Ik frons naar mijn scherm, daar kan ik toch niets aan doen.

Laura: dat is niet mijn fout x

Een antwoord krijg ik niet meer dus ga ik naar beneden om eten te maken voor Nolan en voor mij.

~*~

Na dat we gegeten hebben zet ik me in de zetel neer en Nolan begeeft zich al meteen naar zijn kamer.

Nu ik alleen ben met mijn gedachtes begin ik te denken. Hoe kan er ooit een begrafenis zijn geweest voor papa zonder dat wij er iets van wisten en hoe zal het bij die van mama zijn. Moet ik nu alles regelen of hoe zit dat.

En dan heb je Dylan, na dat hij die sms had gestuurd over Jenna heeft hij me niet meer geantwoord. Ik bedoel, het is toch niet mijn fout dat mijn broertje niet wil gaan met zijn zusje.

Britt: Hye, heb jij nog iets van Dylan gehoord deze avond?

Ik stuur het snel en zet daarna de tv op. Er is een of andere soap op tv, ik kijk er wel naar maar de woorden dringen niet binnen. Zou Dylan nu echt boos zijn op mij doordat Nolan tegen Jenna heeft gezegd dat hij gewoon vrienden wilt zijn.

Dan vind ik een leuke jongen en loopt het al meteen weer mis.

Britt: Ja, zijn zusje heeft liefdesverdriet ofzoiets maar we appen al de hele avond, hoezo?

Laura: Oh nee gewoon om te weten

Ik begin te piekeren. Ik wil niet dat hij boos is op mij. Hij heeft er ook geen reden toe. Ik besluit maar gewoon te gaan slapen, ik heb mijn nachtrust nodig.

~*~

Gisteren heeft Dylan geen woord tegen me gezegd tot mijn grote irritatie.

Laura: waarom negeer je me? :(

Ik stuur het snel zonder er bij na te denken en wacht eindeloos op een antwoord. Mijn huiswerk heb ik gisterenavond al gemaakt dus dit weekend kan ik gewoon rusten en de begrafenis plannen.

Dylan: kan ik langskomen? x

Ik frons. Mij eerst een hele dag negeren op school en mijn berichten niet beantwoorden en nu wikt hij langskomen.

Laura: ja.

En nu wachten tot dat hij er is.

Na een kwartier hoor ik de bel gaan en slof ik naar de deur. Wanneer ik de deur heb geopend wilt hij me een kus geven maar ik draai mijn hoofd weg en ga daarna terug naar de zetel, en laat me er weer in vallen.

'Sorry.' Ik rol mijn ogen. 'Waarom negeerde je me?' Hij haalt zijn schouders op en weet duidelijk niet wat hij moet zeggen. 'Jenna was aan het wenen, en ik linkte Nolan meteen met jou en ja.' Ik zucht luid zodat hij het zeker hoort. 'Dus dacht je ik ga mijn vriendin maar even negeren.' Zeg ik boos.

'Je bent mijn vriendin niet.'

Ik kijk hem vol ongeloof aan. 'Meen je dit!'

'Ugh sorry ik bedoelde het niet zo maar ik heb je nog niet gevraagd.' Mompelt hij.

'Ga.' Hij kijkt me hopeloos aan met zijn mooie ogen. 'Lau pleas.'

'Ga gewoon, is dat zo moeilijk!' Roep ik gefrustreerd. 'Nee we moeten het uitpraten.' Ik lach. 'Praat maar.' Hij draait zijn ogen door mijn gedrag en zet een stap dichter naar me toe.

Ik voel zijn adem in mijn gezicht en ik weet even niets meer te zeggen. Mijn borstkas gaat op en neer wanneer hij een kusje geeft op mijn oor. 'Ben je rustig?' Hij kijkt me grijnzend aan en ik staar hem strak aan, mijn stem is nog niet te vertrouwen. 'Nu gebruik je je charmes. Dat is niet eerlijk.' Mompel ik half boos.

Hij trekt me aan mijn arm mee naar de zetel en trekt me op zijn schoot. 'Het spijt me voor vandaag.' Zegt hij zachtjes terwijl hij in mijn ogen kijkt. 'Ik heb het je niet vergeven.' Zeg ik zachtjes met een kleine glimlach op mijn gezicht. 'Oh nee?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee.'

Hij plaatst een klein kusje op mijn lippen en legt zijn handen op mijn heupen. Een rode kleur staat al op mijn wangen. Hij drukt nog een kusje op mijn neus en ik sluit mijn ogen wanneer zijn lippen de mijne weer vinden.

