'Hoe gaat het nu verder tussen ons?' Vraag ik waardoor Dylan fronst.

'Ik dacht dat we terug samen waren?' Mompelt hij en bijt op zijn lip, damn dat is sexy. 'Dat zijn we ook.' Grinnik ik. 'Maar ik bedoel, wat gaan ze op school denken? Ik wil niet als een slet gezien worden.'

'Waarom zou je als een slet gezien worden?' Vraagt Dylan verbaast.

'Nou als het meisje terug naar haar ex gaat is het altijd zielig en sletterig.' Mompel ik. 'Maar in tegendeel, als de jongens hun ex kunnen "terugwinnen" is het allemaal stoer.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol.

'Eigenlijk zijn jongens zo een stomme wezens.' Zucht ik.

'Heb je iets tegen jongens?' Vraagt hij met zijn wenkbrauwen opgetrokken waardoor ik grinnik. 'Eigenlijk wel, ik denk dat ik lesbisch moet worden.' Zeg ik terwijl ik pulk aan mijn haar, ik merk dat het de laatste tijd donkerder en donkerder wordt, de zon zou nog eens moeten doorkomen zodat mijn haar terug wat lichter wordt.

Of misschien zou ik mijn haar eens een stuk korter knippen, alhoewel, ik zou mijn lange haren echt niet kunnen missen.

'Luister je wel?' Dylan zwaait met een hand voor mijn ogen waardoor ik opschrik. 'Ik zei dat ik dan misschien homo zou moeten worden.' Herhaalt hij, aangezien ik de vorige keer niet aan het luisteren was.

'Daar zouden de andere homo's blij mee zijn.' Merk ik op en hij lacht.

En het is nog waar ook, ik zie op school niet alleen meisjes naar hem staren maar ook jongens die overduidelijk homo zijn, maar ik neem het ze niet kwalijk, hij is gewoon goddelijk.

'Ik denk dat ik het toch maar bij jou zal laten. Goed genoeg voor nu.'

'Wel bedankt.' Zeg ik met een afkeurende toon in mijn stem. 'En ik maar denken dat je dit meende.' Speel ik het spelletje mee. Ik vind het leuk wanneer Dylan en ik op zo een manier met elkaar om kunnen gaan gaan.

'Oké genoeg gelachen nu, gaan we slapen?' Verandert hij plots van onderwerp waardoor ik juíst moet lachen.

Rare jongen. Maar wel mijn rare jongen.

'Van veel lachen leef je langer.' Zeg ik met een glimlach en hij rolt zijn ogen. 'Dan zal ik je nog veel moeten kietelen tot dat je onsterfelijk wordt.'

En voor ik het weet begin ik te schaterlachen doordat zijn handen contact maken met mijn buik. 'Stop!' Schreeuw ik lachend en probeer zijn handen weg te duwen, maar tevergeefs door zijn spiermassa hebben mijn pogingen om hem te stoppen weinig tot geen zin.

Na een tijdje stopt hij dan toch en lig ik half dood op mijn bed.

'Shit, ik wilde je onsterfelijk maken, maar het omgekeerde is gebeurd.' Mompelt hij waardoor ik weet moet lachen.

'Oef, je leeft nog.' Hij veegt ingebeeld zweet van zijn voorhoofd en ik geef hem een tik op zijn schouder waarna ik helemaal tegen hem aan ga hangen.

'Ik ben blij dat we terug samen zijn.' Zeg ik stil en hij knikt. 'Ik ook.'

Dylan legt zich op zijn rug op mijn bed en ik kruip tegen hem aan. Mijn hoofd verstopt in zijn nekholte en mijn éne been opgetrokken tegen zijn buik. En dat allemaal in skiny jeans.

'Nu blijven we samen, niets kan ons nog uit elkaar halen,' Zegt hij zacht en wrijft door mijn haar. 'Je blijft voor altijd de mijne.'

'En jij van mij.' Voeg ik eraan toe en hij bromt iets goedkeurend.

'Ik hou van je.' Fluistert Dylan nog zachter als voordien. 'Ik hou ook van jou.' Zeg ik net zo zacht terug.

'Gaan we ons omkleden?' Stel ik voor na een tijdje zo gelegen te hebben, aangezien de jeans toch een beetje irritant begint te zitten.

'Is goed.'

Ik zet me recht en loop naar mijn kast om er slaapkleren uit te halen. Ik doe mijn jeans uit en doe hetzelfde met mijn shirt.

Ik kies om een kort shortje aan te doen met een topje over, ik vind het nooit leuk om in echt slaapkledij te slapen, geen idee waarom.

'Je hebt een sexy kontje.' Fluistert Dylan in mijn oor waardoor ik grinnik. 'Dat heb ik ook nooit gesnapt aan jongens.' Mompel ik.

'Wat?' Vraagt hij duidelijk in de war.

'Wat jullie zo mooi vinden aan een hoopje vet, zoals billen en borsten.' Leg ik uit en trek ondertussen een shirt aan.

Dylan begint te lachen waardoor er een glimlach op mijn gezicht komt. Ik blijf van zijn lach houden, alsof niets op de wereld er nog toe doet en al zijn zorgen weg zijn. Hoe zijn perfecte tanden allemaal mooi zichtbaar zijn en hoe ik elke keer de neiging heb om hem te zoenen.

'Het is zoveel meer dan alleen een hoopje vet.' Fluistert hij in mijn oor en ik haal mijn wenkbrauwen op. 'Ze zijn super mooi, vooral bij jou.'

Ik begin te blozen en heb nu al spijt van dit onderwerp.

'Ik dacht dat we gingen slapen.' Grinnik ik, proberend om hem het onderwerp waar we het nu over hebben te laten vergeten.

'Ik dacht dat ook, totdat jij je ging strippen waar ik bij stond.' Hij slaat langs achter zijn armen om me heen en ik draait mijn hoofd zodanig dat ik hem aan kan kijken. 'Strippen?' Zeg ik zacht. 'Moest ik écht strippen zou het wel wat anders zijn.'

Dylan zijn ademhaling vertelt en ik lach voordat ik me losmaak uit zij, armen en ik bed kruip. Ik schuif op naar de zijkant zodat hij er bijkan, wat hij dan ook doet en hij slaat het denken om ons heen. Snel kruip ik tegen hem aan en voel dat hij geen T-shirt aanheeft, waar ik helemaal geen bezwaar tegen heb.

'Slaap lekker.' Fluister ik en plaats een kus op zijn lippen.

'Slaap zacht mijn prinses.'

Een beetje kort sorry maar ik heb het druk! :(
Wie is TeamDylan?
En TeamNick?

xx