'H-homo?' Hakkel ik zacht.

Hij knikt twijfelend en kijkt naar zijn handen. 'Oh.'

Dylan kijkt me fronsend aan om mijn reactie. 'Wat vind je ervan?' Vraagt Nolan bang en durft me nog altijd niet aan te kijken. 'Ik weet het niet.' Ik schud mijn hoofd om het te laten beseffen maar het lukt niet. Ik sta op en loop naar boven.

Al snel hoor ik voetstappen die me achtervolgen terwijl ik snel op mijn bed plof. 'Schat wat voor een reactie was dat?' Vraagt Dylan een beetje boos. 'Gewoon, laat me!' Reageer ik geërgerd.

'Nee, ik ga niet weg voor je verteld waar dit overgaat.' Reageert hij verdacht rustig. Ik schud mijn hoofd. 'Laat me gewoon!' Roep ik.

Het bed zakt in als teken dat hij erbij is komen liggen en hij slaat zijn armen om me heen. 'Nolan denkt nu dat je iets hebt tegen homo's, vertel het dan op z'n minst aan hem waarom je zo reageert.' Vertelt hij. Ik grom boos. 'Misschien heb ik wil gewoon iets tegen homo's.' Sis ik kwaad.

'Lau doe kalm en vertel wat er is.' Ik adem diep in.

'Homo's worden altijd gepest, ik wil niet dat Nolan gaat gepest worden.' Zeg ik zacht. 'Dat is niet waar, als Nolan nu niet gepest wordt waarom dan wel later als hij het zou zeggen?' Ik zucht geërgerd om zijn dom antwoord. 'Je weet best dat het zo is.'

Hij antwoordt niet meer als teken van overgave.

'Ik snap dat je je broertje wil beschermen maar nu denkt hij dat je hem niet graag hebt.' Zegt hij na een moment van stilte. Ik knik en stap uit bed. 'Ik zal even naar beneden gaan, wacht jij wel hier?' Hij knikt en geeft me een kus. 'Succes.' Hij steekt zijn twee duimen op en ik lach terwijl ik de deur sluit.

'Nolan.' Zeg ik zacht als ik beneden ben en hem in de zetel zie zitten. 'Het spijt me dat ik zo reageerde.' Hij kijkt me niet aan terwijl ik spreek. 'Het is gewoon dat ik schrik heb dat je gepest gaat worden.' Hij kijkt me eindelijk terug aan en zucht zachtjes. 'Ik ben trots op je dat je het durft te vertellen.' Zeg ik hem en hij knikt.

'Excuses aanvaard?' Vraag ik hoopvol en hij knikt. 'Excuses aanvaard.'

'Wil je er nog over praten?' Vraag ik beduusd. 'Liever niet, misschien een andere keer.' Ik knik en geef hem een knuffel. 'Als er iets is kan je altijd terecht bij me dat weet je.' Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en loop dan terug naar boven, naar Dylan.

'Is het opgelost?' Dylan valt meteen met de deur in huis wanneer ik de kamer binnenkom. Ik knik.

Ik kruip terug naast hem in bed en wrijf over zijn armen waardoor er kippenvel ontstaat. 'Je gaat echt niet meer met andere meisjes he?' Vraag ik zachtjes. 'Waar komt die vraag ineens vandaan?' Lacht hij een beetje. 'Gewoon.'

'Nee ik ga alleen met jou.' Ik glimlach en geef hem een zachte kus op zijn lippen.

'Het is misschien niet zo romantisch nu, maar wil je mijn meisje zijn?' Mijn glimlach wordt nog groter en ik knik blij. 'Natuurlijk wil ik dat.' Ik geef hem nog een kus en ga daarna verder met over zijn armen wrijven. Ik weet niet waarom, maar hij heeft zo een mooie gespierde armen dat ik er gewoon niet af kan blijven. Het klinkt waarschijnlijk raar.

'This turns me on.' Fluistert hij in mijn oor wanneer ik zachtjes over zijn oor wrijf. 'Vies jongetje.' Ik geef hem speels een tik en hij lacht. 'Het is de waarheid en in een relatie moet je nu eenmaal eerlijk zijn.'

'Zo eerlijk hoeft nu ook weer niet.' Lach ik. 'Vieze gedachtes hou je maar voor jezelf.'

'Blijf je slapen?' Verander ik daarna van onderwerp. 'Als het mag van jou.' Glimlacht Dylan terug en ik knik. 'Anders vraag ik het ook niet sufferd.' Ik wrijf nog een keer door zijn haar en sta daarna op. 'Het is wel nog maar twee uur maar ik wou vandaag eigenlijk al een deel van de begrafenis regelen.' Zeg ik met een brok in mijn keel.

'Ik help je wel.' Bied Dylan aan en ik knik zachtjes.

