POV Anne-Lore
Ik maak mezelf gek. De beelden die Ziltan me liet zien waren vreselijk, vol bloed en met mij als boosdoener. Het leek echt op een herinnering, wat het erger maakte dat het al was. Ik heb geen idee of het echt mijn herinneringen zijn, zijn ze wel van mij? Minashja zei dat er herinneringen waren gestolen. Betekent dat dat deze niet van mij zijn? Ik weet het niet. Langzaam raak ik weer in paniek en laat de grond bewegen. Wat gebeurt er? Ik heb een doolhof gemaakt zonder dat ik echt doorhad wat er gebeurde, ben dood en dood op, paniekerig en toch weet ik de grond te laten beven? Ik leunde al tegen en muur aan, die helemaal paars was en op sommige stukken kon je erdoorheen - had ik al ervaring mee, was erdoor gevallen - en ging ertegen zitten. Dan barst ik in huilen uit, voor de tweede keer. Alle emoties kwamen eruit. Mijn ergernis over mijn geheugen, de dood van Hentro, mijn leven en alle vragen die ik heb, het kwam allemaal naar buiten. De grond beeft weer. Ik moet echt iets doen om mijn krachten onder controle te houden, dit loopt nog uit de hand.

POV Lisa
Ik en Ian rennen weer een random gang in, om in een paars gedeelte te komen. "Aura, toepasselijk." mompelt Ian. "Wat?" vraag ik. "Nou, Anne-Lore is de Aura van de Voorspelling, dus het meest logisch is dat dit het centrum is en Anne-Lore hier ergens is. Dan kunnen we dit oplossen." Ik wilde nog iets zeggen, maar werd onderbroken door een aardbeving die de hele grond liet trillen. Ik val tegen de muur aan, althans, dat zou fijn zijn geweest. Helaas voor mij viel ik erdoor en wist ik niet wat me overkwam toen ik mijn benen niet meer zag. "Lisa! Lisa! Waar is je bovenlijf?" vraagt Ian in paniek. "Ik wilde hetzelfde vragen over mijn benen, maar ik voel ze nog." Ik wiebel met mijn benen en schopte daarmee per ongeluk Ian. "Sorry." "Geeft niet. Trek ze eens in? Dan kom ik ook." Ik trek mijn benen in en zie ze door de muur heen komen. Een gevoel van opluchting spoelt over me heen. Oké, ik ben mijn benen niet kwijt geraakt ofzo, ze waren gewoon aan de andere kant van de muur. Ian komt ook door de muur heen. "Slim. Illusies in de muren bouwen. Ik wist niet dat dat kon." Ik sta op. "Whatever. We moeten Anne-Lore vinden, het liefst zo snel mogelijk." De grond trilt weer, wat me tegen de grond liet smakken. "Er is iets aan de hand met haar." zeg ik bezorgd. Ian knikt. Samen rennen we verder, soms opgeschrikt door een aardbeving. Anne-Lore, blijf leven. Ik kom eraan.

POV Tom
Ik ben in een nieuw deel terecht gekomen. Een groen deel dit keer. In het groene deel kom ik een lijk tegen, met een steen met een 'X' erop. Voor de steen staat iemand die ik heel goed ken. "Daan!" roep ik. Daan draait zich om en glimlacht naar me. "Hai. Ook verdwaald?" Ik rol met mijn ogen. "Wie heeft dat gemaakt?" "Geen idee. Ik zie het ook pas met. Het is iemand die aan onze kant strijd en een puntig voorwerp heeft." We kijken elkaar even aan. "Lisa!" roepen we in koor. "Goed, als Lisa dat gedaan heeft moet ze verder gegaan zijn, maar welke kant op?" Als antwoord op Daans vraag draai ik me alle kanten eens op. "Geen idee. Ik heb geen idee." Moedeloos blijven we een beetje staan. Dan komt er een aardbeving die ons op de grond gooit. "Wawasda?" brengt Daan stof-spugend uit. Ik haal mijn schouders op. "Iemand die boos is denk ik."

