'Ik weet niet wat ik moet zeggen.' Zeg ik als Dylan me lang blijft aanstaren, wachtend op een uitleg. 'Ik hoopte dat je hier nooit achter ging komen.' Fluister ik stil.

'Wauw.' Mompelt hij als hij nog een doos onder mijn bed vandaan haalt. 'Je bent gewoon een personal stalker.' Zegt hij met een kleine glimlach. Ik haal mijn schouders op. 'Tja.' Lach ik. 'Het is al minder erg als vroeger hoor.'

Hij begint te lachen wanneer hij de derde doos ook van onder mijn bed haalt. 'Serieus?' Vraag hij wanneer hij een affiche tegen komt. « Leonardo Dicaprio fanclub»

Ik word helemaal rood en hij komt lachend naar me toe. 'Dit maakt je alleen maar schattiger hoor.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat is gewoon schamend.' fluister ik stil. 'nee, schattig.'

'Het zal wel, ander onderwerp graag.' lach ik en draai me om, om vervolgens neer te ploffen op mijn bureaustoel. Hij bekijkt nog even de dozen en gaat daarna op mijn bed zitten. 'Eigenlijk ben ik best wel moe.' Zeg ik zacht en geeuw daarna. 'slapen?' Ik knik en sta terug op om mijn slaapkledij te nemen en aan te trekken.

'Wil je mijn shirt aan?' Ik knik met een glimlach en neem het aan van hem. 'Kijk nu ben je weer schattig.' Ik rol mijn ogen en Dylan geeft me een kus op mijn wang. 'Het is een compliment.' Mompelt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik kan er gewoon niet goed mee omgaan weer helemaal open te zijn voor iemand.' Leg ik uit.

'Geen probleem, dat komt nog wel.' Hij glimlacht lief naar me.

'Beloof je me om altijd eerlijk te zijn?' Hij knikt en streelt mijn wang liefkozend. 'Altijd.' Ik glimlach.

'Ik ben blij dat ik je heb leren kennen.' Fluistert hij zacht in mijn oor waardoor ik rode wangetjes krijg. 'Ik was een ontzettende bitch tegen je.' Grinnik ik. 'Weet je nog op de hockey.'

'Ach, ik was ook niet bepaald de liefste.' Hij haalt zijn schouders op en kruipt daarna onder de lakens.

'Toch voel ik me er schuldig over.'

'Dat moet niet, nu weet ik hoe je echt bent.' Zegt hij terwijl ik bij onder de lakens kruip.

'Is het goed als ik gewoon in jou shirt slaap zonder jogging want mijn benen hebben liever lucht in de nacht.' Mompel ik. 'Tuurlijk is het goed, het is hier ten slotte jouw bed.' Zijn neus raakt de mijne lichtjes en ik giechel zachtjes.

'Gaan we slapen?' Hij knikt en slaat zijn arm om me heen.

'Slaap lekker lieverd.' Fluister Dylan nog zacht. 'Slaapwel.'

~*~

'Ik heb geen zin in school.' Kreun ik vermoeid als mijn wekker gaat. 'We willen ons jaar toch niet weer opnieuw doen he?' Lacht Dylan naast me en ik schud mijn hoofd.

'Laten we dan maar opstaan.' Hij knikt en zet zich recht in bed waarna hij mij aankijkt. 'Nu jij nog.' Ik lach.

'Trek mij eruit.' Beveel ik hem en ook hij lacht. Hij stapt helemaal uit bed en neemt dan mijn armen vast om mij ook uit bed te halen. 'Dankjewel.' Glimlach ik en zoen iets van kleren om vandaag aan te doen.

'Is het goed als ik na school iets met vrienden ga doen?' Vraagt Dylan me en ik knik verbaasd. 'Je moet me dat toch niet vragen?' Hij haalt blozend zijn schouders op.

'Ik ga ook aan Jasper vragen of hij langskomt.' Deel ik mee. 'Is goed.' Ik geef hem een kus en kleed me daarna aan.

'Zie ik er een beetje goed uit?' Vraag ik aan Dylan waarop hij meteen knikt. 'Die broek staat je heel mooi.' Ik grinnik om zijn antwoord en maak mijn weg naar beneden waar ik Nolan al aan de ontbijttafel vind.

'Goed geslapen?' Hij knikt met zijn mond vol met cornflakes. Wanneer hij alles doorgeslikt heeft antwoord hij eindelijk met woorden. 'En jullie, op zen minst een beetje geslapen?' Ik rol mijn ogen.