Na een paar uur uitnodigen gemaakt te hebben en al die dingen die je moet doen voor een begrafenis heb ik geen energie meer om iets te doen dus plof ik op mijn bed. 'Moet je je huiswerk nog maken?' Vraagt Dylan me en ik schud mijn hoofd.

'Heb ik vrijdag al gedaan.'

'Gisteren?' Ik lach. 'Ja.'

'Ik heb nog nooit iets op vrijdag gedaan voor school.' Ik haal mijn schouders op. 'Jij doet ook niets op andere dagen.' Lach ik. 'Daar heb je me.' Hij komt ook lachend naast me liggen en ik kruip tegen hem aan. 'Lig je goed zo?' Vraagt hij zacht en ik knik. 'Ik lig graag zo.'

'Dicht bij jou.' Verklaar ik na een paar seconden stilte. Hij grinnikt zacht en wrijft door mijn haar. 'Ik ben ook graag bij jou.' Hij geeft me een kus die al snel uitloopt op een zoen, zijn handen vinden een weg naar mijn wangen terwijl ik de mijne op zijn borstkas leg. Zijn lippen zijn zo zacht en kusbaar 

Mijn deur gaat open en ik hoor een geïrriteerde zucht. 'Moet dit elke keer?' Ik kijk Nolan boos aan. 'Dan moet jij maar niet in mijn kamer komen zonder te kloppen.' Kaats ik terug.

'Maar voor wat ik eigenlijk kwam, ik heb honger.' En hij wrijft over zijn buik om het te verduidelijken.

'Eet.' Zeg ik simpel.

'Hond.' Zegt Nolan. Dylan begint luid te lachen om Nolan zijn antwoord waardoor we hem raar aankijken. 'Wat?' Vragen mijn broer en ik te samen. 'Hond?' Vraagt hij terwijl hij nog altijd aan het lachen is.

'Ja ze beveelt me en ik ben geen hond.' Legt Nolan uit alsof Dylan een kleuter is van vijf jaar. 'Oh.' Hij grinnikt nog na en ik lach om zijn gezicht. 'We komen zo wel naar beneden om iets te maken.'

Ik maak een handgebaar dat hij mijn kamer moet verlaten.

'Waar waren we gebleven?' Fluistert Dylan in mijn oor. Ik giechel en ga op zijn schoot zitten. 'Vergeten.' Zijn wenkbrauwen schieten omhoog. 'Zo een dingen vergeet ik niet snel hoor,' Prevelt hij zacht. 'En al zeker niet als het met jou is.'

Met die woorden drukt hij zijn lippen op de mijne en ik ga erin mee. Mijn handen vinden een weg naar zijn haar en ik glimlach tijdens de zoen. 'Je maakt me gelukkig.' Zucht ik zacht als ik heb teruggetrokken en mijn hoofd op zijn borst leg. 'Jij maakt mij gelukkig.' Zachtjes wrijft hij over mijn rug en ik geniet van zijn aanraking.

'Gaan we naar beneden?' Vraagt hij na een minuutje en ik schud mijn hoofd. 'Ik lig hier goed.' Zijn borstkas gaat op en neer als teken dat hij lacht en daarna sta ik op van zijn schoot. 'Ik mag Nolan niet vergeten zeker?' Hij schud lachend zijn hoofd en we wandelen hand in hand naar beneden.

'Ik maak wel pitta.' Beide jongens knikken en nemen plaats in de zetel waar ze naar een of andere voetbalmatch beginnen te kijken.

Ik hoor kleine dingen van hun gesprek. 'Dus jullie zijn echt samen nu?' Hoor ik Nolan zeggen maar wat Dylan zegt kan ik niet verstaan omdat hij te stil praat.

'Breek haar hart, en ik breek jou.' Ik grinnik zacht om wat Nolan zegt en besluit de rest van het gesprek niet meer te volgen, op een of andere manier schend ik nu hun privacy.

'Hebben jullie al seks gehad?' Ik laat de pan die ik vast uit mijn handen glippen en hij valt met veel kabaal op de grond. Waar haalt Nolan het recht vandaan om zo een dingen te vragen.

Dylan komt binnengelopen en kijkt me raar aan wanneer hij de pan op grond ziet liggen. 'Moet ik helpen?' Vraagt hij voorzichtig. 'Nee, het moet wel lukken.' Hij knikt twijfelend en ik doe teken met mijn hand dat hij de keuken weer mag verlaten. 'Zeker?' Ik knik lachend en hij loopt terug naar de opening van de deur.

Hij kijkt me nog een keer aan en stuurt dan een luchtkusje dat ik lachend vang en op mijn wang druk. 'Het was eigenlijk naar je lippen bedoeld.' Knipoogt hij en verlaat dan de ruimte.

Vonden jullie het een leuk hoofdstuk?
Kleine reminder: 22 augustus zijn de #Wattys2016 zouden jullie dan via twitter op mijn boek willen stemmen? Xx