POV Lisa
Na een hele tijd rennen in random gangen komen we in een open ruimte, met tegen een van de muren aan Anne-Lore. "Anne-Lore!" roep ik. Ian loopt achter me aan, een beetje onzeker. Anne-Lore kijkt op. "Ga weg." mompelt ze. "Maar Anne-Lore, we komen helpen!" protesteer ik. Anne-Lore kijkt me stuurs aan. "Wij?" Dan ziet ze Ian. Haar blik verhard. Ian leek het aan te zien komen, want hij deinst achteruit. "Werk jij samen met hém?" sist Anne-Lore terwijl ze langzaam opstaat. "Anne-Lore! Hij is degene die je gered heeft van de Duisterlingen toen ze je gevangen hadden genomen onder een vergeetnet. Je bent je geheugen kwijt door een Vergeetnet die door zijn vader, jouw oom, gegooid is. Hij heeft je uit de schuilplaats van de Duisterlingen kunnen smokkelen, naar waar jij je reis waarschijnlijk begon." protesteer ik, maar Anne-Lore luisterde al niet meer. Als blikken konden doden lag Ian nu dood op de grond. Ik moet iets doen, maar wat? Ian deinst nog meer achteruit. Anne-Lore houdt een zwarte bol in haar hand, die sist en aan haar arm likt. Ik trek aan Anne-Lores shirt, maar ze rukt zich los en loopt op Ian af. "Jullie soort heeft ervoor gezorgd dat Hentro weg is. Dat zal ik jullie nooit vergeven." Daar is die Hentro weer, wie is dat? Ian kijkt angstig naar de zwarte bol in Anne-Lores hand. Net voor ze wilde vuren doet Ian zijn handen voor zijn gezicht. "Ik ben die 'I' die het briefje ondertekende. Ík was het. Ik wist dat mijn vader je of zou vermoorden voor slechte doeleinden of zou gebruiken voor slechte doeleinden. Geen van beide was goed, dus smokkelde ik je de schuilplaats uit en legde je in het bos neer, in de wetenschap dat je bij Illusia zou komen en naar veiligheid zou worden gebracht." roept Ian uit. Het blijft angstaanjagend stil. De bol in Anne-Lores hand verdwijnt. "Da-dat was jij?" Ian kijkt door zijn vingers naar de verbaasde Anne-Lore, die in schok lijkt te zijn. "Ja." piept Ian. Ik loop naar Anne-Lore toe. "Kan je dit hier even oplossen? Dan kunnen we de rest zoeken en tegen de echte vijand vechten." vraag ik. Anne-Lore luisterde niet. "Maar... Mijn geheugen was... Nep?" Ian haalt zijn handen voor zijn gezicht weg. "Dat pijltje van mijn vader? Ja, die is nep. Hoezo?" Anne-Lore antwoordt niet. Ze wankelde en viel met haar knieën op de grond. Ik kniel vlug naast haar neer. Anne-Lores ogen waren gesloten. "Ian! Wat gebeurt er?" roep ik. Ian schudt zijn hoofd. "Weet ik niet, maar het kan niet veel goeds betekenen." De hele grond beeft weer, net als Anne-Lore. "Ik snap het niet. Ze had haar krachten daarnet nog volledig onder controle, waarom nu niet? Wat gebeurt er?" Ik haal mijn schouders op en kijk angstig maar bezorgd naar Anne-Lore. "We moeten iets doen, voor er iets ergers gebeurt." Opeens sperren de ogen van Ian zich open. "Ik weet het weer." mompelt hij. "Wat?" "Het Vergeetnet." Meer zei hij niet. Hij leek in paniek te raken, maar ik heb nog steeds geen idee waarom. "Ian! Wat is er?" roep ik, terwijl ik hem door elkaar schud. "Het Vergeetnet! Toen mijn vader het gemaakt had testte hij het op een aantal Duisterlingen uit. Ze raakten hun geheugen kwijt, dus ving mijn vader Anne-Lore ermee, omdat er niks aan de hand leek te zijn." De 'leek' in zijn zin bevalt me niet. "Leek?" "Ja, tot ongeveer een week ofzo nadat Anne-Lore ontsnapt was. Iets meer denk ik. Dat was ook een reden dat ik jullie wilde waarschuwen." Ik kap Ian af in zijn verhaal. "Voor wat?" "Nou, er zijn een aantal bijwerkingen. Als ze hun geheugen niet op tijd terug krijgen krijgen ze bijwerkingen. Een kon alleen nog maar in rijm praten, de ander liet alles met een enkele beweging ontploffen en weer een ander liet alles wat hij aanraakte smelten. Dat duurde een paar uur, werd erger, tot..." Ian werd bleek. "Tot ze dood gingen."

-*-
Heyy guys,
Anne-Lore gaat dood!!!!!
Temninste, als dat wat Ian zegt ook echt gebeurt.
Ik ben trouwens aan een derde boek begonnen, Running.
Het is zeker even het kijken waard.
LOL
xoxo_writer_xoxo