/Lucy p.o.v/

Man, wat is dat weekend toch weer eens voorbij gevlogen. Vooral met dat stomme huisarrest dat mijn ouders me hebben gegeven. Waarom is het zo erg als ik dat bos in ga? Diep in mijn gedachten verzonken heb ik niet eens door dat ik word beslopen door iemand. Een paar angstkreetjes uit ik dan ook als diegene op mijn rug springt, "Angsthaas, waar zat je aan te denken?" hoor ik diegene zeggen. Glimlachend draai ik me om "Jàne, jij...jij ongelooflijke trut dat je bent," zeg ik lachend tegen haar en ik kijk haar zogenaamd met een boze blik aan waarna ik haar even kort de kieteldood geef. "Je liet me goed schrikken zeg,". Jane kijkt me alleen maar met een zelfvoldane grijns aan, "Nu heb je nog steeds geen antwoord op mijn vraag gegeven Miss Grey, moet ik je nog eens laten schrikken?" fluistert ze plagend in mijn oor. "Nou, ik zat te denken aan het feit dat mijn ouders absoluut onredelijk zijn, haast alsof ze zelf nooit jong zijn geweest. Ze hebben me gewoon huisarrest gegeven alleen maar omdat ik naar het bos ging. Oneerlijk toch?" vraag ik aan haar, "Ze wilden niet eens zeggen waarom ik er niet meer heen mocht. En nu we het toch over dat bos hebben, ik moet je nog wat vertellen,". Samen lopen we naar ons lokaal waar we les in Engels zullen hebben en we nemen onze vaste plek achterin het lokaal in. De plek waar niemand ons en onze geniale ideeën kan storen. "Goed, vertel verder Lucietje, wat is er met dat bos?," dringt Jane me verder aan om te praten. "Oké, ik vertel het je, maar verklaar me niet voor gek wil je?, gistermiddag toen mijn ouders niet thuis waren ben ik stiekem naar het bos gelopen. Eigenlijk is het gewoon een heel normaal bos, en onderweg ernaartoe kwam ik een vreemde oude man tegen, niks bijzonders tot dan toe eigenlijk. Maar de vreemde dingen gebeurden pas toen ik in het bos was, ik hoorde iemand schreeuwen en sissen en nog iets was gevaarlijk aan het grommen. Ik weet dat het misschien niet slim was, maar ik ben naar de plek van het geluid gelopen. Daar vond ik een jongen, hij was zwaar gewond en er lag een bloedplas naast hem. Heel even heb ik van hem weggekeken maar toen ik weer keek was er niks meer over van de wond, heel vreemd...,", dan ben ik stil omdat de leraar aankondigd dat we een nieuwe leerling hebben in onze klas en mijn adem stokt in mijn keel als ik zie wie het is. Het bloed voel ik uit mijn gezicht wegtrekken. "Lucy..Lucy, alles goed met je? Is er iets?" hoor ik Jane aan me vragen waardoor ik weer bij zinnen kom. "H..hij, dat is de jongen die ik in het bos tegenkwam," fluister ik geschokt. Mijn blik kruist die van hem heel even waarna hij weer ongeïnteresseerd wegkijkt. Hij stelt zichzelf voor als Jace, Jace Longwood. Daarna gebaart de leraar hem dat hij ergens plaats mag nemen en ja hoor, hij neemt plaats recht achter mij en Jane. De volgende minuten van de les zijn haast als een hel voor me, en Jane lijkt zich ook niet gemakkelijk te voelen. Wanneer de bel gaat pak ik dan ook zo snel mogelijk al mijn boeken in en ik race uit het klaslokaal. "Dat was vreemd," mompelt Jane, "Ja, zeg dat wel," antwoord ik met een trillende stem. Wie is die jongen en wat wilt hij van me?