'Wat heb jij toch de laatste tijd.' Lach ik en hij haalt zijn schouders op. 'Puberteit.' Zeg ik en steek mijn tong naar hem uit. 'Ik ben precies niet de enige.'

Ik schud lachend mijn hoofd en maak vervolgens een paar boterhammen voor Dylan en voor mij. 'Dylan choco?' Roep ik luid naar boven en niet veel later hoor ik gestommel op de trap. 'Choco is goed.' Hij glimlacht en slaat zijn armen langs achter om me heen.

Ik leg mijn hoofd naar achter op zijn schouder en hij geeft een kus op mijn neus.

'Nolan na school ga ik wat met Jasper doen okay.' Nolan knikt. 'Ik ga gewoon naar huis.' Zegt hij me waarop ook ik knik.

'Probeer je vandaag te verontschuldigen bij Jenna.' Mompelt Dylan.

'Ik heb vrijdag ook geprobeerd maar ze luistert niet en loopt meteen boos weg.' Nolan slaat zijn ogen neer en ik zucht voor ik naar hem loop. 'Moet ik even meekomen?' Hij haalt zijn schouders op terwijl hij zijn hoofd schud.

'Zo lijkt het dat ik biet durf zonder mijn zus.' Hij glimlacht zwak. 'Het komt wel goed.' Ik klop een keer op zijn schouder als extra aanmoediging. 'Er gewoon in geloven.' Zeg ik zacht. 'En tonen dat je moeite doet om vrienden te blijven.' Hij knikt waarna we allemaal naar de deur toestappen om naar school te gaan.

'Ik rijd mee met Dylan!' Roept Nolan snel waardoor ik hem beledigd aankijk. 'Wel bedankt.' Ik leg mijn hand op mijn hart en Dylan grinnikt zacht.

'Zijn auto is gewoon cooler.' Met die woorden stapt hij in bij hem.

'Ik zie je op school.' Dylan geeft me nog een kus en stapt daarna ook zijn auto in, ik volg zijn voorbeeld en vertrek ook naar school.

Eens op school toegekomen zie ik Nolan meteen naar Jenna vertrekken zonder nog naar iemand omgekeken te hebben.

Dylan maakt zijn weg naar mij en slaat zijn arm om mijn heup. 'Ik vind het schattig hoe je met je broer omgaat.' Fluistert hij in mijn oor waarop ik mijn ogen rol. 'Het zal wel.' Hij grinnikt en we stappen naar binnen.

'Yo!' Dylan zijn vrienden stormen meteen op ons, eigenlijk op Dylan, af en beginnen druk door elkaar te praten. 'Zo ga ik niets horen.' Legt Dylan hun het zwijgen op en dan pas lijken ze mij op te merken.

'Dus je blijft bij één chick?' Vraagt iemand. 'Meisje.' Verbeter ik hem pissig. 'Het spijt me zeer, moet ik je anders vrouw noemen?' Zegt de jongen sarcastisch. Ik rol mijn ogen.

'Nee bedankt.' Zeg ik en kijk naar Dylan. 'Ik mag je vrienden niet, ik ben weg.' Ik geef hem nog een kus waarbij mijn handen op zijn schouders liggen en zijn handen op mijn onderrug.

Ik zwaai nog naar hem terwijl ik weg stap en kom uiteindelijk toe bij mijn locker. Naast mijn locker staat een meisje te prutsen met haar slot. 'Lukt het niet?' Vraag ik en ze draait zich schamend om. 'Niet echt.' Ik ben er niet van verbaast. Bij mij lukte het ook niet van de eerste keer.

'Ik doe het wel even.' Ze glimlacht en ik open haar locker. 'Vergeet er geen code op te zetten.' Ze knikt. 'Bedankt, ik had geen idee hoe ik dat ding open kreeg.' Ze grinnikt.

'Maakt niks uit, in het begin lukte het mij ook niet.' Ik haal mijn schouders op terwijl ik het mijne open.

'Zit je hier al lang op school?' Vraagt ze terwijl ik mijn juiste boeken neem. 'Nee hoor, sinds dit jaar.' Ze knikt.

'Ben je een zesdejaars?' Ze knikt. 'Ik ook.'

Het is geen vrijdag maar toch een update want het is Shawn zijn verjaardag!! <3  18 jaar! (:

Ps: hij is toch een schatje he in het verhaal (Dylan)? X