Εξηγησα τον λογο που δεν μπορεσα προχθες να ανεβασω και ευχαριστω οσες μου στειλατε για την γιορτή της Δωριτσας!Διάβασε τις ευχες και σας ευχαριστει κι εκεινη πολυ πολυ. Παρακολουθεί την ιστορία πλεον και τα σχόλια είναι πάντα το καλύτερο της.

Εχετε υπομονη με την κακομοιρη συγγραφεα που τρεχει και δεν φτανει παρακαλω!

Καλη αναγνωση !!

----------------------------------------------------

Φθόνος έλκος εστι της αληθείας.-Ο φθόνος είναι πληγή της αλήθειας.
Δημόκριτος.

Για τις σχεσεις λενε οτι σπανια θυμομαστε πως αρχισαν, μα ποτέ δεν ξεχναμε πως τελειωσαν.
Το τελος της σχεσης,ειναι ηδη γνωστο,το ξερεις,
πονεσα,
εσπασα,
λυγισα,
καηκα,
μα λυτρώθηκα.

Το θεμα ειναι, πως αρχισαν ολα;Πως ερωτευτηκες;Πως δεθηκες;Πως δοθηκες;Γιατι το εκανες;
Και ποτε επαψε να ειναι ομορφο και καλο;Ποτέ εγινε ασχημο και ποτε σε πονουσε;

Ειναι ησσονος σημασιας η αρχη των πραγματων,γιατι σπανια τα καθοριζει οσο το τελος τους.
Η γενεση δινει το κυτταρο που επειτα γινεται το 'ειναι΄
Οταν κοιτας το δεντρο,ουδεποτε σκεφτεσαι τον σπορο.
Σε μπερδεψα;Ασε με να σου εξηγησω.

Εν αρχή ην το εύ.

Η Μαρια δουλευε πεντε χρονια ως γραμματεας της εν λόγω γυναικολογου και ειχε δει πολλους συζυγους, φιλους, συγγενεις, πολλες αδιαφορες αντρικες παρουσιες και ορισμενες μόνο ενδιαφερουσες.
Στα 27 της χρονια ομως, πρωτη φορα εβλεπε κατι τέτοιο.

Ο Ορεστης Νικολαϊδης μπηκε μεσα στο ιατρειο φορωντας φαρδυ τζιν και λευκα Stan Smith.Παρα το φαρδυ φουτερ του η γερη κορμοστασια του ηταν ακομη ευδιακριτη.Φαινοταν να μην τον νοιαζει η εμφανιση του και κατα τυχη να ειχε πετυχει εκεινο το εκπληκτικό αποτελεσμα.Εκεινος ομως που γνωριζε καλα ποσο πολυ του πηγαινε, μειδιασε αυταρεσκα στα μισανοιχτα χειλη της γυναικας που τον παρακολουθουσε ανελλιπως απο την ωρα που ειχε μπει.

Περασε το χερι του μεσα απο τις μπουκλες του και εγειρε το κεφαλι του πισω.

''Η κοπελα σου;'' η φωνη της τον εκανε να δαγκωθει για να μην χαμογελασει.Δεν το συγκρατησε.Την εκανε μαρτυρα του φωτεινου λευκου χαμογελου που αναδεικνυε τα λακκακια του.
Η δικηγορινα θα φαει φρικη αν την πεσω στην γραμματεα.

Δεν της απαντησε.Εστρεψε το βλεμμα του πανω της και εβγαλε τα γυαλια ηλιου του κοιτωντας την με υφος.Η μεγαλυτερη γυναικα αμεσως ενιωσε αβολα και ανακαθισε στην καρεκλα της σταυρωνοντας τα ποδια.

''Εγω...εννοω...'' κοκκινησε ολοκληρη και μπερδεψε τα λογια της.
Γελασε και εβγαλε το κουτακι με τις τσιχλες του χωρις να διακοψει την οπτικη επαφη.

''Θα προτιμουσες να ειναι φιλη;'' ρωτησε εξεταστικα και πριν προλαβει να του απαντησει η Κυβελη βγηκε εξω.
Φαινοταν χαλια μα πολυ ευτυχισμενη,συγκινημενη σχεδον.
Τι στο καλό; Τι της έκανε εκεί μέσα ;

Εριξε το βλεμμα του πανω της και σηκωθηκε χαλαρος απο τον καναπε.
''Ολα καλα δικηγορινα;Παμε για παγωτο;''
Αναπάντεχα τον πλησιασε.
Το φιλι της τον αφησε εμβροντητο,ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενε εκεινο το πρωινο οταν δεχτηκε να την παει μεχρι τον γιατρο.

Η γευση της οδοντοκρεμας της ηταν δυνατη και σχεδον καλυπτε την κανελα που τοση ωρα μασουσε.Η καρδια του εχασε εναν χτυπο στην κατακτητικη και σιγουρη κινηση της.Φυσικα ανταποκριθηκε, δεν ηταν χαζος!Ηξερε οτι τετοιες ευκαιριες δεν θα ξαναερχονταν.

Οταν την αφησε με την ακρη του ματιου του παρατηρησε οτι η γραμματεας ειχε σκυψει μπροστα στον υπολογιστη ταχα για να δει κατι.
Χαμογελασε.

''Με στριμωξες δικηγορινα''

--------------------------------------------------------------

''Μπορεις να σταματησεις να χαμογελας σαν ηλιθιος;'' σταυρωσε τα χερια της μουτρωμενη.
Το κοκκινισμα στα μαγουλα της δεκα λεπτα τωρα δεν ελεγε να φυγει.Η καρδια της μολις που ειχε φτασει παλι στα φυσιολογικα της.

Ο Ορεστης ομως δεν της εκανε την χαρη.Σφυριζε,τραγουδουσε ο,τι επαιζε στο ραδιοφωνο και ειχε ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια,ακρως αυταρεσκο.
Ειχε επιτυχει αλλωστε τον σκοπο του,ετσι δεν ειναι ;

''Ω ελα τωρα δικηγορινα,αφου σ'αρεσε'' της λεει και φοραει τα γυαλια ηλιου του.Ο ηλιος εξω μολις αρχισε να αχνοφαινεται αναμεσα απο τα συννεφα.

