Sam Miller

Ik smijt mijn fiets neer voor haar huisdeur.
'Anna!' Schreeuw ik door de brievenbus naar binnen.
'Annaaaaa!'.
Geen antwoord.

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het één voor twaalf is.

Ik doe een paar stappen achteruit en bekijk het huis. Boven staat een raam open. Het is de enige plek waar licht brandt.

Ik bedenk me geen moment en klim via de regenpijp naar boven.

Ik klauter via het raam naar binnen. En daar ligt ze.
Levenloos op haar bed.

In de verte slaat de kerkklok twaalf uur.