In een snelle stap ga ik naar hen toe. Geen één van de twee lijkt me op te merken totdat ik kort genoeg ben en tussen hun in ga staan. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik fronsend en rustig in de hoop dat ze mijn rust opmerken en zelf ook rustig worden.

'Laura.' Zeggen ze te samen, alsof ze het zo ingestudeerd hebben. Ik kijk als eerste Nick aan, waardoor mijn vriendje een verontwaardigd geluidje maakt. Ik rol mijn ogen en keer me naar Dylan. Maar ook hij zwijgt waardoor ik Nick weer aankijk.

'Je jaloerse vriendje beschuldigt me ervan hier naartoe te zijn gekomen, om bij jou te zijn. Jezus maat, ik heb zelf een vriendin en ben geen stalker.' Aan het einde van zijn uitleg kijkt hij Dylan kwaad aan die alleen maar hetzelfde terugkijkt.

Ik trek mijn wenkbrauwen op naar Dylan. 'Kan je Nick niet gewoon met rust laten en een rustige vakantie hebben met mij?' Zucht ik en haal een hand door mijn haar.

'En nu ga je het nog opnemen voor hem ook? Ben je vergeten wat hij je allemaal heeft aangedaan?' Roept Dylan kwaad waarna hij de kaart van onze kamer neemt en boos wegwandelt. Hoe kinderachtig kan je zijn. Kan hij het niet gewoon uitpraten en een leuke vakantie beleven met mij?

Nick kijkt me verontschuldigend aan. 'Sorry dat ik naar hem toe ging, maar hij keek me de hele tijd aan met die arrogante kop van hem en ik kon het niet laten.' Biedt Nick zijn excuses aan en ik haal mijn schouders op. Ik zie het al voor me hoe Dylan de hele tijd blikken werpt op Nick om hem af te schenken. En natuurlijk zit het niet in Nick om zich zomaar te laten doen. Zo is hij nooit geweest.

'Je kan er niets aan doen.' Zeg ik en ga op mijn ligstoel liggen. 'Hij moet gewoon even afkoelen en dan is alles wel weer in orde.' Zeg ik zacht maar betrap mezelf op twijfelen aan mijn eigen woorden. Waarschijnlijk zal dit niet zo snel over zijn. Nick zou vroeger nooit zo gereageerd hebben. Ik knijp mijn ogen samen en vloek op mezelf in mijn hoofd. Niet vergelijken, Laura, niet vergelijken.

Nick zelf kijkt me ook niet gelovend aan. 'Hij ziet er niet uit als iemand dat dit zomaar laat gaan.' Mompelt hij en neemt plaats op de ligstoel van Dylan zodat we elkaar terug beter kunnen aankijken.

'Nee zo is hij ook niet.' Geef ik schoorvoetend toe. 'Maar hij heeft niet echt een reden om kwaad te zijn, toch?' Mompel ik en kijk naar mijn handen die op mijn schoot liggen.

Nick neemt mijn hand vast. 'Nee, dat heeft hij inderdaad niet, Laura.' Zijn stem. Hij praat zo rustig en de manier waarop hij mijn naam uitspreekt klinkt zo verschrikkelijk goed. Waarom denk ik hieraan. Hij is mijn ex. Alles was fake. En dan bedenk ik me dat hij een vrienden heeft, zoals hij net heeft gezegd. De bruinharige die hem daarnet een knuffel en een zoen gaf. Een jaloers gevoel neemt me over maar ik weet het van me af te zetten.

'Je hebt een vriendin?' Pols ik subtiel en hij knikt.

'Miranda.' Zegt hij en glimlacht kort. 'Maar ik voel niet evenveel voor haar als wat ik voor jou voelde vroeger.' Meteen kijk ik op recht in zijn ogen en bijt op mijn lip. Zijn woorden doen me meer pijn dan zou mogen. Vroeger. Hij houdt niet meer van mij. Mijn hart knijpt samen. Maar ik ook niet meer van hem, spreek ik mezelf toe. Hij is gewoon mijn eerste liefde, en die vergeet je nooit zeggen ze altijd.

'Voel jij hetzelfde voor Dylan als wat je voor mij hebt gevoeld?' Vraagt hij en meteen verbreek ik ons oogcontact weer. Hij durft wel. Mijn antwoord zou al meteen over mijn lippen hebben moeten gerold maar ik kan geen woord uitbrengen. Ik mag niet vergelijken, ik mag niet.

'Anders. Het is anders.' Breng ik dan zacht uit en maak mijn hand los uit de zijne. De dagen dat hij mijn hand vasthield waren mooi. Maar ze zijn voorbij. Tranen wellen op in mijn ogen maar ik weet ze te verbijten. Wat is er mis met mij.

Nick zijn stem verbreekt de warboel in mijn hoofd. 'Zorgt hij wel goed voor je?' Meteen denk ik terug aan de dag dat Dylan me geslagen had. De dag dat hij mijn gsm kapot heeft gesmeten en de dag dat hij me uitmaakte voor een slet.

