijf minuutjes gestapt te hebben komen we aan bij de broodjeszaak en bestellen we beide wat. Dylan rekent snel af en ik lach. 'Ik heb ook wel geld hoor.'

'Weet ik maar ik wil voor jou betalen.' Hij knipoogt erbij en ik rol speels mijn ogen. 'Oké, doe maar.' Glimlach ik en loop de zaak weer uit.

We zetten ons weer neer op het zand, ik op zijn vest en hij trekt me tegen zich aan terwijl we eten. Wanneer onze broodjes op zijn gaat hij de zakken weggooien in een vuilbak die wat verderop staat en komt daarna weer naast me zitten. 'Hoe laat is het eigenlijk?' Vraag ik dan en hij kijkt op zijn horloge. 'Al drie uur.' Zegt hij zacht en knik.

'Wil je al naar huis?' Vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Ik zit hier wel,goed, jij?' Glimlach ik. 'Ik zit hier ook wel goed.'

'Laura.' Hoor ik iemand zachtjes fluisteren waardoor ik mijn ogen probeer te openen en een keer geeuw. 'Het wordt al donker, je was in slaap gevallen.' Legt Dylan uit en ik knik. Hij drukt snel een kus op mijn wang en staat dan op.

Ik trek me recht aan zijn arm die hij uitsteekt en geeuw nog een keer.

'Kom maar op mijn rug, je bent veel te moe.' Ik knik slaperig en spring op zijn rug. Hij begint te stappen en ik leg mijn hoofd op zijn rug en probeer nog wakker te blijven.

Hij zet me op de grond voor mijn huis. 'Hoe weet je mijn adres?' Hij haalt onschuldig zijn schouders op. 'Via Jenna.' Ik knik en kijk hem aan.

'Was dit eenmalig dat je niet zo een bitch was?' Vraagt hij stilletjes en nerveus omdat hij misschien de verkeerde woorden heeft gebruikt. Ik schud mijn hoofd. 'Niet als jij je niet meer zoals een player gedraagt.' Hij lacht zachtjes om mijn antwoord.

We kijken elkaar ongemakkelijk aan. 'Tot morgen.' Ik knik en bijt op mijn lip. Hij neemt mijn hand vast en komt iets dichter bij me staan. Zachtjes plaats hij een kusje op mijn voorhoofd en stapt vervolgens weg, mij totaal verbaasd achterlatend.

~*~

Ik sta op met een blij gevoel en zoek leuke kleren uit.

'Nolan, wakker worden broertje.' Fluister ik zachtjes als ik op zijn bed ga zitten. 'Broer.' Verbeterd hij me en ik rol mijn ogen. 'Je blijft jonger en kleiner als mij.' Glimlach ik en wrijf eens door zijn haren.

Ik stap de trap af en maak een boterham met een sneetje jonge kaas voor mij en voor Nolan een boterham met Nutella.

Na ons mager ontbijt, omdat we niets anders meer in huis hadden, stappen we te voet naar school omdat mijn auto daar nog staat.

'Ik ga straks nog eerst even iets met Jenna doen na school.' Zegt Nolan tegen mij en ik knik waarna we beide onze eigen weg op gaan.

Ik stap naar mijn locker wanneer ik mijn gsm voel trillen. Een bericht van mama.

I.p.v. zaterdag thuis te komen is het verplaatst naar volgende zaterdag, meld je dit ook aan Nolan? Ik doe dit omdat we het geld nodig hebben.
Kus mama

Ik kijk verdrietig naar mijn scherm waarna ik verder stap. Ik moet ook maar eens een baantje zoeken zodat we wat meer geld hebben. We hadden nooit naar dat pretpark mogen gaan, veel te duur.

Ook kan ik mijn auto verkopen, die zo nog wel wat opbrengen. Ik moet toch nooit naar verre plaatsen. Alhoewel, dan moeten we iedere ochtend vroeger opstaan, ik zie wel nog wat ik met mijn auto doe 

Ik ben aan mijn kluisje en draai de juiste cijfercombinatie 1203, Nick zijn verjaardag. Ik heb geen idee waarom ik die code erop had gezet.

