Het vorige hoofdstuk (^5^) is minder gelezen, heeft iedereen het gezien? Xx

ENJOY

Na zo nog een paar minuten gestaan te hebben kom ik terug bij zinnen en zet ik een paar stappen verder weg van Dylan.

'Bedankt.' Zeg ik voor dat ik wegstap en snel de school binnenloop. Ik kijk niet meer op of om en sta er zelfs niet bij stil dat ik Jasper geen dag heb gezegd.

Ik stap het juist lokaal binnen en ga aan een random tafel zitten. Stilletjes komen er meer en meer leerlingen binnen die ook plaats nemen aan andere tafels.

Niemand komt naast mij zitten, ze hebben allemaal hun vaste vriendengroepjes al gemaakt voordat ik op deze school was. Op mijn oude school had ik ook mijn groepje. En hier wilt zelfs Amelie niet meer naast me komen zitten, ze hoeft ook niet meer van mij.

Vrienden heb ik eigenlijk niet echt nodig. Ik heb Jasper en dat is genoeg, hij is genoeg.

De les is al een kwartiertje bezig en de deur wordt opengetrokken zonder te kloppen. Ik ben helemaal niet verbaasd van het bekende gezicht dat ik binnen zie ik komen.

Hij kijkt de klas rond en ziet dat er enkel nog een plaats over is naast mij. We maken even oogcontact maar dat verbreek ik al snel.

De leerkracht verspilt geen woorden meer aan hem en laat hem gewoon de klas binnenwandelen zonder dat hij een briefje moet gaan halen aan het secretariaat.

Hij komt naast me zitten en glimlacht even waarop ik mijn ogen rol, hij kijkt me verbaasd en precies gekwetst aan waarna hij achteruit leunt op zijn stoel. Het is niet omdat hij me op mijn kwetsbaarste gezien heeft dat we nu plots vrienden zijn.

Plots ligt er een verfrommeld briefje op mijn bank.

Terug de bitch? Alvast beter als een snitch.
Ps : ik rijm speciaal voor jou

Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan maar ik kan een kleine glimlach niet verbergen.

Weer aan het versieren? Of ga je liever tieren.

Hij kijkt me raar aan en begint dan luid te lachen. 'Die was gewoon slecht.' Ik kijk hem boos aan en geef geen antwoord. Ik kan er niet aan doen dat ik niet zo creatief ben in rijmen.

'Genoeg! Dylan en Laura eruit!' Roept de schelle stem van de leerkracht boven het geluid van Dylan zijn geslacht uit. Ik kijk haar verontwaardigd aan. 'Ik heb niets gedaan.' Verdedig ik mezelf.

'Het maakt me niet uit. Eruit!' Ik grinnik omdat ze per ongeluk gerijmt heeft, wat ik beter niet had kunnen doen.

'En nu me staan uitlachen! Ga maar meteen naar de directeur!' Ik kijk haar boos aan waarna ik begin te grijnzen. 'Als ik naar de directeur moet, gaat Dylan met me mee.' Zeg ik waarop Dylan me woedend aankijkt.

Ik sein met mijn ogen dat ik het later ga uitleggen. Hij knikt klein en achterdochtig naar me waarna we beide het lokaal uit stappen.

'Waar sloeg dat op!' Vraagt hij meteen wanneer we de hoek om zijn.

Ik haal mijn schouders op. 'Vandaag ga ik een dagje luieren, doe je mee?' Hij kijkt me geamuseerd aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Jij, het meisje dat niet wilt praten met jongens, vraagt mij om samen met jou te luieren in de vorm van spijbelen?' Ik knik.

'Ik heb nog nooit gespijbeld, één keer kan geen kwaad voor mij.' Leg ik uit.

Hij knikt en lacht vervolgens. 'Wat wil je doen?' Ik denk diep na.

'Naar het strand!' Roep ik met een grote glimlach op mijn gezicht. 'En ik vraag Jasper ook mee.' Informeer ik hem.

Japerrrr je favoriete meisje hier :P kom je mee naar het strand? xoxo

Ik blijf naar mijn scherm staren en ik zie dat er twee blauwe vinkjes komen als teken dat hij het gelezen heeft.

Tuurlijk kom ik mee! Alleen wij 2 of nog iemand ?
Ps: ik ben onderweg naar je school xxxxxxxx

Ik lach om zijn overmatig kusjesgebruik, dat heeft hij altijd al gedaan.

'Hij komt mee.' Zeg ik tegen Dylan en we stappen richting de schoolpoort. 'Nooit geweten dat ik zo gemakkelijk kon spijbelen.' Zeg ik meer tegen mezelf als tegen iemand anders. 'Ik wel.' Grijnst hij.

