/Lucy p.o.v/

Beep, beep, beep, gaat mijn wekker. Met een zacht gebrom open ik mijn ogen en ik sla op het knopje om dat ding uit te zetten. Ik wil niet, niet nu ik ruzie heb met Jane en al mijn andere vriendinnen niet meer op deze school zitten. Iedereen op Grimmwood vindt mij maar een raar meisje sinds ik het lokaal uit ben gestormd vorige week. Langzaam sta ik op uit mijn bed en ik loop nog niet helemaal wakker naar de kast waarbij ik mijn teen tegen het bed stoot en ik even vloek. Waarom staat dat ding er ook. Terwijl ik geeuw open ik de deuren van mijn kledingkast en ik kijk even naar de keuzes die ik heb voor vandaag. Uiteindelijk ga ik maar voor een zwarte, lederen broek en een bandshirt van Linkin Park. Daaronder trek ik zwarte Converse aan en ik doe wat mascara en lipgloss op, dat is wel goed genoeg. Daarna doe ik alles op de badkamer wat ik moet doen terwijl ik luid vloek terwijl ik de knopen uit mijn haar probeer te krijgen en race ik naar beneden waar mijn ontbijt al klaar staat. Snel eet ik het op en ik zie een briefje van pap en mam liggen.
Lieverd, we zijn vandaag pas weer laat thuis. Het avondeten staat al voor je klaar in de koelkast, pas goed op jezelf. Xxx mam en pap.
Zwakjes glimlach ik als ik het briefje lees. Mooi, dan heb ik nog wat tijd om iets leuks te gaan doen na school. Ik pak mijn rugzak, trek mijn jas aan en loop dan naar buiten waarna ik de deur op slot maak en naar school loop. Nog net voor de bel ben ik er en ik moet me haasten om nog op tijd bij mijn les Latijn te zijn. Snel ga ik op de eerste de beste plek zitten die nog vrij is en ik pak mijn boeken. Dan valt het me pas op naast wie ik ben gaan zitten en ik vervloek mezelf van binnen. Jace. Het is niet dat ik hem haat of zo, integendeel, ik vind hem best wel leuk. Maar hij lijkt zoveel geheimen met zich mee te dragen en dan is er ook nog het feit dat hij me laatst gestalkt heeft. Het eerste kwartier negeer ik hem zo goed en kwaad als ik kan maar dan kan ik mijn nieuwsgierigheid toch niet meer bedwingen en ik kijk naar hem. Hij lijkt nog druk bezig te zijn met zijn vertaling. Maar als hij het stukje papier uit zijn schrift scheurt en het op mijn tafel legt kijk ik hem vragend aan. Het enige dat hij doet is knikken naar het briefje. Ik moet het dus van hem lezen. Voorzichtig pak ik het briefje op van mijn tafel en ik open het. Dit staat erin: Beste Lucy, ik weet dat we niet echt goed zijn begonnen samen en daarom wil ik het ook goedmaken. Wat dacht je ervan om na school samen af te spreken? Ik wacht bij het weggetje naar het bos op je. Als je niet komt weet ik ook dat ik je voortaan met rust moet laten. Sorry dat ik je heb lastiggevallen dan.
Nog minstens twee keer lees ik het door en ik moet er over nadenken. Maar ergens is er een stemmetje in mijn lichaam dat me zegt dat ik hem niet kwijt wil raken. Dan kijk ik weer naar Jace die me hoopvol aankijkt en ik glimlach zwakjes naar hem. Hij lijkt me best aardig. En nu ik ruzie met Jane heb, heb ik toch geen andere plek om naartoe te gaan. En als hij wilt afspreken in het bos dan vind ik dat niet erg, ik moet immers nog steeds uitvinden wat die schaduwen zijn. Daarom pak ik mijn pen en ik schrijf mijn antwoord achterop het briefje.
Lieve Jace, we zijn inderdaad niet geweldig begonnen maar ik wil je graag beter leren kennen. Tot vanmiddag bij het bos. Groetjes Lucy.
Snel schuif ik het briefje naar hem toe en ik zie hoe Jane naar ons kijkt, maar als ik me naar haar toedraai geeft ze me een giftige blik en kijkt ze weer weg. Dan gaat de bel en ik sta snel op. Ik wil Jace nu nog niet onder ogen komen, vanmiddag pas. Eerst moet ik me mentaal voorbereiden. Glimlachend loop ik vlug het lokaal uit, op naar mijn volgende les. Ik haast me naar het Frans lokaal en ik neem weer ergens achteraan plaats, dit is één van de lessen waar Jace niet bij me in de klas zit. Lichtelijk opgelucht daardoor pak ik mijn boeken weer maar ook mijn tekenschrift. Al sinds ik klein ben maak ik kleine tekeningetjes, soms ook grotere schetsen. Meestal begin ik gewoon met tekenen en dan komt er iets uit. Vaak zijn het wolven of de maan, maar soms zijn het ook mensen, of vampieren. Dromerig staar ik door het raam naar buiten en ik laat mijn hand over het papier vloeien. Pas als de leraar mijn naam noemt kijk ik op en focus ik me weer op de les. Als ik naar het blok kijk zie ik echter dat ik een schets heb gemaakt van Jace, het lijkt precies op hem, maar naast hem heb ik een wolf getekend, ook levensecht. Dan krijg ik plotseling een hevige pijn in mijn hoofd en het begint me te duizelen voor mijn ogen waarna er even een beeld voorbij flitst van het gezicht van een beeldschone vrouw, ze praat tegen me, maar ik hoor geen geluid. Wel zie ik dat ze hoektandjes heeft, al lacht ze lief naar me. Plots slaat er iemand op mijn tafel en ik word uit mijn gedachten gezogen. "Miss Grey, u moet echt beter op gaan letten of ik laat u een briefje halen," dreigt meneer Blackthorn. Snel verontschuldig ik me en ik stop mijn spullen weer weg. Dat was heel realistisch, haast of het een herinnering was. Ik besluit me maar te focusen op de les en zo vliegt het uur voorbij. Net als de rest van de schooldag en voordat ik het weet is het drie uur, de lesdag is voorbij. Rustig loop ik naar mijn kluisje waar ik mijn spullen uithaal en daarna begin ik te lopen naar Jace zijn ontmoetingsplek. Op hoop van zegen...