POV Ian
"Hoe konden jullie!" Mijn vader staat op van zijn stoel. Een stuk of vijf Duisterlingen staan voor zijn bureau. Ik sta naast mijn vader, die bijna uit zijn vel springt van woede. "Het spijt ons. We snappen niet hoe het gebeuren kon." Ik richt mijn blik op het tapijt. Natuurlijk niet, ik wel. Ik scherm mijn gedachten af. Zo kan vader ze niet lezen. Hij slaat met zijn vuist op de tafel. "Ga, zoek haar en kom niet terug zonder de prinses, of jullie zullen vreselijk gestraft worden." De soldaten rennen de kamer uit. Mijn vader gaat zitten en slaakt een diepe zucht. Ik kijk nog steeds naar de grond. "Heb jij hoer niet iets zinnigs over te zeggen?" Mijn vader draait zich woedend om. Ik schud mijn hoofd. "U heeft alles al gezegd." Hij knikt goedkeurend. Kan ik een normale vader hebben? Het lijkt een droom, maar ik weet dat er ook kinderen zijn met een normale vader. Of helemaal geen, zoals Anne-Lore. Ik vraag me af waar ze zijn kan. Zal ze veilig zijn. Mijn vader start de computer op. Hij gaat naar onze website. Zo kunnen berichten sneller bij het hoofdkwartier komen, wat dit is. En zo kunnen berichten lange afstanden overbruggen in kortere tijd, zodat we sneller klaar zijn voor het gevecht of iets anders. Mijn vader logt in op zijn naam. ZiltanWart001, wachtwoord: Dui$t3r=go3d. Ik heb het zo vaak gezien... Ik kijk mee over zijn schouder, uit nieuwsgierigheid. I.L.Us.Sia heeft iets geplaatst. Het werkt ongeveer hetzelfde als facebook, onze site. Ik bekijk haar bericht. 'Net een meisje doorgestuurd naar de sprookjesstad. Bruin haar, blauwe ogen en een zwart lokje in haar haar. Wat denken jullie?' staat er. Ilussia heeft Anne-Lore gezien. Mijn vader grijnst. "Roep een kleine groep soldaten, wil je?" Nee dat wil ik niet. Ik knik en loop de kamer uit. De eerste vijf die ik zie zeg ik dat ze naar mijn vader toe moeten. Als ik er vijf heb gehad ren ik naar mijn kamer en pak mijn mantel. Daarmee kan ik onzichtbaar worden. Waarom gebruikte ik het niet toen ik Anne-Lore naar buiten bracht? Niet aan gedacht. Ik loop langs de wachters, zonder geluid te maken. Ik ga op weg naar het hutje van Ilussia. Ik moet er eerder zijn dan de soldaten, hoewel ik weet dat ze hen toch naar Sprookjes-stad brengen gaat. Niemand van de mensen weet ervan, maar er is midden in het bos een stad waar alle sprookjesfiguren wonen. Die hebben hun sprookje ook verspreid. Soms komt er een verdwaald iemand langs, maar die vertellen ze toch alleen maar hun sprookje, dus die weten niets van hun bezoek aan de vreemde stad. Er zijn ook nog zoveel onbekende of vergeten sprookjes... Ik schud mijn hoofd. Laat ik eerst mijn nichtje maar eens even helpen, daarna zie ik wel weer. Ik wil Ilussia vragen aan welke kant ze staat, zo weet ik wie ik vertrouwen kan. Ik denk niet dat ze naar waarheid antwoord, maar daar heb ik al een oplossing voor. Ik voel in mijn zak of het flesje er nog zit. Ik glimlach. Voor sommige dingen is het best handig om meerdere krachten te hebben.

POV Annebell
Tom en Lisa brengen me naar de kamer van Tom, denk ik. Ik wil ze heel graag vertellen dat ik weet waar Anne-Lore heen is gegaan. Ik sta bijna op springen. Tom pakt zijn laptop en gaat op bed zitten. Lisa wenkt me en gaat er ook zitten. Ik plof naast ze neer. "We hebben twee dingen die we je willen vertellen, allereerst dit." Tom opent een website, Duisterling.geheimewebsite.zwart. Verbaasd kijk ik naar de website die zich opent. Ik zeg ze straks wel dat ik ook nieuws heb. "Hebben de Duisterlingen een website." Tom bloost. "Ja. Daar ben ik toevallig achter gekomen." Er opent zich een website over heb maken van lekkere taarten. Ik kijk er een beetje onthutst en verbaasd naar. "Wat een coole website..." Lisa grinnikt. "Dat is hun website nog niet eens." Tom klikt op inloggen en het beeld verandert. Het is helemaal zwart, met in het midden in bloedrode letters: inloggen. Tom vult een naam en wachtwoord in en we komen op de echte site, denk ik. Het leek een beetje op facebook, maar dan zwart, met bloedrode letters. Ik ril. Typisch iets voor de Duisterlingen. "Kijk." Tom wijst naar een bericht dat geplaatst is door ene I.L.Us.Sia. "Net een meisje doorgestuurd naar de sprookjesstad. Bruin haar, blauwe ogen en een zwart lokje in haar haar. Wat denken jullie?" leest