Hoofdstuk 6 ~ Als een lopend vuurtje

De les voor de grote pauze is zonet afgelopen. Ik loop door de gangen van het schoolgebouw. Her en der zie ik wat kinderen in de gang rondhangen. Ze praten ergens over, maar ik luister niet echtprecies naar wat ze zeggen.

'Hey Tess, heb je het al mee gekregen dat mensen het stoer van jou vonden om Jackson zo afteblaffen?,' vraagt Eleonora aan me, die ineens een lokaal uit komt stormen.

'Oh hey El!' zeg ik verrast.

'Ben je in de zevende hemel ofze Tess?,' vraagt ze en merkt mijn afwezigheid meteen op.

'Wat! Nee!' roep ik geschrokken uit.

'Dus jij hebt ook niks mee gekregen wat mensen van jouw vinden?,' vraagt ze door.

'Precies! Ik ga het hier op de school tot de bodem uitzoeken,' zeg ik en het laatste zeg ik zachter, zodat niemand anders -alleen Eleonora- het hoort.

'Wat! Je bent compleet gestoord!' sist ze geschrokken. ' Ik doe in ieder geval "niet" mee.'

'Een goede compleet gestoorde zul je bedoelen,' grijns ik. Ze rolt met haar ogen, waardoor ik alleen maar meer ga grijnzen.

'Ah Tess, stop met grijnzen! Je weet dat ik daar niet tegen kan,' klaagt ze.

'Dan zal je mee moeten doen, want dan pas stop ik met vervelend doen,' zeg ik zo overtuigend mogelijk.

'Zeg zeurpiet, heb je me niet goed gehoord? Ik zei: ik doe in ieder geval "niet" mee. Dus met de nadruk op "niet",' legt ze me uit.

'Jawel, ik heb je prima gehoord. Alleen probeer ik jou over te halen,' zeg ik met een grijns, die steeds groter wordt.

'Laten we nou maar eerst naar beneden gaan, om pauze te houden. Ik heb honger!' klaagt ze weer.
'Vooruit dan maar,' zucht ik en stop met grijnzen. We komen in beweging en lopen naar de trap toe, die we afdalen naar beneden.

'Welke les heb jij straks?,' vraagt ze aan me.

'Ik dacht uit mijn hoofd gym, kijk straks wel.'

'Oké!' zucht ze en we lopen naar de kantine toe.

-•-•-•-

We komen aan bij de kantine en lopen naar binnen. Ik zoek meteen om me heen naar Sieger. Hij is niet hier in de kantine.

'Wat is er Tess?,' vraagt Eleonora aan me.

'Waar is Sieger?,' vraag ik aan haar, als antwoord op haar vraag.

'Geen idee. Hij zei dat hij om twaalf uur klaar was, maar het is nog geen twaalf uur. Sterker nog, het is de eerste pauze van vandaag,' beantwoord ze mijn vraag.

'Ja maar, ik vind het raar. Ik zal nog even wachten met het zoeken naar hem, als hij in de pauze niet komt dan ga ik hem hoogstpersoonlijk zelf zoeken,' zeg ik.

'Oké! Maar wat is nou jouw volgende les? Welk vak?,' vraagt ze aan me, terwijl ze een appel uit haar tas pakt en er een hap van neemt.

'Oja, mijn excuses El! Eens even kijken,' zeg ik en pak mijn telefoon. Ik klik hem aan en ontgrendel hem. 'Wis.'

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top