Οι χρυσες κλωστες επεφταν πανω του και εδιναν στις μπουκλες του μια αναγεννησιακη ομορφια.
Ξεφυσηξε και κοιταξε το κινητο της.

Το μηνυμα που εστειλε στην Φαιη ειχε απαντηθει.
Η ανακοινωση της ειχε σιγουρα μεταφερθει και στην υπολοιπη παρεα.Ηλπιζε να μην χαρουν πολυ που ειχε γαστρεντεριτιδα.Θα φαινοταν υποπτο και το τελευταιο πραγμα που χρειαζοταν τωρα ηταν να το μαθει ο βιολιστης.

Πηρε μια βαθια ανασα και αφησε το δαχτυλο της να αιωρειται πανω απο το δευτερο μηνυμα που ομως ειχε μεινει αναπαντητο.
Ενιωθε ενα κυμα τυψεων να την χτυπα αλυπητα.
Δεν ειμαι εγκυος,ειχα γαστρεντεριτιδα.

Στην αλλη ακρη της Αθηνας ο Δελης κοιτουσε το κινητου του.Τα χερια του σχεδον ετρεμαν απο το σοκ.
Οχι οχι οχι
Πως ειναι δυνατον;Τι πηγε στραβα γαμω το κερατο μου;

Πηρε βαθια ανασα και εγειρε πισω στην καρεκλα του γραφειου του.
''Μπαμπα;''η φωνη του αγοριου τον εβγαλε απο τον ληθαργο του.Κοιταξε την ανοιχτη πορτα του δωματιου για να δει τον γιο του,το εντεκαχρονο υπερκινητικο αγορακι εκτελουσε μαλλον οδηγιες της μαμας του.

''Η μαμα ειναι ετοιμη''σχεδον χοροπηδησε, ανυπομονουσε να φυγουν.

''Ο Γιωργος;''ρωτησε καθως εγραφε το μηνυμα της τελευταιας του ελπιδας.

Ειναι σιγουρο;

''Ναι...ελα μπαμπα τελειωνε!Θελω να δω τα ζωακια!'' μουτρωσε ανυπομονος κανοντας τον αντρα να γελασει.
Η απαντηση της,που ηρθε αμεσως επιβεβαιωσε τους χειροτερους φοβους του.
Ναι.

Ειχε αποτυχει.
Σηκωθηκε απο το γραφειο του και εκλεισε το ματι στον γιο του πιανοντας τον από τον ωμο.
''Φυγαμε''
Συνεταξε κατεβαινοντας την σκαλα το επομενο μηνυμα και της ειπε πως ηθελε να βρεθουνε την ιδια στιγμη αν ηταν εφικτο.
Η Κυβελη που νομιζε οτι επροκειτο για καποια αναγκη του να γιορτασει το γεγονος συμφωνησε να περασει να την παρει στις 12 παρα το γεγονος οτι χρειαζοταν ξεκουραση.

Παραλληλα κοιταξε τον Ορεστη που χαραλος οδηγουσε στην Κηφισιας σφυριζοντας.
Ηταν τοσο λαθος αυτο που εκανα;
Μου αρεσε ομως.

Δεν μπορουσε να συγκρατησει τον εαυτο της πια.Επρεπε να παραδεχτει οτι κατι πανω του την τραβουσε.Επειτα να βρει αυτο το κατι,και να το εξαλειψει απο το μυαλο της.

''Θα σε αφησω κατω γιατι εχω προβα.'' με την ακρη του ματιου εβλεπε οτι τον κοιτουσε και αυτο τον ευχαριστουσε παρα πολυ.

Τα λακκακια του φανηκαν καθως καταπιε ενα αλαζονικο μειδιαμα που φωτισε κι αλλο τα ματια του.

Παρκαρε οπως οπως πανω στο πεζοδρομιο και η Κυβελη εβγαλε την ζωνη της.
''Σε ευχαριστω που μου εκανες παρεα'' μουρμουρισε καθως ανοιγε την πορτα,θελοντας να ξεφυγει απο τον πειρασμο.

Την επιασε ομως απο τον αγκωνα και την τραβηξε πισω.Αυτο αρκουσε για να πυροδοτησει ένα νέο κύμα συστολής στο νευρικο της συστημα.
''Τι;''ρωτησε σφιγγοντας τα δοντια.Τα μεγαλα καστανα της ματια μαρτυρουσαν ολη την νευρικοτητα που παλευε να συγκαλυψει.

Χαμογελασε παιχνιδιαρικα.
''Δεν εχει φιλακι;''

''Ορεστη στο ειπα δεκα φορες!''αναφωνησε ''Ηταν μια στιγμη αδυναμιας!''
Γελασε.

''Δεν ξερω δικηγορινα,σχεδον μου εκανες κεφαλοκλειωμα για να με φιλησεις, αυτό χρειάζεται αρκετή δύναμη" ανασηκωσε τους ωμους της και με ενδιαφερον παρακολουθησε την ταραχη της να μετατρεπεται σε εκνευρισμο.

''Ο,τι θες λες.Εγω-'' την εκοψε με ενα μικρο πεταχτο φιλακι που ουτε καν προλαβε να επεξεργαστει.Και την αφησε οπως παντα εμοβροντητη και αναψοκοκκινισμενη.

Αφησε τον αγκωνα της και εγειρε παλι πισω στην θεση του οδηγου.

''Αντε βγες, εχω και μια προβα να προλαβω,λυσσαρα''

Εμεινε να τον κοιταει με την γευση κανελας στα χειλη. ''Ε εισαι....εισαι....τι να σου οτι εισαι!Απαραδεκτος!Καλα σε ελεγα εγω αναισθητο.'' ανεβασε τον τονο της και με νευρικες κινησεις ανοιξε την πορτα του αυτοκινητου και πηδηξε εξω μονο για να ακουσει το τρανταχτο του γελιο πριν κλεισει την πορτα.

Βιολιστη της κακιας ωρας.

Η Φαιη και η Ερμιονη μολις ανοιξε η πορτα επεσαν πανω της τσιριζοντας και χοροπηδοντας λες και ειχαν πιασει το λοττο.
Η Κυβελη αφησε τον εαυτο της να χαρει λιγο ακομα μαζι τους,την εκανε να νιωθει ακομη καλυτερα το γεγονος οτι ειχε ατομα διπλα της που συμμετειχαν στην χαρα της και πονουσαν με τον πονο της.
''Θα σας κολλησω'' προειδοποιησε μα δεν εμοιαζε να τις νοιαζει.

''Ο Βασιλης λεει να κανουμε παρτι'' προτεινε η Ερμιονη καθως καθοταν στον καναπε και της προσφερε μια κουπα καφε.

'' Ενα 'Δεν ειμαι εγκυος' παρτι; ''σαρκασε και η Φαιη γελασε.
''Δικαιολογια βρισκουμε'' ανασηκωσε τους ωμους της και καθισε διπλα της αγκαλιαζοντας την παλι.Η μελαχρινη φιλη της της εσφιξε το χερι.

Επεσε για λιγο σιωπη.
''Φοβηθηκαμε πολυ Κυβελη'' της εκμυστηρευτηκε η ξανθουλα και ακουμπησε στον ωμο της.

''Κι εγω,πολυ'' παραδεχτηκε.
Εμειναν για λιγο ετσι.

Πηρε βαθια ανασα και εκλεισε τα ματια.Ενιωθε μια απροσδιοριστη ευτυχια,μια αγαλλιαση που δεν μπορουσαν να καταβαλλουν οι τυψεις το μικρο αθωο φιλι της, οπως το ειχε αφησει να μεινει στο μυαλο της.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ειναι σοβαρος και ακαμπτος απεναντι της.
Δεν μιλαει,δεν πινει καφε.
Εκεινη δεν καταλαβαινει,δεν βρισκει τον λογο πισω απο το βλοσυρο του υφος.Περιμενε να την φιλησει γλυκα και να της εκφρασει την ανακουφιση του.Περιμενε ενα χαμογελο,μια αγκαλια,κατι.

Ελαβε ενα νευμα και μια ψυχρη σιωπη.Σε ολη την διαδρομη μεχρι τη Γλυδαφα δεν εβγαλε λεξη.
''Εγινε κατι;'' ειχαν κατσει στο αγαπημενο της τραπεζι ακρη ακρη διπλα στην θαλασσα και οι καφεδες τους μολις ειχαν φτασει.

''Μπορω να δω τις εξετασεις σου;'' ο κοφτος του τονος την κανει να τιναχτει ελαφρως.
Τι εχω κανει λαθος;

''Δεν με εμπιστευεσαι;''της ξεφευγει και το υφος του συναντα το δικο της.

Υπαρχουν πολλα πραγματα που θα μπορουσε να πει κανεις για τον Σπυρο Δελη, ενα απο αυτα ειναι οτι δεν δεχεται αντιρρηση.Ενα του βλεμμα αρκει για να σε παγωσει στην θεση σου.

''Απλα θελω να τις δω''τοποθετει προσεκτικα τις λεξεις την μια διπλα στην αλλη και τα δοντια του τριζουν καθως τις προφερει.
Ειναι ενδομυχα εξαλλος με κατι που η κοπελα αγνοει.

Βγαζει τα χαρτια απο την τσαντα της και του τα δινει.Τα κοιτα για λιγα λεπτα,παραπανω απο οσα η Κυβελη περιμενε.Το βλεμμα του ανεβαινει και κατεβαινει δυο και τρεις φορες.Σαν να θελει να μαθει τις λεξεις απεξω.

''Σπυρο εγω δεν καταλαβαινω...νομιζα πως-''

''Ειμαι ανακουφισμενος,απλα ειχα αποδεχτει μια αλλη πραγματικοτητα και τωρα σοκαρομαι'' βρισκει την ψυχραιμια του και της ξεκαθαριζει κατι που δεν ισχυει.

Η κοπελα ζυγιζει το βλεμμα του.Βλεποντας την αμφιβολια της ακουμπα το χερι του πανω στο δικο της και της χαμογελα.

''Εσυ πως νιωθεις δεσποινις μου;'' στο υποκοριστικο της λυεται ο κομπος και επιτρεπει στον εαυτο της να χαμογελασει.

''Πολυ ανακουφισμενη'' απαντα ειλικρινα και του χαριζει ενα μειδιαμα.
Ο Δελης κοιταζει τα κομμενα απο την αυπνια ματια της και τον τροπο που νωχελικα ακουμπα την πλατη της πισω.Ο ηλιος της χαριζεται κι εκεινη δεν εχει ιδεα.Τα κοκκινα μαλλια της φωτιζονται ενω οι φακιδες της φαινονται ακομη πιο εντονα στο γυμνο απο μακιγιαζ δερμα της.Ακομη και τα σκουρα καφε ματια της ειχαν αποκτήσει ενα μελι βαθυ και ζεστο χρωμα.

Εχανε το μυαλο του κοιτωντας την και μονο.Ηταν εκπληκτικα ομορφη και δεν αντεχε ουτε στην σκεψη οτι μια μερα θα χρειαζοταν να ζησει ξεροντας οτι δεν ειναι δικη του.Ομως δεν θα το επετρεπε!Οχι!

''Χαιρομαι,να μεινεις σπιτι να ξεκουραστεις και μολις τελειωσει η εξεταστικη θα σε παω εκδρομη οπου θες για 4 μερες'' της υποσχεθηκε και δεν ειδε στα ματια της την λαμψη που ειχε συνηθισει.

Η Κυβελη παραξενευτηκε που η καρδια της δεν φτερουγισε.Της αρεσε η ιδεα,απλα το μονο που μπορουσε να σκεφτει εκεινη την στιγμη ηταν ποσο τυχερη ειχε σταθει.Ηθελε μονο να κοιμηθει για την υπολοιπη μερα και να βιωσει αναιμακτα ο,τι ειχε μεινει απο την γριπη της.

''Τι ειναι;'' δεν συγκρατειται και την ρωτα.

''Τιποτα'' λεει γρηγορα και του χαμογελα ''Ειμαι πολυ κουρασμενη Σπυρο,χρειαζομαι λιγη ηρεμια'' του εξομολογηθηκε αφηνοντας τον στο κενο.

