Bestook met comments :P ik wil graag weten wat jullie vinden van dit hoofdstuk omdat ik er onzeker over ben.

Ik draai me geschrokken om en zie een boze Dylan staan.

'S-sorry.' Ik sta zo snel mogelijk op en baan me een weg naar de deur. Maar nog voor ik de deur heb kunnen openen word mijn pols vastgenomen door een warm hand.

'Ga niet.' Ik kijk hem vol ongeloof aan. 'Nee dankje ik doe liever geen trio.' Snauw ik en probeer me los te trekken, wat niet lukt. Hij kijkt uit schaamte naar beneden en weet niets meer te zeggen. 'Dacht ik al.' Mompel ik en het lukt me eindelijk om los te raken.

'Ik weet niet waarom ik haar binnen liet.' Zegt hij zacht.

'Binnenliet?' Hij knikt. 'Ze stond hier aan de deur daarnet.' Legt hij uit en kijkt me met zijn sprankelende ogen aan, die nu niet zo sprankelen.

'Ze was mijn beste vriendin hier op school maar heeft me laten vallen toen ze dingen over mijn verleden hoorde.' Zeg ik hem en hij krijgt grote ogen. 'Dat wist ik niet.'

'Kom je even mee naar boven? Daar praten we makkelijker.' Ik knik en volg hem naar boven. Het was ten slotte mijn doel om het goed te maken met Dylan.

Hij neemt plaats op zijn bed en ik blijf ongemakkelijk staan. 'Kom zitten.' Hij klopt naast zich en ik ga zitten.

'Het spijt me dat ik je uitschold.' Zegt hij om te beginnen. 'Het was mijn fout.' Mompel ik. Hij schud zijn hoofd. 'Ik had moeten letten dat je niet te veel dronk.' Ik haal mijn schouders op en schud daarna mijn hoofd. 'Dat is niet jouw taak.' Hij komt iets dichter bij me zitten en ik begin nerveus om me heen te kijken.

'Kijk.' Hij wijst naar zijn wang waar een licht rode plek staat. Ik grinnik zachtjes, dat is mijn werk. 'Oh je vind het grappig?' Ik knik en grinnik weer. 'Ik ben sterk.' Zeg ik en voor ik het weet heeft hij me op bed getackeld en begint hij me te kriebelen.

'Sterk zei je?' Ik lach hard en knik. Ik schater het uit en na een paar minuten stopt hij eindelijk. 'De meeste meisjes roepen dat ik moet stoppen.' Zegt hij en kijkt me raar aan, omdat ik dat niet deed.

'Oh kietel je zo veel meisjes dan?' Ik grijns door mijn goed antwoord.

Hij hangt nog steeds boven mij en ik voel zijn adem op mijn neus. 'Nick stond hier aan de deur?' Hij knikt en laat zich naast mij op bed vallen. 'Hoe weet hij mijn adres?' Vraagt hij met gefronste wenkbrauwen. Ik leg mij op mijn zij en kijk hem langs de zijkant aan. 'Hij is een stalker.' Dylan lacht om mijn antwoord en grijnst vervolgens omdat hij ziet dat ik naar hem aan het kijken ben.

'Heb je geen spul om die puist weg te krijgen?' Ik kijk hem grijzend aan wanneer hij zijn hand op zijn wang legt. 'Waar?' Ik begin te lachen en hij kijkt me gespeeld boos aan. 'Je bent zo een gemeen klein ding.'

Ik kijk hem geschokt aan. 'Van bitch tot prinses tot ding.' We beginnen samen te lachen en de deur wordt geopend.

'Alles weer goed zo te zien?' Het hoofd van Jenna is te zie in de deuropening. Ik knik met een lach en wenk haar. 'Hoe zit het tussen jou en Nolan?' Ze wordt rood en kijkt weg. 'Vertelt hij dat zelf niet?' Vraagt ze stilletjes.

'Hij is boos op me.' Vertel ik haar. 'Toen hij vandaag uit school kwam negeerde hij me compleet alsof ik niet besta.'

'Hij moet het gewoon nog verwerken.' Ik knik naar Jenna. 'Ik denk het.'

Ze neemt ook plaats op Dylan zijn bed. 'We hebben gekust.' Zegt ze zachtjes. Dylan zet een poker-face op. 'Wil ik dit wel horen?' Ik grinnik en haal mijn schouders op.

'Maar hij heeft me nog niet gevraagd.' Gaat ze verder en ik glimlach. 'Dat zal hij vast wel snel doen.' Ze knikt. 'Ik hoop het.'

'Ik ga maar eens terug naar mijn kamer.' Ik knik en ze wandelt weg.

'Wat heeft mama daarnet tegen je gezegd?' Ik kijk Dylan aan en bijt op mijn lip. 'Gewoon, dingen.' Ik haal nonchalant mijn schouders op. Ik leg me terug neer op mijn rug en die alsof het niets belangrijks was.

'Lau.' Zeurt hij en ik lach om zijn geïrriteerde gezicht.

