POV Jake

Iedereen inclusief ik staart naar het bloed dat Robin heeft gevonden in de fles. Ik kan niet geloven dat iemand mij dit wil aan doen, het wil mijn vermoorden met gedachtes zo ver. 

'Jake, misschien is het bloed niet van jou zus' zegt een rustgevende stem vlak naast mijn oor. Als ik mijn hoofd omdraai zie ik dat het Lisa is, zo dichtbij, maar ik kan het niet. 

Ik went mijn gezicht weer af in de hoop dat ze mij verder met rust zal laten. 'Geen woord, maar daad?' zegt een maar al te bekende stem van mijn beste vriend 'ja, wat is daar mee?' bot maar kort.

'Dat staat hier, op de fles met bloed van misschien jou zus' mijn gedachtes dwalen af naar de zin; geen woord, maar daad. Wat is de bedoeling, wat moet ik denken. Het eerste maar ook het laatste wat mijn zus zou doen is zich gaan snijden of zelfmoord plegen. 

'Ze heeft dit niet zelf gedaan Robin.' Het is alsof Lisa mijn gedachtes kan lezen. Ze is raar, maar wel 1 van de leukste meisjes die ik ken. 

'Jongens we moeten verder we kunnen hier niet te lang blijven treuren, ik weet zeker dat Aniek  nog leeft, maar nog is niet zeker of ze zal blijven leven' 'en wat gebeurt er met Kaylee? We moeten haar ook vinden.' 

'Ja klopt Jake, maar de eerste optie is Aniek, ze is langer weg dus zal minder lang kunnen blijven leven als ze nog leeft.'

'Daar heeft Lisa een punt' 'maar wat als Aniek niet meer leeft?  Dan heeft het geen zin meer om haar te zoeken' 'dat word dan maar een gok van leven of dood.'

POV Kaylee

Verward zak ik neer op de grond, nog steeds in shock door wat er net gebeurde, het neppe konijn over de weg. Denkend hoe ik aan eten kom, hoe?

Mijn buik knort hevig. Ik moet verder denk ik bij mijzelf, maar ik weet zelf ook wel dat ik daar te zwak voor ben en niet meer kan. Ik moet terug naar de anderen, dit kunnen zij niet alleen maar ik kan dit ook niet alleen.

Ik moet terug voor hun, met volle moed sta ik op en loop de richting op waar ik vandaan kwam. Nou ja, dat denk ik tenminste.

Na  struinen door de bijna niet zichtbare paden ben ik bekaf, maar er is nog steeds geen eind aan het bos gekomen. Ik loop toch wel de goede richting uit? 

-Heel kort, sorry, hoofdstuk 10 is super groot!