Χαλαρωσε το κρατημα του.
''Τι υποτιθεται οτι σημαινει αυτο τωρα;'' συριζει και το υφος του σκληραινει παλι.

Πανικοβαλλεται και η ιδια.Του σφιγγει το χερι πιο πολυ.

''Τιποτα φυσικα!Απλα δεν ξερω...νιωθω μια κουραση'' τον διαβεβαιωνει,μαζι και τον εαυτο της.
Απλα με εχει κουρασει ολο αυτο Σπυρο.

Την κοιταξε δυσπιστα.
''Θα σου προτεινα να ξεκουραστεις αυτη την εβδομαδα,και να διαβασεις, εξεταστικη ερχεται.'' ο αυστηρος του τονος,συνοδευομενος απο την μικρη διαταγη κανουν την καρδια της να χτυπησει.

Μειδιαζει ασυναισθητα.
''Θα μελετησω κυριε Δελη'' αποκρινεται ταχα ντροπαλα.

''Αυτο να κανεις, και στην θεση σου θα αφηνα το ταξιδι στο Μπανσκο.'' κανει μια υστατη προσπαθεια.
Η κοπέλα όμως δεν τα παραταει .
''Μα δεν μπορω!Εχω δωσει ηδη προκαταβολη και με τα κοριτσια ανυπομονουμε!'' η γκρινια της ηταν οριακα παιδικη.

Κουνησε το κεφαλι του αποδοκιμαστικα και εσφιξε την μαυρη του γραβατα.Εκανε νοημα στον σερβιτορο.

''Και ποιοι θα πατε;'' γυρισε παλι το βλεμμα του προς το μερος της.

Ωχ.

''Εε ...εγω, η Φαιη, η Ερμιονη, ο Γιαννης,ο Βασιλης και ο Κωνσταντινος''ουτε η ιδια ξερει γιατι παρελειψε να αναφερει τον Ορεστη,μα αποφασιζει να μην τον προσθεσει.

''Ολοι φιλοι'' ανασηκωνει το φρυδι και εκεινη γνεφει.

''Αν θες μπορεις να τους γνωρισ-''

''Μην λες βλακειες!'' την αποπαιρνει.
''Δεν ειναι ακομα ωρα'' προσθετει πιο απαλα.

Εκεινη μαζευεται στην θεση της και κατεβαζει το κεφαλι.
Δεν ειναι καλα ο Σπυρος.

''Μπορουμε να παμε πισω;Δεν νιωθω καλα.'' ψευδεται και εκεινος δεν μοιαζει διατεθειμενος να επιμεινει.

''Φυσικα''

Χωριζονται χωρις να πουν ουτε λεξη και για καποιο λογο η καρδια της Κυβελης βαραινει παλι.Σαν να μην εχει μαθει πως δεν περιμενει παιδι,σαν να αναπνεει ακομα με το αγχος.

Η υπολοιπη μερα κυλαει με πονοκεφαλο,δεκατα,ζαλαδες και αναγουλες,καθως επισης και με την σουπα της Ιφιγενειας που οταν ηρθε εκεινη ελειπε και μαλωσε τα κοριτσια που την αφησαν να βγει εξω.

Ωστοσο φαινοταν οταν η ασθενεια της ωρα με την ωρα εφθεινε.Αν και ειχε περασει τις προηγουμενες μερες γεματη φοβο που πλεον ουτε που την ενοιαζε που ηταν αρρωστη.
Ο Δελης δεν της εστειλε ουτε ενα μηνυμα την υπολοιπη μερα,ενω για το δικο του καλο ο Ορεστης δεν την ενοχλησε.

Και σαν ξημερωσε η Δευτερα,η Κυβελη ξυπνησε νιωθοντας πολυ καλυτερα.Ανεπνεε πιο βαθια και το οξυγονο της ηταν πλεον επαρκες,το στηθος της ηταν ελαφρυ και ενιωθε να πεταει.
Με πολυ καλη διαθεση εφτιαξε μια κανατα καφε και εδωσε στον εαυτο της μια μερα κενο απο την σχολη.

Μαζεψε τις σημειωσεις της και στρωθηκε στο γραφειο της.Εκει περασε ολο το πρωινο και μεγαλο μερος του μεσημεριου της, με ενα διαλειμμα για φαγητο και αρκετα για καφε.
Ωσπου το απογευμα η Φαιη της ανακοινωσε οτι εφτασε η ωρα να στολισουν το μεγαλο δεντρο που καθε χρονο μαρτυρουσαν για να ανεβασουν στο παταρι.

''Ερχονται Χριστουγεννα!Θες να μιζεριασουμε εδω μεσα;'' την μαλωσε η ξανθουλα στιβαζοντας τις κουτες στην μεση του σαλονιου.

Η Κυβελη την αγνοησε και ξεφυλλισε το βιβλιο του Συλλογικου Εργατικου Δικαίου στον καναπε.
''Θα φωναξω και τα παιδια,να το στολισουμε ολοι μαζι,οπως περυσι'' την τσιγκλισε ξεροντας οτι η φιλη της δεν το αντεχε.

Αλλο ενα πραγμα που η Κυβελη Πολίτη θα επρεπε να προσθεσει στην μεγαλη λιστα της ηταν τα χριστουγεννιατικα δεντρα.
Μα αυτο θα ηταν παρα πολυ αοριστο, γιατι δεν ειχε ποτέ θεμα με τους χριστουγεννιατικους στολισμους, αλλα με τον τροπο που οι αλλοι στολιζαν.

Δεν μπορουσε ουτε να διανοηθει οτι καποιος εβαζε κατω τις μικρες μπαλες και πανω τις μεγαλες, ή οτι δεν μπορουσε να δει το ποσο ασχημο φαινοταν να ειναι δυο ιδια χρωματα διπλα διπλα.Εκνευριζοταν!

''Δεν θα ασχοληθω καν'' της ξεκαθαρισε και εκλεισε με κροτο το βιβλιο.
''Θα βγω με την Φαιδρα αυριο το βραδυ μαλλον'' προσθεσε και η Φαιη μουτρωσε.

