Snel blijf ik doorstappen maar ik word tegengehouden door een hand dat mijn arm vast neemt. 'Laura, het spijt me zo, echt waar.' Dylan kijkt me aan met spijt in zijn ogen. Maar met die spijt komt hij wel wat laat.

'Ik had je moeten geloven, en alles wat ik gedaan heb is niet te vergeven, maar alsjeblieft geef me nog een kans zodat ik het nu wel goed kan doen.' Wanneer ik in zijn smekende ogen kijk heb ik de neiging om hem in een knuffel te trekken en te zeggen dat alles goed komt. Maar als ik dan terugdenk aan wat hij gedaan heeft is dat gevoel al snel weg.

Hij heeft me geslagen.

Met die gedachte schud ik mijn hoofd en draai ik me om. 'Nee, laat me met rust.' Zeg ik zacht en wandel weg. Ergens had ik nog een klein beetje hoop dat hij me ging achtervolgen en proberen me nog terug te winnen. Maar nee, hij komt me niet achterna en laat me gewoon gaan.

Meteen schieten er weer verschillende gedachtes door me heen. Was dit allemaal een spelletje? Maar daar wil ik niet aan denken, dat kan niet. Niemand kan zo goed acteren. Het moet toch ook écht iets betekend hebben voor hem, het kan niet anders. Maar waarom loopt hij me dan nu niet achterna? Betekent dat dan dat ik wel iets voor hem betekend heb, maar niet veel? Of doet het hem te veel pijn om mij nog te zien omdat ik net nog super veel beteken voor hem? Ik weet het allemaal niet.

'Goed gedaan.' Vertelt Noor me wanneer ze me heeft ingehaald en ik glimlach zwak. 'Dankje denk ik.' Al ben ik er zelf niet zeker van dat ik het juiste gedaan heb.

'Hé, het komt wel goed.' Stelt ze mij gerust en ik haal mijn schouders op. 'Het wordt gewoon allemaal een beetje veel voor me.' Mompel ik en ze knikt begrijpend. 'Ik ben er voor je, dat weet je toch he?' Vraagt ze zacht en ik knik. 'Bedankt.'

'Gaan we naar de les dan?' Vraag ik zuchtend en Noor knikt. 'Ik heb zo veel zin in school.' Hoor ik haar sarcastisch mompelen en ik lach. 'I feel you girl.'

We wandelen het lokaal binnen en gaan naast elkaar zitten.

Na een minuutje komt er een leerkracht binnen met een boos gezicht. 'Allemaal zwijgen!' Roept hij meteen door het lokaal en meteen is iedereen stil. Ik kijk even naar Dylan die verdrietig naar voor kijkt. Wat zou ik hem nu zo graag willen troosten.

'Wat ik ga zeggen is raar maar dat boeit me niet.' Begint hij, wat een woordenschat voor een leerkracht. 'Er komt vandaag een nieuwe leerling bij, ja in het midden van het tweede trimester.' Praat hij verder en ik frons, hoe stom is het om in het midden van een trimester van school te moeten veranderen. 'Hij is een jaar ouder als jullie omdat hij zijn vorige jaar verknoeit heeft.' Mompelt de leerkracht en nog achter en sommige mensen moeten lachen. Maar dan nog blijft het toch raar om in het midden van het tweede trimester plots van school te veranderen.

'Maar hij is vandaag dus te laat, wat een goed begin.' Hij wandelt de klas terug uit en iedereen begint luid te lachen. 'Wie was die man.' Grinnik ik en Noor begint nog luider te lachen. 'Volgens mij was hij met zijn verkeerde been uit bed gestapt.' Mompelt ze als we klaar zijn met lachen.

Niet veel daarna komt onze leerkracht binnen en begint met lesgeven.

Na een tiental minuten wordt er op de deur geklopt en de leerkracht zucht geërgerd. 'Binnen.' Roept ze en en de deur wordt geopend.

