Aynı çocuk, aynı rüya ama bu sefer farklı olan bir şey var.

Ne biz ormandaydık ne de o çocuk tekti.

Yanında iri yarı bir adam vardı.

Onu tanımıyorum fakat çocuğa iyi geldiği belliydi.

Çocuk adına mutlu oldum.

Ağlamama sebebi sanırım yanındaki adamdı.

Ona sarılıyor, kötü günlerin geride kaldığını söylüyordu.

Belki de bu yüzden çocuk sakinleşti.

Saf olduğu belliydi, böyle bir yalana kim inanır ki?

Ben de ona yardım edebilirdim, hem de böyle yalan olduğu belli olan sözlerle değil.

Neden ona yardım edemiyorum?

Beni neden kimse görmüyor?

Kapalı bir kutunun içindeymişim gibi hissediyordum.

Bağırıyordum fakat kimse duymuyordu beni.

Yenilgiyle yere oturuyorum ve onları izliyorum.

İkisi çok mutluydular.

Bir miktar kıskandım.

Ben de onlara katılabilirdim fakat yapamıyorum.

Bu durum gittikçe sinirimi bozmaya başlıyor.

Yoksa deliriyor muyum?

○●○●

Oylarınızı eksik etmeyiniz lütfen!