''Μην συναντηθει με την Ερμιονη'' συμβουλεψε.
''Θα το φροντισω.'' την διαβεβαιωσε η Κυβελη και αφησε το βιβλιο της στο τραπεζακι πριν σηκωθει ορθια.

''Λοιπον αντε,να το στησουμε πριν ερθουν,αν και αμφιβαλλω να το κανουν και αυτο λαθος!'' η ξανθουλα γελασε και της εδωσε ενα μεγαλο πρασινο κλαρι.

--------------------------------------------------------------

''Οχι οχι οχι!Δεν το βλεπεις;Δεν παει ετσι!'' το πηρε απο το χερι του και το εβαλε σε ενα κλαδι παραδιπλα.

Ο Ορεστης την αγνοησε και πηρε μια μεγαλη κοκκινη μπαλα πριν τεντωθει για να την βαλει λιγο κατω απο το αστερι.
Του χτυπησε το χερι και πηρε το στολιδι.

''Ορεστη!Μιλαω!'' απαιτησε και μπορουσε να δει το παιχνιδιαρικο χαμογελο στα χειλη του καθως εσκυβε να πιασει αλλη μια μπαλα,μικρου μεγεθους για να σκυψει να την βαλει κατω κατω.

Τον τραβηξε πανω και σταθηκε μπροστα του εξαλλη.
''Δεν μ ακους;''

Τυλιξε το ενα του χερι γυρω απο την μεση της και την κολλησε πανω στο στερνο τουσχεδόν ανασηκώνοντας την από το εδαφος.
''Προσωπικος χωρος!'' του θυμισε και προσπαθησε να τον σπρωξει μα ο Ορεστης επιασε τον ενα καρπο της και την ακινητοποιησε πανω του.

Ο Βασιλης απο την πολυθρονα εκανε νοημα στον Γιαννη στο μπαλκονι να μπει μεσα για να δει, ενω η Ερμιονη διπλα τους σταματησε να ξεχωριζει την γιρλαντα.Ο Κωνσταντινος ηπιε μια γερη γουλια απο το κρασι του και η Φαιη του χαιδεψε την πλατη παρηγορητικα.

''Τι συμβαινει παλι δικηγορινα;Γιατι μου παιρνεις τα αυτια με τις τσιριδες σου;'' η κανελα την χτυπησε, μα το γαλαζιο και το πρασινο στα αμυγδαλωτα του ματια την τσακισαν.

''Σου εξηγησα τρεις φορες οτι με το δεντρο εχω θεμα!Θελω να το φτιαχνω με εναν συγκεκριμενο τροπο και δεν ακους!''παραπονεθηκε εκεινη

"Αποκλείεται να μην σε ακούω. Η φωνή σου είναι υψηλου αριθμου Ντεσιμπέλ. Ακόμα και τα δελφίνια σε ακούνε. Απλά σε αγνοω "

Αυτό την εκνεύρισε ακόμα περισσότερο.
"Με αγνοείς ;;"
Εγνεψε μειδιαζοντας σαρδονια.
''Αμε. Και πως σε κανει να νιωθεις αυτο;'' την πειραξε.

''Εξαλλη!''προσπαθησε αλλη μια φορα να τον απομακρυνει,γιατι ενιωθε ενα κοκκινισμα να την φλερταρει.

''Εξαλλη;" Το χαμογελο του πλατυνε. "Η δουλεια μου εδω τελειωσε τοτε!'' της εκλεισε το ματι πονηρα και την απελευθερωσε αφηνοντας την να πατησει καλυτερα στο εδαφος.

Πεταξε το στολιδι στον σωρο και καθισε στην πολυθρονα διπλα στον Βασιλη που γελουσε.
Εκεινη κοιταχτηκε με τις φιλες της.Εσφιξε τις γροθιες της και πηρε μια βαθια ανασα.Ο βιολιστης την κοιτουσε ψυχαγωγημενος περιμενοντας την εκρηξη της.
Δεν θα σου κανω την χαρη Νικαλαϊδη.

Συνεχισε με τα κοριτσια να στολιζουν το δεντρο με καποιες παρεμβασεις του Γιαννη και του Κωνσταντινου σε σημεια που δεν εφταναν.
''Αχ βγηκε πιο ωραιο απο περυσι'' χειροκροτησε ενθουσιασμενη η Φαιη και η Ερμιονη συμφωνησε.

''Ελατε να στολισετε και το δικο μου κοριτσια''
Η Ερμιονη φυσικα ενθουσιαστηκε και συμφωνησε αμεσως.
''Φυσικα και θα ερθουμε Ορεστη μου'' η Φαιη καθισε διπλα του στον καναπε και εκεινος περασε το χερι του γυρω απο τους ωμους της.Εγειρε προς το μερος της και κατι της ψιθυρισε.Η ξανθουλα γελασε.

''Δεν νομιζω να θελει'' κοιταξε την Κυβελη που καθοταν στο μπρατσο του καναπε απεναντι τους και διπλα στον Κωνσταντινο.
''Κυβελη θες λιγο ακομα κρασι;'' ο Κωνσταντινος προσφερθηκε και πηρε το αδειο ποτηρι απο τα χερια της πηγαινοντας στην κουζινα.Συντομα γυρισε με δυο γεματα.
''Εισαι ο ηρωας μου'' μουρμουρισε και ο μελαχρινος της εκλεισε το ματι.

''Δικηγορινα;'' το βλεμμα της καρφωθηκε στο δικο του και ηξερε ευθεως οτι δεν θα κατεληγε καλα.
''Τι θες;'' τον ρωτησε με νευρο.

''Θα ερθεις να στολισεις το δεντρο σπιτι μου;'' ρωτησε ταχα ναζιαρικα.
''Οχι,να το στολισεις μονος σου.'' αποκριθηκε προκαλωντας το γελιο του.

''Δεν θα ερχοταν η Τατι να το στολισετε παρεα;'' συνεχισε το αστειο ο Γιαννης και τα νευρα της τεντωθηκαν κι αλλο.

''Θυμησε μου να τον πεταξω κατω απο καμια πλαγια στο Μπανσκο'' μουρμουρισε κατω απο την ανασα της και ο Κωνσταντινος γελασε.

