'Stil eens meiden,' zegt Sieger en legt zijn rechter wijsvinger tegen zijn lippen. We houden meteen onze mond en luisteren. 'Ik hoor iemand mijn naam roepen.'

Plots komt hij in beweging en begint te rennen. 'Sieger, wacht!' roepen we beide in koor. Wij komen ook in beweging en rennen achter hem aan. We rennen door en rennen het park uit. Voor ons zien we Sieger rennen. De straat is leeg. Er lopen geen mensen en er rijden geen auto's. Vreemd, want het is hier altijd druk en s' avonds rijden er altijd auto's.

We komen niet veel later bij onze school aan. Sieger is inmiddels weer gestopt met rennen. Hij staat naar de schooldeuren te staren. 'Mam? Pap? Kay?,' horen we hem verrast vragen.

Eleonora slaat plotseling een harde gil. Opeens verschijnt er een wit poesje net naast Sieger. Ik kijk haar vreemd aan en zie haar ogen wagenwijd open staan van de schrik. Het is me niet duidelijk wat er met haar is. Maar het is me wel duidelijk dat zij dingen zien die ik niet zie. Plots draait ze zich om en rent gillend weg.

'Nee, El! Blijf hier!' roep ik naar haar. Ik zie hoe het witte poesje begint te rennen, achter haar aan. Ze verdeijnen de hoek om. Het enigste dat je nog hoort is Eleonora's gegil dat langzaam weg ebt. Ik zucht, niet wetend wat er allemaal gebeurd.

'Teske?,' klinkt er een bekende stem achter me.

Ik draai me om en zie tot mijn verbazing Jax Vzij voor mijn neus. 'Heu... Jax?,' vraag ik verbaasd.

'Kom snel met me mee voordat ze komen,' zegt hij plots gehaast. Hij grijpt mijn hand vast en trekt me met zich mee, richting het schoolgebouw.

'Wie bedoel je met "ze"?,' vraag ik verward. Hij antwoordt niet op mijn vraag en sleurt me als maar mee. 'Hey hallo! Wie zijn die "ze"?'

Weer geen antwoord.

Teske, waar ga je naartoe?,' klinkt de stem van Sieger. Ik wil reageren, maar het lijkt erop alsof ik vast zit in een trance. 'Nee, Teske! Ga niet naar binnen!'

Ik schrik door zijn waarschuwingen en stop met lopen. Zonder moeite te doen schiet mijn hand uit de hand van Jax. Ik wil weg rennen naar Sieger toe, maar voel hij Jax mijn rechterpols vast grijpt. Geschrokken draai ik mijn hoofd naar hem.

'Ga nou toch met me mee. Laat hem, hij mag je niet. Hij haat je. Hij is geen echte vriend, die zich als een vriend voordoet,' zegt Jax.

'Dat is allemaal niet waar Jax! Je belazerd me met dat je van me houdt en zelfs dat je één vriendin van me stalkt!' gil ik boos tegen hem, maar er springen tranen in mijn ogen. Al snel stromen de tranen als watervallen over mijn wangen.

Jax zegt er niks op en staart me dringend aan te staren. Dan veranderd zijn gezichtsuitdrukking. Woedend kijkt hij me nu aan en knijpt pijnlijk in mijn rechterpols. Zijn nagels boren door mijn huid heen. Ik slaak een harde pijnlijke schreeuw uit.

'Werk mee, dan doet het veel minder zeer voor je,' sist Jax tegen me.

'Nee, laat me los! Ik wil niet met je mee! Klootzak die je er bent!' gil ik hard tegen hem. Ik probeer mijn rechterpols los te rukken, maar hij houdt mij ruw pijnlijk vast. Ander optie. In een snelle beweging met mijn rechterbeen trap ik met mijn voet in zijn edelendelen, waardoor hij me wel moet loslaten. Snel ren ik van hem weg naar Sieger toe.

'Teske, ben je in orde?,' vraagt Sieger aan me, als ik voor hem sta.

'Het gaat wel weer, maar Jax heeft me
Lelijk zeer gedaan,' antwoord ik.

'Huh?' Sieger kijkt me raar aan en kijkt dan naar Jax. In zijn geval, naar het schoolgebouw. 'Waar dan?'

'Zie je hem echt niet?,' vraag ik aan hem.

'Nee.' Hij schudt verbaasd met zijn hoofd.

'Raar,' merk ik merkwaardig op.

'Zeker raar,' zegt Sieger met een opgetrokken wenkbrauw. Hij kijkt om zich heen. Geschrokken kijkt hij me weer aan. 'Waar is El?'

'O nee! Ik ben Eleonora helemaal vergeten!' roep ik wanhopig uit.

'Kom, volg mij,' zeg ik haastig en pak zijn hand snel vast. Ik ren voor Sieger uit en sleur hem met me mee.

We rennen naar het park toe, waar we vandaan kwamen. Voordat alle rare dingen waren gebeurd. Het is de juiste keuze om daarheen te gaan, want daar treffen we een verstijfde Eleonora aan.

'Flynn?,' horen we haar stijfjes vragen, als we net aankomen.

'El!' roepen Sieger en ik in koor. 'El, het is niet echt!'

Ik laat Sieger los en ren door naar Eleonora. Eenmaal naast haar zie ik haar naar het bankje staren. Met mijn rechterhand zwaai ik voor haar ogen om haar aandacht te trekken. Helaas, het werkt niet. 'El, hoor je me?,' vraag ik aan haar, maar krijg geen reactie.

'En Teske?,' vraagt ze. Geen idee aan wie.

Ik ga voor haar staan en pak Eleonora met beide handen vast bij haar schouders. 'El, wordt toch wakker!' roep ik naar haar en schudt haar heen en weer. Hopend dat ze ontwaakt.

'Stop! Nee, niet kussen!' roept ze opeens. Ze duwt me aan de kant en rent op het bankje af. 'Flynn en Teske, niet elkaar kussen! Nee, doe het niet!'

Mijn ogen vergroten zich. 'Maar lieve Eleonora, toch! Ik zal jouw broer nooit kussen!' roep ik naar haar.

Meteen is Eleonora uit haar trance ontwaakt en draait zich met een ruk om. 'Weet ik. Het leek een droom, maar dan tien keer erger. Net als een nachtmerrie!' roept ze direct en rent op mij af. Ze geeft me een stevige knuffel.

'Wacht eens! Dat is wat we allemaal zien en ervaren. Onze ergste nachtmerries,' merkt Sieger dan op.

'Denk je?,' vraagt Eleonora angstig.

'Ik weet het wel zeker! Die spiegel die we in het schoolgebouw zagen is een poort naar een zelfde soort wereld, maar dan vol met al onze ergste nachtmerries!' leg ik half roepend uit.

'De ander die we hier zoeken dus ook!' roept Eleonora geschrokken uit.

'Het neefje van Jackson,' zeg ik op een neutrale toon.

'Ja, die bedoel ik.'

'Maar waar zou hij zijn?,' vraagt Sieger.

'In het schoolgebouw hier in deze wereld!' roep ik meteen uit.

'Zeker?,' vraagt hij onzeker aan me.

'Straks is het niet zo!' roept Eleonora onzeker uit. 'Dadelijk moeten we overal zoeken!'

'Met honderd procent zekerheid jongens. Kom aan! Volg mij! Wr moeten terug naar het schoolgebouw!' roep ik beslissend en grijp hun vast. We rennen snel weer terug.