Lisa voor. Mijn ogen versperren zich. Als je I.L.Us.Sia aan elkaar plakt krijg je Ilussia, de fee die aan mijn moeder doorgegeven had dat ze Anne-Lore dacht te hebben gezien. Ik knipper verbaasd met mijn oogleden. "Huh?" zeg ik. Lisa en Tom kijken me verbaasd aan. Ik vertel ze van het gesprek tussen mijn moeder en Tinsa. "De fee die het stuurde heette Ilussia, en als je de delen van de gebruikersnaam aan elkaar plakt krijg je precies dezelfde naam." Lisa en Tom zwijgen een tijdje. "Het geeft verduidelijking." zegt Tom na een tijdje. Ik en Lisa kijken hem verbaasd aan. "Waarom?" vraagt Lisa. "Nou, als je een normale illusie neemt, wie houdt die dan voor de gek?" "Degene die ernaar kijkt." antwoord Lisa op Tom's vraag. "Dus als Ilussia voor de feeën en Duisterlingen werkt en informatie geeft houdt ze ze beide voor de gek, toch?" Ik en Lisa knikken. "Dus het is best duidelijk waarom ze het doet. Het maakt haar niet zoveel uit wie ze dient, ze dient namelijk voor zichzelf en de rest maakt haar niet echt iets uit. Als iemand haar vraagt iets te doen, welke kant dan ook, doet ze het of niet. Waarschijnlijk kiest ze daar ook nog eens in." zegt Tom. Het klopt wel, wat hij zegt. Ik haal mijn schouders op. "En het tweede ding? We halen Thijs en Daan er straks wel bij met dit nieuws." zeg ik. Tom en Lisa kijken elkaar, en daarna mij aan. Tom tikt een zoekterm in. Anne-Lore Gaia van Veen. Er verschijnen allemaal linkjes die over haar op de site te vinden zijn. Ik krijg een steek in mijn hart. Ik ben er nog niet echt overheen. Ik lees de dingen door. Mijn hart stopt als ik een van de linkjes lees. Doodsbericht. Tranen wellen op. Dat kan niet. Ik onderdruk een snik. Lisa slaat een arm om me heen. "Rustig maar, het stamt uit 2003, zie je. Wat we eigenlijk wilden vragen is wat dit betekent." zegt ze zachtjes in mijn oor. Ze knikt naar Tom die de link opent. Er staat een reactie bij, uit 2005. "Nee sukkel. Ik heb haar vandaag gezien, zonder de tweede erbij." leest Tom voor. Mijn ogen vergroten zich. Ik weet precies wat ze bedoelen. Ik bijt op mijn tong. "Wat heeft dat te betekenen Annebell?" Tom kijkt me half-dreigend aan. Het liefst wil ik wegkruipen, maar ik weet dat dat niet kan. Ik zucht. "Wat denken jullie?" vraag ik zachtjes. Tom en Lisa kijken elkaar weer even aan. "Anne-Lore is familie van je, hè?" Lisa kijkt me bedroeft maar tegelijkertijd boos aan. Ik weet niet wat ik doen moet. Moet ik antwoorden? Moet ik ze de waarheid vertellen. Ik zucht. "Ik weet niet of ik het al zeggen mag..." Lisa schudt haar hoofd. "Geen smoesjes! Ja of nee?" Ik zucht opnieuw. "Ja. Mijn tweelingzusje zelfs." Het blijft even stil. Je kon een speld horen vallen. Ik sluit mijn ogen. Laat dit over zijn, alsjeblieft. Opeens zie ik een helder beeld voor me. Een pad, een kapot pad. Daarna zie ik alles om me heen voor me alsof ik via Aura kijk, zoals ik al vaker heb gedaan als ik oefende. Daarna zie ik weer gewoon het pad maar wordt mijn blik naar een boom getrokken die ik zag in de Aura-blik. Ik open mijn ogen weer. Huh? Ik schud een paar keer met mijn hoofd. Meteen daarna krijg ik hoofdpijn en ga ik op het bed liggen. Wat was dat?

-*-
Tada! Een van de krachten tussen een tweeling! Er zijn er nog wel meer, maar ik dacht, laat ik hier eens mee beginnen. Wat vinden jullie tot nu toe van het boek? Hebben jullie het trouwens al ontdekt, wie Ziltan is? Jaja, een Duisterling met duistere ambities, maar er zit iets meer achter zijn beweegredenen. Als jullie het stuk van Ian goed doorlezen vinden jullie het uit, en daarmee meteen een antwoord op een vraag die in boek 1 gevraagd werd. Meerdere eigenlijk, want als je jezelf dan in Ziltan verplaatst kun je je wel indenken wat er verder aan de hand is. Ik zal niks zeggen, zoek leuk even zelf uit wat er aan de hand is met onze lieve Ziltan. Je mag reageren over je gedachten, dat mag altijd natuurelijk! Een ding zeg ik nog wel even, voor de mensen die hebben ontdekt waarvoor hij dit alles doen kan. Er zit nog een extra dingetje achter. Iets waar Ziltan al jaren van droomt. Iets anders dan jullie denken waarschijnlijk, maar ik kan niet in jullie gedachten kijken, dus weet ik dat niet. Het kan ook zo zijn dat jullie het al wel geraden hebben.
Veel leesplezier verder!
xoxo_writer_xoxo