Με αυτα και με εκεινα εβαλαν μια ταινια και περασε η ωρα.Αλλαξε βεβαια και η κατανομη του χωρου καθως η Ερμιονη βολευτηκε πανω στον Βασιλη και η Φαιη εκατσε διπλα στον Γιαννη αφηνοντας την θεση διπλα στον Κυβελη κενη.Βρηκε ετσι την ευκαιρια ο Κωνσταντινος να την στριμωξει στο σκοταδι
Ευτυχως ο οργανισμος της ηταν με το μερος της γιατι το πολυ κρασι και ο καφες απο πριν δημιουργησαν την αναγκη να παει τουαλετα οποτε σηκωθηκε ορθια και χαθηκε στον διαδρομο.

Αφησε το κινητο της που ηταν ακομη βουβο στον νιπτηρα και καθισε.Δεν περασε ενα δευτερολεπτο και η πορτα τιναχτηκε προς τα μεσα.
Η Κυβελη ουρλιαξε και καλυψε οτι φαινοταν.

Ο Ορεστης Νικαλαϊδης μπηκε μεσα χαλαρος λες και δεν ηταν ημιγυμνη στην λεκανη.
''ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;; ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΤΩΡΑ''στριγκλισε μα ο νεαρος απλα της χαμογελασε και εκλεισε την πορτα.

''Θελω να μιλησουμε'' της ανακοινωσε

''Εισαι τρελος;Εδω;;Φυγε!!''ανεβασε και αλλο τον τονο της φωνης της ενω οπως οπως προσπαθησε να καλυφθει με την μπλουζα της.Ειχε γινει κατακοκκινη.

Ο Ορεστης γονατισε μπροστα της ωστε να ειναι στο ιδιο υψος.Εκεινη δε,παθαινε παρακρουση με το θρασος του.

''Αγορι μου κατουραω!'' απηυδησε.
Ανασηκωσε τους ωμους του ''Με τοσους καφεδες τι περιμενες;''

Εκανε να γειρει πισω μα θυμηθηκε πως ειναι σχεδόν γυμνη και εκεινος μισο μετρο μακρια της να την κοιτα λες και εχουν βγει ρομαντικο δειπνο.

''Δεν μπορεις να περιμενεις πεντε λεπτα να τελειωσω και να φυγεις;'' προσπαθησε να κατευνασει το κοκκινισμα της.

Ο Ορεστης γελασε και της χαιδεψε το μαγουλο.Εμοιαζε ανεπηρεαστος απο το σκηνικο. Αποτραβηχτηκε.
Εχει τρελαθει τελειως.Ειναι τρελος.Αυτο ειναι.

''Οχι,γιατι δεν θα με αφηνες να σε στριμωξω.'' της απαντησε και ειχε ενα δικιο.
Κομμενα αυτα.

''Γιατι να σε αφησω;Επειδη το πρωι εγινε ο,τι εγινε;Σου ειπα οτι ηταν-''
''Μια στιγμη αδυναμιας και αλλα τοσα ψεματα,θυμαμαι.'' ολοκληρωσε για εκεινη και της χαμογελασε φωτεινα.Τα ματια του ελαμπαν και επρεπε να πειθαναγκασει τον εαυτο της να παψει να τον κοιταζει.
Που εχω μπλεξει;

''Σου εχω μια προταση'' της ανακοινωσε και η κοπελα ξεφυσηξε ηττημενη.
''Ακουω'' μουρμουρισε και κατεβασε κι αλλο την μπλουζα της που ευτυχως εκεινη την μερα ηταν μακρια.

''Φευγουμε για Μπανσκο την Παρασκευη,οποτε θα εχουμε 4 μερες μακρυα απο Αθήνα'' ξεκινα και την κοιτα με νοημα,σαν να μην χρειαζεται να συνεχισει.

Το ταξιδι που τα κοριτσια πριν μια εβομαδα εκλεισαν αποτελεσε την διεξοδο της απο την χαοτικη πραγματικοτητα. Ανυπομονουσε να βρεθει μεσα στο τζακουζι και απλα να κλεισει τα ματια απολαμβανοντας το ζεστο νερο καθως εξω χιονιζε.

''Και;'' δεν καταλαβαινε που το πηγαινε.

''Λεω να το κανουμε τοτε.'' της ανακοινωνει χαλαρος.
Ποιο;

Σμιγει τα φρυδια μπερδεμενη.
''Τι να κανουμε;''

Για λιγο την κοιτα δυσπιστος μα στην ειλικρινη της αγνοια γελαει.Τα λακκακια του εμφανιζονται μπροστα της σε ολο τους το μεγαλειο και σχεδον ξεχνα να κρατησει την μπλουζα κατω.

''Σεξ σκεφτομουν,αλλα και σε δικες σου ιδεες ειμαι ανοιχτος''

Εμεινε να τον κοιταει.
Μου κανει πλακα τωρα.Αποκλειεται να σοβαρολογει.

Το ανυπομονο υφος του ομως την διεψευσε.

''Εχω σχεση''

''Συγχαρητηρια.''της χαμογελασε ''Λοιπον τι λες;''
Δεν επικοινωνει με την πραγματικοτητα.

''Οχι,τι να λεω,εχω σχεση!Δεν τον απαταω!'' του ξεκαθαρισε και σαν να θυμηθηκε το τελευταιο προσθεσε ''ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΔΩ''

Ο Ορεστης ομως δεν εδειχνε να καταλαβαινει.Καθισε κανονικα κατω στα πλακακια και την κοιταξε μπερδεμενος.
''Μα αυτος ειναι παντρεμενος,θεωρητικα καθε μερα σε απαταει'' πλεον ειχε απαντηση σε αυτο.
''Δεν με απαταει.Με την γυναικα του ειναι σε διασταση''

''Και εσυ που το ξερεις;'' εσμιξε τα φρυδια του και τα ματια του σκουρυναν καπως.
''Το ξερω,η απαντηση ειναι οχι,μπορεις να φυγεις τωρα;''

''Οχι να το συζητησουμε'' επεμεινε πεισματικα.