Ik wissel mijn boeken voor de juiste les en zie dan een jongen die denk ik in mijn klas zit zelfzeker naar me toe komen, té zelfzeker naar mijn zin.

'Wat moet je?' Vraag ik terwijl ik al terug weg stap. 'Vanavond een date met jou.' Ik begin luid te lachen, hem uit te lachen. 'Nee dankje.' Eindig ik met nog een kleine grinnik en loop dan door naar het juiste lokaal.

De les is al vijf minuutjes bezig wanneer Dylan binnenkomt gewandeld met zijn beroemde grijns op. 'Dylan, neem plaats.' Zucht de leerkracht en Dylan neemt plaats naast mij, de enige plek die nog vrij is.

'Toch nog zin om te komen?' Fluister ik naar hem. Hij lacht. 'Altijd, wie heeft er nu geen zin in school.' Fluistert hij terug.

Mijn hand ligt op mijn bank terwijl ik luister naar de saaie les. Plots legt Dylan zijn hand op de mijne en staart me aan, om mijn reactie te pijlen. Ik kijk hem ook aan en glimlach lichtjes.

De deur word geopend en de directeur komt binnen. 'Dylan en Laura zou ik moeten hebben.' Ik slik, dit gaat vast om gisteren, onze spijbeldag.

Ik sta op en Dylan volgt mijn voorbeeld. Ik negeer de blikken en ik wandel het lokaal uit, de directeur volgend.

'Ik neem aan dat jullie weten waar dit over gaat.' Vraagt hij wanneer we alle twee plaats hebben genomen aan zijn bureau.

Ik kijk hem onschuldig aan en ik zie Dylan mij aankijken in de hoop dat ik een goede uitleg heb.

'Nee meneer, wat is er misschien?' Vraag ik schijnheilig.

'Jullie hebben gespijbeld.' Herinnert hij ons. Ik frons mijn wenkbrauwen en kuch een keer.

'Wanneer dan?' De directeur kijkt me aan alsof ik een wandelend lijk ben.

'Gisteren.' Ik kijk hem verbaasd aan en hoest nog een keer.

'Ik voelde me niet goed meneer, en ben mij gaan melden aan het secretariaat samen met Dylan die me dan naar huis heeft gebracht en me thuis heeft verzorgd.' Hij kijkt me raar aan.

'Aan wie heb je dat dan gemeld?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik zit hier pas van dit jaar op school, ik heb geen idee hoe ze heet en Dylan stond om het hoekje te wachten.' Leg ik hem uit en hij knikt.

'Oke dan ik geloof je omdat dit je eerste keer zou geweest zijn.' Ik knik en sta weer op. 'Bedankt meneer.'

We stappen het lokaal uit en Dylan kijkt me grijnzend aan. 'Goed werk.' Ik slaag mijn haar achter mijn schouder en glimlach triomfantelijk.

Hij wrijft over mijn wang en ik bloos lichtjes. 'Heb je zin om na school nog ergens iets te gaan drinken?' Vraagt hij me nerveus. 

'Nee sorry.' Ik wil me omdraaien maar hij neemt mijn pols vast.

'Waarom niet?'

'Ik kan geen geld meer verspillen.' Fluister ik zachtjes. 'Hebben jullie geldproblemen?' Ik knik. 'Gisteren wou je nog je eigen broodjes betalen?' Vraagt hij verbaasd en ik bijt op mijn lip. 'Ik wilde gewoon niet arm overkomen enzo.'

'Dat is toch geen probleem, want op onze date trakteer ik.' Ik kijk hem glimlachend aan. 'Date?' Hij knikt en wrijft over mijn arm. 'Ja, date.'

1600+ woorden! (: tijdens de examens blijf ik elke vrijdag updaten omdat ik hier wat voorop heb geschreven!
Vonden jullie het een leuk stukje? xx