'Niet boos worden op haar okay.' Zeg ik als eerste en hij knikt traag.

'Ze vertelde over je vader.' Ik kijk hem aan om zijn reactie te pijlen maar zijn gezicht staat blanco. Ik zet me terug recht en ga dicht tegen hem aan zitten. Ik wrijf zachtjes over zijn rug en hij lijkt te ontdooien. 'Nu vind je me vast stom.' Ik kijk hem raar aan. 'Waarom?'

'Dat ik ween om mijn vader die zelfmoord heeft gepleegd.' Zijn hoofd draait zich zodat ik kan zien dat er een traan over zijn wang loopt. Zachtjes wrijf ik met mijn duim de traan weg. 'Ik vind je helemaal niet stom.' Zijn ogen lijken op te klaren.

'Mijn vrienden zeiden altijd dat ik me aanstel.' Zegt hij en ik frons mijn wenkbrauwen. 'Natuurlijk stel je je niet aan.' Stel ik hem gerust en plaats een kusje op zijn wang.

Hij glimlacht klein en kijkt vervolgens op zijn horloge. 'Het is al zes uur.' Ik knik en sta op. 'Ik ga maar eens naar huis, naar Nolan.'

We lopen samen naar beneden en ik zeg dag tegen hun moeder.

Hij opent de deur voor me en ik kijk hem aan. 'Alles is terug goed tussen ons?' Ik knik met een glimlach en hij pakt mijn hand vast. 'Geraak je veilig thuis?' Ik knik en wijs met mijn andere hand naar mijn auto die op hun oprit staat.

We kijken elkaar aan en hij buigt een beetje naar voor. Stilletjes laat hij mijn hand los wrijft daarmee over mijn wang. Ik overbrug de laatste afstand en druk mijn lippen op de zijne. Na een paar seconden trekken we al terug en kijk ik hem verlegen aan. 'Tot morgen.' Zeg ik stilletjes en wandel dan naar mijn auto.

Ik open de deur en loop door naar Nolan zijn kamer. Ik klop zachtjes maar hoor geen reactie dus open ik de deur maar gewoon.

Ik kijk de kamer rond maar Nolan is nergens te vinden.

'Nolan!' Roep ik door het huis maar ik hoor nergens een teken van leven. Ik loop snel naar alle kamers van het huis maar hij is nergens te vinden.

Na hem tien keer te bellen geef ik het op en spring ik in de auto om rondjes te gaan rijden, in de hoop hem ergens tegen te komen.

Na een half uur te hebben rondgereden zet ik me aan kant en haal mijn gsm weer boven.

'Dylan?' Wordt er opgenomen aan de andere kant van de lijn. 'Laura hier.' Ik zucht nog een keer diep om mijn stem weer helemaal terug te hebben. 'Is er iets?' Zijn stem klinkt bezorgd. 'I-ik kan Nolan nergens vinden en ik ben al overal gaan zoeken. Ik heb schrik Dylan waar kan hij zijn en-' Hij onderbreekt mijn gebrabbel. 'Hij is hier bij Jenna, hij zei dat jij het wist?'

Ik zucht opgelucht. 'Nee, ik wist van niks, ik kom hem nu halen okay.' We zeggen dag en ik rijd naar hun huis.

Nog voor ik heb kunnen aanbellen wordt de deur al opengetrokken. 'Ze zitten in de living.' Ik kijk Dylan dankbaar aan en druk snel een kus op zijn wang waarna ik naar de living loop.

'Nolan!' Hij kijkt op van tv en wanneer hij me ziet staan kijkt hij meteen weer weg. 'Wat is je probleem! Je kan niet zomaar weglopen verdomme.' Mijn stem slaat over en Nolan negeert me gewoon.

'Nolan kijk me aan en praat!' Beveel ik hem.

'Ik haat je.' Komt er uit zijn mond wanneer hij me recht in mijn ogen aankijkt. Ik knipper zodat ik niet weer begin te wenen en stap naar hem toe. 'Wat heb ik misdaan?' Vraag ik stil.

'Je wist het en hebt het heel de tijd verzwegen.' Zegt hij woedend. Ik kijk hem raar aan. 'Wat wist ik?' Hij kijkt me nog bozer aan. 'Doe niet alsof je van niets weet.' Ik begin onregelmatig adem te halen.

'Nolan zeg waar je over bezig bent!' Zeg ik gefrustreerd.

'Papa is dood en jij wist het en zei niks, geen woord erover tegen me.' Ik krijg grote ogen en de tranen verlaten toch mijn ogen.

'I-is hij ook dood?'

Oké ik heb besloten om tijdens de vakantie gewoon iedere vrijdag te blijven updaten MAAR het kan dat het soms niet gaat omdat ik geen wifi heb enzo maar ik probeer sws één keer in de week.

Wat vonden jullie van dit hoofdstuk?

Ps: ik ben geslaagd! Ik mag door naar het volgende jaar (: