Een paar weken later nadat Jax heeft gezegd dat hij verliefd op me is ben ik hem gaan ontlopen. Ik weet dat ik ook op hem verliefd ben, maar momenteel heb ik daar geen behoefte aan.

Samen met Eleonora en Sieger fiets ik naar school toe. Het is mooi weer en de vogeltjes fluiten. De lente staat voor de deur. In de lucht is er geen wolkje te zien en kan je vliegtuigen -die over vliegen- zo zien vliegen.

'Tot hoe laat hebben jullie les?', vraagt Sieger na een paar minuten. We komen bijna aan bij school.

'Zoals altijd. Tot half vier,' zuchten Eleonora en ik.

'Owh, dat is nou jammer. Ik zit tot twaalf,' grijnst Sieger.

'Gloeiende! Geluksvogel ben jij weer eens,' moppert Eleonora tegen Sieger. We komen aan bij school en zetten onze fiets in het fietsenhok.

'We zijn laat. Ik ga meteen door naar bio, tot in de pauze guys,' zeg ik, als ik als eerste mijn fiets heb weggezet.

'Is goed Tess,' zegt Sieger. Ik haast me naar de deur en stap vlug de schoolgebouw binnen.

'Teske, heb je mevrouw van de Hoek misschien buiten zien lopen?', vraagt meteen mevrouw van Bakker aan me.

'Nee, hoezo?', vraag ik verbaasd.

'Ik kan haar nergens vinden. Ze is wel aanwezig in school volgens de docentrooster, maar ze is niet in haar lokaal,' legt ze uit.

'Owh, ik zou op mijn hoede zijn en naar haar uitkijken,' reageer ik en ze knikt even met haar hoofd.

'Dankjewel Teske. Ga maar gauw naar je les,' bedankt ze me en loopt door, mog altijd zoekend naar mevrouw van de Hoek. Ik kijk haar nog na, maar dan verdwijnt ze haar kantoor in.

'Zeg Tess, je moest toch naar je les bio?', hoor ik Eleonora achter me vragen. Ik schrik van haar plotselinge aanwezigheid.

'Oh hey El,' zeg uk geschrokken.

'Haha! Schrok je nou van mij? Ben ik zo eng?', vraagt ze lachend aan me. Ik knik met mijn hoofd. 'Wacht, ben ik echt eng?'

'Ja ik moest inderdaad naar mijn bio les, maar ik ga miet meer,' zeg ik en krijg een vragende blik van Eleonora naar me toe geworpen.

'Hoezo? Waarom dat opeens?'

'Ik kwam net het schoolgebouw binnen en liep meteen mevrouw van Bakker tegen het lijf. Ze vroeg me of ik mevrouw van de Hoek buiten heb zien lopen, dus zei ik "nee" en vroeg waarom. Ze vertelde me dat ze volgens de docentenrooster op school aanwezig is, maar biet in haar lokaal. Ik gad dus gezegd dat ik naar mevrouw van de Hoek zou uitkijken, daarna bedankte ze me en liep vervolgens zoekend naar haar kantoor. El, er is hier iets niet pluis! We moeten uitzoeken wat, help je mee?', leg ik uit en ze kijkt me ongeïnteresseerd aan.

'Weetje Tess, misschien moet je je niet zo druk maken om alles wat er allemaal om je heen gebeurd. Wie weet is ze niet lekker geworden en is ze naar huis gegaan, waardoor ze is vergeten zich afwezig te zetten. Weet ik veel, ik zeg maar wat! Maar maak je daar nuet zo druk om,' zegt Eleonora en lgt haar handen op mijn schouders. Ze schudt me zowat daarna door elkaar.

'El stop met schudden!' klaag ik.

'Sorry, maar maak je er alsjeblieft niet zo druk om,' dringt ze verder aan.

'Oké, oké!' zucht ik, waarna ze stopt met het mij door elkaar te schudden.

'Mooi, dat wou ik horen,' zegt ze tevreden. Ik ril met mijn ogen. 'Dan gaan we-.'

De bel onderbreekt haar zin. 'Naar de kantine,' maakt ze haar zin af. Ik gniffel om haar en ze slaat ren arm om me heen. We lopen richting de kantine.

'Waar is Sieger eigenlijk gebleven?,' vraag ik verrast.

'Waarschijnlijk nog buiten met zijn fiets aan het klooien,' grijnst ze. Ik rol nogmaals met mijn ogen en niet veel later komen we al aan bij de kantine.

-•-•-•-

'Heeft hier iemand mijn neefje Mats Willems gezien?,' hoor ik de harde stem van Jackson van den Hoek door de hele volle kantine brullen.

'Nee!' schreeywen een paar kinderen. De rest in de kantine blijven stil.

'Tess, houdt ie kalm. Hij komt onze kant op,' zegt Eleonora fluisterend tegen me.

'Goed, maar als hij me gaat schoppen en slaan dan verweer ik me wel van hem,' zeg ik lichtjes geïrriteerd.

'Oké!' zegt ze en houdt haar handen omhoog. 'Dan hou ik je niet tegen, als hij dat van plan is.'

Er ontstaat een glimlach op mijn mond. 'Hey Tess!' roept hij naar me, van ongeveer ander halve meter van me vandaan. Ik die alsof ik op schrik en draai me zijn kant op.

'Owh, hey Jack!' roep ik terug naar hem. Hij houdt zijn mond en komt als maar nader bij.

'Waar is die vriend van een Sieger van je? Heeft hij jullie alleen achter gelaten? Is hij met zijn nieuwe vrienden opgetrokken?,' vraagt Jackson als hij is aangekomen bij ons en de tafel heeft rond gekeken.

'Houd je mond over Sieger! Wij zijn zijn enige vrienden hier,' sis ik.

'Owh voel je niet aangevallen schatje, ik vroeg het alleen maar een uit belangstelling hoor,' zegt hij een beetje van zijn stuk gebracht.

'Waar is dat meisje van je?,' vraag ik schaapachtig aan hem.

'Wie?'

'Owh, je weet niet wie ik bedoel?', vraag ik en grijns vals naar hem.

'Nee lieverd.'

'Houd op, ik ben je meisje al lang niet meer! Celine van den Noordeloos, sukkeltje,' lach ik hem uit.

'Owh zij! Nee, die is weer bij die boekenfreak van een-.'

'Bilal Visser!' zeggen we allebei in koor.

'Maar hebben jullie-.'

'Jouw neefje gezien? Daarop is mijn antwoord...,' zeg ik en wacht zijn reactie af.

'Nee!' zucht hij. Ik zie meteen dat hij somber is. Hij draait zich om en loopt weg van ons.

'Apart!' zeggen El en ik in koor verbaasd.

'El, ik zeg het nog eens. Er is hier iets niet pluis,' verzeker ik haar. De schoolbel gaat en we staan op, waarna we de kantine verlaten. We gaan naar onze eigen les en zoals gewoonlijk kruizen onze wegen.