''Να συζητησουμε τι;Δεν θελω να κανουμε τιποτα,με ενοχλεις!'' του ειπε και ο τονος της βγηκε πιο τρεμουλιαστος απο οτι ηλπιζε.

''Το αντιθετο θα ελεγα!Πρεπει να ξεφορτωθουμε αυτη τη σεξουαλικη ενταση δικηγορινα'' της χαμογελασε πονηρα.
''Δεν ξερω για σενα,αλλα βαρεθηκα μονο να σε στριμωχνω''

Αναφωνησε στα λογια του.
''Δεν ντρεπεσαι καθολου;''
Ανασηκωσε τους ωμους του χαλαρος,σαν να μην ειχε πει τιποτα ιδιαιτερο.

Η αναγκη της εν τω μεταξυ ολοενα και μεγαλωνε, γεγονος που της προκαλουσε κοκκινισμα.

''Ωραια Ορεστη μολις βγω θα το συζητησουμε,φυγε τωρα'' προσπαθησε να τον συνετισει.
Εγειρε το κεφαλι του στο πλαι και μελετησε το ψεμα στα ματια της.

''Οχι''δηλωσε τελεσιδικα ''Θα πεις πρωτα ναι,και μετα θα συζητησουμε τις λεπτομερειες.'' της δηλωσε και η κοπελα ηταν ετοιμη να σκασει.

''Καλα!Ενταξει!'' παραδοθηκε ηττημενη και ο βιολιστης με υφος νικητη σηκωθηκε απο το πατωμα.
Σταθηκε απο πανω της και της χαμογελασε.Επιασε το προσωπο της στα χερια του και της χαρισε ενα πεταχτο φιλι.Η κανελα της θυμισε το πρωινο φιλι τους...και εκεινο στο αμαξι.Ουτε καν ειχαν εμβαθυνει, γιατι η Κυβελη κρατουσε τα χειλη της ερμειτικα κλειστα με πεισμα, οταν απροσδοκητα την δαγκωσε στο κατω χειλος,κανοντας την να βογγηξει και δινοντας στον εαυτο του προσβαση σε ενα βαθυ φιλι που μονος του ωστοσο σταματησε δευτερολεπτα αργοτερα.

Τον εσπρωξε μακρυα ξεπνοη.
''Ηξερα οτι θα λογικευτεις'' γύρισε χαλαρος από την άλλη δινοντας της μια υπεροχη θεα του πισω μερους του που το φαρδυ τζιν με το ζορι αγκαλιαζε.

Λιγο πριν κλεισει την πορτα πισω του γυρισε και την κοιταξε.Η κοπελα κρατησε την ανασα της.
''Απεξω θα ειμαι'' της εκλεισε το ματι,μαζι και την πορτα.

Η Κυβελη ξεφυσηξε απο ανακουφιση.
''Ειναι τρελος'' μουρμουρισε στον εαυτο της και προσπαθησε να κατευνασει το τρεμουλο που ειχε αποκτησει.Το δερμα της εκαιγε.Καθως επλενε τα χερια της κοιταχτηκε στον καθρεφτη.
Τα χειλη της ειχαν πρηστει,ηταν κατακοκκινη και ετρεμε.

Οταν βγηκε εξω ευτυχως δεν τον ειδε.Παραξενευτηκε μα προχωρησε στο σαλονι οπου βρηκε τους αλλους ακριβως στην ιδια θεση.

''Ο Ορεστης βγηκε να παρει τσιγαρα,ηθελες κατι;'' ο Γιαννης την ρωτησε οταν εκατσε στον καναπε.
Την ηρεμια μου.

''Καπνιζει;''δεν μπορεσε να συγκρατησει τη σκεψη της.

Ο Γιαννης εγνεψε.
''Γιατι νομιζεις οτι τρωει ολη την ωρα τσιχλα;''
Η ερωτηση του την πειραξε πιο πολυ απο οτι περιμενε.
Τι νομιζες χαζουλα;Θελει να μυριζει ωραια για τις ερωμενες του.

Οταν το κουδουνι χτυπησε πεντε λεπτα αργοτερα,η Ερμιονη που ηδη πεντε φορες ειχε μαλωσει τον Βασιλη επειδή την αγγιζε απροκαταλυπτα,σηκωθηκε ορθια για να ανοιξει.
Αλλα στην πορτα δεν ηταν ο Ορεστης.

''Εριεττα;Χρονια και ζαμανια'' στον ειρωνικο τονο και την γνωριμη φωνη η Κυβελη πεταχτηκε ορθια.
Η μελαχρινή γρυλισε.
"Ερμιόνη"

''Φαιδρα!'' η κοκκινομάλλα μαλωσε την κοπέλα που στεκοταν στην πορτα απεναντι απο την τσιτωμενη φιλη της.

Η μικροτερη-κατα ενα χρονο- αδελφη της,αψηφωντας τον καιρο,φορουσε τζιν στενη φουστα μεχρι πανω απο το γονατο και αρβυλες.Το σκισμενο καλσον της μαλλον ηταν ασορτι με το σκισμενο τοπακι,που πιθανον ηταν η νεα ταση,ενω το φαρδυ καρο κοκκινο πουκαμισο ολοκληρωνε το ντυσιμο της.
Η Κυβελη μπορουσε να διακρινει την τρυπα στον αφαλο απο το σκουλαρικι που φωτοβολουσε ενω ακομα δεν ειχε ξεπερασει εκεινο αναμεσα στα ρουθουνια της.

Η κοπελα με τα καστανα μαλλια της βαμμενα μαυρα και κομμενα σε μακρυ καρε της χαμογελασε και την αγκαλιασε σφιχτα.

''Κυβελακι μου!'' αναφωνησε και την αφησε μπαινοντας μεσα στο σπιτι χωρις να βγαλει τα παπουτσια της.

''Φαιδρα'' προειδοποιησε καθως η Ερμιονη εκλεινε την πορτα,οι δυο φιλες της κοιτιουνταν μεταξυ τους.

Η αδελφη της ξεφυσηξε ενοχλημενη.
''Εισαι ψυχαναγκαστικη,το ξερεις αυτο;''την ρωτησε και στα τυφλα εβγαλε τα μποτακια πετωντας τα οπου να ναι.