Ik ga op een bankje zitten en sluit mijn ogen in de hoop nog een klein beetje uit te rusten.

Ik voel een kus op mijn wang en ik lach.

'Ook hey Jasper.' Reageer ik.

'Je moest niet meer antwoorden op mijn berichtje hoor.' Zegt hij sarcastisch en ik wrijf door zijn haar. 'Je ziet het antwoord nu toch.' Hij knikt en trekt me recht.

'Shotgun ik rijd!' Roep ik snel en spring in Jasper zijn auto.

Jasper stapt op de bijrijdersstoel in en Dylan kijkt me fronsend aan. 'Je mag nog niet rijden.' Jasper en ik beginnen te lachen.

'Hoe kom ik dan aan een rijbewijs?' Ik kijk hem met samengeknepen ogen aan en een grijns siert mijn lippen. 'Je bent toch te jong?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik doe mijn jaar opnieuw.' Hij opent zijn mond om iets te zeggen.

'Ik ook, nog iets dat we gemeen hebben.' Ik geef mezelf mentaal een facepalm en laat hem instappen terwijl ik met mijn ogen rol.

'Bij jou komt het door je domheid.' Grijns ik ook waarop Jasper me een tik tegen mijn arm geeft.

'En bij jou door je knapheid.' Ik kijk hem aan met een geamuseerde glimlach op mij lippen. 'Ik weet wel dat ik knap ben.' Ik slaag mijn haar over mijn schouder en knipoog een keer naar hem.

'Zijn jullie al zo snel een koppel?' Ik kijk Jasper boos aan. 'We zijn geen koppel.' Maak ik hem duidelijk waarna ik op het gaspedaal duw en snel van de parking afrijd.

Als we toekomen stappen ze alle twee zo snel mogelijk uit. 'Hoe heb jij je rijbewijzen ooit gehaald?' Vraagt Dylan die nog steeds staat te beven door de angst voor zijn leven. Ik haal mijn schouders op.

'Waarschijnlijk door mijn knapheid.' Zeg ik terwijl ik hem recht in zijn ogen aankijk. Het is de eerste keer dat ik zie dat hij bruine ogen heeft met hier en daar wat gouden puntjes dat zorgen voor een mooi effect. Ik had wel al gehoord dat hij een lui oog had, maar ik wist niet of ik dat moest geloven, het bleven ten slotte wel maar geruchten.

We kijken nog even in elkaar ogen tot dat ik besef dat ik aan het staren ben en me blozend wegdraai op weg naar het strand.

'Laura.' Jasper komt naast me lopen en kijkt me serieus aan.

'Heb je gevoelens voor Dylan?' Ik schud snel mijn hoofd snel, té snel. Hij slaagt een arm om mijn heup. 'Je mag het best zeggen, je weet dat ik er altijd voor je ben.' Ik kijk de andere kant op en antwoord niet.

Ik weet dat ik gevoelens voor hem begin te krijgen, maar ik wil het niet. Niet meer na hoe het de vorige keer is gelopen. Ik kan het niet aan om weer gebroken te worden en met Dylan is die kans groot, met zijn reputatie als player.

'Hij is een player en ik wil niet opnieuw gekwetst en achtergelaten worden.' Zeg ik stilletjes en kijk achterom om zeker te in dat Dylan niets kan horen.

'Geef hem gewoon een kans.' Fluister hij in mijn oor.

'Wie zegt dat hij hetzelfde voelt?' Vraag ik en ik kijk Jasper aan. 'Ik.' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Straks gedraagt hij zich zo voor een weddenschap ofzo.' Hij schudt zijn hoofd.

'Volgens mij vind hij je ook echt leuk.' Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Denk je?' Jasper knikt vol overtuiging.

Hij laat me los en stopt met praten. 'Iets vergeten in de auto, gaan jullie al maar.' Ik geef hem een dodelijke blik wanneer ik zijn grijns zie en draai me dan tot Dylan.

Hij komt naar me toegestapt en we lopen in stilte verder.

'Zijn jij en Jasper samen?' Vraagt hij, precies jaloers. Ik lach en schud mijn hoofd. 'Dat zullen we ook nooit zijn, we zijn gewoon beste vrienden.' Hij knikt opgelucht en komt iets dichter bij me lopen als net.

Zijn hand wrijft een paar keer langs het mijne en ik heb geen idee of het per ongeluk is of met opzet.

Ik kijk hem langs mijn ooghoeken aan en zie dat hij op zijn lip bijt. Wanneer zijn hand het mijne opnieuw raakt neem ik het zachtjes vast en lopen we verder hand in hand alsof er niets is veranderd.

Zijn hand voelt zo goed in de mijne.

Cuteeeeee alert! (:
Laat me weten wat jullie ervan vinden (;