'Ja.' Zeg ik en vergeet die dag. De momenten dat hij me het gelukkigste meisje op aarde maakt komen weer in me op. Hoe hij me in de zevende hemel laat voelen. Denk daaraan.

'En ik weet wel dat jij de jongen bent maar zorgt die Miranda ook een beetje goed voor jou?' Vraag ik en kan het niet laten om een andere toon aan te nemen bij haar naam. Ik vind haar niet leuk, vraag me niet waarom.

Nick lacht zachtjes en knikt. 'Ja, al denk ik niet dat zij het meisje is waar ik de rest van mijn leven mee wil doorbrengen.' Mompelt hij binnensmonds en ik knik begrijpend. Het is een rare gedachte dat je voor de rest van je leven met één persoon zal doorbrengen. Samen kinderen krijgen en trouwen. Samen oud worden. Voor altijd bij elkaar. Is dat mogelijk? Is Dylan de persoon waarmee ik dat wil? Of is het veel te vroeg om daarover na te denken? Nee, dat is het niet. Dylan is de persoon die ik wil, voor altijd.

'Jammer.' Breng ik uit en kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Jammer?

Opnieuw moet hij lachen. 'Er was iemand waarmee ik dat wel dacht.' Zijn handen nemen de mijne weer vast maar ik schud ze los en sta op.

'Ik moet er maar weer is vandoor.' Zeg ik met een kloppend hart en raap op een hoog tempo alles bijeen. Nick doet niets en laat me begaan.

Snel wandel ik weg van hem zonder hem nog aan te kijken. Wanneer ik binnen ben neem ik snel plaats op één van de banken die hier staan en leg mijn handen in mijn hoofd. Een traan verlaat mijn ooghoek maar ik veeg hem ruw weer weg. Dit doet niets met me. Dylan is de persoon waarmee ik in een relatie ben. Dylan is de persoon waarvan ik houd.

Wanneer ik een beetje bekomen ben ga ik naar de lift en wacht geduldig tot die er is. Het belletje rinkelt enkele seconden later en ik stap in waarna ik op de juiste verdieping duw. Ik kijk even in de spiegel die in de lift ophangt en vind van mezelf dat ik er verschrikkelijk uitzie. Alsof ik een spook heb gezien.

De lift komt aan op de juiste verdieping en zo snel als ik kan wandel ik naar de deur. Dylan heeft de kaart, verdomme. Ik klop aan en niet veel later doet hij de deur open. Meteen wandelt hij weer weg zonder me een blik waardig te gunnen.

Ik wil gewoon even zijn armen om me heen. Ik wil bevestiging dat hij van me houdt en van me zal blijven houden. Meer niet.

Ik sluit de deur achter me en zie Dylan op ons bed zitten. Ik ga naast hem zitten en sla mijn armen om hem heen in de hoop dat hij me terug knuffelt maar dat doet hij niet. Een steek gaat door mijn hart. 'Hou je van mij? Zou je de rest van je leven met mij willen delen?' Vraag ik en mijn stem breekt op het einde van mijn vraag. Wat als hij dat niet wilt? Wat als hij me niet als zijn toekomstige vrouw ziet en moeder van zijn kinderen?

Meteen voel ik zijn armen om me heen. 'Ik hou zielsveel van jou, Laura. Meer dan van wie dan ook.' Zegt hij zacht en wrijft met zijn handen over mijn rug. Waarom beantwoord hij mijn tweede vraag niet?

'En mijn tweede vraag?' Mijn stem is niet meer dan een fluistering. Ik ben bang voor zijn antwoord. Bang dat ik mezelf weer te veel verloren heb in een jongen die niet hetzelfde over mij denkt als ik over hem.

Hij duwt me wat van zich af. 'Is dat niet wat vroeg om te zeggen?' Fronst hij en ik haal mijn schouders op. Voor mij niet. Ik weet het. Ik wil zijn vrouw worden later.

'Weet je niet zeker of je voor altijd bij me wil blijven?' Ik voel mezelf zo stom. Hoe kan je dat nu vragen? We zijn nog niet eens zó lang samen. Hoe kan ik mezelf zo snel verloren hebben in hem?

Hij schud zijn hoofd waarmee hij mijn hart breekt. 'We zijn nog jong, er kan nog zo veel gebeuren. En om dan zo een grote woorden uit te spreken is een beetje vroeg, vind je niet?' Geeft hij wat meer uitleg en ik haal mijn schouders op.

'Ik ga douchen.' Zeg ik zacht en verdwijn snel in de badkamer zonder hem nog aan te kijken.

---

1500 woorden

Ik weet dat het meer dan een maand in beslag nam maar ik heb nu eindelijk mijn ander boek afgerond zodat ik enkel hieraan schrijf.

TJIMBF heeft trouwens 1 miljoen lezers gehaald!!!!

En dit boek duurt ook niet meer zó lang denk ik, maar ik zie nog!

Bedankt aan iedereen dat geduld met me heeft en dit blijft lezen ondanks de trage updates :)