Το πουκαμισο βγηκε και πεταχτηκε στο μπρατσο του καναπε μαζι με την δερματινη τσαντα της.

''Φαιδρα σου παει τρελα το μαλλι!'' σχολιασε η Φαιη και την αγκαλιασε,την ηξερε απο τοτε που ηταν μαζι στο νηπιαγωγειο.

''Μερσι Φαιη'' γυρισε προς το μερος των αγοριων.
''Γεια σας''τους εκλεισε το ματι και αυτοι σηκωθηκαν αμεσως να την χαιρετησουν.

Η Ερμιονη εσφιξε το χερι της Κυβελης οταν η Φαιδρα αγκαλιασε τον Βασιλη κανοντας του ενα πειρακτικο σχολιο για το ποσος καιρος εχει περασει.
''Ηρεμα'' μουρμουρισε κατω απο την ανασα της.

Μπορει η Ερμιονη να ειχε ζησει μια περιπετεια με τον Ορεστη,αλλα την ιδια ωρα ο Βασιλης εκανε την κινηση του στην Φαιδρα,κατι που πηρε πολύ βαρια.

Γελασαν οταν η αδελφη της αγκαλιασε τον Κωνσταντινο και τον ρώτησε αν τελικα του εκατσε η Κυβελη.

Ο μελαχρινος κοκκινησε και κουνησε το κεφαλι του αρνητικα.
''Βολευομαι και με οικογενειακο προσωπο '' της απαντησε με τακτ κανοντας την να μειδιασει πονηρα.

''Εγω βολευομαι γλυκε μου,εσυ ξεπερνας τον εαυτο σου'' σχολιασε και εκεινη την ωρα η πορτα χτυπησε παλι.
Η Ερμιονη την ανοιξε σκεπτομενη ποια αλλη αρπαχτη του Βασιλη θα μπορουσε να ηταν.

Ο Ορεστης φανηκε με δυο πακετα τσιγαρα και το μαυρο φαρδυ φουτερ του.Οι μπουκλες του ηταν ελαφρως βρεγμενες και πιο σκουρες.
Κοιταξε τον χωρο γυρω του διαισθανομενος την αναστατωση,ωσπου το βλεμμα του επεσε πανω στην φλογερη μελαχρινη με το τατουαζ του δρακου χαμηλα στην μεση.
Αναφώνησε γελώντας
Τι μικρός που ήταν ο κόσμος!!

Η Φαιδρα του χαμογελασε και πλησίασε για να τον αγκαλιάσει.
''Ορεστακο;Τι κανεις εσυ εδω;''

Η Κυβελη σοβαρεψε αποτομα.
Ελα μου;

Στην αρχη ο αερας ηταν πολυ καθαρος,ο ουρανος πολυ αδιαφορος, το φαγητο ανοστο και η μουσικη βαβουρα.

Πριν ηθελα ηρεμια,ηθελα ταξη,οργανωση,μετρο.

Την προηγουμενη μερα η οραση μου ηταν μονο ματια,η ακοη μονο αυτια και η γευση μονο τα χειλη μου.Η αφη ηταν τα ακροδαχτυλα μου και η οσφρηση μονο το αρωμα μου.

Επειτα,ξυπνησα.

Και η οραση μου ηταν διπλη, έβλεπα τον ερωτα μεσα απο τα ματια σου και τον εκτιμουσα καλυτερα μεσα απο τα δικα μου.
Ακουγα καλυτερα τον κοσμο ,τον αφουγγραζομουν και τον κατανοουσα.Η φωνη σου εγινε το αγαπημενο μου σκουλαρικι.
Μετα, η γευση μου γεμισε μεντα, κανελα, φραουλα, γεμισε καπνο, οινοπνευμα και καφε μετριο με εβαπορε.

Σε αγγιζα με τα δαχτυλα,τα χειλη και ολο μου το σωμα.Σε αγγιζα διχως να σε αγγιζω και το δερμα σου εμεινε πανω στο δικο μου,εγινε δευτερο ρούχο και με προστατευε οταν ενιωθα μονη μου
.
Ανεπνεα πιο σταθερα,πιο βαθια και αφηνα καθε αρωμα να με καλυψει.
Και πριν καν καλα καλα το καταλαβω,δεν μυριζα τιποτα αλλο,μονο εσενα,την δροσερη κολωνια σου,το περιεργως γνωριμο απορρυπαντικο σου. Μόνο εσενα, την ευτυχία μου.

Και οριστε,
να πως αρχισε.

Ολα ηταν μετρια, και ξαφνου εγιναν υπεροχα.
Στην αρχη ημουν γκρι.
Στην μεση έγινα κοκκινη.

Στην μεση ο αερας μυριζε ανοιξη και τριανταφυλλα,ο ουρανος ηταν εντονος,με καυτο ηλιο ή δυνατες βροντες, το φαγητο δημιουργουσε πυροτεχνηματα στον ουρανισκο μου και η μουσικη...η μουσικη εγινε η κολλητη μου σε ολες τις εκφανσεις της.
Σε μπέρδεψα χειρότερα ε ;

Θα εξηγήσω στη συνέχεια. Προς το παρόν κράτα αυτό.

Εν μέση ήν το κενο.

Ciao Bellas

Τι κάνετε;
Χάλια καιρος σήμερα

Αφιερωμένο στην EvelinaVoda και την -Silver_Shadow-
Με πολλή αγάπη.

Γράφω περιμένοντας την του Οικογενειακού δικαίου.
Θα τα πούμε στα σχόλια αργότερα.

Πώς σας φάνηκε ;
Λίγο περίεργα άδειο εμένα.

Είδαμε μια αντίδραση Δελή.

Ορέστη με σοβαρή πρόταση σε ειδυλλιακο τοπίο

Και τη Φαίδρα ....

Προσεχως Μπάνσκο!!!

Φιλάκια υπομονή και θετική ενέργεια.
Όλα θα πάνε πολύ καλύτερα από ότι πιστεύετε.

Σας αγαπώ παααρα πολύ

xxxΜαγδαxxx