'Gatver! Get a room!' We trekken snel terug en kijken naar de plek vanwaar het geluid vandaan kwam. Nolan staat ons vanuit de deuropening minachtend aan te kijken. 'Deze bank is niet gekocht voor intimiteiten, daarvoor heb je een bed.' Gaat hij verder. 'Maar toch heb ik liever dat zo een zaken niet gebeuren in een huis waar ik ook moet leven.'

'Ook geen hand- of mondwerk in dit huis, is dat begrepen?' Ik kijk Nolan met open mond aan.

'Hoe oud ben je nu alweer?' Nog voor hij heeft kunnen antwoorden ga ik al verder. 'Te jong om over zo een dingen te praten.' Ik zie Dylan in mijn ooghoeken grijnzen.

'Dan moeten jullie het maar niet doen voor de ogen van een te jong iemand.' Daar heeft hij me. 'We waren alleen aan het zoenen.' Verdedig ik mezelf. 'Te veel voor mijn onschuldige ogen en ik zag zijn handen wel onder je shirt zitten hoor.' Ik word helemaal rood en zie dat mijn shirt inderdaad hoger zit als wat het zou moeten zitten en ik trek het snel terug naar beneden. 'Nolan kruip terug in je grot ofzo.'

Hij kijkt me verontwaardig aan en loopt daarna boos de trap op. 'Echte broeder en zuster liefde hier.' Lacht Dylan.

'Dylan kan je even komen?' Roept Nolan van boven en Dylan geeft me nog een kus en loopt daarna verbaasd naar boven.

Pov Dylan!! <---

Ik loop de trap op en ga Nolan zijn kamer binnen. 'Ja?'

'Het spijt me van Jenna, ik wou haar echt geen pijn doen.' Ik knik. 'Ze komt er wel over.' Hij knikt en zucht vervolgens. 'Kan ik je vertrouwen?' Ik knik verbaasd en ga naast hem op bed zitten.

'Beloof je het aan niemand te zeggen? Zelfs niet aan Laura.' Ik kijk hem achterdochtig aan en knik daarna met mijn hoofd. 'Als het iets ergs is moet je er wel over praten met haar.' Hij haalt zijn schouders op.

'Ik vind het niet erg, gewoon moeilijk.' Ik heb geen idee wat hij van plan is om te zeggen en luister gewoon.

'Ik denk d-dat ik..' Hij zucht en lijkt even zijn moed bij elkaar te rapen. '.. dat ik op jongens val.' Ik krijg grote ogen en hij kijkt me aan wachtend op een antwoord. 'Uhm en Jenna wat was dat dan?' Hij haalt zij schouders op. 'Ik weet het niet, misschien probeerde ik gewoon iets ofzo.'

'Waarom vertel je dit aan mij en niet aan Laura?' Weer haalt hij zijn schouders op. 'Jij bent een jongen en ik wou weten hoe jij erover dacht.' Mompelt hij. 'Ik vind het niet raar, of je nu op meisjes of jongens valt, je blijft normaal.' Hij knikt opgelucht. 'Maar er zijn personen die iets tegen homo's hebben.' Ga ik verder. 'Maar daar moet je je niets van aantrekken.'

'Zie ik er homo uit?' Vraagt hij. 'Hoe bedoel je?'

'Nou gewoon, sommige zie je zo echt van dat ze homo zijn, hoe ze stappen en zich gedragen enzo.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik het het bij jou niet gedacht.'

'Maar ben je zeker dat je homo bent?' Vraag ik en hij haalt zijn schouders op. 'Ik denk het wel, ik ga gewoon nog afwachten denk ik.' Vertelt hij me en ik knik.

'Oké, bedankt dat je wilde luisteren.' Ik schud mijn hoofd als teken dat het niet erg is. 'Ga je het ook aan Laura vertellen, ik vind dat ze het mag weten.' Hij knikt en we staan beide op.

We lopen de trap af en ik zie haar naar tv kijken. Haar prachtige haren hangen over de zetel en ze is zo knap als ze geconcentreerd naar iets kijkt. De manier hoe haar wimpers haar wangen raken als ze knippert en haar schattige wangetjes die rood worden als ik haar complimenteer.

Ze merkt dat we beneden zijn en doet teken dat we mogen gaan zitten. Ik trek haar meteen weer op mijn schoot. 'Was het leuk zo geheimzinnig?' Lacht ze en ik kijk naar haar, hoe ze lacht om haar eigen.

'Ik moet je iets vertellen.' Zegt Nolan serieus en heeft meteen alle aandacht van Laura. 'Zeg maar.' Zegt ze met nog steeds hetzelfde lachje op haar gezicht.

'Ik ben homo.'

Wie had dit zien aankomen? ;)

En ik ben benieuwd, zijn jullie mee overgekomen van 'That Jerk is my best friend' of zijn jullie nieuwe lezers? xx