Mijn mond valt open van verbazing en ik laat mijn pen vallen. 'Ah de nieuwe leerling.' Zegt ze en wijst hem een plek aan. 'Doe je best en let op.'

Hij moet zich niet eens voorstellen.

'Oh wacht, stel je maar voor.' Zegt ze meteen daarna alsof ze mijn gedachten kan lezen en ik slik.

Hij staat weer op en gaat voor de klas staan.

'Hallo, ik ben Nick en ik ben hier dus nieuw. Ik kom hier mijn jaar overnieuw doen omdat ik mijn vorige jaar niet hoog genoeg heb gehaald om de studie te doen die ik eigenlijk wil.' Stelt hij zich voor.

'Oké, bedankt Nick.' Zegt de leerkracht. 'Zijn er leerlingen die vragen hebben?' Meteen gaan er verschillende vingers in de lucht, de meeste van meisjes. Wat een verassing.

'Dus je bent 19?' Hij knikt. 'Heb je broers of zussen?' Hij schud zijn hoofd. 'Neen.'

'Heb je een relatie?' Vraagt één van de trutjes en ik rol mijn ogen. Door dit te vragen maak je zeker kans, en al zeker niet bij Nick. Hij heeft niet graag meisjes die zich helemaal opdringen, althans dat is wat hij me altijd verteld heeft, maar hij vertelde ook dar hij van me hield, dus ik weet niet wat nu de waarheid was en wat niet.

'Nee.' Antwoordt Nick en kijkt me daarna recht in mijn ogen. 'Maar ik heb wel iemand op het oog.'

Door deze actie zijn alle ogen op mij gericht en ik kijk ongemakkelijk naar beneden terwijl ik mijn rode wangen probeer te verbergen. 'Je kent haar?' Vraagt hetzelfde meisje als net en Nick knikt trots. 'Ja, problemen mee?' Zucht hij en ze schud meteen haar hoofd. 'Ik snap gewoon niet wat je in zoiets ziet.' Mompelt ze erachteraan.

Het doet me pijn dat mensen zo over me denken, en het ook gewoon zeggen alsof het niets is, alsof ik niets ben. Alsof ik geen gevoelens heb. Alsof ik het allemaal niet waard ben.

'Ten eerste, die zoiets heeft een naam en ten tweede ze is veel meer dan jij ooit zal zijn.' Door deze woorden is het muisstil in het lokaal dat je een speld kan horen vallen. Dylan zijn ogen schieten ook naar mij en ik zie hem daarna boos naar Nick kijken.

'Oké Nick, ga maar weer zitten.' Hij knikt en neemt weer plaats.

Na een les waar ik de hele tijd niet kon opletten verlost de bel lijnuitgang mijn lijden. Saved by the bel.

We moeten niet veranderen van lokaal dus blijft iedereen zitten en beginnen een beetje met elkaar te praten. Ik zie Nick op me afkomen en ik hou mijn adem in. 'Ik wilde het je eerder vertellen maar ik had schrik voor je reactie.' Ik knik. 'Oké.'

Hij had het eerder moeten vertellen zodat ik hier nu niet als een verlamde ezel zou zitten.

'Ben je boos?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik denk het niet.'

'Ik ben niet blij met de opleiding dat ik nu doe en ja daarom.' Ik steek mijn hand op als teken dat hij moet stoppen met praten. 'Het is al goed.' Mompel ik en hij knikt dankbaar. 'Bedankt.'

'Gaan we nog steeds na school een nieuwe gsm voor je kopen?' Vraagt hij met een kleine glimlach. 'Ik had nooit gezegd dat jij een nieuwe gsm voor me moet kopen.' Antwoord ik snel en hij lacht. 'Je hebt er één nodig, en ik doe het graag voor je.'

Plots staat Dylan naast Nick en kijkt hij hem boos aan. 'Wat doe je graag voor haar?'

Nick in dezelfde klas als Laura en Dylan, wat vinden jullie ervan? X